Light drifting: Ζοκάκι από στεριά & σκάφος
Βρισκόµαστε στην εποχή της απόλυτης εξειδίκευσης όλων των σύγχρονων τεχνικών από στεριά και σκάφος, µε προϊόντα να καλύπτουν σχεδόν το 100% της κάθε τεχνικής.
Πολλές φορές, έχω συλλάβει τον εαυτό µου να προβληµατίζεται για το που θα χωρέσουν όλα αυτά τα καλάµια και τα παρελκόµενα που κουβαλάµε εγώ και η παρέα µου κάθε φορά στο ψάρεµά µας. Ανεξαρτήτως της εκάστοτε επιλεγµένης τεχνικής. Πάντα, πριν πραγµατοποιήσουµε κάποιο ψάρεµα συνηθίζουµε να γίνεται µία µίνι σύσκεψη για το ποια εργαλεία θα πάρει ο καθένας. Ώστε να χωρέσουν τελικά στο αυτοκίνητο ή στο σκάφος. Φανταστείτε τώρα κάποιον που θέλει να ψαρέψει και στην περίοδο των διακοπών, τι µάχη θα πρέπει να δώσει (…µε τη σύζυγο) για να πάρει κάποια εργαλεία µαζί του.
Και που τελικά θα βρει το χώρο για να τα στριµώξει. Και όµως η λύση υπάρχει, και µάλιστα µπορεί να µας χαρίσει αποτελέσµατα που δε θα πιστεύουµε ούτε εµείς οι ίδιοι πως τα πετύχαµε. Με ελάχιστα έως µηδαµινά εργαλεία, µπορούµε να ψαρέψουµε στις διακοπές µας και όχι µόνο. Είµαι σίγουρος ότι κάποιοι θα «κολλήσουν» µε την περιγραφόµενη τεχνική και θα την εφαρµόζουν συνεχώς.
Ζοκάκι-ψιλό µονάγκιστρο
Ένα ζοκάκι ή ένα συρόµενο µονάγκιστρο, δεµένα σε µια λεπτή πετονιά ενός καρουλιού ή ενός µηχανισµού-καλαµιού spinning. Είναι όλο-όλο το εργαλείο µας, είτε ψαρεύουµε από την ακτή, είτε από σκάφος. Το ζοκάκι είναι ίσως η πιο απλή τεχνική που υπάρχει, µαζί φυσικά µε την ελαφριά συρτή αφρού από σκάφος. Τι είναι όµως το ζοκάκι και πως δουλεύει; Αποτελείται από ένα κοµµάτι µολύβι το οποίο µιµείται ένα µικρό ψαράκι και από ένα αγκίστρι ενσωµατωµένο στο µολύβι αυτό. Όπου δολώνουµε συνήθως κάποιο εκλεκτό δόλωµα. Το ζοκάκι είναι χρωµιωµένο για να γυαλίζει.
Το γυάλισµα αυτό προσελκύει τα ψάρια από µακριά µε τις αντανακλάσεις του. Καθώς κατεβαίνει προς το βυθό. Τα ψάρια πιστεύουν ότι θα έχουν έναν εύκολο µεζέ (για την ακρίβεια «δύο σε ένα»). Καθώς το σύνολο ζοκάκι-δόλωµα παροµοιάζει δύο κατοίκους του βυθού να µάχονται για την επιβίωση τους. Είναι δηλαδή ένα εύκολο γεύµα για ένα µεγαλύτερο θηρευτή. Ο οποίος έχει τη δυνατότητα να πιάσει την λεία του χωρίς κόπο. Το εργαλείο µας δουλεύει σε ολόκληρη την υδάτινη στήλη, από την στιγµή που θα πέσει στο νερό µέχρι και να πατώσει. Αν υπάρχει κάποιο καλό ψάρι στο διάβα του, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα το καταπιεί.
Τα παραπάνω ισχύουν και για το µονάγκιστρο. Το οποίο αποτελείται από ένα µικρό συρόµενο µολύβι και το αγκίστρι δεµένο στην πετονιά, χωρίς παράµαλλο (το µολύβι δηλαδή σταµατάει πάνω στο αγκίστρι, ή σε µια µικρή χάντρα πριν από αυτό). Όσο πιο ελαφρύ είναι το εργαλείο µας, τόσο πιο φυσικό φαίνεται στα ψάρια, και αυξάνει τις πιθανότητες να το αρπάξουν και να το καταπιούν στο κατέβασµα. Από την στιγµή που θα πατώσει, χάνει σε µεγάλο βαθµό το πλεονέκτηµα από το οπτικό ερέθισµα (γυαλάδα-αντανακλάσεις). Και δουλεύει διεγείροντας κυρίως τα οσφρητικά αισθητήρια των ψαριών, µε την οσµή των δολωµάτων µας.
Εκεί χρειάζεται αρκετή εξοικείωση µε το αντικείµενο για να πιάσει κάποιος το ψάρι. Καθώς τα ψάρια πρωτίστως δεν τρέχουν να αρπάξουν το δόλωµα, αλλά να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους από την µυρωδιά που εκπέµπεται από αυτά. Πολλές φορές εµφανίζονται επιφυλακτικά και δύστροπα δοκιµάζοντας απαλά το δόλωµα, και στην παραµικρή κόντρα το παρατάνε. Σε αυτή την περίπτωση δουλεύει καλύτερα το µονάγκιστρο. Γιατί δεν υπάρχει το ενσωµατωµένο βάρος του µολυβιού και µπορούν να σύρουν το δόλωµα παραδίπλα ελεύθερα και να το καταπιούν.
Μαλάγρωµα µε φρέσκια σαρδέλα
Ο ψαράς στο σκάφος για να προσελκύσει τα ψάρια στο σηµείο αγκυροβολίου και ψαρέµατος που επέλεξε κόβει µε το ψαλιδάκι µικρά κοµµατάκια τη φρέσκια σαρδέλα. Και την πετά στο νερό αφήνοντας το ρέµα να την παρασύρει. Μαζί µε τη µαλάγρα θα ρίξει και τα δολωµένα αγκίστρια του. Τα οποία θα ανακατευτούν µαζί της και δεν θα δηµιουργήσουν υποψίες στα ψάρια. Το ίδιο ακριβώς µπορεί να γίνει και από στεριά αρκεί το ρέµα να πηγαίνει προς τα βαθιά και όχι να έρχεται προς την ακτή.
Που µπορούµε να ψαρέψουµε µε ψιλό ζοκάκι
Από την ακτή προτιµούµε κυρίως βραχώδη σηµεία (κάβους, κολπίσκους), λιµάνια και λιµενοβραχίονες, µε ελάχιστο βάθος τέσσερα-πέντε µέτρα και µέγιστο τα δεκαπέντε µε είκοσι. Στα λιµάνια, θα αποφύγουµε να ψαρέψουµε µε ζοκάκι τους µήνες και τις ώρες που κρατάνε αρκετό λιανό µέσα τους. Από το σκάφος µπορούµε να ψαρέψουµε σε όλους τους γνωστούς καλούς τόπους και βυθούς. Ρηχές ξέρες, πλάκες, µονόπετρα, ναυάγια, είναι ιδανικά σηµεία για την τεχνική αυτή. Φτάνει το βάθος να µην ξεπερνάει τα τριάντα-τριάντα πέντε µέτρα. Σαν ιδανικό βάθος πάντως θα πρότεινα τα δεκαπέντε µέτρα.
Πως ψαρεύουµε
Το ψάρεµα συνήθως πραγµατοποιείται βραδινές ώρες, ξεκινώντας στο σούρουπο και τελειώνοντας στο ξηµέρωµα. Γενικά συµφέρει να κάνουµε στην ψαρεύτρα µας ένα είδος συνεχούς µαλαγρώµατος (light drifting), είτε ψαρεύουµε από ακτή, είτε από σκάφος. Από την ακτή θα επιλέξουµε µε προσοχή ένα σηµείο, ώστε σε περίπτωση που φυσάει, να έχουµε τον άνεµο στην πλάτη µας. Αν έχει αέρα πλαϊνό ή κόντρα, το ψάρεµά µας θα γίνει γρήγορα κουραστικό από τα πολλά µπερδέµατα, ενώ δύσκολα θα καταφέρουµε να µαλαγρώσουµε σωστά.
Επίσης, θα πρέπει να ελέγξουµε τα ρεύµατα της περιοχής. Εδώ θέλουµε ένα ελαφρύ ρεύµα να φεύγει προς τα ανοιχτά και να παρασέρνει τη µαλάγρα προς τα εκεί. Η µαλάγρα µας δε θα είναι η συνηθισµένη µε άµµο για µαλάγρωµα στο βυθό. Το επιδιωκόµενο στην προκειµένη περίπτωση, είναι να σηκώσουµε τα ψάρια από το βυθό, ώστε να βρουν το ζοκάκι στο κατέβασµα. Το µαλάγρωµα αυτό επιτυγχάνεται µε ψιλοκοµµένα κοµµατάκια σαρδέλας, ψωµιού, ή µε bigattini, τα οποία πετάµε µπροστά µας στο νερό και τα αφήνουµε να πάρουν το δρόµο τους για τον βυθό ελεύθερα, χωρίς την βοήθεια επιπλέον βάρους (προσθήκη άµµου ή ειδικής κόλλας σε σκόνη).
Σύµµαχοί µας εδώ είναι το στεριανό αεράκι και τα ρεύµατα, θα πρέπει όµως να είµαστε σίγουροι για την διεύθυνσή τους. ∆ε µας ενοχλεί να κατευθύνονται λίγο προς το πλάι και όχι ακριβώς µπροστά µας, αρκεί να µην έρχονται προς τα εµάς. Το δόλωµά µας θα ακολουθήσει την ίδια ακριβώς πορεία µε τη µαλάγρα (δες σκίτσο 2), οπότε αργά ή γρήγορα θα το βρουν τα ψάρια που έχουν ανέβει και τρώνε από αυτήν.
Μονάγκιστρο µε συρόµενο µολύβι και χάντρα.
Θα τροφοδοτούµε το νερό µπροστά µας µε λίγη ποσότητα σε κάθε ανέβασµα της ζόκας, ώστε να κρατάµε ζωντανό το ίχνος της και το ενδιαφέρον των ψαριών. Ανάλογα µε το βάθος και την ένταση των ρευµάτων θα επιλέξουµε το ζοκάκι ή το µονάγκιστρό µας. Έχουµε πάντα σα γνώµονα το µικρότερο δυνατό βάρος. Ώστε το δολωµένο ζοκάκι να κατεβαίνει αργά προς το βυθό.
Σε ρηχά νερά, µπορούµε αν θέλουµε να πετάµε ένα δολωµένο αγκίστρι χωρίς βάρος, αρκεί αυτό να είναι εφικτό. Π.χ. µε ένα καλό κοµµάτι φαραώ είναι πολύ εύκολο να κάνουµε µια βολή δέκα-δεκαπέντε µέτρων. Αφού ρίξουµε το δόλωµα, πρέπει να έχουµε υποµονή και να καταλαβαίνουµε που περίπου βρίσκεται το εργαλείο µας. Προσπαθούµε να έχουµε την αίσθηση της πετονιάς και το πώς κινείται. Όταν αισθανθούµε να φεύγει από τα χέρια µας ή από το ανοιχτό µουλινέ, αφήνουµε λίγα µπόσικα και µετά καρφώνουµε ελαφρά, κρατώντας την πετονιά µε το χέρι. Αν πιαστεί το ψάρι, το φέρνουµε µε προσοχή κοντά µας και το αποχιάζουµε.
Από το σκάφος τώρα, τη µεγαλύτερη προσοχή πρέπει να την δώσουµε στο φουντάρισµα της άγκυρας, σε σχέση πάντα µε το επιλεγµένο σηµείο. Θα πρέπει να λάβουµε υπόψη τα ρεύµατα που επικρατούν, αλλά και τη διεύθυνση του ανέµου. Αν καταφέρουµε να φουντάρουµε σωστά -καµιά φορά συµφέρει µε δυο άγκυρες-, τότε η επιτυχία είναι σχεδόν εξασφαλισµένη. Εδώ µπορούµε αν θέλουµε να χρησιµοποιήσουµε παραπάνω από ένα εργαλεία, καρούλια ή καλάµια, είτε και συνδυασµό των δύο. Ας έχουµε όµως κατά νου ότι µόλις έρθουν τα ψάρια κοντά µας, δε θα προλαβαίνουµε να έχουµε παραπάνω από ένα, το πολύ δύο εργαλεία στο νερό.
Μικρά βαριδάκια και ζοκάκια που πολλές φορές χρειάζονται στο ψάρεµά µας.
Εξοπλισµός
Για εξοπλισµό διαλέγουµε ότι πιο ελαφρύ µπορούµε να χειριστούµε, σύµφωνα µε την εµπειρία µας. Αν ψαρεύουµε από βραχώδη ακτή, το καλύτερο είναι να διαθέτουµε ένα καλάµι spinning µε cw 5-20gr, µήκος 2,70-3 m και τον ανάλογο µηχανισµό κατηγορίας 1500-2500. Ο λόγος που θέλουµε καλάµι σε αυτά τα σηµεία, είναι για να µπορούµε να παλέψουµε µε όποιο καλό ψάρι µας τιµήσει, χωρίς τον φόβο του µπερδέµατος της ψιλής πετονιάς στο καρούλι ή στα βράχια. Στο µηχανισµό έχουµε φορτωµένη µια πετονιά 0,20-0,24 mm, η οποία είναι υπεραρκετή για να παλέψει οποιοδήποτε καλό ψάρι πιαστεί (σε συνδυασµό πάντα µε το καλάµι και τα φρένα του). Στα λιµάνια και κυρίως στα εσωτερικά τους νερά, µπορούµε να ψαρέψουµε και µε ένα µικρό καρουλάκι (πεταχτάρι), του οποίου όµως θα έχουµε λειάνει τα χείλη µε ψιλό γυαλόχαρτο, ώστε να µην έχει καθόλου γρέζια και κόβει την απόσταση του πετάγµατος.
Εδώ θα χρησιµοποιήσουµε µια πετονιά 0,22-0,26 mm. Την οποία µπορούµε αν θέλουµε να την περάσουµε µε ψιλό λάδι πριν από κάθε ψάρεµα. Με την βοήθεια ενός πανιού, ώστε να πετυχαίνουµε καλύτερες βολές. Μερικά ζοκάκια διαφόρων µεγεθών, βαρών (µπορεί να ποικίλλουν από 1 έως 15 gr) και αγκιστριών, συρόµενα µολυβάκια (ελιές) αντίστοιχου βάρους. Αλλά και µερικά φακελάκια αγκίστρια Νο1-5, είναι τα υπόλοιπα χρήσιµα αναλώσιµα. Η απόχη και ο φακός κεφαλής, είναι πάντα οι πιστοί µας σύντροφοι σε αυτά τα ψαρέµατα. Από το σκάφος µπορούµε να επιλέξουµε όποιον από τον παραπάνω εξοπλισµό θέλουµε. Αρκεί να έχουµε στο µυαλό µας ότι θα κάνουµε µικρές βολές και δε θα ψαρεύουµε κάθετα.
Σωλήνας, φρέσκια σαρδέλα και ακροβάτης, τρία από τα πιο συνηθισµένα δολώµατα.
∆ολώµατα
Οτιδήποτε εκλεκτό διαθέτουµε δουλεύει. Φυσικά θα πρέπει -αν µπορούµε- να έχουµε περισσότερα του ενός είδους. Γιατί οι ορέξεις των ψαριών αλλάζουν από µέρα σε µέρα. Μερικά βασικά δολώµατα είναι ο φαραώ, το καραβιδάκι, η ζωντανή γαρίδα, ο ακροβάτης, ο αµερικάνος. Και φυσικά η φρέσκια σαρδέλα, που σε συνδυασµό µε τη µαλάγρα δουλεύει υπέροχα.
Ψάρια που αναζητούµε
Σε αυτό το εργαλείο θα έλεγα πιάνονται τα πάντα. Αλλά σαργοί, µελανούρια, τσιπούρες, σκαθάρια, λυθρίνια, φαγκρόπουλα, είναι τα συνηθισµένα από την ακτή και το σκάφος. Ενώ δεν λείπουν οι σηκιοί, τα λαβράκια και τα µικρά µαυρόψαρα. Τα οποία όµως θα πρέπει να ελευθερώνονται γρήγορα και µε µεγάλη µε προσοχή, όπως και όλα τα µικρά ανεξαρτήτως είδους. Το ζοκάκι είναι µια τεχνική για µεγάλα και εκλεκτά ψάρια και δε χρειάζεται να «χαλάµε» τα µικρά όταν αυτά πέφτουν στην παγίδα µας.
Τι να προσέξουµε
Επειδή συνήθως ψαρεύουµε νύχτα και ανεβάζουµε τα ψάρια αρκετά ψηλά, θα πρέπει να αποφεύγουµε τα πολλά φώτα και κυρίως να µη ρίχνουµε τη δέσµη φωτός στο νερό. Επίσης αποφεύγουµε τις πολλές φωνές και τους θορύβους. Αποχιάζουµε πάντα τα ψάρια, ελέγχουµε τα ρεύµατα συχνά, και µαλαγρώνουµε συνεχώς σε µικρή ποσότητα. Αν η ένταση των ρευµάτων αυξηθεί σηµαντικά σταµατάµε το µαλάγρωµα, για να µην αποµακρύνουµε τα ψάρια από την ψαρεύτρα µας.
Ψάρεµα µε την τεχνική του light drifting
Ψάρεµα από σκάφος: Αφού αγκυροβολήσουµε µαλαγρώνουµε την περιοχή και ρίχνουµε το δόλωµά µας να παρασυρθεί µαζί µε τη µαλάγρα.
Ψάρεµα από την ακτή: Μαλαγρώνουµε την περιοχή και ρίχνουµε το ζοκάκι ή το µονάγκιστρό µας δολωµένο το οποίο θα ακολουθήσει λογικά την πορεία της µαλάγρας.
