Casting: Σηκιοί με μονάγκιστρα
Ο σηκιός είναι ένα ψάρι που το συναντάµε σε βραχώδεις γενικά βυθούς, σε κατρακύλια και µεγάλα µονόπετρα.
Το αγαπηµένο του σηµείο είναι οι πλάκες και µάλιστα οι µεγάλες πλάκες ανάµεσα σε αµµούδα ή φυκιάδες. Όποιος γνωρίζει ένα τέτοιο σηµείο βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, αφού µπορεί εύκολα να βγάλει αρκετά ψάρια στην ίδια εξόρµηση.
Όµως, µην περιµένετε ότι ένα σηµείο που έδωσε µια φορά ψάρια, θα µας δίνει συνέχεια. Μπορεί να είναι καλό και να προσελκύει τους σηκιούς, αλλά τα ψάρια αυτά µετακινούνται σε διπλανά σηµεία, πιο βαθινά, και ανάλογα µε τις καιρικές συνθήκες γιαλώνουν ή αποµακρύνονται.
Συνήθως καιροί µε ελαφρύ βοριαδάκι και κυµατάκι προς την ακτή, είναι οι πλέον κατάλληλοι για να τα πετύχουµε στα ρηχά τους ληµέρια. Τότε θα έχουµε την ευκαιρία µε λιτά εργαλεία να πετύχουµε µια ικανοποιητική ψαριά.
Μονάγκιστρο
Το µονάγκιστρο µε τη συρόµενη µολυβήθρα, αποτελεί τη πιο συνηθισµένη αρµατωσιά. Ένα αγκίστρι νούµερο 2-4, δεµένο σε παράµαλλο ή κατευθείαν στη µάνα, είναι το πολύ απλό µέσο σύλληψης των σηκιών. Το µέγεθος του µολυβιού θα εξαρτηθεί από την απόσταση που θέλουµε να φτάσει το δόλωµά µας. Όσο µικρότερο είναι, τόσο καλύτερα (πιο φυσικά και µε µικρότερο κίνδυνο να σκαλώσει) ψαρεύει.
Όµως ζητούµενο είναι να µπορούµε µε τη βολή µας να φτάσουµε το σηµείο που βρίσκονται τα ψάρια. Παρόλα αυτά, όταν επικρατεί φουσκοθαλασσιά τα ψάρια µπορεί να κινούνται σε µεγάλη ακτίνα από το ληµέρι τους, και η βολή ακριβείας να µη µας απασχολεί, όπως συµβαίνει µε την ύπαρξη διαφορετικών συνθηκών όπου επιβάλλεται ακρίβεια ρίψης.
Το αν θα χρησιµοποιήσουµε καλάµι ή ένα απλό πεταχταράκι ρόδα, είναι στη δική µας ευχέρεια. Να είστε βέβαιοι ότι και µε το πεταχταράκι κάνουµε θαυµάσια τη δουλειά µας, αρκεί τα σηµεία να είναι γνωστά και κοντινά. Ειδικά στα βράχια µε δύσκολη κατάβαση για την προσέγγιση του τόπου, όταν επιβάλλεται δηλαδή όσο το δυνατόν λιγότερος εξοπλισµός, το πεταχτάρι είναι µονόδροµος ή αποτελεί το συµπλήρωµα του καλαµιού µας.
Η ώρα ψαρέµατος είναι ανάλογη της εποχής. Τους χειµερινούς και πρώτους εαρινούς µήνες το ψάρεµα γίνεται µέρα, ενώ προς το τέλος της άνοιξης, ολόκληρο το καλοκαίρι και σχεδόν όλο το φθινόπωρο προτιµούµε τη νύχτα, γιατί τα µέρη ησυχάζουν από την κίνηση και τη φασαρία που επικρατεί στην ακτογραµµή. Για δόλωµα θα χρησιµοποιήσουµε ότι εκλεκτό µπορέσουµε να προµηθευτούµε για την εξόρµησή µας. Φαραώ για τη νύχτα και µικρά µονοδόλια, µαύρο, µάνα, αµερικάνο για κάθε ώρα της µέρας ή της νύχτας.
Τέλος, µην παραλείπετε να επιστρέφετε στο νερό τα µικρότερα ψάρια του είδους, γιατί σαν τοπιάρικα που είναι θα παραµείνουν στα σηµεία αυτά, θα µεγαλώσουν και θα προσελκύσουν κοντά τους και άλλους κατοίκους του βυθού.
Βράχωµα
Το βράχωµα του σηκιού είναι ένα συνηθισµένο φαινόµενο, αµέσως µόλις καταλάβει ότι έχει πιαστεί στο αγκίστρι µας. Για αυτό καλό είναι να παρατηρούµε τα εργαλεία µας συνεχώς, και όταν δούµε το ιδιαίτερα δυνατό του τσίµπηµα, να τραβήξουµε.
Αν δεν το καταφέρουµε αµέσως και προλάβει το ψάρι να τρυπώσει στην πλάκα ή σε κάποιο βράχο εκεί κοντά, τότε, αφού το ζορίσουµε λίγο και δούµε ότι δε βγαίνει, αφήνουµε κάπως τεντωµένη την πετονιά για ένα χρονικό διάστηµα 5-10 λεπτών, και στη συνέχεια επιχειρούµε νέο τράβηγµα. Το πιο πιθανό είναι να έχει µετακινηθεί και να καταφέρουµε να το βγάλουµε εύκολα στην ακτή!
