Casting: Με στόχο τα σκαθάρια
Πολλές φορές συνηθίζουµε ψαρέµατα επικεντρωµένα σε ένα είδος, µε το µεγαλύτερο ποσοστό να κατέχουν οι τσιπούρες, οι σαργοί, οι µουρµούρες και τα λαβράκια. Έτσι, είδη όπως τα σκαθάρια αποτελούν µικρή µειονότητα µέσα στα διάφορα θηράµατα-στόχους µας. Αν και για κάποιους ψαράδες συνεχίζουν να αποτελούν διακαή πόθο. Τόσο για τη µαχητική συµπεριφορά τους µετά τη σύλληψη, όσο και για την υπέροχη και πολύ εύγευστη σάρκα τους.
Υπάρχουν πολλά σκαθάρια, και αν ναι, πού θα τα βρούµε; Αν και οι πληθυσµοί των σκαθαριών έχουν µειωθεί αισθητά τα τελευταία χρόνια, σκαθάρια υπάρχουν ακόµα αρκετά. Φτάνει να ξέρουµε τις συνήθειές τους και να γνωρίζουµε που πρέπει να τα αναζητήσουµε. Ζουν και κινούνται κοπαδιαστά, κυρίως σε βραχώδεις ακτές και σε βυθούς µε µονόπετρα ή αποχές. Αφού τα συναντήσουµε, γρήγορα θα διαπιστώσουµε ότι έχουµε να κάνουµε µε τα µικρότερα άτοµα του είδους.
Αυτόµατα λοιπόν έρχεται η εσωτερική φαγούρα, µε τις αµφιβολίες για την καταλληλότητα του δολώµατος, των καιρικών συνθηκών ή τη φάση του φεγγαριού. Η αλήθεια είναι πως τα σκαθάρια είναι ψάρια ερµαφρόδιτα, ξεκινούν δηλαδή τη ζωή τους ως θηλυκά. Και ξεχωρίζουν από τις καφετί ρίγες που φέρουν στο πλάι τους. Αυτά συνήθως επισκέπτονται τα αγκίστριά µας πρώτα. Ενώ τα µεγαλύτερα άτοµα του είδους, στα οποία και στοχεύουµε, είναι τα ψάρια που έχουν «αλλάξει» σε αρσενικά και διακρίνονται εύκολα από τις χαρακτηριστικές µπλε- µωβ ρίγες.
Η ανεύρεση των µεγάλων σκαθαριών είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση. Μιας και αρέσκονται να κινούνται σε βυθούς µε µεγάλα βάθη, από 15 ως και 50 µέτρα. Έτσι, πρέπει να τα αναζητήσουµε σε ακτές µε απότοµα νερά, αλλά µε την ιδιαιτερότητα ο βυθός να είναι όσο γίνεται πιο επίπεδος και αµµουδερός. Δηλαδή το αντίθετο από ότι προτιµούν τα θηλυκά άτοµα.
Ποια τεχνική αρµόζει καλύτερα;
Λαµβάνοντας υπόψη ότι έχουµε να κάνουµε µε µεγάλα βάθη, η τεχνική του casting αποτελεί µονόδροµο στο ψάρεµα των σκαθαριών. Μιας και είναι η µόνη τεχνική ικανή να «βρει» και να πιάσει τα µεγάλα σκαθάρια. Βασικές µας φροντίδες είναι:
α. Το γρήγορο κατέβασµα του δολώµατος στο βυθό. Ώστε να παραµείνει ανέπαφο από τις συναντήσεις του µε τα µικρότερα ψάρια, «θαµώνες» των άνω στρωµάτων της υδάτινης στήλης.
β. Η γρήγορη ανάκτηση του ψαριού, µε τη βοήθεια πάντα ενός µεγάλου «σερφάδικου» µηχανισµού, µιας και τα συγκεκριµένα µηχανάκια διαθέτουν υψηλή δύναµη έλξης και δεν κουράζουν το χρήστη. Ακόµα και όταν έχει µαζέψει αρκετά µέτρα πετονιάς.
Εφόσον έχουµε να κάνουµε µε την τεχνική του casting, τα εργαλεία µας πρέπει να είναι σχετικά «χοντρά». Δηλαδή καλάµια µε µεγάλο c.w. (τουλάχιστον 150 gr.), και αν στον εξοπλισµό µας υπάρχουν δίσπαστα ή τρίσπαστα, θα προτιµηθούν ιδιαιτέρα. Οι µηχανισµοί και αυτοί σχετικά µεγάλοι (5000 και άνω), µε δυνατά φρένα, και γεµισµένοι µε πετονιά 0,38-0,45 mm. Ή νήµα για την πιο εύκολη ανίχνευση των τσιµπιών. Τα παράµαλλα και αυτά αρκετά ενισχυµένα, από καλής ποιότητας πετονιά fluorocarbon, σε διαµέτρους από 0,30-0,35 mm. Ενώ τα αγκίστριά µας ενισχυµένα δυάρια στα σίγουρα.
Όσον αφορά στο δόλωµά µας, τα ψάρια αυτά είναι αδηφάγα και µπορούν να φάνε σχεδόν τα πάντα, από ένα ακροβάτη, µέχρι και κάποιο µεγάλο ψαροδόλι. Μια σαρδέλα για παράδειγµα, δολωµένη ολόκληρη σε µονάγκιστρο ή δυάγκιστρο, µε τα αγκίστρια κρυµµένα µέσα στο ψάρι και στερεωµένα µε τη χρήση ελαστικού νήµατος. Έτσι ώστε να ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες σκαλώµατος του δολώµατος. Ιδιαίτερη προτίµηση όµως δείχνουν να έχουν στα άσπρα δολώµατα, π.χ. µονοδόλια, µάνες ή µανάκια και φιλετάκι από καλαµάρι ή σουπιά. Εκείνο που θα αυξήσει τις πιθανότητες σύλληψης κατά πολύ είναι ο φαραώ. Μάλιστα οι µεγάλες δολωσιές από φαραώ, θα προσελκύσουν και τα µεγαλύτερα άτοµα του είδους.
Εκείνο που θα αυξήσει τις πιθανότητες σύλληψης κατά πολύ είναι ο φαραώ, και µάλιστα οι µεγάλες δολωσιές από φαραώ, θα προσελκύσουν και τα µεγαλύτερα άτοµα του είδους.
Σκαλοπάτι στο βυθό (µεγάλος µπελάς)
Συνήθως τέτοιοι βυθοί µε µεγάλο βάθος, συνοδεύονται από την ύπαρξη µιας αποχής και µάλιστα αρκετά απότοµης. Δηµιουργώντας ένα σκαλοπάτι κατά κάποιο τρόπο, µε αποτέλεσµα το πολύ πιθανό σκάλωµα της αρµατωσιάς και το χάσιµο του πιθανού αξιόλογου θηράµατος. Για να µην αφήσουµε όλα τα µολύβια µας και τα παράµαλλα στο βυθό, χρειάζεται γρήγορο µάζεµα από την εκκίνηση του µαζέµατος της πετονιάς. Μέχρι και να περάσουµε το σκαλοπάτι του βυθού, χωρίς όµως αυτό να βοηθά πάντα.
Έτσι, θα χρειαστεί να επιστρατεύσουµε στην αρµατωσιά µας µολύβια µε γρήγορη ανύψωση (τύπου lift ή τρίλοβα). Ή και κάποιο αξεσουάρ που τοποθετείται πριν το µολύβι και το βοηθά να ανασηκωθεί (π.χ. τα lead lifts). Τα µολύβια για γρήγορη ανύψωση, µπορούµε να τα διακρίνουµε εύκολα από τα πτερύγια που φέρουν στο στέλεχός τους.
Μεγάλα σκαθάρια στο απίκο
Τα µεγάλα σκαθάρια πλησιάζουν πολλές φορές στην ακτή. Ιδιαίτερα τους φθινοπωρινούς και πρώτους χειµερινούς µήνες, και κυρίως όταν επικρατεί έντονος κυµατισµός και δηµιουργούνται αφροί. Με αυτές τις συνθήκες, τα µεγάλα άτοµα της τάξης των 2+ κιλών αισθάνονται αρκετά ασφαλή. Ώστε να κυκλοφορούν σε βάθη ακόµη και µικρότερα του µισού µέτρου.
Σηµεία συγκέντρωσης τέτοιων ψαριών είναι συνήθως µικρά κολπάκια κοντά σε κοφτούς κάβους, ξενέρια, κατρακύλια. Οι ντόπιοι ψαράδες γνωρίζουν αυτά τα σηµεία και τα επισκέπτονται µε νοτινούς καιρούς κατά βάση. Αφού πρώτα περιµένουν το ξέσπασµα του πρώτου φθινοπωρινού νοτιά. Ο οποίος βγάζει αρκετή βρωµιά στην ακτογραµµή (νεκρά φύκια κλπ.). Τα παλιά χρόνια συλλαµβάνονταν πολλά και µεγάλα ψάρια µε την τεχνική του απίκο, και αποτελούσαν σοβαρό έρισµα για να ξεκινήσει κάποιος το απίκο από βράχο. Με µονοκόµµατη αρµατωσιά διαµέτρου 0,35 χιλιοστών. Όπου το µεγάλο αγκίστρι δένεται απευθείας στη µάνα και δολώνεται µε σαρδέλα ή ζυµάρι µε σαρδέλα (έχει προηγηθεί και µαλάγρωµα παρόµοιας σύστασης), είχαν την τύχη µετά από έντονη πάλη, να βγάζουν ψάρια τρόπαια που δύσκολα το κατάφερναν άλλες τεχνικές.
Όµως, µε την πάροδο του χρόνου τα σκαθάρια αυτά λιγόστεψαν αισθητά. Λίγο τα γρι γρι µε το µαλάγρωµα των ξερών, λίγο τα δίχτυα στους τόπους συγκέντρωσης και αναπαραγωγής των ψαριών (συγκεκριµένοι και σε συγκεκριµένη εποχή) και ο πληθυσµός τους λιγόστεψε αισθητά. Άµεση συνέπεια ήταν η ερήµωση των τόπων, και µόνο κάποια συγκεκριµένα σηµεία να εξακολουθούν ακόµα να κρατούν τέτοια µεγάλα ψάρια. Με τις ανάλογες θυσίες σε περπάτηµα και δύσκολο κατέβασµα προκειµένου να τα προσεγγίσουµε.
Στο σχέδιο φαίνονται δύο αρµατωσιές για σκαθάρια, στη µια χρησιµοποιούµε µολύβι γρήγορης ανύψωσης και στην άλλη lead lift. Φυσικά οι δύο αρµατωσιές «στρώνουν» οριζόντια στο βυθό µετά τη βολή. Για λόγους χώρου, στο σχέδιο παρουσιάζονται κάθετα.
