Light rock fishing: Αντιμέτωποι με ψάρια που διαθέτουν κοφτερά σαγόνια
Πολλές φορές καταφέρνουµε µετά από αρκετή ώρα ψαρέµατος να ξεγελάσουµε κάποιο καλό ψάρι, αλλά τα πράγµατα στη συνέχεια δεν εξελίσσονται όπως θα θέλαµε. Μετά την επίθεσή του, το κάρφωµα, τη βίαιη αντίδρασή του και τις µεγάλες δόσεις αδρεναλίνης που πληµµυρίζουν το κορµί µας από τη «στενή επαφή» µαζί του, ξαφνικά νιώθουµε ένα απότοµο χαλάρωµα και όλα τελειώνουν, χωρίς να δούµε ποτέ αυτό το ψάρι.
Γνωρίζουµε ήδη ότι στο light rock fishing χρησιµοποιούµε πολύ λεπτά εργαλεία, και παράµαλλα από fluorocarbon µε διατοµές της τάξης των 0,18 έως και 0,13 mm, ευπαθή στα κοψίµατα (παρόλο που το fluorocarbon είναι από τα πιο δυνατά υλικά στα γδαρσίµατα). Έτσι, αργά ή γρήγορα θα βρεθούµε αντιµέτωποι µε ψάρια όπως κάποιος λούτσος, ένα γοφάρι, ένας σαργός, µια σάλπα, και πολλά άλλα ακόµα τα οποία µπορούν να µας δηµιουργήσουν πρόβληµα. Οι πετονιές µας τραυµατίζονται, ενώ τα παράµαλλά µας τις περισσότερες φορές κόβονται λόγω της τριβής τους µε τα ιδιαίτερα αιχµηρά δόντια των ψαριών και µας κάνουν να δοκιµάσουµε την πικρή γεύση της ήττα.
Στο spinning όπου τα τεχνητά είναι µεγαλύτερα σε µήκος από τα αντίστοιχα του lrf, τις περισσότερες φορές το ψάρι θα επιτεθεί σε κάποιο τµήµα του τεχνητού, οπότε, ιδιαίτερα στα πλαστικά, τα δόντια τους δεν έρχονται σε επαφή µε το παράµαλλο και εποµένως δεν κινδυνεύει µε κόψιµο. Επίσης, στο spinning χρησιµοποιούµε πολλές φορές ένα συρµάτινο παράµαλλο µήκους 5-10 εκατοστών πριν συνδέσουµε το τεχνητό µας, και έτσι αποκλείουµε το ενδεχόµενο κοψίµατος.
Στο lrf όµως, λόγω λεπτών εργαλείων και πολύ ελαφρών τεχνητών δολωµάτων, συνήθως αποφεύγουµε να χρησιµοποιήσουµε συρµάτινο παράµαλλο, διότι είναι βέβαιο πως θα καταστρέψει τη διακριτικότητα της παρουσίασης αλλά και την πλεύση των δολωµάτων σε πολύ µεγάλο βαθµό. Βέβαια, κάποιες φορές ίσως το κάνουµε αναγκαστικά, αφού δε θα υπάρχει ορατή εναλλακτική λύση… Τα τεχνητά που χρησιµοποιούµε, όπως π.χ. minnows και σιλικόνες, είναι ιδιαίτερα µικρά και ελαφριά, µε αποτέλεσµα όταν ένα ψάρι επιτίθεται, να καταπίνει σχεδόν όλο το µήκος του τεχνητού µας, και στην περίπτωση των ψαριών µε σαγόνια γεµάτα αιχµηρά δόντια, να οδηγούµαστε σε κόψιµο του παράµαλλού µας.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιες εξαιρέσεις, όπου µε λίγη δόση τύχης και σωστό χειρισµό επιτυγχάνουµε το τέλειο (αν και τυχερό) κάρφωµα. Τότε, το ψάρι χτυπάει ακριβώς στο αγκίστρι ή τη σαλαγκιά, και καρφώνεται σε κάποιο οριακά ασφαλές σηµείο ή εξωτερικά από το σαγόνι του, µε αποτέλεσµα να γλιτώσουµε το ανεπιθύµητο κόψιµο του παράµαλλου.
Πιθανοί τρόποι αντιµετώπισης
Υπάρχουν πολλοί τρόποι αντιµετώπισης αυτού του φαινοµένου, αλλά κανένας από αυτούς δε µας εξασφαλίζει ότι θα πάρουµε το ψάρι. Αν αντιληφθούµε ότι τα ψάρια τα οποία κυνηγούν στην περιοχή που ψαρεύουµε διαθέτουν σαγόνια εξοπλισµένα µε κοφτερά δόντια (τις περισσότερες φορές αναφερόµαστε σε λούτσους και γοφαράκια), κάποιες πιθανές λύσεις είναι οι παρακάτω:
1. Ξεκινάµε από την αρχή να ψαρεύουµε µε ένα συρµάτινο παράµαλλο πριν το τεχνητό µας, γνωρίζοντας ότι αφενός µεν αποκλείουµε το ενδεχόµενο κοψίµατος, αφετέρου χαλάµε κατά πολύ τη διακριτικότητα και την πλεύση του τεχνητού µας. Με αυτόν τον τρόπο θα δούµε ότι κάποιες φορές τα ψάρια θα αρνούνται επιδεικτικά να επιτεθούν, είτε γιατί η πλεύση του τεχνητού µας δεν είναι καθόλου αληθοφανής, είτε γιατί πολύ απλά βλέπουν το συρµάτινο παράµαλλό µας. Γενικά, αυτός ο τρόπος εφαρµόζεται περισσότερο στο spinning και δεν θα τον πρότεινα, αλλά αυτό δεν παύει να παραµένει η προσωπική µου άποψη.
2. Να χρησιµοποιήσουµε κάποιο κοµµατάκι παράµαλλου από πετονιά fluorocarbon πριν το τεχνητό µας, αλλά πολύ µεγαλύτερης διατοµής από ότι συνήθως, πχ. 0,35 χιλ. Αυτό βέβαια δε µας εγγυάται πολύ καλύτερη πλεύση, αλλά σίγουρα κερδίζει σε διακριτικότητα συγκρινόµενο µε το σύρµα. Επίσης, είναι σχεδόν σίγουρο ότι και αυτό θα κοπεί αν πιέσουµε πολύ το ψάρι, απλά οι πιθανότητες να το κρατήσουµε στα χέρια µας αυξάνονται αρκετά.
Το µικρό συναγριδάκι αφέθηκε ελεύθερο, αµέσως µετά τη φωτογράφιση.
3. Η τρίτη λύση είναι να µην κάνουµε απολύτως τίποτα, και όταν νιώσουµε ότι το ψάρι έχει πιαστεί να κάνουµε το σταυρό µας να έχει καρφωθεί καλά, είτε εξωτερικά του στόµατος, είτε οριακά από κάποιο ασφαλές σηµείο, όπως είπαµε και νωρίτερα. Μια επιπλέον δόση ασφάλειας µας δίνει η χρήση πλαστικών τεχνητών µεγαλύτερου µήκους, δισάλαγκων ή τρισάλαγκων, µε την ελπίδα ότι το ψάρι θα βαρέσει από στη µέση και πίσω.
Στις σιλικόνες θα επιλέξω να ρίξω κάποια µε όσο το δυνατόν µακρύτερο αγκίστρι, ώστε να αποµακρύνουµε το σηµείο που δαγκώνει το ψάρι από το δέσιµο του παράµαλλου στην παραµάνα (πχ. οι µολυβοκεφαλές τύπου bullet offset, έχουν αρκετά µακρύ αγκίστρι). Επίσης, κάποιες τσακιστές για µερικούς πόντους µετά τον κόµπο µας ίσως µας δώσουν λίγες παραπάνω πιθανότητες.
Στα παραπάνω, και ιδιαίτερα στο δεύτερο και στον τρίτο τρόπο αντιµετώπισης του κοψίµατος από κάποιο ψάρι, ιδιαίτερα σηµαντικό ρόλο θα παίξει η προρύθµιση των φρένων του µηχανισµού µας, και η προοδευτική ρύθµισή τους την ώρα της µάχης ανάλογα µε τις πιέσεις που ασκεί το ψάρι. Μια άλλη παράµετρος είναι και η ένταση του καρφώµατος, αλλά και η κόντρα πάνω στη µάχη µε το ψάρι. Έτσι, έχει τύχει πολλές φορές να κοπεί το µεγάλης διαµέτρου παράµαλλό µας ακαριαία κάτω από την πίεση του ψαριού, ειδικά αν έχουµε τα φρένα του µηχανισµού πολύ σφιχτά ή καρφώσουµε πολύ βίαια.
Αντίθετα, υπάρχουν φορές που θα χαρούµε ένα όµορφο ψάρι, απλά ψαρεύοντας µε τα φρένα του µηχανισµού µας ρυθµισµένα αρκετά πιο µαλακά και µε πιο ήπιο χειρισµό του καλαµιού µας. Οι πιθανότητες επικράτησης του ψαρά αυξάνονται ακόµα περισσότερο, αν οι ευγενικοί χειρισµοί µε τα φρένα και το καλάµι συνοδευτούν από τη µαλακή του συµπεριφορά.
Ένα µαλακό καλάµι θα απορροφήσει µέρος της δύναµης των δοντιών του ψαριού στο παράµαλλο και θα το βοηθήσει να µη σπάσει, ακόµα και αν έχει τραυµατιστεί σοβαρά. Αυτές ήταν λίγες από τις παρατηρήσεις και τις εµπειρίες µου, οι οποίες προέκυψαν µετά από δυνατές αναµετρήσεις µε τα συγκεκριµένα ψάρια. Αυτό που σίγουρα πρέπει να κάνουµε πάντα, είναι να είµαστε διορατικοί και ψύχραιµοι, έχοντας εκτός από τις αισθήσεις µας και το µυαλό µας σε διαρκή εγρήγορση κατά την διάρκεια του ψαρέµατος. Έτσι, ίσως η έµπνευση και η απόφαση της στιγµής να φέρει το επιθυµητό αποτέλεσµα.
Κάποιες φορές όµως, όσο και αν πράξουµε σωστά και φρόνιµα, όσο και αν προσπαθήσουµε και παλέψουµε µε όλες µας τις δυνάµεις, επιστρατεύοντας όλη την πονηριά και την ευφυΐα µας, δυστυχώς για εµάς το ψάρι θα νικήσει, κόβοντας το παράµαλλο και φεύγοντας µακριά µε ένα τεχνητό στη µούρη του. Αυτή η κατάσταση είναι σίγουρα πολύ επώδυνη και µας προκαλεί πολλαπλά συναισθήµατα, είτε γιατί χάσαµε ένα τεχνητό και µαζί του ένα καλό ψάρι, είτε ακόµα γιατί είναι λυπητερό να σκεφτόµαστε ότι το ψάρι δε θα καταφέρει να το αποβάλλει, και κατά συνέπεια δύσκολα θα επιβιώσει. Στο επόµενο άρθρο θα µιλήσουµε και θα αναλύσουµε την επιλογή του τόπου ψαρέµατος και τις καλύτερες ώρες. Μέχρι τότε να είστε όλοι καλά!
