ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΛΙΕΙΑΣ SHORE ANGLING 2012
Η χώρα μας συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αλιείας από την ακτή, που πραγματοποιήθηκε από 13 έως 20 Οκτωβρίου 2012 στο Vlissingen Ολλανδίας, με τους εξής αθλητές : Αντωνόπουλος Χρήστος, Κυριαζής Γιώργος, Σκούρτης Γιάννης, Σωφρονιάδης Μάκης και Φλουρής Δημήτρης. Αρχηγός της ομάδας ήταν ο Κώστας Κωτσόπουλος και αρχηγοί των τομέων οι Αντώνης Παπιδάκης και Αλέξανδρος Σαπουνάκης.
Η Ελληνική Αποστολή
Η Ελληνική αποστολή έφτασε στο Vlissingen τρεις μέρες πριν την έναρξη των αγώνων, για να προπονηθεί στις αντίστοιχες παραλίες, Αυτό συμβαίνει πρώτη φορά και αναδεικνύει το πάθος των συμμετεχόντων για διάκριση, ενώ δείχνει πραγματικά σπουδαίο αν λάβουμε υπόψη μας ότι τα μέλη της αποστολής κάλυπταν εξ ολοκλήρου τα προσωπικά τους έξοδα!
Οι συνθήκες της περιοχής
Όταν ξεκινούσε αυτό το ταξίδι, όλοι ήξεραν ότι θα αντιμετωπίσουν δύσκολες συνθήκες, αλλά ποτέ δεν περίμεναν ότι θα είναι τόσο αντίξοες. Το κρύο ήταν τσουχτερό (από 4 έως 10 βαθμούς), έβρεχε καθημερινά και το κυριότερο, ο άνεμος φυσούσε συνεχώς με εντάσεις από 5 έως 7 μποφόρ. Οι παραλίες ήταν ατέλειωτες και για να φτάσουν τα μέλη των αποστολών στο πεδίο των αγώνων, έπρεπε να διανύσουν 300 μέτρα ανηφόρα με σκαλιά ως την κορυφή του αναχώματος (ως γνωστόν στην Ολλανδία η θάλασσα βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο από την στεριά) και στην συνέχεια ακολουθούσε κατάβαση μέχρι την παραλία. Όταν είσαι αναγκασμένος να το κάνεις αυτό με τις καιρικές συνθήκες που περιγράφηκαν παραπάνω και επί πλέον φορτωμένος με πλήρη αλιευτικό εξοπλισμό, πραγματικά δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο.
Σωφρονιάδης-Κυριαζής
Οι αθλητές είχαν επίσης να αντιμετωπίσουν την παλίρροια, κάτι απόλυτα πρωτόγνωρο για όλους τους Έλληνες, καθώς τα σαρωτικά φαινόμενα του Ατλαντικού είναι ελαχίστως γνωστά και πολύ ηπιότερης μορφής στην κλειστή θάλασσα της Μεσογείου. Κατά την διάρκεια των τεσσάρων ωρών του αγώνα, οι αθλητές έπρεπε να μετακινηθούν 100 περίπου μέτρα προς τα πίσω. Αυτό σημαίνει πως ο αλιευτικός εξοπλισμός έπρεπε να περιέχει μόνο τα απολύτως απαραίτητα και να μεταφέρεται σε τρόλεϊ, γιατί στο χώρο της ψαρεύτρας η άμμος ήταν βρεγμένη και αν στεκόσουν ακίνητος περισσότερο από τρία λεπτά, τα πόδια βούλιαζαν.
Δύσκολες συνθήκες για όλους, κυρίως όμως για τους αθλητές, που για να πετύχουν μακρινή βολή έμπαιναν μέσα στο νερό μέχρι το γόνατο και βρέχονταν ολόκληροι λόγω του έντονου κυματισμού. Ανάλογα δύσκολα ήταν όμως τα πράγματα και για τους αρχηγούς των τομέων, οι οποίοι περπατούσαν καθημερινά περί τα τέσσερα χιλιόμετρα, για να καλύψουν όλα τα μέλη της Εθνικής Ομάδας.
Από τα αλιεύματα του αγώνα
Έτσι, οι ομάδες των χωρών που δε γνώριζαν αυτές τις ψαρευτικές συνθήκες, έδιναν άνιση μάχη με τους υπόλοιπους και κυρίως με τους Ολλανδούς ή τις Εθνικές των Βόρειων χωρών. Οι Έλληνες αθλητές έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, με αποτέλεσμα να αλιεύσουν συνολικά 117 ψάρια. Το γεγονός αυτό, δείχνει την τεράστια προσπάθεια τους, δεδομένων των καιρικών συνθηκών και σε σύγκριση πάντα με προηγούμενες συμμετοχές μας σε Παγκόσμια. Δεν είχαν όμως και την τόσο απαραίτητη σε κάθε αναμέτρηση τύχη. Αν κάποια μέρα πήγαιναν όλοι καλά, τότε η θέση της χώρας μας θα ήταν σίγουρα υψηλότερη, όπως δηλαδή έγινε με την Τυνησία, η οποία τελικά κατέλαβε την 9η θέση. Το τέλος των αγώνων βρήκε την Εθνική μας στη 15η θέση (έγινε δηλαδή ένα μικρό βήμα από την περσινή τελευταία θέση) και αυτό έχει πολύ μεγάλη αξία αν αναλογιστούμε ότι η ομάδα του Βελγίου πανηγύριζε, όταν στο τέλος ξεπέρασε την δική μας κατά μία θέση (σημειωτέον ότι οι Βέλγοι ψαρεύουν στις παραλίες της Ολλανδίας).
