Ψάρεμα απίκο σε νέους ψαρότοπους
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε σκεφτεί να επισκεφτούμε έναν νέο ψαρότοπο και οι λόγοι είναι φυσικά πάρα πολλοί. Έτσι, κάποιοι κάνουν το «αβέβαιο βήμα στο άγνωστο» θέλοντας να προσθέσουν στις ψαριές τους νέα είδω ψαριών. Mερικοί ξεκινούν ελπίζοντας σε πιο αποδοτικές ψαριές, ενώ άλλοι απλά αναζητούν νέες εμπειρίες και «αλλαγή περιβάλλοντος».
Όπως και να έχει, η επίσκεψή µας σε ένα νέο τόπο απαιτεί να λάβουµε υπόψη µας ορισµένα κριτήρια επιλογής. Ποια είναι αυτά; Για παράδειγµα η απόσταση η οποία πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντινή. Ετσι έχουµε λίγα έξοδα µετακίνησης και µπορούµε να το επαναλάβουµε όσο συχνά θέλουµε. Αποφεύγουμε έτσι να επιβαρυνθεί σηµαντικά το πορτοφόλι µας.
Η επιλογή του τόπου
Η επιλογή του τόπου µπορεί να διευκολυνθεί από αναφορές φίλων και γνωστών. Οσοι έχουν ψαρέψει εκεί, µπορούν να µας καθοδηγήσουν µε τον πιο αναλυτικό τρόπο. Τόσο από πλευράς διαδροµής, όσο και από καταλληλότητα των σηµείων όπου θα ψαρέψουµε µε επιτυχία. Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα αυτή, µπορούµε να ενηµερωθούµε από ένθετα σε περιοδικά και εφηµερίδες. Διάφορα άρθρα σε έντυπα ειδικού τύπου, είναι εξίσου πολύ χρήσιµες πηγές πληροφορίας .
Τέλος, υπάρχει και η «ηλεκτρονική βοήθεια», αυτή του διαδικτύου, από όπου θα αντλήσουµε αρκετές πληροφορίες. Μία πολύ χρήσιµη εφαρµογή για να ανακαλύπτουµε καινούριους ψαρότοπους είναι το Google Earth. Παρέχει απέραντες δυνατότητες, από απεικόνιση των σηµείων, µέχρι και υπολογισµό χιλιοµετρικών αποστάσεων.
Επίσκεψη σε λιµάνι
Η πρώτη επιλογή µας είναι να επισκεφτούµε ένα λιµάνι, το οποίο -όπως και όλα τα λιµάνια- είναι εύκολα προσβάσιµο. Χρειάζεται όµως λίγη προσοχή, για να µπορέσουµε να µάθουµε αν στο συγκεκριµένο λιµάνι δένουν πολλά καΐκια ή ανεµότρατες. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί αρκετές φορές έχει τύχει να µη µπορώ να βρω ένα µικρό άνοιγµα ανάµεσα από τα καΐκια για να ψαρέψω. Αυτό είναι συνήθως καλοκαιρινό φαινόµενο. Όπως και να έχει, εµείς οι απικατζήδες θεωρούµε τα καΐκια στο λιµάνι καλούς οιωνούς για το ψάρεµά µας. Μας βοηθούν στη συγκέντρωση των ψαριών και στο µαλάγρωµα.
Ένα άλλο βασικό σηµείο που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή από µέρους µας, είναι η θέση που θα στήσουµε τον εξοπλισµό µας. Αυτό θα κριθεί µε βάση κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εξοπλισµού µας, όπως πχ. το µήκος του καλαµιού µας. Έτσι, αν διαθέτουµε κοντό καλάµι, επιλέγουµε τα ρηχότερα σηµεία του λιµανιού ώστε να πατώνει η αρµατωσιά µας. Οταν το καλάµι µας είναι µακρύτερο, πράττουµε το αντίθετο.
Φυσικά δεν αφήνουµε ποτέ σε δεύτερη µοίρα την ενηµέρωσή µας από τους ντόπιους της περιοχής. Θα µας βοηθήσουν να στήσουµε τα εργαλεία µας στα σωστά σηµεία. Για δόλωµα θα πρότεινα να χρησιµοποιηθεί ζυµάρι σαρδέλας, µιας και αρέσει σε όλα τα είδη ψαριών. Οταν φυσικά ανακαλύψουµε τι ψάρια κρατά η περιοχή θα αρχίσουµε να το εµπλουτίζουµε προσθέτοντας τυρί-σκόρδο ή οτιδήποτε άλλο χρησιµοποιεί ο καθένας.
Επίσκεψη στο βράχο
Επισκεπτόµενοι µια βραχώδη περιοχή και µάλιστα για πρώτη φορά, σίγουρα θα προτιµήσουµε να είναι µέρα και αν είναι εφικτό να έχουµε παρέα. Συνήθως τα περισσότερα ψαρέµατα που γίνονται σε βραχώδη σηµεία απαιτούν πεζοπορία µέχρι το σηµείο ψαρέµατος και µάλιστα κάποιες φορές η απόσταση που θα διανύσουµε µπορεί να είναι λίγο µεγάλη, πόσο µάλιστα όταν έχουµε να κουβαλήσουµε και τον απαραίτητο εξοπλισµό! Φυσικά, θα πρέπει να έχουµε πάντα κατά νου και την επιστροφή, η οποία συνήθως είναι πιο δύσκολη αφού θα έχουµε καταναλώσει αρκετή ενέργεια στο ψάρεµά µας, και αν τα πράγµατα έχουν πάει καλά για εµάς θα υπάρχει και το πρόσθετο βάρος από τα ψάρια.
Λαµβάνοντας υπόψη µας όλα αυτά, πρέπει και εµείς µε τη σειρά µας να µην είµαστε “extra large” µε τον εξοπλισµό µας, έτσι ώστε να κινούµαστε άνετα κουβαλώντας µόνο τα απολύτως απαραίτητα, ειδικά στα δυσπρόσιτα σηµεία. Τα απολύτως απαραίτητα λοιπόν, είναι κατά τη γνώµη µου τα εξής:
α) Σακίδιο πλάτης: εκεί θα έχουµε τα ψαρευτικά µας εργαλεία, τα οποία –ευτυχώς- στο απίκο δεν είναι και πολλά. Ένα-δύο καρούλια πετονιά , λίγα βαρίδια, µερικά στριφτάρια, διάφορες σαλαγκιές, είναι πράγµατα τα οποία δεν καταλαµβάνουν πολύ χώρο. Κάτι άλλο που µπορεί να δεχθεί το σακίδιο το οποίο είναι εξίσου σηµαντικό, είναι ένα µικρό φαρµακείο για παν ενδεχόµενο.
β) Ψυγείο πάγου: σίγουρα θα µας χρειαστεί, αφού εκεί θα έχουµε παγωµένο νερό και τροφή και θα χρησιµεύσει επίσης για τη συντήρηση των ψαριών που θα πιάσουµε.
γ) Κουβάς: απαραίτητος και αυτός, µιας και εκεί θα γίνει η κατασκευή µαλάγρας και του δολώµατος.
δ) Καλάμι: Για το καλάµι φυσικά δε γίνεται λόγος, αφού χωρίς αυτό δεν υφίσταται ψάρεµα απίκο.
Ένα άλλο εξίσου σηµαντικό, είναι να λάβουµε σοβαρά υπόψη µας τις καιρικές συνθήκες, καθώς είναι ευρέως γνωστό πως για να αποδώσει ο βράχος τα µέγιστα στις ψαριές, χρειάζεται ανακατωσούρα-κυµατάκι. Μόνο τότε θα ξεθαρρέψουν τα ψάρια και θα φάνε απονήρευτα!
Μαλάγρωµα
Η µαλάγρα είναι γνωστός σύµµαχός µας στην τεχνική του απίκο και θα έλεγα πως είναι ο «ηθικός αυτουργός» σε µια αποδοτική ψαριά, µιας και ο βασικός της ρόλος είναι να συγκεντρώσει και να κρατά τα ψάρια συνεχώς στην ψαρεύτρα µας. Οι γεύσεις και τα αρώµατα τα οποία θα βρούµε στην αγορά, είναι ευτυχώς πάρα πολλά και έτσι έχουµε την πολυτέλεια να διαλέξουµε τα καλύτερα για τα θηράµατα στα οποία αποσκοπούµε. Ένα θέµα µε τη µαλάγρα, είναι ότι πηγαίνοντας σε έναν καινούριο τόπο, ίσως να µη γνωρίζουµε τι ψάρια κρατάει, οπότε θα πρέπει να δουλέψουµε µε την κοινή λογική.
Για παράδειγµα αν πάµε σε ένα λιµάνι, τότε όπως συµβαίνει στα περισσότερα λιµάνια, το πιθανότερο είναι να συναντήσουµε κέφαλους, σάλπες, µελανούρια και κάποιες φορές ίσως και σαργούς. Εκεί θα προτιµήσουµε µαλάγρες µε γεύση τυριού-σκόρδου, και φυσικά σαρδέλας που είναι ουδέτερη και αρεστή στα περισσότερα θηράµατα. Μπορούµε µάλιστα να κάνουµε και µια µίξη από άλευρα µαλάγρας µε αυτές τις γεύσεις, µιας και τα άλευρα είναι οµογενοποιηµένα υλικά και µπορούν να δέσουν µεταξύ τους χωρίς να δηµιουργούνται σβώλοι.
Αν τώρα πάµε σε βράχο, εκεί τα πράγµατα είναι λίγο πιο δύσκολα διότι τα ψάρια δεν είναι συγκεντρωµένα όπως στο λιµάνι.
Πέρα από τη µαλάγρα που θα χρησιµοποιήσουµε, θα πρέπει να επιστρατεύσουµε και κάποια ενισχυτικά γεύσεων και κυρίως αρώµατα, έτσι ώστε να καλέσουµε τα ψάρια από µακριά. Τη λύση λοιπόν για το κάλεσµα των ψαριών µπορεί να µας τη δώσει το αίµα ή το πλάσµα σαρδέλας, το οποίο µπορούµε να προσθέσουµε είτε σε µορφή έτοιµης υµίυγρης µαλάγρας από άλευρο, είτε ακόµα σε υγρή -συµπυκνωµένη ή µη- µορφή µέσα στη µαλάγρα µας. Και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να προσέξουµε πολύ τη δοσολογία, µιας και το άρωµα των πρόσθετων υλικών είναι πολύ ισχυρό. Πχ., σε ένα κιλό µαλάγρας µπορούµε να προσθέσουµε 150 gr σε µορφή αλεύρου ή ένα καπάκι σε υγρή µορφή. Σε περιπτώσεις που υπερβάλλουµε αρκετά µε τη δοσολογία, µπορεί να έχουµε αντίθετα αποτελέσµατα.
Από θέµα γεύσεων και αρωµάτων προτιµούµε στη µαλάγρα µας κυρίως τη σαρδέλα, τον αχινό, το µύδι και το σκόρδο, µιας και οι βραχοτοπιές κατοικούνται κυρίως από σαργούς, µελανούρια και µερικές φορές σκαθάρια.
