Κυνηγώντας κυνηγούς με spinning
Το καλοκαίρι µε τα πενιχρά αποτελέσµατα αποτελεί ήδη παρελθόν. Tώρα διανύουµε την καλύτερη εποχή για εµάς τους spinners, το φθινόπωρο. Έτσι, είναι καιρός πια να αρχίσουµε να ζεσταίνουµε σιγά-σιγά τα καλάµια µας!
Από τα πρώτα κυνηγιάρικα, αλλά και από τα πλέον µαχητικά ψάρια είναι ο γνωστός σε όλους µας κυνηγός. Kάνει την εµφάνισή του στα νερά και την παράκτια ζώνη, από το τέλος Αυγούστου µέχρι τα τέλη Νοεµβρίου.
∆εν είναι τυχαία αυτή του η ονοµασία, αφού «συµπυκνώνει» πολύ εύστοχα σε µία λέξη, την κυνηγετική του οξυδέρκεια, τη µαχητικότητα, τη δράση και τα οξύτατα ένστικτά του. Εκτός όµως από αυτήν, έχει και πολλές άλλες, διαφορετικές ονοµασίες, ανάλογα µε το γεωγραφικό διαµέρισµα της χώρας µας. Έτσι λοιπόν θα ακούσουµε να το αποκαλούν επίσης λαγό, µανάλι, λαγιάδα, δακανοµούτα, λαµπούγια ή λαµπούκα, σύρτη και σαµαροπαΐδα. Μπορεί να υπάρχουν και άλλα ονόµατα που πιθανόν µου διαφεύγουν.
Μόλις βγει από το νερό, αρχίζει να χάνει τα χρώµατά του.
Τα χρώµατά του είναι εντυπωσιακά και το κατατάσσουν στα οµορφότερα ψάρια της θάλασσας. Μπλε µεταλλικό στην ράχη, το οποίο στο πλάι σβήνει επάνω σε ένα πράσινο µε έντονες µπλε βούλες. Στην περιοχή της κοιλιάς έρχεται να το οµορφύνει ακόµα περισσότερο ένας κίτρινος χρωµατισµός, µε έντονες χρυσές και µπλε αποχρώσεις.
Το αρσενικό µπορεί να φτάσει σε µήκος ακόµα και τα δυο µέτρα, ενώ το βάρος του τα σαράντα κιλά. Στη Μεσόγειο και κυρίως στα νερά µας τα µεγέθη είναι πολύ µικρότερα. Εκτός από τη Mεσόγειο, έντονη παρουσία έχει στον Ινδικό, Ειρηνικό και Ατλαντικό Ωκεανό.
Η διατροφή του αποτελείται από κάθε µορφής µικρό ψάρι, αλλά έχει ιδιαίτερη αδυναµία στις ζαργάνες. Επιστηµονικές αναλύσεις του στοµάχου του δείχνουν ότι τρέφεται όλη τη διάρκεια της ηµέρας. Οσοι τους έχουµε ψαρέψει µπορούµε να το επιβεβαιώσουµε. Αφού θα ξεκινήσουν τις επιθέσεις τους από νωρίς το πρωί και δε θα σταµατήσουν µέχρι να βραδιάσει.
Κυνηγός πιασµένος µε popper.
Που θα τον βρούµε
Ο κυνηγός αγαπά τα βαθιά νερά, αλλά παρασυρόµενος από τα κυνηγητικά του ένστικτα µπορεί να βγει ακόµα και στο µισό µέτρο. Συνήθως θα τον βρούµε σε καθαρά και οξυγονωµένα νερά, σε κάβους µε βαθιά νερά και κόλπους που µπορεί να βρει µικρόψαρα για να φάει, ακόµα και εξωτερικά από λιµάνια, ενώ πολλές φορές θα µπει και µέσα σε αυτά µόνο και µόνο για να κυνηγήσει.
Με ποια τεχνητά και πως
Ο κυνηγός µπορεί να πιαστεί µε µεγάλη γκάµα τεχνητών. Ανάλογα µε το µέγεθός του και τον τόπο που θα τους ψαρέψουµε, θα δουλέψουµε και τα ανάλογα τεχνητά. Άσχετα από το βάθος που θα τους πετύχουµε, όσο βάθος και αν έχει ο τόπος, οποιοδήποτε τύπο τεχνητού κι αν δουλεύουµε, θα φροντίσουµε αυτά να βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια του νερού.
Η ταχύτητα ανάκτησης, άσχετα από το είδος ή τον τύπο τεχνητού, θα πρέπει να είναι αρκετά γρήγορη. Προτείνω μάλιστα αυξανόµενη όταν διαπιστώσουµε ότι το ψάρι ακολουθεί το δόλωµα.
Αν τα ψάρια είναι από ένα έως δύο κιλά, µπορούµε να τα ψαρέψουµε µε πλανάκια ανάλογου βάρους µε αυτό που µπορεί να πετάξει το καλάµι µας. Πολύ καλά αποτελέσµατα σε αυτό το µέγεθος ψαριών θα έχουµε και µε minnow, sinking ή floating, µεγέθους από δεκατρία έως δεκαπέντε εκατοστά, αλλά και µε µικρές σιλικόνες.
Πιασµένος µε τεχνητό ζαργάνα.
Αν τα ψάρια είναι µεγαλύτερα από δύο-τρία κιλά, µπορούµε να επιλέξουµε και µεγαλύτερα τεχνητά, από 16 έως και 19-20 εκατοστά. Αν τέλος τα ψάρια αδιαφορούν ή είναι εκτός πεδίου βολής, τότε τα µόνα που θα κάνουν την διαφορά είναι τα surface και τα popper, καθώς µε τους θορύβους και τα πλατσουρίσµατα που προκαλούν, θα τα αναγκάσουν σε πολλές περιπτώσεις να επιτεθούν. Ιδιαίτερη προτίµηση σε χρώµατα δεν έχει, αλλά πολλές φορές οι ρεαλιστικοί χρωµατισµοί είναι πιο αποδοτικοί, ιδιαίτερα αν προσεγγίζουν τα χρώµατα της ζαργάνας.
Κάτι που πρέπει να προσέξουµε είναι τα φρένα του µηχανισµού µας, αφού θα πρέπει να είναι σωστά ρυθµισµένα και «να δίνουν» στο ψάρι όποτε χρειάζεται, γιατί λόγω της ιδιαίτερης επιθετικότητάς του, πολλές φορές πιάνεται πολύ επιπόλαια και µε τα σάλτα που κάνει έξω από το νερό καταφέρνει και απελευθερώνεται.
Άλλες φορές θα τύχει να φέρουµε το πιασµένο ψάρι και θα δούµε από πίσω να το ακολουθεί κι άλλο (ή άλλα). Αν είµαστε τυχεροί, θα κάνουµε προσπάθεια να αποχιάσουµε πρώτα τον ελεύθερο και µετά τον πιασµένο. Έτσι θα έχουµε «µε ένα σµπάρο, δύο τρυγόνια» που λέει και η παροιµία, και πιστέψτε µε δεν είναι καθόλου δύσκολο, προσωπικά το έχω καταφέρει δυο φορές.
