Light Rock Fishing: Eισαγωγή στην τεχνική του Dropshot
Το dropshot δεν είναι µια εξωτική και ολότελα άγνωστη τεχνική για τα ελληνικά νερά. Ας σκεφτούµε την πολύ διαδεδοµένη αρµατωσιά στο casting που την ξέρουµε ως “pater noster”, ή για να πούµε τα πράγµατα πιο απλά, ας σκεφτούµε τους παραδοσιακούς ψαράδες µε την καρούλα που έκαναν κάτι στοιχειώδες: έβαζαν στο τέλος της πετονιάς ένα βαρίδι και πάνω από αυτό στη σειρά 1-3 αγκίστρια µε δόλωµα.
Η βασική αρχή του dropshot είναι η ίδια: ένα σταθερό βάρος στο τέλος της αρµατωσιάς µας και το «δόλωµα» να αιωρείται πιο ψηλά. ∆ε µιλάµε λοιπόν για κάτι υπερκαινοφανές. Παρόλα αυτά το dropshot ως παρακλάδι του spinning έχει εξερευνηθεί ελάχιστα στη χώρα µας και κάνει αυτό το άρθρο ως εισαγωγή αν όχι το πρώτο, τότε από τα πρώτα που το προσεγγίζουν.
Το dropshot έχει εξελιχθεί κυρίως στα γλυκά νερά. Είναι µια δηµοφιλής τεχνική που αποσκοπεί στο να δελεάσει καχύποπτα ψάρια σε νερά µε διαύγεια και όταν δεν υπάρχουν τσιµπιές, εκεί λίγο πάνω από τον βυθό. Θεωρείται µια τεχνική που «ξεκλειδώνει» ψάρια σε δύσκολες συνθήκες, όταν αυτά παραµένουν απαθή στις άλλες τεχνικές. Επίσης θεωρείται ως µια τεχνική χειρουργικής ακρίβειας όταν θέλουµε να προσεγγίσουµε συγκεκριµένα ψάρια σε πολύ συγκεκριµένα σηµεία, κυρίως κοντά σε φυσικά εµπόδια και όγκους, όπως µονόπετρα και έντονη χλωρίδα, κορµούς δέντρων, βυθισµένα µπλόκια κτλ.
Μελέτη και πειραματισμός
Πέρασα πολλές ώρες βλέποντας το διαθέσιµο υλικό και διαβάζοντας άρθρα, µε σκοπό να δω πώς θα µπορούσα να µεταφέρω την τεχνική αυτή στο θαλασσινό νερό και συγκεκριµένα στα δικά µας ψάρια. Βλέπω πως την πρώτη µου δηµόσια ανάρτηση σχετικά µε τις αναζητήσεις αυτές, την έκανα πριν δυόµισι περίπου χρόνια. Από τότε, αυτό που κατάφερα είναι να δοκιµάσω τις προεκτάσεις του dropshot στα πλαίσια της βιωµατικής µου στο LRF. Στην ουσία δηλαδή δοκίµασα αρκετά µια πολύ ελαφριά εκδοχή του dropshot, τα πορίσµατα από την οποία θα προσπαθήσω να παρουσιάσω.
Από τότε έχω πειραµατιστεί αρκετά και έχω να παρουσιάσω κάποια πολύ βασικά πράγµατα. Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι εισαγωγικός και µόνο. Ευελπιστώ να πειραµατιστώ στο µέλλον µε βαρύτερες µορφές του dropshot, και επιπλέον ελπίζω να παρακινήσω φίλους του spinning και του LRF να αγκαλιάσουν αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα τεχνική, να την εντάξουν στην ψαρευτική τους πρακτική και να µας παρουσιάσουν τις δικές τους επιτυχίες!
Βασικός εξοπλισµός
Υπάρχουν ειδικά καλάµια µε κοντά butt, καθώς η τεχνική θέλει συχνό twitching. Υπάρχουν και καλάµια µε µαλακή συµπεριφορά στην ευαισθησία και ταυτόχρονα στιβαρή στο κάρφωµα. Και εννοείται φυσικά πως υπάρχουν καλάµια ειδικά για dropshot µε όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά και άλλα τόσα.
Όπως υπάρχουν και ειδικές πετονιές για το shock leader (έχω στην κατοχή µου µια 0.21 της Dragon εξειδικευµένη για dropshot, την οποία και χρησιµοποιώ) που µπορεί να είναι fluorocarbon ή όχι. Η δική µου θέληση ήταν να δω τα χαρακτηριστικά αυτού του εξειδικευµένου εξοπλισµού, να τα καταλάβω και να τα προσεγγίσω µε ότι είχα στα χέρια µου για τα δικά µας νερά.
Πραγµατικά γνωρίζω πολύ λίγο κόσµο που θα ήθελε να αγοράσει εξοπλισµό αποκλειστικά για dropshot στη χώρα µας, ενώ εκείνοι που δε θα δίσταζαν να το δοκιµάσουν µε τον υπάρχοντα εξοπλισµό τους είναι πολλοί περισσότεροι. Και καθώς το ένα φέρνει το άλλο, ίσως και οι εξειδικευµένες αγορές δε θα αργήσουν να έρθουν! Με το LRF καλάµι µου c.w. 3-14, έκανα τα πρώτα βήµατα. Αν και ευαίσθητο, το καλάµι αυτό ήξερα πως είναι παλικάρι στο κάρφωµα, έχοντας χειριστεί περίφηµα σαργούς σεβαστών µεγεθών, αλλά και µεγάλες σκορπίνες, καθώς και κάτι θαρραλέα «µαύρα» που όλος ο νους τους είναι να βραχώνουν… Και τα αποτελέσµατα µε άφησαν πολύ ικανοποιηµένο.
Για το dropshot στην ελαφριά του µορφή και όπως το περιγράφω σε αυτό το µικρό άρθρο, κάθε καλάµι του LRF µε ευαισθησία στην κορυφή και αρκετή δύναµη στον κορµό µέχρι ένα max c.w. 15gr, µπορεί να µας χρησιµεύσει περίφηµα. Ένας µηχανισµός γρήγορος, από 1000 έως 2500, µε ένα αρκετά καλό βήµα έτσι ώστε να µας βοηθάει στα µπόσικα που πρέπει να µαζεύονται δίχως τον κίνδυνο µελλοντικής τούφας, είναι απαραίτητος. Γι’ αυτήν την ελαφριά εκδοχή, ένα νήµα από PE 0.6 και παράµαλλο µέχρι και 0.25mm είναι αρκετά.
Τα βαρίδια
Τα βαρίδια στο dropshot µπαίνουν στο τέλος της αρµατωσιάς και δε δένονται µε κόµπο. Έχουν πάνω τους ένα κρικάκι ειδικά στενωµένο στην άκρη, όπου µε µια τσάκιση σφηνώνει το shock leader. Ο λόγος; Τα συχνά σκαλώµατα. Αν σκαλώσει το βαρίδι, η αρµατωσιά απελευθερώνεται µε µια αποφασιστική σταθερή τάση και το µολύβι µένει στον πάτο. Αυτή η τάση βέβαια θέλει µεγάλη προσοχή στα καλάµια του LRF, ώστε να µη µας στοιχίσει σε σπασίµατα της µύτης του καλαµιών µας.
Βρήκα βαρίδια (που τα λένε στα αγγλικά και “downriggers” ή “dropshot weights”) από 7 µέχρι 15 γραµµάρια. Υπάρχει µια τεράστια συζήτηση τώρα, για το κατάλληλο βάρος και την κατάλληλη µορφή του. Πρώτον, για το βάρος: σκοπός του dropshot είναι, κατά κύριο λόγο, να κάνει το βαρίδι µας να «αγκυροβολίσει» στον βυθό και το τεχνητό µας µε τις δικές µας κινήσεις, αιωρούµενο από πάνω του, να δελεάσει τα ψάρια. Κατά κύριο λόγο τα βαρίδια της τεχνικής είναι είτε ολοστρόγγυλα, είτε µακρόστενα, είτε σε σχήµα «δάκρυ». Θα διαβάσει κανείς πολλά σχετικά µε το ποιο κάνει περισσότερο θόρυβο όταν πέφτει, ποιο αγκυροβολεί καλύτερα στον βυθό, ποιο βολεύει τον καθένα ψαρά. Κατά κύριο λόγο τα στρογγυλά βαρίδια κάνουν λιγότερο θόρυβο όταν προσκρούουν στο νερό και «αγκυροβολούν» σχετικά καλύτερα, ενώ τα πιο µακρουλά υπερτερούν στο να µην κινούνται τόσο, µετατοπίζοντας την αρµατωσιά µας κατά τα κατακόρυφα χτυπήµατα (twiches).
Σηµαντικές λεπτοµέρειες
Θα έλεγα πως σηµαντικό είναι να δούµε δύο σηµαντικές λεπτοµέρειες.
Το βαρίδι µας σε σχέση µε το c.w. του καλαµιού µας, δεν πρέπει ούτε να µας κάνει να κινδυνεύουµε σπασίµατα στις βολές (άρα δεν ξεπερνάµε κατά πολύ το c.w.) αλλά και ούτε να σέρνεται εύκολα από τη δύναµη του καλαµιού µας. Για παράδειγµα, στο 3-14 καλάµι µου ρίχνω αρµατωσιά µέχρι 17γρ. και ανάλογα µε το ρέµα που επικρατεί, το βάθος και τον τύπο δολώµατος ή τεχνητού, χρησιµοποιώ µικρότερο ή µεγαλύτερο βαρίδι. Όταν έχω π.χ. δυνατό ρέµα και θέλω να παίξω µε µια αρκετά γενναία σιλικόνη, το «τερµατίζω» βάζοντας ένα 15άρι βαρίδι. Όταν θέλω να παίξω στις ίδιες συνθήκες µε βιοδιασπώµενα, τότε κατεβαίνω σε 10γρ. Τα βαρίδια καλό είναι να είναι φτιαγµένα από tungsten (βολφράµιο), καθώς είναι πιο συµπαγή, πιο ανθεκτικά στις παραµορφωτικές κρούσεις και πιέσεις, και λιγότερο τοξικά από τα αντίστοιχα του µολύβδου. Μη ξεχνάµε πως θέλουµε δε θέλουµε σε αυτήν την τεχνική θα «αφήσουµε» πολλά κάτω στο βυθό!Πάνω στο νήµα µας λοιπόν, δένουµε ένα shock leader όπως στο spinning ή το LRF. Έχω σετάρει 0.6 νήµα µε 0.21 παράµαλλο για αυτήν την ελαφριά εκδοχή του dropshot και είµαι πολύ ευχαριστηµένος.
Τα αγκίστρια
Έπειτα έχουµε τα αγκίστρια. Το αγκίστρι το δένουµε πάνω στο shock leader και πριν το δέσουµε µε το νήµα. Με τι κόµπο; Σε τι απόσταση από το βαρίδι και τον βυθό; Αυτά τα ερωτήµατα έχουν σχετικές απαντήσεις, καθώς αποτελούν παραδοσιακά πεδίο µεγάλης διαµάχης στην τεχνική αυτή. Υπάρχουν πολλοί κόµποι εκεί έξω, ότι και να κάνετε, να µείνετε σίγουροι πως το κοτσάνι του αγκιστριού σχηµατίζει µε το shock leader γωνία 90ο. Στην ουσία δηλαδή το αγκίστρι είναι παράλληλο µε το βυθό. Είναι σηµαντικό το αγκίστρι να σταθεί καλά, γιατί από αυτό θα εξαρτηθεί και το στήσιµο του τεχνητού µας δολώµατος.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δέσει κανείς ένα αγκίστρι dropshot, θα έλεγα πως αξίζει να δείτε µερικά βίντεο στο διαδίκτυο και να διαλέξετε τη µέθοδο που σας ταιριάζει περισσότερο. Προσωπικά οι τεχνικές της Ολλανδικής οµάδας της Westin Fishing µε έχουν βοηθήσει πολύ. ∆είτε σχετικά στο https://www.youtube.com/watch?v=Wz4zw3zp2o8.
Αν δεν σας αρέσουν οι κόµποι και τόσο, υπάρχει το βολικό αγκίστρι τύπου spinshot µε ενσωµατωµένα κρικάκια. Για την ένωση νήµατος µε fluorocarbon, χρησιµοποιείστε ότι σας άρεσε µέχρι στιγµής. Προσωπικά, η απόσταση µεταξύ του βαριδιού και του αγκιστριού µου αποφασίζεται σε σχέση µε το βυθό στον οποίο θα ψαρέψω. Αν έχουµε πυκνή και ψηλή ποσειδωνία, τότε το αγκίστρι µας θα πρέπει να προβάλλει πάνω από αυτήν, ενώ σε αµµώδη, καθαρό βυθό το αγκίστρι µπορεί να βρίσκεται πιο κοντά στο βαρίδι. Υπόψη πως όσο πιο κοντά στο βαρίδι πάµε, τόσο πιο δύσκολα επιτρέπουµε σε ένα ψάρι να ρουφήξει δίχως αντίσταση το δόλωµα. Έτσι λοιπόν συµβαίνει σε ορισµένα λιµάνια που η απόσταση µεταξύ αγκιστριού και βαριδιού δεν είναι ούτε εικοσιπέντε πόντοι, ενώ άλλες φορές σε βραχώδη τοπία, µπορεί να αφήσω µέχρι και πενήντα πόντους απόσταση! Αυτό δεν θα το δει κανείς να συµβαίνει συχνά στο dropshot στα γλυκά νερά…
Να σηµειώσω πως πολλές φορές, και ειδικά όταν στοχεύω σε µικτά κοπάδια όπου π.χ. γόπες και µελανούρια «βόσκουν» µαζί στον ίδιο τόπο, βάζω και δύο αγκίστρια, ένα ψηλά και ένα χαµηλότερα, προσέχοντας πάντα να µη χαλάω τη σχέση που θέλει το βαρίδι να είναι πάντα βαρύτερο από την αρµατωσιά από πάνω του. Στα αγκίστρια βάζω πολλές φορές διαφορετικά δολώµατα στο καθένα, ενώ όταν καρφώνω ένα ψάρι περιµένω λίγο πριν το τραβήξω έξω, καθώς είναι πολύ πιθανή και µια δεύτερη επίθεση!
Μεγάλη σηµασία δίνω στο να βρω αγκίστρια πολύ ελαφριά, αλλά δυνατά. Τα ελαφριά αγκίστρια βοηθούν επιπλέον στην τεχνική παρουσίαση του δολώµατος. ∆ε θέλουµε το τεχνητό να πέφτει πάνω στο shock leader άψυχο, αλλά να αιωρείται και να παίζει όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά σαν ζωντανό δόλωµα. Έχω πειραµατιστεί µε µακρυκότσανα αγκίστρια, µε αγκίστρια µε πεπλατυσµένο κοτσάνι, έχω όµως δοκιµάσει και κλασσικά αγκίστρια, τα οποία άνοιξα λίγο µε πένσα έτσι ώστε να µην έχω µεγάλη κύρτωση, και έτσι ώστε το αρπάδι να κοιτάει προς τα έξω και να είναι έτοιµο για τα καίρια καρφώµατα, που συνήθως χρειάζονται στο dropshot.
Τα τεχνητά…
Κυριολεκτικά, όλα τα «µαλακά» τεχνητά µπορούν να αρµατωθούν στο αγκίστρι του dropshot! Τα βιοδιασπώµενα, οι µικρές σιλικονίτσες, τα swimbaits και τα πλασµατάκια (creatures), όπως καβουράκια και αποµιµήσεις γαρίδας που παίζουν στο LRF, προσφέρονται περίφηµα για αυτήν την τεχνική! Θα έλεγα πως ακόµα και δολώµατα όπως η γαρίδα και οι λωρίδες καλαµαριού, µπορούν να στηθούν σε µια droshot παρουσίαση µε µεγάλη αξιοπρέπεια, καθώς και «ελαφριά» σκουλήκια όπως ακροβάτης ή αµερικάνος.
Βέβαια, υπάρχουν εξειδικευµένα τεχνητά για dropshot, όπως αυτά που περιέχουν κενό αέρα µέσα τους (air-chambered lures) και θα µας πάνε στο επόµενο επίπεδο. Προσωπικά έχω χρησιµοποιήσει κατά κόρον βιοδιασπώµενα σε αποµίµηση σκουληκιού και σιλικονίτσες µε πολύ ευαίσθητη ουρά σε αποµίµηση γόνου, καθώς και µικρά air-chambered σιλικονάκια µε υπερευαίσθητη διχαλωτή ουρά. Έχω ενισχύσει τη γεύση και το άρωµα των τεχνητών αυτών σε πολλές περιπτώσεις µε πάστες επάλειψης, αλλά και σπρέυ, από τα πολλά αξιόλογα που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά. Όλη τη δουλειά όµως στο droshot θα γίνει από την ίδια την τεχνική, στην οποία θα επικεντρωθούµε αµέσως.
Δόλωση τεχνητών
Πώς δολώνουµε αυτά τα τεχνητά; Ο κανόνας είναι: µε τον καλύτερο τρόπο έτσι ώστε µε την παραµικρή µας παρέµβαση αυτά να παίρνουν κίνηση. Μερικές σιλικονίτσες θέλουν να τις δολώσουµε ίσα-ίσα, αρπάζοντας λίγο στα χείλη τους το αγκίστρι. Άλλα σκουλήκια καλό είναι να δολώνονται από τη µέση του σώµατός τους, έτσι ώστε όταν εµείς «παίζουµε» µε αυτά, να κινούνται και από τις δύο πλευρές τους (στο διαδίκτυο αυτό τον τρόπο δόλωσης θα τον δείτε ως “wacky rig”). Ο απλούστερος τρόπος είναι να περνάµε το αγκίστρι µας όπως θα δολώναµε µια µολυβοκεφαλή στο LRF. Ανάλογα λοιπόν µε το τεχνητό και η δολωσιά, πάντα µε τον παραπάνω κανόνα κατά νου.
Και η τεχνική!
Εφόσον έχουµε στήσει σωστά την αρµατωσιά µας, πρέπει να καταλάβουµε τι µπορεί να µας προσφέρει στο πεδίο. Όταν πατώσει η αρµατωσιά µας, δική µας δουλειά είναι να δώσουµε «ζωή» στο τεχνητό µας, δίχως όµως να σύρουµε το βαρίδι από τη θέση στην οποία βρίσκεται. Αυτό το πετυχαίνουµε αφήνοντας στο νήµα µας αρκετή λάσκα και κάνοντας µικρά κατακόρυφα χτυπήµατα (twiches). Πρέπει η δύναµη που βάζουµε να είναι τόση, ώστε να κάνει το τεχνητό µας να ανασηκώνεται και να πέφτει σε έναν κάθετο άξονα, δίχως όµως να σέρνουµε το βαρίδι µας που έχει αγκυροβολήσει. Αυτό είναι βέβαια η γενική αρχή, καθώς θα δούµε ότι πολλοί ψαράδες είτε σέρνουν ελαφρά το βαρίδι µετατοπίζοντας όλη την αρµατωσιά σιγά σιγά προς τη στεριά, είτε κάθε τόσο µαζεύουν αρκετά και πραγµατοποιούν «άλµατα» 3-4 ή και περισσότερων µέτρων, όπου δοκιµάζουν κάθε φορά την καινούρια περιοχή.
Το καλάμι «μιλάει»
Σηµαντικό είναι να θυµόµαστε πως ο δείκτης µας πρέπει να ακουµπάει το blank του καλαµιού, ώστε να νιώθουµε το παραµικρό τσίµπηµα. Τα τσιµπήµατα και το κάρφωµα είναι αυτά, που µε έχουν προβληµατίσει πιο πολύ από όλες τις επιµέρους λεπτοµέρειες τις τεχνικής. Πολλές φορές ένα παραµικρό τσίµπηµα και απότοµο κάρφωµα µου έχει δώσει µελανούρια και σαργούς, ψάρια τα οποία στο LRF ή σε άλλες τεχνικές κάνουν πολύ πιο αποφασιστικές επιθέσεις. Ο λόγος βέβαια έχει να κάνει µε το στήσιµο στο dropshot. Πραγµατικά λίγες ήταν οι φορές που δέχτηκα ένα αποφασιστικό ρούφηγµα του δολώµατος ή ένα τράβηγµα που έλεγε ότι το ψάρι έχει καρφωθεί από µόνο του. Το dropshot θέλει ταχύτητα από µέρους µας και εγρήγορση, και αν και παρουσιάζεται ως µια «αργή» τεχνική, δεν αναφέρεται σε φάσεις που θέλουµε να σταθούµε νωθροί. Πρέπει να µάθουµε να ξεχωρίζουµε πότε το ψάρι έχει πάρει το αγκίστρι ήδη, κοιτώντας την λάσκα στο νήµα και νιώθοντας µε το δάχτυλό µας τις εναλλαγές στις τσιµπιές.
Το dropshot δουλεύει όχι µόνο από τη στιγµή που το βαρίδι έχει «αγκυροβολήσει» στο βυθό, αλλά και «πέφτοντας». Θα συναντήσουµε αυτή τη µορφή του µε το όνοµα “pendulum” (εκκρεµές). Το «εκκρεµές» µπορούµε να το χρησιµοποιήσουµε σε βαθιά λιµάνια, µε µεγάλη επιτυχία σε κοκάλια, γόπες και µελανούρια. Αφού εκτελέσουµε τη βολή, δεν αφήνουµε ανοιχτό το pick up, αλλά το κλείνουµε, µαζεύουµε µπόσικα και αφήνουµε την αρµατωσιά µας να κάνει µια µεγάλη καµπύλη από τα βαθιά προς τα εµάς, όπως δηλαδή ένα εκκρεµές, ενώ είµαστε συνεχώς σε εγρήγορση, έτοιµοι για κάρφωµα. Το βαρίδι θα βρίσκεται χαµηλότερα από το δόλωµα, τραβώντας το και κάνοντάς το να κολυµπάει, όπως θα έκανε όταν το ανακτούσαµε δολωµένο π.χ. µε µια µολυβοκεφαλή.
Εκεί δουλεύουν πολύ καλά µικρά paddle tailed σιλικονάκια, αλλά και ότι άλλο θα έκανε καλό κολύµπι πάνω σε µια τέτοια κίνηση. Προσωπικά θεωρώ το pendulum από τις πιο διασκεδαστικές και αποδοτικές τεχνικές σε καλοκαιρινές εξορµήσεις για αφρόψαρα! Το pendulum µπορεί να συνδυαστεί µε το «αγκυροβοληµένο» dropshot. Ρίχνουµε µια µακρινή βολή, δουλεύουµε λίγο πατωτά και αν δούµε ότι δεν υπάρχει τίποτα, ερευνάµε λιγάκι τα µεσόνερα µε µεγάλες µετατοπίσεις της αρµατωσιάς κατά τις οποίες «οn the drop» (πέφτοντας) ίσως έρθουµε σε επαφή µε αυτό που ψάχνουµε…
Γιατί να χρησιµοποιήσω dropshot;
Η τεχνική αυτή που έχει εξελιχθεί σε γλυκά νερά και σε βολές από βάρκα, µπορεί να µεταµορφωθεί στο θαλασσινό νερό σε µια ακόµα πολύ ενδιαφέρουσα µέθοδο ψαρέµατος. Το τεχνητό µένει σταθερό και αποκτά πολύ συγκεκριµένη παρουσία στο χώρο. Υπάρχουν φορές που τα ψάρια τρώνε πάτο ή λίγο πιο πάνω από αυτόν ή φορές που είναι αδρανή στα χαµηλά στρώµατα της υδάτινης στήλης, κοντά σε φυσικούς σχηµατισµούς όπως βράχια. Είναι δύσκολο να πλησιάσουµε και να µείνουµε εκεί µε τεχνητά, σε µια καλή παρουσίαση που δε θα χαθεί στην ποσειδωνία, δε θα σκαλώσει…
To droshot είναι µιας χειρουργικής ακρίβειας τεχνική όταν νοµίζουµε ότι το τάδε µονόπετρο εκεί πέρα ή το τάδε σηµείο στον βυθό του λιµανιού κρατάει ψάρια και όταν θέλουµε να µείνουµε στον χώρο τους αρκετή ώρα ώστε να πυροδοτήσουµε µια επίθεση. Το dropshot χρησιµοποιείται σε καθαρά νερά και όταν τα ψάρια είναι τροµερά αδρανή.
Το μονόπετρο και τα µελανούρια
Μια από τις εξορµήσεις µου έχει µείνει χαραγµένη στη µνήµη ως πολύ χαρακτηριστικό παράδειγµα. Είχαµε πάει σε ένα µεγάλο λιµάνι του νησιού, µε κύριο στόχο τα µελανούρια µε LRF. Ψαρέψαµε συστηµατικά όλη την υδάτινη στήλη χρησιµοποιώντας από mini jigs έως βιοδιασπώµενα, και δεν πήραµε παρά κάτι γόπες και ορισµένα µικρά σκαθάρια. Ήµασταν παρόλα αυτά πολύ ευχαριστηµένοι, και χαλαρώνοντας πλέον άφησα το ψάρεµα και άρχισα να παρατηρώ τριγύρω και να απολαµβάνω.
Σε απόσταση περίπου είκοσι µέτρων στα δεξιά µας, ξεπρόβαλλε από την επιφάνεια της θάλασσας ένα µεγάλο µονόπετρο. Τις λίγες φορές στο παρελθόν που το προσεγγίζαµε µε βολές, είχαµε άσχηµα αποτελέσµατα, µε αρκετά µπλεξίµατα. Είπα να βάλω τη θεωρία στην πράξη και να φτιάξω µια αρµατωσιά dropshot. Είχα στο νου µου ότι κάποτε ήθελα να γράψω για την τεχνική αυτή, οπότε ας ξεκινούσα τους πειραµατισµούς τότε.
Έριξα κοντά στο µονόπετρο και άφησα την αρµατωσιά να βυθιστεί ως τη βάση του, 5-6 µέτρα το πολύ. Άρχισα να δίνω ζωή στη µικρή σιλικονίτσα και στο πρώτο καλό τσίµπηµα κάρφωσα. ∆εν είχα δώσει και πολύ σηµασία, µέχρι που η µύτη του καλαµιού µου λύγισε σοβαρά και άρχισαν να λύνονται τα φρένα. Ήταν ένα µελανούρι! Είπα στην παρέα –µε πολύ γέλιο και κοροϊδίες- πως είχα ξετρυπώσει τα µελανούρια, µα στην πραγµατικότητα είχα πιάσει µόνο ένα και ούτε εγώ το πίστεψα. Κι όµως. Με την ίδια τεχνική όλοι πιάσαµε από 2-3 κοµµάτια και όλα εκεί στη ρίζα του µονόπετρου, όπου άλλοτε σκάλωναν τα πλανάκια και οι µολυβοκεφαλές µας. Τα ψάρια ήταν εκεί και έτρωγαν µόνο εκεί! «Ρε σεις, υπάρχει ένα ακόµα µονόπετρο στο έµπα του λιµανιού», είπε ο Γιάννης από την παρέα. Και εκεί το ίδιο σκηνικό! Το dropshot εκείνη τη µέρα (και για πολλές ακόµα που θα ακολουθούσαν) µας έβγαλε ασπροπρόσωπους…
Έχει και συνέχεια…
Αυτή εδώ είναι µια µικρή εισαγωγή στην τεχνική, σε µια υπερελαφριά µορφή της. Θα ακολουθήσει µια πιο αναλυτική παρουσίαση, µε πειραµατισµούς που βρίσκονται ακόµα σε εξέλιξη. Για να σκεφτούµε ένα πιο βαρύ dropshot σε περιβάλλοντα ισχυρών ρεµάτων, σε µπούκες λιµανιών, αλλά και σε εκβολές ποταµών! Παρουσιάσεις µε µεγαλύτερα βαρίδια και πιο «γενναία» σε µέγεθος δολώµατα! Λούτσοι και λαβράκια µπορούν να ξεγελαστούν µε αυτό; Τι συµβαίνει όταν αντί για ένα, βάλουµε δύο αγκίστρια στην αρµατωσιά µας; Το dropshot µπορεί να χρησιµοποιηθεί ως µια ακόµα τεχνική στο egi; Σε όλα αυτά τα ερωτήµατα οι απαντήσεις είναι θετικές και είναι στο χέρι του καθενός να τις δοκιµάσει!
Πάντως αυτό που προτείνω στους φίλους του LRF είναι να εντάξουν στις κασετίνες τους λίγα βαρίδια και ορισµένα αγκιστράκια του dropshot και να το χρησιµοποιήσουν έστω πειραµατικά στην αρχή. ∆είτε το όταν όλα τα άλλα δεν αποδίδουν και θα µε θυµηθείτε. Καλή διασκέδαση, πάντοτε µε σεβασµό στην πολύπαθη θάλασσα και στα υπέροχα πλάσµατά της!
