Spinning µε σιλικόνες: Τα «ψιλά γράμματα» της τεχνικής (B’ Μέρος)
H Kάλυµνος µε «καλωσόρισε» στη φετινή µου εξόρµηση µε έναν πολύ χαρακτηριστικό για το ψάρεµα της σιλικόνης τρόπο. Με αυτόν θα ανοίξω το δεύτερο µέρος του αφιερώµατος στο spinning µε σιλικόνες…
Είχα σταθεί στο αγαπηµένο λιµάνι που ψαρεύω από την παιδική µου ηλικία, και όντας εκεί κατά τις 4 το απόγευµα, επέλεξα να απευθυνθώ σε οποιονδήποτε θηρευτή θα ήταν εκεί τριγύρω πιο πατωτά, για να τον κάνω να εµπιστευτεί περισσότερο το τεχνητό µου. Ο ήλιος ψηλά, τα νερά καθαρά, αρκετή φασαρία από διερχόµενες βάρκες και πλοιάρια της γραµµής και σε απόσταση τρακοσίων περίπου µέτρων λίγος κόσµος έκανε µπάνιο. ∆εν ήθελα λοιπόν σκληρά τεχνητά, γιατί σκεφτόµουν πως το να ανέβει θηρευτής ψηλά για να φάει σε τέτοιες συνθήκες ήταν µάλλον δύσκολο. Άλλωστε οι σιλικόνες είναι ιδανικές για τέτοιου είδους προσεγγίσεις…
∆ιάλεξα µια µπλε-λευκή ηµιδιάφανη για να είναι πιο διακριτική, µε κωνική µολυβοκεφαλή, ιδανική για νευρικό darting. Έριξα, την άφησα να πατώσει και ξεκίνησα. Όταν η σιλικόνη έφτασε σε σηµείο που να µπορώ να την δω και ενόσω ήταν ακόµα 5-6 µέτρα χαµηλά, διέκρινα δύο χαρακτηριστικές φιγούρες να την ακολουθούν κάνοντας γρήγορες µανούβρες δίπλα της. Ήταν δυο όµορφοι λούτσοι, αρκετά καλά σε µέγεθος ψάρια. Αµέσως σήκωσα το bail arm. Ένα απότοµο βούλιαγµα της σιλικόνης πριν τα βράχια ή το λιµάνι, συνήθως πυροδοτεί επίθεση.
Όντως, µόλις αυτή βούλιαξε µε ταχύτητα (η µολυβοκεφαλή ήταν 15 γραµµαρίων), ένας από τους δύο έφυγε σφαίρα πίσω της. Άφησα λίγες στιγµές να περάσουν και διαισθητικά κάρφωσα αµέσως. Το ψάρι πιάστηκε, έκανε δύο δυνατά κεφάλια και µας χαιρέτησε! Είχε κόψει το παράµαλλο… Περαστικά µας!
Οι µολυβοκεφαλές και οι σιλικόνες
Είχαµε µιλήσει στο προηγούµενο τεύχος για το καλάµι και τους µηχανισµούς που ενδείκνυνται για τις σιλικόνες. Ας πάµε λοιπόν στο κοµµάτι που τραβάει τα βλέµµατα περισσότερο από τα άλλα, στα τεχνητά της τεχνικής. Πολλές σιλικόνες έρχονται από την εταιρία ήδη σεταρισµένες µε την µολυβοκεφαλή τους, οπότε ηι δική µας παρέµβαση είναι µικρή. Αυτές οι µολυβοκεφαλές είναι συνήθως σε ταιριαστό µέγεθος και χρωµατισµό µε τη σιλικόνη µας.
Το όµορφο για µένα ξεκινά µε τις σιλικόνες στους ατέλειωτους πειραµατισµούς σεταρίσµατος που µπορούν να γίνουν στο ζευγάρι µολυβοκεφαλή-σιλικόνη. Για άλλους µεγάλος µπελάς, για πολλούς πεδίο διασκέδασης, γνώσης και βελτίωσης. Παλιότερα υπήρχε ένας τύπος µολυβοκεφαλής, αυτός της στρογγυλής, πολύ γρήγορα όµως -αν όχι ταυτόχρονα- βγήκαν πολλοί άλλοι τύποι, Έτσι έχουµε φτάσει σήµερα να υπάρχουν εκατοντάδες από δαύτους, οι οποίοι περιλαµβάνουν ότι φανταστείτε, από µολυβοκεφαλές µε γλώσσα, µέχρι µε εγκοπές και διατοµές παράξενες, κάθε σχήµατος και ιδιοµορφίας.
∆εν πρέπει όµως να πανικοβαλλόµαστε και να χανόµαστε, καθώς υπάρχουν βασικές αρχές που µπορούν να µας βοηθήσουν στο σετάρισµα και στο να βγούµε στο πεδίο µε ένα αξιόπιστο τεχνητό. Ας πάρουµε λοιπόν τα πράγµατα από την αρχή…
Για τις µολυβοκεφαλές: όσο παράξενη και να είναι η µολυβοκεφαλή που θα βρούµε στο ράφι ή θα δούµε σε κάποιο διαδικτυακό κατάστηµα, τους νόµους της υδροδυναµικής δεν µπορεί να τους υπερβεί. Έναν απλό νόµο για αρχή: κάθε µολυβοκεφαλή, αλλά και το καθετί όταν το ρίξουµε στο νερό µε ένα καλάµι και το σύρουµε, θα βρει αντίσταση. Ανάλογα µε το σχήµα του και εξαιτίας αυτής της αντίστασης, θα κινηθεί και µε έναν συγκεκριµένο τρόπο. Αν κάτι σέρνεται πίσω του (η σιλικόνη) και αυτό θα ακολουθήσει την κίνηση και θα επηρεαστεί από την υδροδυναµική του, ανάλογα βέβαια και µε το δικό του σχήµα. Αυτός είναι ο µπούσουλάς µας.
Μια σφαιρική µολυβοκεφαλή δεν θα βρει ιδιαίτερη αντίσταση, µια µολυβοκεφαλή όµως µε πλακουτσωτή πρόσοψη θα βρει αντίσταση και αυτό θα σηµαίνει κάτι. Για κάποιο λόγο την έφτιαξαν έτσι. Μια κωνική µολυβοκεφαλή θα έχει λιγότερη αντίσταση από την πλακουτσωτή, αλλά και από την σφαιρική. Μια άλλη που έχει ένα βαθούλωµα στο κάτω τις µέρος, προφανώς θα βρίσκει αντίσταση καθώς πέφτει, και αυτό επίσης κάτι σηµαίνει. Και πάει λέγοντας… Και επειδή υδροδυναµική εξ όψεως δεν µπορεί ο καθένας να κάνει, ένας τρόπος υπάρχει πραγµατικά για να δούµε τι κάνει η κάθε µολυβοκεφαλή στα χέρια µας, να τη ρίξουµε στη θάλασσα!
∆εν είναι τίποτα να αγοράσουµε 5-6 τύπους µολυβοκεφαλές και να τις µοντάρουµε στις σιλικόνες µας. Πολλές φορές µου έχουν πει «αυτή η µολυβοκεφαλή είναι για darting, µην τη βάζεις σε σιλικόνες µε τακουνάκι» κι όµως την έβαλα και είχα άλλη κίνηση από αυτήν που έδινε µια σφαιρική µολυβοκεφαλή και µάλιστα ιδιαίτερα ικανοποιητική.
Στον απέραντο κόσµο του σεταρίσµατος µολυβοκεφαλής και σιλικόνης, θέλω να αναφέρω ορισµένα θέµατα που θεωρώ δεν ακούγονται συχνά και που αποτελούν µάλλον «ψιλά γράµµατα». Οι σιλικόνες είναι τεχνητά που µπορούν να χρησιµοποιηθούν µε διάφορους τρόπους, από το να σκάβουν κυριολεκτικά τον βυθό, µέχρι εντελώς αφρωτά, λίγα εκατοστά κάτω από την επιφάνεια. Και αυτό το εννοούµε και καλό είναι να το έχουµε πάντα κατά νου. Μας δίνουν πολλές δυνατότητες που ένα απλό minnow δε θα µας δώσει ποτέ. Το ζήτηµα είναι πως δεν µπορούµε να περιµένουµε µε ένα σετάρισµα να είµαστε σε θέση να δουλέψουµε όλη την υδάτινη στήλη.
Oι ανακτήσεις
Αντί να σας δώσω πολυµασηµένη τροφή για το κάθε ένα κοµµάτι του νερού, θα σας βάλω στη διαδικασία να σκεφτείτε και να πειραµατιστείτε, έτσι ώστε να είναι εντελώς δικό σας το αποτέλεσµα. Τι µολυβοκεφαλή θέλουµε ώστε να έχουµε τα λιγότερα δυνατόν µπλεξίµατα στον πάτο και ποιο είναι το καλύτερο σετάρισµα για να κάνει τη σιλικόνη µας να µιµείται πιστά ψαράκι που τρώει πατωτά και κάθε τόσο δίνει ένα άλµα λίγο παραπέρα έχοντας την ουρά του ψηλά και το κεφάλι στην άµµο;
Πώς θα περάσουµε τη σιλικόνη µας αργά πάνω από την ποσειδωνία, είτε µε χτυπηµατάκια, είτε µε απλή ανάκτηση, αλλά κρατώντας τη σχεδόν στο ίδιο επίπεδο; Πώς θα κάνουµε τη σιλικόνη µας να πετάγεται πάνω-κάτω στα µεσόνερα ή πιο χαµηλά µιµούµενη ένα πανικόβλητο ψαράκι και πώς θα την αναγκάσουµε να κάνει τρελά ζιγκ-ζάγκ λίγο κάτω από την επιφάνεια; Και τελικά πώς θα καταφέρουµε -αν γίνεται- να συνδυαστούν όλα αυτά σε µια µοναδική χορογραφία που παίρνει στοιχεία από όλα τα παραπάνω;
Darting, side-to-side, bottom fishing, θα ακούσετε πάρα πολλά να λέγονται γύρω από τις σιλικόνες. Και βάζω στοίχηµα, πως σε λίγους µήνες ακόµα ένα ξενικός όρος και όλα τα παρελκόµενα είδη που συµπληρώνουν τη φιλοσοφία του, θα έρθουν να µας υποσχεθούν άλλη µια «φονική» µέθοδο.
Όµως σχεδόν πάντα βάζει τον άνθρωπο σε δεύτερη µοίρα, µιας και η «συνταγή της επιτυχίας» θα είναι έτοιµη µέσα σε ένα σακουλάκι!
∆ε λέω, το σύγχρονο µάρκετινγκ πολλές φορές όντως υποστηρίζει καταπληκτικά προϊόντα, όµως πάντα ο άνθρωπος έχει σηµαντικό ρόλο σε δεύτερη µοίρα.
Ο άνθρωπος που έχει τη δυνατότητα να επιλέξει και να ξεχωρίσει.
∆ίχως λοιπόν να θέλω να ακολουθήσω την µόδα σώνει και καλά, ας µείνω στο εξής. Παιδιά, ψάρια λείας µιµούµαστε, τα οποία κινούνται έτσι ώστε να εκπέµπουν «σήµα» πως είναι ιδανικά για τροφή! Από τότε που ξεκίνησε το ψάρεµα µε τεχνητά, αυτό συµβαίνει.
Και πρέπει να το κάνουµε καλά και πειστικά. Ας επιµείνουµε λοιπόν σε αυτά που λέµε και όχι τόσο στα εργαλεία µε τα οποία θα το κάνουµε, τα οποία αύριο θα αλλάξουν και θα λανσαριστούν καινούρια! Όταν περιµένουµε το προϊόν και την αγορά να καθορίζει το ψάρεµά µας, θα είµαστε πάντοτε ένα βήµα πίσω. Γι’ αυτό λέµε: πρώτα κατανόηση της τεχνικής και έπειτα των τεχνητών. Πρώτα εµβάθυνση στη ψαροσύνη και στα µυστικά της θάλασσας, στον τρόπο των ψαριών και στις συνήθειες της γαλανής και έπειτα επιλογή εξοπλισµού! Πρώτα να µελετάµε τη θάλασσα δίχως εµάς και έπειτα βλέπουµε πώς µπορούµε να µπούµε στην εξίσωση.
Στο παράκτιο ψάρεµα (και αλλού) έχουµε ξεχάσει να προσεγγίζουµε τα πράγµατα και έτσι είναι λογικό η εποχή µας να µας παρασύρει.
Ψαράκια λείας πατωτά
Πολλές φορές τα αρπακτικά θα αδιαφορήσουν για τα τεχνητά που θα βρουν ψηλά στην υδάτινη στήλη. Από φυσικού τους και για χίλιους δυο λόγους (πχ. υψηλό βαροµετρικό και µεγάλη πίεση στη νυκτική τους κύστη), τα ψάρια παραµένουν χαµηλά. Και εκεί όµως θα πρέπει να τραφούν, και εκεί θα νιώσουν τα ένστικτα της επίθεσης. Θέλουµε να µιµηθούµε τα ψαράκια που σκαλίζουν στο βυθό ή που σουλατσάρουν εκεί τριγύρω.
Είναι ψαράκια κατά βάση περισσότερο νωχελικά. Είναι ψαράκια που προσπαθούν να κρυφτούν σε φύκια, πίσω από πέτρες, ακόµα και να παραµείνουν πολύ χαµηλά, κολλητά στο βυθό για προστασία. Το πρώτο µας πρόβληµα εκεί, είναι βεβαίως τα σκαλώµατα. Αν γνωρίζουµε πολύ καλά τη µορφολογία του βυθού και αν έχουµε να κάνουµε µε πλάκες ή µε άσπρα-µαύρα, τα πράγµατα είναι ευκολότερα.
Εκεί µου έχουν δουλέψει ακόµα και σιλικόνες τύπου shad ή σχήµατος χελιού. Έχω συνεχώς επαφή µε αυτά, και όταν νιώθω πως ακουµπούν τον βυθό, είτε τις σέρνω ελάχιστα και τις κάνω να πραγµατοποιούν µικρά άλµατα κάθε φορά ακουµπώντας το βυθό (µε µικρά κοφτά jerk και σχετικά τεντωµένο νήµα), είτε µε µεγάλα jerk τις οδηγώ να κάνουν µεγαλύτερα άλµατα και πάλι τις αφήνω να πατώσουν (long jerk, µαζεύω λίγα µπόσικα, χαµήλωµα της µύτης του καλαµιού και πάλι ανάλογα µε την κλίση του βυθού προς τη στεριά).
Σε αυτήν την παρουσίαση έχω πάρει λαβράκια, λούτσους, αλλά και µεγάλους σαργούς. Το χτύπηµα έρχεται ιδιαίτερα ανεπαίσθητα (δαγκώνουν ή ρουφούν τη σιλικόνη), οπότε να είστε προετοιµασµένοι να καρφώσετε µε ταχύτητα σε κάθε παράξενο ερέθισµα που θα έρθει από την άλλη άκρη του νήµατος. Πολλές φορές ένα µικρό τρεµούλιασµα κρύβει ένα πολύ µεγάλο ψάρι, που αν δεν το καρφώσουµε νωρίς θα φτύσει τη σιλικόνη, ή απλά θα τη µασήσει, θα την αφήσει φτέλια και δεν θα πιαστεί.
Ψαράκια λείας στα µεσόνερα
Οι θηρευτές πολλές φορές θα φάνε µεσόνερα και εκεί βασικά είναι που οι σιλικόνες µας θα µεγαλουργήσουν. Όταν λέµε «µεσόνερα», εννούµε πάντα γύρω από το µέσον της υδάτινης στήλης. Σε έναν τόπο 20 µέτρων αυτό είναι εκεί στα 10-15, σε έναν άλλο τόπο βάθους 6 µέτρων γύρω στα 3-4 µέτρα. Τα ψάρια λείας εκεί είναι πιο ενεργά και σε κοπαδάκια, ένα όµως µόνο, τραυµατισµένο ψάρι, που δεν έχει να κρυφτεί πουθενά, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο και δείχνει εύκολος µεζές.
Ένα τεχνητό στα µεσόνερα είναι περισσότερο εκτεθειµένο και εµφανές από οποιοδήποτε άλλο σηµείο, είτε αφρωτά, είτε πατωτά. Αυτό δε σηµαίνει βέβαια πως θα ξεγελάσουµε εκεί πιο εύκολα τους θηρευτές, απλά πρέπει κάθε φορά να βλέπουµε που τρώνε τα ψάρια στη συγκεκριµένη µέρα.
Στα µεσόνερα µπορούµε να παίξουµε µε darting. Συνήθως θέλουµε κωνικές µολυβοκεφαλές και σιλικόνες που µιµούνται ένα χελάκι ή µικρόψαρα. Τι είναι αυτό µε απλά λόγια; Απότοµα τινάγµατα της σιλικόνης µας πάνω- κάτω, µια πορεία που µοιάζει σαν ένα «καρδιογράφηµα» όσο έρχεται προς το µέρος µας, ή σαν αυτή που αποδίδει η γραφίδα ενός «σεισµογράφου» σε σεισµό (µε συνεχείς «κορυφές»).
Προσπαθώ να σας δώσω σχηµατικά πώς θα κινείται η σιλικόνη µας και νοµίζω ότι αυτές οι παροµοιώσεις δίνουν µια αίσθηση της κίνησης του τεχνητού. Έχουµε ψηλά τη µύτη του καλαµιού, έχουµε συνέχεια επαφή µε τη σιλικόνη και εκτελούµε συνδυασµούς: µικρά χτυπηµατάκια µε τον καρπό µας ή λίγο µεγαλύτερα µε τη χρήση και του πήχη µας.
Τα χτυπήµατα µπορεί να είναι αλλεπάλληλα, να έχουν παύσεις µε σταθερή ανάκτηση µεταξύ τους και να εναλλάσσονται. Είναι η δική µας «χορογραφία». Κάθε τόσο, επειδή όσο εµείς ανακτούµε προς τη στεριά η σιλικόνη ανεβαίνει ψηλότερα στην υδάτινη στήλη, ανοίγουµε το bail arm του µηχανισµού για να βουλιάξει η σιλικόνη ξανά στα µεσόνερα…
Ψάρια λείας ψηλά στην υδάτινη στήλη
Και εδώ µπορούµε να παίξουµε µε darting, µα ενδιαφέρον έχει το λεγόµενο side-to-side, κάτι σκεφτείτε σαν walk the dog κίνηση της σιλικόνης λίγο κάτω από την επιφάνεια.
Οι µολυβοκεφαλές που χρειαζόµαστε εδώ, συνήθως έχουν πλακουτσωτή φάτσα και οι σιλικόνες µε διχαλωτή ουρά διαπρέπουν.
Για να βγάλουµε µια τέτοια πλεύση, χαµηλώνουµε τη µύτη του καλαµιού και πλέον εκτελούµε κοφτά, κάθετα χτυπήµατα, µαζεύοντας πλέον αρκετά πιο γρήγορα τα µπόσικα. Αν το πετύχουµε, η σιλικόνη µας θα πηγαίνει αριστερά-δεξιά νευρικά.
Η ανάκτηση αυτή µου έχει δουλέψει τους ζεστούς µήνες του χρόνου και γενικά όταν τα ψάρια είναι πολύ ενεργά. Επίσης καλά αποτελέσµατα θα έχουµε µε αγκίστρι offset ή µε Carolina rig, δηλαδή σετάρισµα σιλικόνης δίχως µολυβοκεφαλή και µε το βαρίδι πολύ πιο µπροστά από την ίδια τη σιλικόνη και το αγκίστρι, καθώς οι side to side πλεύσεις βγαίνουν περίφηµα και πιο δελεαστικά. Για τέτοια όµως κόλπα, σε επόµενο άρθρο. Πριν πάµε σε dropshot, σε σεταρίσµατα δίχως µολυβοκεφαλές ή µε επιπλέον µεταλλικά ελάσµατα κτλ., πρέπει να µπούµε στη βασική νοοτροπία, αυτός είναι και ο σκοπός του παρόντος άρθρου.
Ήδη, αν καταλάβουµε ότι είπαµε, θα µπορούµε να δελεάσουµε ουκ ολίγα θηράµατα πριν ψαχτούµε περισσότερο.
∆ιπλαρώµατα, κλέφτες και άλλα τερτίπια
Μίλησα στην αρχή για ένα κόψιµο που έφαγα. Όλοι όσοι ασχοληθούµε µε σιλικόνες, αργά ή γρήγορα θα δοκιµάσουµε αυτήν την τύχη. Ένα ακαριαίο κάρφωµα δεν θα κάνει πάντα τη δουλειά, τα δόντια των λούτσων και των γοφαριών, η δύναµη της συναγρίδας, ακόµα και ένα µεγάλο λαβράκι (µας έτυχε και αυτό), θα τρίψουν το παράµαλλό µας καθώς θα έχουν καταπιεί την σιλικόνη, που όσο µεγάλη και να είναι (ας είναι και 20cm) αποτελεί µια µαλακή µπουκιά…
Πολλοί βρίσκουν λύση στο να ανεβάσουν τη διατοµή του παράµαλλου και άλλοι στο να το διπλαρώσουν. Υπάρχουν βίντεο στο διαδίκτυο που δείχνουν το διπλάρωµα του παράµαλλου, το οποίο όντως σώζει πολλές φορές την κατάσταση.
Στα τόσα χρόνια που ψαρεύω, για δικούς µου λόγους ή ακόµα και από βαρεµάρα, δεν το χρησιµοποιώ. Επίσης δεν χρησιµοποιώ τον κλέφτη στις σιλικόνες. Ο κλέφτης όµως δίνει λύσεις, καθώς θα έρθουµε πολύ συχνά στην δυσάρεστη θέση να ανεβάζουµε σιλικόνες µασηµένες ή και κοµµένες στη µέση, λίγα χιλιοστά πιο πίσω από το αγκίστρι της µολυβοκεφαλής µας. Σε αυτό το πρόβληµα έχω βρει µια κάποια λύση στη χρήση αγκιστριών τύπου aberdeen, µακρυκότσανων δηλαδή αγκιστριών τα οποία προσαρµόζονται πάνω σε µολυβοκεφαλές που παίρνουν αποσπώµενο αγκίστρι. Αυτό µε βοηθάει να βγάζω την µύτη του αγκιστριού λίγο πιο πίσω, ή τελοσπάντων εκεί που θέλω, και να αποφεύγω πολλά άστοχα χτυπήµατα και κοµµένες ουρές.
Να πω ότι και το διπλάρωµα, και η υπερβολή στο πόσο πίσω σετάρουµε το αγκίστρι στο σώµα της µολυβοκεφαλής (και ίσως λιγότερο ο κλέφτης), κατά την άποψή µου και την εµπειρία µου προσφέρουν µεν κάποια ασφάλεια, αλλά χαλάνε κάπως την πλεύση και επίσης κάνουν την παρουσίασή µας πιο αφύσικη και τα ψάρια πιο καχύποπτα.
Για όσους έχουµε µέσα στο κεφάλι µας διάφορες έννοιες περί αθλητικής αλιείας και για όσους από εµάς το ψάρι δεν είναι αυτοσκοπός, αυτά τα τερτίπια φαντάζουν λίγο περιττά, αλλά είναι απαντήσεις σε ερωτήσεις και χρησιµοποιούνται ευρέως. Ο καθένας έχει το στυλ ψαρέµατος που θέλει αναπτύξει, πιο finesse ή πιο τύπου «δεν ξεφεύγει τίποτα».
Η µοναδική του καθενός «χορογραφία»
∆ε θα ξεχάσω πόση εντύπωση µου είχε κάνει το πρώτο ψάρεµα µε σιλικόνες πριν αρκετά χρόνια. Σαν κλασσικοί αρχάριοι είχαµε βρει ψάρια σε ένα λιµάνι και πηγαίναµε εκεί κολληµένοι συνεχώς, µέχρι βέβαια που τα ψάρια είχαν µάθει τα τεχνητά µας, είχαµε πιάσει όσα είχαµε πιάσει και από κάποια στιγµή και πέρα αδιαφορούσαν εντελώς. Από τύχη έφτασε στα χέρια µου µια σιλικόνη µε σεταρισµένη µολυβοκεφαλή, µια µε διχαλωτή ουρίτσα.
Είχαµε συνηθίσει πλέον οι λούτσοι να ακολουθούν, να περνούν δίπλα από τα τεχνητά µας, γενικότερα να µας γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Και θυµάµαι ξεκάθαρα όταν έριξα τη σιλικόνη στα πόδια µου σχεδόν, εκεί λίγο µακρύτερα από την άκρη του ντόκου, για να τη δοκιµάσω. Κάτι λούτσοι που ήταν παραδίπλα και κλασσικά βολτάριζαν κάτω από το φως των στύλων και µας αγνοούσαν, άλλαξαν απότοµα στάση και το ίδιο απότοµα όρµηξαν σαν τρελαµένοι στο τεχνητό, καθώς ακόµα βούλιαζε µετά από ένα επιπόλαιό µου jerk.
Τότε ήταν που κυριολεκτικά σαστισµένος κάρφωσα και δοκίµασα την απογοήτευση από το πρώτο µου κόψιµο!
Μπείτε στη διαδικασία να δοκιµάσετε σιλικόνες και να φτιάξετε τη δική σας, µοναδική χορογραφία τους. Ναι, είναι κουραστικές, ναι, θέλουν να έχεις εκεί το νου σου, αλλά µε τον κατάλληλο εξοπλισµό και την τριβή δίνουν πολλά πράγµατα. Σε κάποια στιγµή αφήνεσαι στο ρυθµό τους και χαίρεσαι ακόµα και να τις βλέπεις να κολυµπούν µε µια ευλυγισία που κανένα σκληρό τεχνητό δεν θα πετύχει ποτέ.
Σε επόµενό µας άρθρο θα ασχοληθούµε µε τις ύστατες λεπτοµέρειες της τεχνικής. Μέχρι τότε ελπίζω να έχω καλύψει κάποια κενά και απορίες σας που δεν είχαν λυθεί έως τώρα, και να σας κάνω να ασχοληθείτε ή να ξεκινήσετε να ασχολείστε πιο βαθιά µε αυτό το καταπληκτικό τεχνητό που λέγεται σιλικόνη. Και ας µην ξεχνούµε: σεβασµός στη θάλασσα, γιατί δεν είναι το τσιφλίκι κανενός, παρά µόνον ο κοινός µας πλούτος που πρέπει να προσέχουµε και να αγαπάµε σαν ένα πολύτιµο κοµµάτι της ύπαρξής µας!
