Απίκο: Aνοιξιάτικο ψάρεμα κέφαλου
Ένα από το πιο διασκεδαστικά και αποδοτικά ψαρέµατα την περίοδο της άνοιξης, είναι αυτό του κεφάλου µε απίκο.
Τους ανοιξιάτικους µήνες και ιδιαίτερα το Μάιο όπου κορυφώνεται η περίοδος αναπαραγωγής των περισσότερων ειδών, οι κέφαλοι συγκεντρώνονται σε µεγάλες οµάδες αναζητώντας την τροφή τους και µάλιστα αρκετά γιαλό. Μιλάµε πάντα για ψάρεµα απίκο σε λιµάνι. Το οποίο αποτελεί πόλο έλξης για τα ψάρια µιας και εκεί βρίσκουν πιο εύκολα την τροφή τους. Λόγω της ύπαρξης καϊκιών και του διαρκώς µαλαγρωµένου βυθού.
Αναζήτηση σηµείου
Σίγουρα το να στήσουµε τον εξοπλισµό µας δίπλα σε κάποιο καΐκι µετρά υπέρ µας στην επίτευξη µίας αποδοτικής ψαριάς. Αν όµως αυτό δεν είναι εφικτό, θα πρέπει µε βάση τη µορφολογία του βυθού να βρούµε το σηµείο. Όπου ο κέφαλος αρέσκεται να αναζητά την τροφή του.
Τέτοια σηµεία είναι οι λασπώδεις ή αµµώδεις περιοχές του βυθού. Βέβαια θα τύχει να δούµε κέφαλους και σε πετρώδη σηµεία, αλλά όχι σε κοπάδια µε µεγάλο αριθµό ψαριών. Αν και στα περισσότερα λιµάνια η ύπαρξη πέτρας είναι συνηθέστερη, σίγουρα θα υπάρχει και κάποιο κενό κοµµάτι αµµούδας, για να πέσει η αρµατωσιά µας.
Το δεύτερο πράγµα που πρέπει να κάνουµε, είναι η παρατήρηση τυχόν ρευµάτων και το ρίξιµο της µαλάγρας. Ώστε να πέσει στο επιθυµητό σηµείο και να προλάβει να δράσει µέχρι να ετοιµάσουµε τον υπόλοιπο εξοπλισµό µας. Μπορούµε να χρησιµοποιήσουµε µια δική µας µαλάγρα. Με κύρια συστατικά λιωµένα ψάρια -και κυρίως σαρδέλα-, τυρί, ψωµί, και να τα ανακατέψουµε καλύτερα µε χώµα παρά µε άµµο της παραλίας. Έτσι ώστε να δώσει στη µαλάγρα µια συµπαγή µορφή και να δηµιουργήσει περισσότερη θολούρα. Αποτελώντας ένα επιπλέον οπτικό ερέθισµα για τα ψάρια.
Υπάρχουν όµως και οι µαλάγρες σε µορφή αλεύρων, που βοηθούν αρκετά στη συγκέντρωση των ψαριών χάρη στα δυνατά αρώµατα τους και τις χαρακτηριστικά ρεαλιστικές γεύσεις τους. Έτσι, εφόσον έχουν σαν κύριο συστατικό το άµυλο και το ψωµί, µπορούν και αυτές µε τη σειρά τους να δηµιουργούν αρκετή θολούρα.
Αφού ρίξουµε µια αρκετά µεγάλη ποσότητα µαλάγρας στο νερό πριν ξεκινήσουµε το ψάρεµά µας. Θα πρέπει να κρατήσουµε οπωσδήποτε αρκετή µαλάγρα για την υπόλοιπη διάρκεια του ψαρέµατος. Με αυτήν την ποσότητα, µπορούµε να µαλαγρώνουµε κατά διαστήµατα µε µικρές µπάλες για να διατηρήσουµε το κοπάδι ενεργό στην ψαρεύτρα µας. Είτε ακόµα να παρέχουµε µία µπάλα κάθε φορά που τραβάµε κάποιο ψάρι έξω ή έχουµε την ατυχία να ξαγκιστρωθεί ένα άλλο. Ώστε να µην τροµάξουν τα υπόλοιπα ψάρια του κοποδιού και ερηµώσουµε τον τόπο.
Όσον αφορά στον εξοπλισµό, θα προτιµήσουµε υλικά και κυρίως πετονιές όσο γίνεται λεπτές. Οι οποίες όµως θα µπορούν να φέρουν µε ασφάλεια το ψάρι έξω, χωρίς την βοήθεια απόχης και σε όσο γίνεται µικρότερο χρόνο. Για να µην τροµάξουµε το υπόλοιπο κοπάδι. Έτσι, µια αρµατωσιά που θα αποτελείται από µάνα διαµέτρου 0,28-0,30 mm και ένα παράµαλλο 0,26-0,28 χιλ., κρίνεται επαρκής και απολύτως ασφαλής.
Το ζυµάρι, το οποίο είναι το συνηθέστερο από τα δολώµατα που χρησιµοποιούµε για το ψάρεµα του κέφαλου. Έχει σαν κύρια συστατικά τη φρέσκια ή τη σαρδέλα σε κονσέρβα, το τυρί και το ψωµί, ζυµωµένα µε τριµµένη φρυγανιά ή αλεύρι. Εφόσον θα έχουµε για δόλωµα ζυµάρι, τότε και τα παράµαλλά µας θα είναι εξοπλισµένα µε αρκετά καλές και δυνατές σαλαγκιές (προτιµούµε κυρίως τις κοντόλαιµες, ενισχυµένες, σε νούµερα από 8 έως 4).
Το ψάρεµα µε καρτελάκι στη µύτη του καλαµιού, είναι το πιο δηµοφιλές ανάµεσα στους απικατζήδες. Οι οποίοι µάλιστα συνηθίζουν να αντικαθιστούν τις µύτες των καλαµιών µε πιο µαλακές από fiber glass. Γιατί και πιο ανθεκτικές είναι, αλλά και κάνουν το πονηρό τσίµπηµα του κέφαλου πιο εύκολο στην ανίχνευσή του.
Ψάρεµα κέφαλου µε φελλό waggler
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο ψάρεµα, µε τεχνικό χαρακτήρα, και µάλιστα για περιπτώσεις που τα ψάρια εµφανίζονται πολύ καχύποπτα και νωχελικά. Το ψάρεµα αυτό απαιτεί τεχνικά καλάµια, πολύ λεπτά και ελαφριά, από 6 έως 9 µέτρα. Μόνο αυτά µπορούν να υποστηρίξουν λεπτότερες µάνες αρµατωσιάς και παράµαλλα.
Για την ανίχνευση των τσιµπιών, απαιτείται η χρήση φελλού και µάλιστα ενός waggler. Μιας και µπορεί να κάνει την τσιµπιά του κέφαλου εύκολα ορατή στα µάτια µας. Εδώ αξίζει να αναφέρουµε ότι µεγάλο πλεονέκτηµα των συγκεκριµένων φελλών, είναι ότι ο φελλός χρειάζεται µικρό ερµάτισµα. Οπότε το δόλωµα βυθίζεται µε πιο φυσικό τρόπο.
Η χρήση των µπιγκατίνι σα δόλωµα, ταιριάζει καλύτερα σε αυτήν την τεχνική. Μιας και τα λεπτά παράµαλλα δέχονται εύκολα µικρά αγκιστράκια. Πρόκειται για µια αρµατωσιά που προσεγγίζει πολύ τις match τεχνικές. Όπως αυτές του bolognese και του εγγλέζικου.
