Spinning με σιλικόνες (Mέρος B)
Κάναµε µια εισαγωγή στα σιλικονούχα τεχνητά και τι πρέπει να προσέξουµε ώστε να επιλέξουµε το κατάλληλο. Είδαµε τις βασικές κατηγορίες και πόσο σηµαντική είναι η επιλογή µολυβοκεφαλής ανάλογα µε τον τόπο που θα ψαρέψουµε. Στο άρθρο αυτό θα δούµε τι εξοπλισµό χρειαζόµαστε για να ψαρέψουµε σιλικόνες. Και κάποια διαφορετικά είδη αρµατώµατος.
Οι σιλικόνες δεν είναι αγαπητές σε κάποιους. Γιατί παρόλο που τους δίνουν πολύ καλά αποτελέσµατα, οι ίδιοι έχουν να θυµούνται µόνο αποτυχίες. Σίγουρα µιλάµε για πολύ πιο τεχνικό ψάρεµα, διαµετρικά αντίθετο -σε δυσκολία- σε σχέση µε τα minnows µε γλώσσα (δεδοµένου ότι υπάρχουν και πολύ τεχνικά πλαστικά δολώµατα, όπως τα surface και τα spy baits). Όταν, λοιπόν, κινούµαστε σε πιο «τεχνικά» χωράφια και θέλουµε να πάµε την τεχνική µας πιο µακριά, είναι απαραίτητο να αποκτήσουµε και πιο εξειδικευµένο εξοπλισµό. Εστιασµένο πάνω στην τεχνική αυτή.
Ας δούµε, λοιπόν, ποιος εξοπλισµός είναι κατάλληλος για τη χρήση σιλικονούχων τεχνητών. Και δεν αναφέροµαι σε αυτά µε το τακούνι στην ουρά (paddle tails) που λειτουργούν µε απλή ανάκτηση, αλλά σε αποµιµήσεις ψαριών, eels κλπ.
Καλάµι
Τα σιλικονούχα τεχνητά δεν πρόκειται να κάνουν καµία απολύτως κίνηση από µόνα τους. Όλα λοιπόν είναι στα χέρια µας. Το ζητούµενο είναι η άριστη «επικοινωνία» των χεριών µας µε το τεχνητό στην άκρη του νήµατος. Άρα είναι ηλίου φαεινότερο ότι αυτό δεν πρόκειται να συµβεί µε ένα ακατάλληλο καλάµι. Ακατάλληλο δεν σηµαίνει απαραίτητα φτηνιάρικο και µη ποιοτικό, αλλά λάθος σε χαρακτηριστικά.
Ιδανικά λοιπόν θέλουµε κοντά καλάµια, από 2.10 µέχρι 2.50 m το πολύ. Με µακρύτερα δε θα έχουµε καλή αίσθηση και επαφή µε το τεχνητό µας, απλά θα κερδίσουµε σε βολή. Επίσης το µεγάλο µήκος δεν είναι καθόλου βολικό για κάποιες συγκεκριµένες τεχνικές. Με τις οποίες θα κάνουµε τη σιλικόνη µας να µοιάζει µε ζωντανή. Το καλάµι πρέπει να είναι ελαφρύ, ώστε να µην µας κουράζει, και µε κοντή λαβή για να έχουµε ευκολία κινήσεων. Αφού η µακριά θα µας περιορίσει πολύ. Αναζητούµε µια φυσική προέκταση του χεριού µας, που θα µας δίνει τη µέγιστη δυνατή επαφή µε τη σιλικόνη.
Σύµφωνα µε τα τεχνητά που χρησιµοποιούµε, θα επιλέξουµε και το c.w. Προσωπικά θεωρώ καλό ένα φάσµα 5-20 gr.. Προκειµένου να καλύψουµε ένα µεγάλο εύρος ψαρέµατος. Από εκεί και κάτω, αν δουλεύουµε αρµάτωµα τύπου Wacky Rig (θα το δούµε παρακάτω) ή πολύ µικρές σε µέγεθος σιλικόνες και κεφαλές. Θα πρέπει να αναζητήσουµε κάτι µε µικρότερο c.w. Το ίδιο και αν δουλεύουµε µεγάλες και βαριές σιλικόνες. Η κακή αεροδυναµική των σιλικονούχων πρέπει να ληφθεί υπόψη. Ώστε να δώσουµε ιδιαίτερη βαρύτητα στο καλάµι που θα καλύψει τις ανάγκες µας. Αφού αν κάνουµε λάθος επιλογή, θα χάνουµε αισθητά σε βολή µε τις ελαφριές σιλικόνες. Επιλέγουµε λοιπόν κάτι που καλύπτει τουλάχιστον το 80% των διαθέσιµων τεχνητών µας.
Όσον αφορά στη δράση του καλαµιού, προσωπικά προτιµώ καλάµια regular fast. Αφού µε καλύπτουν απόλυτα στο σωστό χειρισµό των σιλικονών, λόγω του ότι έχουν µεν σωστή επαναφορά. Αλλά όχι πολύ γρήγορη για να δείχνει αφύσικη η κίνηση. Τα fast είναι και αυτά κατάλληλα αν προέρχονται από καλούς κατασκευαστές και δεν είναι κούτσουρα. Ενώ δεν προτιµώ τα extra fast, παρά µόνο για συγκεκριµένες συνθήκες. Οι συνθήκες αυτές είναι πχ. το κυνήγι µεγάλων λαβρακιών µέσα σε µικρά λιµανάκια γεµάτα ρεµέντζα.
Οι σιλικόνες είναι ίσως ο καταλληλότερος τρόπος να κάµψεις την πονηριά τους σε τέτοια µέρη. Είχα παρατηρήσει λοιπόν, ότι σε ρηχά λιµάνια τη στήνουν στις σκιές από τις βάρκες ή µέσα σε µικρές συστάδες φυκιών. Όταν λοιπόν περνούσα το τεχνητό µου ξυστά από τις βάρκες, δεχόµουν επίθεση. Τα ψάρια όµως στο συγκεκριµένο µέρος ήταν από 3,5 kg και πάνω, οπότε έφευγαν κατευθείαν για τα ρεµέντζα, τυλίγονταν και µε έκοβαν. Έπρεπε λοιπόν να βρω ένα καλάµι που να δουλεύει αρκετά καλά τις σιλικόνες. Αλλά να έχει και τη δύναµη να τραβήξει άµεσα το ψάρι µακριά από τα ρεµέντζα και να µην του δώσει την παραµικρή ανάσα.
Μετά από αρκετές αλλαγές και δοκιµές, κατέληξα σε καλάµι X-Fast για τη δουλειά αυτή και µόνο. Αφού είναι πολύ άµεσο στις αντιδράσεις του. Όταν έχω περιθώρια να κατέβω λίγο σε απόκριση, χρησιµοποιώ καλάµι regular fast που αποδίδει πολύ καλύτερη κίνηση στις σιλικόνες µου. Γράφω απόκριση και όχι δύναµη. Αφού η δύναµη του καλαµιού και ο τρόπος λειτουργίας του είναι άσχετα πράγµατα, που κάποιο όµως τείνουν να τα µπερδεύουν.
Γενικά στο κοµµάτι του τρόπου λειτουργίας και της δύναµης των καλαµιών, δηµιουργείται ένα µεγάλο µπέρδεµα. Αφού ακόµα και καλάµια της ίδιας εταιρείας σε διαφορετικά µοντέλα, µπορεί να έχουν εντελώς διαφορετική συµπεριφορά και ας αναγράφουν πχ. και τα δύο “fast”. Αν θέλουµε να έχουµε ένα µέτρο της δύναµης, εστιάζουµε στο c.w., που και πάλι όµως δεν είναι πανάκεια. Αφού δυο καλάµια µε ίδιο c.w. µπορεί να έχουν αρκετή διαφορά στη δύναµη. ∆οκιµές λοιπόν µε καλάµια φίλων και ψάξιµο πριν την αγορά. Αφού ο κάθε ένας µπορεί να έχει διαφορετική άποψη για το ίδιο καλάµι.
Μηχανισµος – νήµα
Επειδή όταν χρησιµοποιούµε σιλικόνες, ο καρπός µας δουλεύει υπερωρίες, πρέπει το σετάκι µας να είναι δυνατό και ελαφρύ. Αναζητούµε λοιπόν µικρό µηχανισµό, µε χαµηλό βάρος, γραµµικά φρένα, και καλό line roller. Ώστε να µπορεί να δουλέψει µικρό σε διάµετρο νήµα. Ένα µέγεθος 2000 µε 2500 είναι υπεραρκετό, αφού είµαστε καλυµµένοι αν χωράει το πολύ 150 µέτρα νήµα. Ένα σηµείο στο οποίο θα ακούσετε διαφορετικές απόψεις, είναι η ταχύτητα που προτιµούν κάποιοι.
Άλλοι λοιπόν θα σας προτείνουν αργούς στο µάζεµα µηχανισµούς. Ενώ προσωπικά θα σας προτείνω γρήγορους και µόνο, και φυσικά θα το αιτιολογήσω στις επόµενες κιόλας αράδες. Ένας γρήγορος µηχανισµός λοιπόν, αν το επιθυµούµε µπορεί πολύ εύκολα να δουλέψει αργά. Αρκεί να έχουµε µάθει πως θα τον χειριστούµε. Ένας αργός όµως είναι πιο δύσκολο να δουλέψει γρήγορα και θα απαιτήσει πιο κουραστική συµµετοχή από εµάς.
Επίσης, αν επιθυµούµε να δουλέψουµε λίγο νευρικά τη σιλικόνη µας, στα γρήγορα τινάγµατα του καλαµιού (twitch και jerks) ένας αργός µηχανισµός θα µαζέψει «κενές», και θα είναι θέµα χρόνου η τούφα, δεδοµένης της χρήσης νήµατος µικρής διαµέτρου. Γι’ αυτό και πρέπει να έχουµε ποιοτικά µοτέρ, µε καλό στρώσιµο, ακόµα και αν είναι γρήγορα, αφού η διαφορά βάρους από σιλικόνη σε σιλικόνη, σε συνδυασµό µε τον τρόπο που τις δουλεύουµε, είναι ήδη µια καλή αιτία τούφας.
Η χρήση νήµατος είναι µονόδροµος, επειδή θα µας δώσει τη µέγιστη δυνατή επαφή µε τη σιλικόνη και άµεσες αντιδράσεις. Η κίνηση θα πηγαίνει αυτούσια στο σιλικονούχο, χωρίς πιθανές «ασάφειες» από την επιµήκυνση της πετονιάς. Έχω δοκιµάσει κάποιες εξειδικευµένες fluorocarbon πετονιές οι οποίες κατασκευάστηκαν µε σκοπό να χρησιµοποιηθούν σαν main line (µάνα). Αλλά κατέληξα και πάλι στο νήµα, παρόλο που µαζί τους όντως κέρδιζα αρκετά σε βολή.
Ο λόγος ήταν ότι και πάλι είχαν µνήµη. Ενώ το νήµα παραµένει σηµαντικά ισχυρότερο στις ίδιες διαµέτρους, ειδικά όταν στις σιλικόνες χρησιµοποιούµε µικρά σε διάµετρο νήµατα. Ο λόγος είναι ότι το µικρό τους βάρος, σε συνδυασµό µε την κακή αεροδυναµική, τις κάνει να χάνουν πολύ σε βολή µε ένα χοντρό νήµα.
Επίσης θα επηρεαστούν πάρα πολύ εύκολα από τον πλαϊνό αέρα και τα ρέµατα, και σε πολλές περιπτώσεις θα είναι αδύνατο ακόµα και το ψάρεµά τους, αν χρησιµοποιούµε χοντρό νήµα. Ένα υψηλής ποιότητας οκτάκλωνο, είναι η λύση που έχω καταλήξει και προσωπικά τη θεωρώ µονόδροµο. Κι εδώ θέλει κάποιες δοκιµές. Αφού υπάρχουν πολύ ποιοτικά µεν νήµατα, τα οποία όµως έχουν την τάση να συγκρατούν νερό. Μια ελαφριά σιλικόνη, µε ένα βρεγµένο νήµα που έχει βαρύνει, και σε σχετικά βαθύ νερό, είναι κακός συνδυασµός.
Το ίδιο ποιοτικό και δυνατό θα πρέπει να είναι και το παράµαλλό µας. Αφού πρέπει να συνδυάσουµε µικρή διάµετρο και αρκετά µεγάλη αντοχή. Ειδικά αν αναζητήσουµε λαβράκια, η χρήση της fluorocarbon είναι αναγκαία, και λόγω αόρατης συµπεριφοράς. Αλλά και εξαιτίας της µικρής έως µηδενικής ελαστικότητάς της. Προσωπικά, για λαβράκια τα οποία κυνηγώ κατά κόρον µε αυτή τη τεχνική, χρησιµοποιώ νήµα PE 0,8 µε παράµαλλο 0.25 mm. Και µέχρι τώρα δε µε έχει προδώσει ποτέ.
Βασικοί τρόποι ψαρέµατος
Σίγουρα οι σιλικόνες είναι ένας αχανής κόσµος. Αλλά τουλάχιστον ας δούµε κάποιους εύκολους τρόπους για να ψαρέψουµε µε αποτελεσµατικότητα. Από εκεί και πέρα, η τριβή και η εξάσκηση θα φέρουν καλύτερα αποτελέσµατα και πιο ψαγµένες τεχνικές.
Με Jerks:
Με τη µύτη του καλαµιού ψηλά, κάνουµε µικρά τινάγµατα της µύτης προς τα πάνω και µετά αφήνουµε τη σιλικόνη να κατέβει πάλι. Η τεχνική αυτή είναι σωτήρια όταν θέλουµε να ψαρέψουµε πατωτά (και κατάλληλη για κεφαλές τύπου ball, baseball και αντίστοιχες για δούλεµα στο βυθό). Αν είµαστε σε ετοιµότητα, µε το που καταλάβουµε ότι η σιλικόνη χτυπάει πάνω σε κάποιο εµπόδιο στον πάτο. Με ένα απότοµο τίναγµα και ανασήκωµα του καλαµιού µπορούµε να το ξεπεράσουµε και να γλιτώσουµε το σκάλωµα.
Το αν θα κάνουµε παύσεις ενδιάµεσα από τα jerks ή πόσο ψηλά θα κάνουµε τη σιλικόνη µας να σηκωθεί, είναι δικό µας θέµα και το αποφασίζουµε επιτόπου. Ανάλογα µε τον τόπο και το που περίπου εικάζουµε ότι κινούνται τα ψάρια. Φυσικά, ανάλογα µε το βάρος της κεφαλής, η σιλικόνη θα έχει πιο αργό ή πιο γρήγορο ρυθµό βύθισης. ∆οκιµές λοιπόν και αρµάτωµα διαφόρων κεφαλών, για διάφορες συνθήκες.
Με Twitch:
Μετά τη βολή, αφήνουµε τη σιλικόνη µας να κατέβει στο βάθος που επιθυµούµε και µε τη µύτη του καλαµιού χαµηλά κάνουµε τιναγµατάκια προς τα κάτω, σε συνδυασµό µε ανάκτηση. Κάποιες κεφαλές θα µας βγάλουν κίνηση δεξιά-αριστερά από µόνες τους. Ενώ σε άλλες µπορούµε να το καταφέρουµε µόνοι µας µε λίγη προπόνηση. Έτσι και αλλιώς όµως, θα έχουµε και πάλι µια ωραία, νευρική κίνηση προς το µέρος µας.
Αν κάνουµε παύση, η σιλικόνη πάλι θα πάρει τον κατήφορο προς το βυθό. Ανάλογα πάλι µε το βάρος της κεφαλής της. Γενικά προτιµούµε µια αργή και φυσική κίνηση, εκτός αν τα ψάρια είναι αδιάφορα. Οπότε και ποντάρουµε στο να τα εκνευρίσουµε µε µια πιο νευρική κίνηση.
Η κίνηση αυτή µας βολεύει να διατηρήσουµε τη σιλικόνη µας στο βάθος που έχει βυθιστεί, σχετικά σταθερά. Με κάποιες κεφαλές που ξύνουν την άµµο έχει νόηµα να δουλέψουµε µε twitch και πατωτά. Αλλά αν ξέρουµε καλά το βυθό. Ταιριάζει καλύτερα σε κεφαλές τύπου fishhead και ανάλογες.
Τα πονηρά αρµατώµατα
Στο προηγούµενο τεύχος είδαµε το αρµάτωµα µε µολυβοκεφαλή, το οποίο είναι και το πιο συνηθισµένο, τουλάχιστον στη χώρα µας. Αφού στο εξωτερικό χρησιµοποιούνται πολύ και άλλα είδη, όπως αυτά που θα δούµε παρακάτω και µπορείτε να δοκιµάσετε µε πολύ καλά αποτελέσµατα. Τώρα βέβαια θα κάνουµε µία απλή αναφορά και δε θα πάµε σε βάθος. Αφού και αυτοί οι τρόποι έχουν κάποια δικά τους µυστικά, που θα δούµε στο µέλλον µε πιο µεγαλύτερη λεπτοµέρεια.
1. Wacky Rig
Το αρµάτωµα αυτό είναι από τα πλέον πονηρά που µπορούµε να κάνουµε. Λειτουργεί πολύ καλά τόσο σε σκουλήκια, όσο και σε ψαράκια. Μεγάλο του προσόν είναι η φυσική πτώση του δολώµατος. Αλλά και οι κινήσεις που εκτελεί το τεχνητό όταν κάνουµε µικρά jerks ή twitch στο καλάµι.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα αγκίστρι περασµένο στο κέντρο της σιλικόνης. Αυτό την κάνει να πέφτει αργά, και ειδικά σε σηµεία που εκβάλλει κάποιο ποτάµι, να κινείται από µόνη της εντελώς φυσικά, σαν οργανισµός που παρασύρεται από το ρέµα. Το αγκίστρι µπορεί να είναι και «βαριδωµένο».
Είναι αρµάτωµα που δε δίνει καθόλου καλές βολές, και γι’ αυτό χρησιµοποιείται όπου η απόσταση δεν είναι το ζητούµενο. Ενώ παράλληλα απαιτεί και πολύ ευαίσθητα καλάµια. Επίσης είναι εύκολο να σκαλώσει στο βυθό, λόγω του εντελώς αποκαλυµµένου αγκιστριού.
2. Carolina Rig
Το Carolina Rig είναι ένα επίσης πολύ διακριτικό αρµάτωµα, που όµως απαιτεί αρκετή εξάσκηση για να κάνουµε πιο εξειδικευµένες κινήσεις µε σιλικόνες χωρίς «τακούνι» στην ουρά. Πρόκειται λοιπόν για ένα υδροδυναµικό βαρίδι περαστό στη µάνα, που καταλήγει σε ένα στριφτάρι µε µια χάντρα. Η οποία απορροφά το σοκ των βολών, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ξυπνά και την περιέργεια των ψαριών.
Από την άλλη πλευρά του στριφταριού, φεύγει ένα παράµαλλο µε µήκος από 20 έως 50 cm. Ώστε να µην έχουµε µπλεξίµατα στη βολή, στου οποίου την άκρη είναι δεµένο το αγκίστρι και µε τη σειρά του περασµένο στη σιλικόνη. Εκτός από τη διακριτικότητα µε αυτήν την αρµατωσιά έχουµε και καλύτερες βολές, ανάλογα πάντα µε το µέγεθος του βαριδιού. Το οποίο επειδή είναι ξεχωριστό από τη σιλικόνη και σχετικά µακριά από αυτή, δε µας χαλάει τη διακριτικότητα.
Έτσι είναι µια ιδανική επιλογή µε κόντρα αέρα, καθώς και για πλατιές σιλικόνες µε τακούνι οι οποίες υστερούν πολύ σε βολή. Αλλά µε ένα µεγαλύτερο βαρίδι θα τα καταφέρουµε να πάνε πιο µακριά. Χρειάζεται λίγη εξάσκηση στη βολή, αφού στην αρχή θα υπάρχουν σίγουρα µπλεξίµατα στον αέρα κατά τη ρίψη.
3. Texas Rig
Είναι κάτι ανάµεσα στον κλασσικό τρόπο αρµατώµατος µε µολυβοκεφαλή και το Carolina rig. Φανταστείτε λοιπόν το ίδιο πράγµα µε το Carolina rig, µόνο που το παράµαλλο είναι πολύ κοντό. Με αποτέλεσµα το συρόµενο µολύβι να εφάπτεται ακριβώς πάνω στη σιλικόνη.
Η διαφορά µε την κανονική µολυβοκεφαλή, είναι ότι το βαρίδι είναι ξεχωριστό από το αγκίστρι και όχι µονοκόµµατο. Αυτό επιτρέπει στη σιλικόνη να κάνει πιο ελεύθερες κινήσεις και να µην περιορίζεται από τη µονοκόµµατη µολυβοκεφαλή. Σε σχέση µε το Carolina Rig, έχουµε πιο άµεση επαφή µε το τεχνητό µας, αλλά τα βαρίδια τύπου bullet sinkers πρέπει να είναι ανάλογα σε µέγεθος µε τη σιλικόνη.
4. Drop Shot Rig
Το αρµάτωµα τύπου Drop Shot γίνεται ως εξής. Πάνω στο µέσο περίπου του παράµαλλού µας, δένουµε ένα αγκίστρι στο οποίο καρφώνουµε τη σιλικόνη που θέλουµε κάθε φορά. Στο τέλος του παράµαλλου υπάρχει ένα βαρίδι µε στριφτάρι. Το ότι δένουµε το αγκίστρι στο µέσο του παράµαλλου το αναφέρω ενδεικτικά. Αφού εµείς επιλέγουµε πόσο πιο ψηλά από το βαρίδι θα είναι η σιλικόνη µας, ανάλογα µε την προτίµησή µας.
Μπορούµε ακόµα και να πιάνουµε το βαρίδι στον κρίκο του αγκιστριού και να µην έχουµε καθόλου παράµαλλο. Η αρµατωσιά αυτή είναι φτιαγµένη για να δουλεύει χαµηλά στο βυθό, µε το βαρίδι να σέρνεται σε αυτόν. ∆ουλεύει µε απλή ανάκτηση ή µε µικρά τινάγµατα προς τα πάνω (jerks) και ταυτόχρονο µάζεµα.
Η αρµατωσιά Drop Shot είναι κατάλληλη για µακρινές ρίψεις και µπορεί να υπερπηδά διάφορα εµπόδια στο βυθό, χωρίς να σκαλώνουµε. Είναι λοιπόν κατάλληλη τόσο για λιµάνια, όσο και για ποτάµια που κατεβάζουν διάφορα. Επίσης ο θόρυβος που κάνει το βαρίδι καθώς χτυπάει σε πέτρες, ή η άµµος που «γρατζουνάει». Είναι ένα µέσο για να ξυπνήσουµε την περιέργεια των ψαριών.
TIP
Οι παραµάνες που θα χρησιµοποιήσουµε µε τις σιλικόνες, είναι πολλές φορές πονοκέφαλος. Αφού δεν περνούν εύκολα από την τρύπα κάποιων κεφαλών µε µικρό κρίκο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσµα η παραµάνα µας να µείνει πολλές φορές ανοικτή. Ειδικά όταν ψαρεύουµε νύχτα, µε ότι αυτό συνεπάγεται. Έτσι, πρέπει πάντα να προσέχουµε πολύ. Αν πάλι τη ζορίσουµε να περάσει µε το έτσι θέλω, µπορεί το άγκιστρο της παραµάνας να αλλοιωθεί και να είναι εύκολο να ανοίξει. Αφού δε θα κλείνει πια σωστά.
Αναζητούµε παραµάνες που περνούν εύκολα από τις κεφαλές µας. Σε όσες κεφαλές ο κρίκος είναι κακότεχνος, µπορούµε να τον καθαρίσουµε µε ένα µικρό ψαλίδι, για να περνάει η παραµάνα πιο εύκολα. Με παραµάνες τύπου Wide Snap, οι σιλικόνες κινούνται πιο ελεύθερα και συνεπώς βγάζουν πολύ καλύτερη κίνηση.
Αυτοί είναι οι τρόποι που έχω δουλέψει εγώ και µου πρόσφεραν κάποιες επιτυχίες. Οπότε και σας τους παρουσίασα. Φυσικά υπάρχουν κι άλλοι τρόποι αρµατώµατος σιλικόνης, που χρησιµοποιούνται κυρίως σε γλυκά νερά και δεν έχω δοκιµάσει ώστε να έχω άποψη. Επίσης δεν είµαι φίλος της µποµπάρδας που χρησιµοποιεί µια µερίδα ψαράδων για ρίψη της σιλικόνης. Αν και σε κάποια ψάρια εµφανίζει πλεονεκτήµατα, λόγω του θορύβου και της αφρουδιάς που δηµιουργεί αν είναι επιπλέουσα. Περί ορέξεως όµως…
Ελπίζω να σας κίνησα έστω και λίγο την περιέργεια µε τα δύο αυτά άρθρα. Ώστε όσοι δεν έχετε ασχοληθεί, να θελήσετε να κάνετε τα πρώτα βήµατα στις σιλικόνες. Πιστέψτε µε αξίζει πολύ, και όταν εξοικειωθείτε αρκετά µαζί τους, θα µείνετε άναυδοι µε την αποδοτικότητά τους σε στήρες, λαβράκια, κοκάλια και άλλα ψάρια. Να είστε πάντα καλά και να περνάτε όµορφα!
