Spinning: Κατανομή, ταξινόμηση και προστασία του ψαρευτικού εξοπλισμού μας
Τo Spinning είναι μία τεχνική ψαρέματος που λίγο πολύ ή το ‘χεις ή δεν το ‘χεις.
Το ξεκίνημα του Spinning
Όλοι λίγο πολύ ξεκινάμε με ένα φθηνό καλάμι και μηχανισμό, δυο-τρία τεχνητά δολώματα και μια απόχη. Αυτή είναι η ανέμελη εποχή! Και αυτό γιατί οι περισσότεροι που θέλουν να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα, μετά από λίγο καιρό βρίσκονται να σκέπτονται στην αρχή κάθε εξόρμησης, τι θα αφήσουν πίσω για να χωρέσουν και οι ίδιοι στο αυτοκίνητό τους.
Όταν λοιπόν έχεις ένα καλάμι «για όλες τις δουλειές» (όπως λέμε και ψάχνουμε όταν όλοι ξεκινάμε), όλα είναι μια χαρά. Είναι φθηνό -πολύ κάτω από εκατό ευρώ- και δε σου περνά από το μυαλό ότι μπορεί και να το σπάσεις.
Η πορεία
Όμως, για να καλύψεις όλες τις ανάγκες σου με το πέρασμα του χρόνου, θα βρεθείς με τρία, τέσσερα πολύ ακριβά καλάμια. Επίσης θα χρειαστείς και μια θήκη καλαμιών, αξίας πάνω από τα εκατό ευρώ που προείπαμε, αναγκαία για να προστατέψεις τον ευαίσθητο εξοπλισμό σου κατά τη μεταφορά ή την αποθήκευση. Κάπως έτσι περνάς από τη φάση του «πώς θα προστατέψω το καλάμι μου», στη φάση, «πού θα χωρέσει στο αυτοκίνητο αυτή η θήκη;».
Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι η καλαμοθήκη που θα επιλέξουμε θα πρέπει να έχει υλικά και κατασκευή τέτοια που να προστατεύει το καλάμι ή τα καλάμια μας, αλλά και να μην καταλαμβάνει και πάρα πολύ χώρο στο αυτοκίνητο δυσχεραίνοντας τη μεταφορά.
Όλα τα καταστήματα με είδη αλιείας, έχουν πολλά σχέδια από σκληρές καλαμοθήκες και θα μας βοηθήσουν να επιλέξουμε την κατάλληλη για μας, η οποία θα δεχτεί τα καλάμια μας ανάλογα με το μήκος τους, με φορεμένους τους μηχανισμούς ή χωρίς.
Επειδή συνήθως μια ψαρευτική εξόρμηση δε γίνεται με έναν ψαρά. αλλά με δύο και τρεις σε ένα αυτοκίνητο, δημιουργούνται χωροταξικά θέματα (τέσσερις δε χωράμε ποτέ σε συμβατικό σεντάν, εκτός αν έχει μπαγκαζιέρα στην οροφή).
Κάθε ένας χρειάζεται μαζί του δύο τουλάχιστον καλάμια, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να μεταφέρουμε τουλάχιστον έξι καλάμια και τους μηχανισμούς τους. Αυτό μπορεί να γίνει σε καλαμοθήκες τύπου σωλήνα, όπου θα τοποθετήσουμε τα καλάμια μας χωρίς τους μηχανισμούς τους, με την προϋπόθεση ότι θα τα έχουμε βάλει πρώτα μέσα στις υφασμάτινες θήκες τους, για αποφυγή τριγμών και γδαρσιμάτων.
Δεύτερη λύση είναι συνδυασμός από καλαμοθήκες που δέχονται δύο, τρία ή και τέσσερα καλάμια με τους μηχανισμούς τους φορεμένους. Η λύση αυτή έχει το πλεονέκτημα ότι μπορείς να έχεις στημένα όλα τα σετάκια σου για κάθε περίσταση, κοστίζει όμως σε χώρο. Επίσης όταν τοποθετούμε πολλά μαζί, πρέπει πάντα να έχουμε επιλέξει θήκες ίσες με το μισό μήκος του μεγαλύτερου σε ύψος καλαμιού μας και να κλείνουμε τις τάπες ή τα φερμουάρ σωστά, ώστε να τα μεταφέρουμε ή να τα αποθηκεύουμε με ασφάλεια.
Η πατέντα να μεταφέρω με κοντή θήκη ένα δίσπαστο καλάμι, με το φερμουάρ ανοιχτό και τη μύτη να προεξέχει, είχε ως αποτέλεσμα να σκαλώσει η μύτη στο πίσω προσκέφαλο και μόλις πήγα να το μετακινήσω να σπάσει.
Τέλος, θα πρέπει να έχουμε τοποθετήσει τα καλάμια μας σε κατάλληλες καλαμοθήκες και αυτές για να χωρέσουν να μπουν πίσω από τη θέση του συνοδηγού -ο οποίος θα είναι λίγο στριμωγμένος- και όχι πίσω από τη θέση του οδηγού, ώστε να υπάρχει ασφάλεια κατά την οδήγηση.
Επίσης, μετά την τοποθέτηση των καλαμοθηκών στο όχημα, αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι τους μοχλούς που απασφαλίζουν τα καθίσματα και τα μετακινούν μπρος-πίσω. Γνωρίζω για αρκετά καλάμια φίλων και γνωστών που έσπασαν από τα μπρος- πίσω των καθισμάτων…
Εκτός από τις καλαμοθήκες, στο εμπόριο μπορούμε να βρούμε θήκες προστασίας και αποθήκευσης μηχανισμών. Αυτές χρειάζονται σε περίπτωση που έχουμε καλαμοθήκη τύπου σωλήνα η οποία δε μπορεί να δεχτεί το μηχανισμό. Αυτές οι θήκες είναι κατασκευασμένες από υλικά όπως νεοπρέν, ανθρακόνημα ή χοντρά υφάσματα με αφρώδεις επενδύσεις, προστατεύοντας τους μηχανισμούς μας κατά τη μεταφορά από καταπλάκωση και από χτυπήματα. Αλλά και κατά την αποθήκευση, τους προστατεύει από την οικιακή σκόνη που κάθεται στα διάφορα λαδωμένα μέρη και ρουλεμάν και τα αχρηστεύει.
Με αυτές τις θήκες, μπορούμε να πούμε ότι είμαστε καλυμμένοι σε ότι αφορά την αποθήκευση και τη μεταφορά των καλαμιών μας και των μηχανισμών τους, ώστε να τους χαρίσουμε μακροζωία και αξία μεταπώλησης.
Σειρά έχουν τα τεχνητά μας δολώματα…
Όταν ξεκινάμε οι περισσότεροι, μεταφέραμε τα τεχνητά μας στα κουτάκια τους, όπως τα αγοράσαμε, και αυτά σε μια πλαστική σακούλα, συνήθως από κάποιο από τα μαγαζιά με είδη αλιείας. Στην πορεία όμως οδηγούμαστε στην ανάγκη για πολλά και διαφορετικά τεχνητά, ώστε να είμαστε καλυμμένοι και να μπορούμε να κυνηγήσουμε πολλά και διαφορετικά είδη ψαριών. Αλλά και για όσους αρέσει η συλλογή τεχνητών δολωμάτων, οι –συνήθως- διάφανες πλαστικές θήκες αποθήκευσης τεχνητών δολωμάτων είναι μονόδρομος .
Στην αρχή μπορούμε να έχουμε μια τέτοια θήκη και να τοποθετήσουμε μέσα όμορφα ταξινομημένα τα πέντε-δέκα τεχνητά μας. Υπάρχουν στο εμπόριο διάφανες με προσθαφαιρούμενα διαχωριστικά μέρη, ώστε να μπορούμε να τοποθετήσουμε κατάλληλα όλων των ειδών και μεγεθών τεχνητά μας. Έτσι ένα κοντόχοντρο popper θα έχει ακριβώς τη μεριά του και δίπλα του θα υπάρχει ένα διακοσάρι τεχνητό, χωρίς να ακουμπούν και να γρατζουνούν οι σαλαγκιές του ενός το άλλο, από τους κραδασμούς της μεταφοράς.
Με το πέρασμα του καιρού όμως αυτά θα γίνουν είκοσι, τριάντα, εκατό, και μιλάμε για τα σκληρά τεχνητά, ενώ θα προστεθούν τα σιλικονούχα και τα μεταλλικά πλανάκια, και κάπου εκεί θα χάσουμε το μπούσουλα. Εγώ σε αυτό το σημείο συνάντησα δυο προβλήματα.
Το πρώτο πρόβλημά μου ήταν ότι όταν είχα τα τεχνητά μου ανακατεμένα, σε πολλές διάφανες θήκες, δε μπορούσα να τα βρω εύκολα και έχανα πολύ χρόνο ψάχνοντάς τα.
Το δεύτερο πρόβλημα ήταν το πώς θα μεταφέρω όλες αυτές τις θήκες.
Βαλιτσάκια και σάκοι πλάτης
Θα ξεκινήσω πρώτα με το δεύτερο πρόβλημα που ήταν και το εύκολο. Όταν γίνονται πολλές οι θήκες αναγκαστικά πρέπει να εφοδιαστείς με βαλιτσάκια, τα οποία θα πρέπει να έχουν επιλεγεί έτσι ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν μέσα τους τις θήκες μας. Ειδάλλως θα πρέπει να αγοράσουμε έτοιμο σετ βαλίτσας ή βαλίτσες με θήκες, κάτι που σίγουρα θα είναι πιο ακριβό και δε θα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας.
Όταν πάλι είναι λίγες οι θήκες, μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας με ένα σχολικό σάκο πλάτης ή έναν εξειδικευμένο για ψάρεμα, που θα έχει επιπλέον θήκες για εργαλεία ψαρέματος και για μπουκάλι με νερό. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, τα σιλικονούχα κυρίως, αλλά και τα σκληρά τεχνητά δολώματα μας, καλό είναι να τοποθετούνται σε βαλιτσάκια με μόνωση, για να τα προστατεύουμε από τις υψηλές θερμοκρασίες, και να τα προστατεύουμε και με μία παγοκύστη. Έχει τύχει σε φίλο να αφήσει στο αυτοκίνητο θήκη με σιλικονούχα και να τα βρει όλα λιωμένα!
Η ταξινόμηση των τεχνητών δολωμάτων
Κάπου εδώ φτάσαμε στα προβλήματα που μου δημιουργούσε η ταξινόμηση των τεχνητών δολωμάτων μου. Όταν είναι δυο-τρεις οι θήκες, δε μπορείς να τα ταξινομήσεις κατά τύπο γιατί είναι λίγα και τα τοποθετείς με βάση το «περίπου ίδια». Καλό είναι πάνω και πλάγια στις διάφανες θήκες να γράφουμε με χοντρό μαρκαδόρο το είδος των τεχνητών που έχουμε μέσα. Έτσι σε μια μπορούμε να γράψουμε «επιφανείας», σε άλλη μια «σιλικονούχα», και στα σκληρά τίποτα, όταν με τρεις θήκες είμαστε καλυμμένοι.
Τι γίνεται όμως όταν αυξάνονται πολύ σε αριθμό τα σκληρά τεχνητά μας; Τότε είναι που μας ξαναπιάνει πονοκέφαλος! Αν δεν καταφέρεις να τα ταξινομήσεις σωστά για να τα βρίσκεις γρήγορα, ψάχνοντας όλο και κάπου αλλού θα πέφτει το μάτι σου και θα δοκιμάζεις άλλα τεχνητά από αυτό που πρωτοείχες στο μυαλό για τις συγκεκριμένες συνθήκες της ημέρας, ώρας και περιοχής, με αποτέλεσμα λιγότερες συλλήψεις. Στο σημείο αυτό ο καθένας πρέπει να βρει το δικό του τρόπο ταξινόμησης, ο οποίος θα τον βολεύει να τα θυμάται και να τα βρίσκει εύκολα και γρήγορα.
Εγώ προσωπικά αφού πέρασα από το «μεγάλα», «μεσαία», «μικρά», «επιφανείας», «σιλικονούχα» και «πλανάκια», κατέληξα τα τρία πρώτα να τα ταξινομώ ανάλογα με τη μάρκα, αφού σε μια μεγάλη θήκη χωράνε «παστωμένα» όσα έχω από κάθε σχεδόν μάρκα. Σε απλές τέτοιες σκληρές διάφανες θήκες κατέληξα να έχω και τις καλαμαριέρες μου, και αυτές ταξινομημένες ανάλογα με τη μάρκα και το μέγεθος. Αργότερα μπορεί να γίνει και ανάλογα με το χρώμα, αν γίνουν πάρα πολλές. Στις ίδιες πάλι θήκες έχω και τα παρελκόμενα, όπως παραμάνες, στριφτάρια, κρικάκια, αγκίστρια, μολυβοκεφαλές και βαρίδια.
Σιλικονούχα
Στις ίδιες θήκες και οι σιλικόνες που είχα σεταρισμένες με τις μολυβοκεφαλές. Τι γίνεται όμως με τις υπόλοιπες στα σακουλάκια που περιμένουν; Αυτές πρώτα τις έβαλα σε τάπερ για τρόφιμα που έκλεινε ερμητικά, ώστε να μην εξατμίζονται τα υγρά τους και στη συνέχεια, όταν τα τάπερ έγιναν πολλά, τα τοποθέτησα σε ένα μεγάλο πλαστικό κουτί αποθήκευσης και στα καπάκια τους έγραψα τα είδη που είχα μέσα. Έτσι βρέθηκα με ένα τάπερ να γράφει Shad, ένα Curly Tail, ένα «μεγάλες» και ένα «μικρές» και βλέπουμε… Με αυτόν τον τρόπο τις έχω κατάλληλα αποθηκευμένες και με μια απλή ματιά βλέπω τι ελλείψεις έχω για να προχωρήσω σε αγορές.
Τέλος, για τους πολύ σχολαστικούς υπάρχουν και θήκες αποθήκευσης για τις απόχες και τους τρίποδες, κάτι που προσωπικά θεώρησα περιττό, αλλά για να λέμε και το σωστό σε γλιτώνουν από πολλές γρατζουνιές στο εσωτερικό του αυτοκίνητου.
Σίγουρα το χόμπι μας ή άθλημά μας, όπως θέλει το λέει κάθε ένας, είναι απαιτητικό, και όσο περνά ο καιρός ζητά περισσότερα και καλύτερα εργαλεία, τα οποία θέλουν προστασία και ταξινόμηση.
Μόνο έτσι θα προσθέτουμε απόλαυση και θα αφαιρούμε σκοτούρες από το κεφάλι μας σε κάθε εξόρμηση.
