Το πρόβλημα των λαγοκέφαλων συνεχώς διογκώνεται απειλώντας το οικοσύστημα των θαλασσών μας. Η συμπεριφορά τους επιβεβαιώνουν απόλυτα τον χαρακτηρισμό του θαλάσσιου εισβολέα.
Το 2004 ήταν η χρονιά που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στα Δωδεκάνησα το τοξικό λαγόψαρο (Lagocephalus sceleratus). Οι επιστήμονες από την αρχή ενημέρωναν αλιείς και καταναλωτές για το επικίνδυνο αυτό ψάρι, το οποίο δεν πρέπει να καταναλώνεται, γιατί ακόμη και με το μαγείρεμα το δηλητήριο που έχει παραμένει. Πλέον, το λαγόψαρο έχει εξαπλωθεί τόσο, που πληθυσμοί του εντοπίζονται ακόμη από την βόρεια Ελλάδα ως και στην Ισπανία. Σήμερα στη χώρα μας δεν υπάρχει μόνο ένα είδος λαγοκέφαλου.
Ένα νέο βίντεο από την Ρόδο που κάνει το γύρω του διαδικτύου δείχνει λαγοκέφαλους (ή λαγόψαρα όπως αλλιώς είναι γνωστά) να ορμούν σε άλλο λαγοκέφαλο του ίδιου κοπαδιού που πιάστηκε στο τεχνητό δόλωμα του ψαρά που το βιντεοσκοπεί.
Τα ψάρια είναι μεγάλα και με τα κοφτερά δόντια τους εξαφανίζουν το ψάρι σε χρόνο ρεκόρ.
Σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι επαγγελματίες ψαράδες αφού οι λαγοκέφαλοι αναπτύσσονται ραγδαία και προκαλούν τον όλεθρο για τους αλιείς αφού τρώνε και καταστρέφουν κάθε είδους αλιευτικό εργαλείο που βρίσκεται στο πέρασμα τους. Το συγκεκριμένο ψάρι όπως λένε οι ψαράδες εκτός του ότι είναι τοξικό …μασάει τα πάντα. Εκτός από το ότι τρώει τα ψάρια στα δίκτυα δεν διστάζει να μασουλίσει μέχρι και τα αγκίστρια. Τα συγκεκριμένα ψάρια τα απεχθάνονται ακόμα και οι γλάροι όσο πεινασμένοι και να είναι.
Το τοξικό ψάρι
Ο λαγοκέφαλος είναι ψάρι που ζει κυρίως στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Μετά το 2003 εμφανίστηκε και στη Μεσόγειο καθώς και στο Αιγαίο, ως λεσεψιανός μετανάστης. Τον τελευταίο καιρό αλιεύονται λαγοκέφαλοι που φθάνουν ακόμα και τα 7 κιλά βάρος. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το γεγονός αυτό αποτελεί απόδειξη της ταχύτατης εξάπλωσής τους και της κυριαρχίας τους έναντι άλλων ειδών. Ο λαγοκέφαλος περιέχει τη δηλητηριώδη τοξίνη τετραδοτοξίνη η οποία προκαλεί στον άνθρωπο που θα το καταναλώσει αναπνευστικές διαταραχές, ανεπάρκεια του κυκλοφορικού συστήματος μυϊκή παράλυση ακόμα και θάνατο. Για τη συγκεκριμένη τοξίνη αντίδοτο δεν υπάρχει.