100cm - Το πρώτο μακρύ ψαροτούφεκο!
Το όπλο που φάνταζε τεράστιο και…. κανόνι στα μάτια των ψαροκυνηγών μιας άλλης εποχής που έσβησε στο διάβα του χρόνου.
Η πληθώρα των θηραμάτων και η ευκολία στην σύλληψή τους, σε συνάρτηση με την ημιμάθεια άλλων τεχνικών υποβρύχιου κυνηγιού εκτός της τεχνικής του ψαχτηριού, πολλές φορές το κρατούσαν μακριά από τις επιλογές του ψαροκυνηγού, παροπλίζοντάς το. Τότε αναζητούσαμε κοντά όπλα, δυνατά και ικανά να τρυπήσουν το «θωρακισμένο» κεφάλι των μαύρων ψαριών, αφού αυτά με τη σειρά τους κάθονταν σχετικά ήρεμα και κοιτούσαν -αρκετές φορές κατάματα- τη βέργα πριν το τέλος.
Εκτός από κάποιες λίγες εξαιρέσεις θηρευτών με πιο ανήσυχο πνεύμα, που από τότε αναζητούσαν στο σκούρο μπλε ψάρια-τρόπαια, θέτοντας σε δοκιμασία αντοχές, ανθρώπινες και υλικών…
Έτσι οι περισσότεροι από μας δεν το υπολογίζαμε καν στην εξόρμησή μας και πολλές φορές ούτε στο οπλοστάσιό μας.
Μέχρι την στιγμή που σε κάποια συγκέντρωση του Γλαύκου, πριν πολλά-πολλά χρόνια ακούστηκε το περίφημο, «…εγώ κάνω τα ψάρια να έρχονται σε μένα και δεν τα κυνηγώ…», από τα χείλη ενός πρωτοεμφανιζόμενου εκείνη την εποχή, αλλά πολλά υποσχόμενου ψαροκυνηγού, που έδωσε και ακόμη συνεχίζει να δίνει πολλά στο χώρο μας.
Έτσι σταδιακά το τότε μακρύ όπλο με τους 100 πόντους σωλήνα άρχισε να χρησιμοποιείται περισσότερο από τους ψαροκυνηγούς, φέρνοντας στην ψαροβελόνα θηράματα που με αρκετή δυσκολία μπορούσες να συλλάβεις με όπλα που ο σωλήνας τους δεν ξεπερνούσε τα 90 εκατοστά.
Έτσι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ο σάκος με τα ψαροτούφεκα απόκτησε τον πρώτο «γίγαντα», με τη βέργα του να προεξέχει έξω από αυτόν.
Κριτήρια επιλογής
Σε μακρύτερα όπλα όπως το 100άρι, συνήθως ζητάμε το κάτι παραπάνω σε δυνατότητες, φορτώνοντάς το με λάστιχα πολύ δυνατά και αρκετές φορές περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε. Σε τέτοιες περιπτώσεις καλό θα ήταν το υλικό κατασκευής να είναι το carbon.
Βέβαια τα χρόνια περνούν, και η εφευρετικότητα του ανθρώπου σε συνδυασμό με την εξέλιξη των υλικών κυκλοφόρησε 100άρια με ενσωματωμένο οδηγό πάνω στον αλουμινένιο σωλήνα, λειτουργώντας σαν νεύρο και παρέχοντας επιπλέον ακαμψία.
Έτσι και το κόστος πέφτει και τη δουλειά μας κάνουμε μια χαρά! Επίσης στον αλουμινένιο σωλήνα μπορούμε να βάλουμε και δυο 14άρια άφοβα. Το έχω δοκιμάσει και είναι μια χαρά.
Σίγουρα το 100άρι δεν θα είναι το πρώτο ψαροτούφεκο που θα αποκτήσει ο ψαροκυνηγός. Συνήθως είναι το τρίτο κατά σειρά. Οπότε καλό θα είναι η επιλογή μας να είναι της ίδιας εταιρείας με τα προηγούμενα όπλα που έχουμε στην κατοχή μας.
Για όσους δεν το γνωρίζουν, το ανθρώπινο χέρι έχει «μνήμη» και δεν προσαρμόζεται εύκολα και γρήγορα -όπως πολλοί πιστεύουν-, ιδίως όταν μέχρι πρότινος το μακρύ μας όπλο ήταν το 85άρι ή το 90άρι.
Το καινούριο μακρύ θέλει χρόνο προσαρμογής σε σχέση με το κοντό ή το μεσαίο, ιδίως αν συνηθίζουμε να ψαρεύουμε πάνω στον καιρό. Βρείτε μου λοιπόν έναν καλό λόγο γιατί πρέπει να μεγαλώσουμε τον χρόνο αυτόν, δίνοντας άλλη αίσθηση στην παλάμη μας. Αυτή η αλλαγή πολλές φορές θα γίνει η αιτία να χάσουμε κάποιο αξιόλογο θήραμα. Θυμηθείτε πόσες φορές γυρίσαμε από εξορμήσεις με ένα μονάχα καλό ψάρι. Αρκετές, ίσως μάλιστα και τις περισσότερες. Για φανταστείτε λοιπόν στο ένα και μοναδικό πέρασμα του θηράματος, να αστοχήσουμε επειδή δεν καθόταν η λαβή καλά στο χέρι!.
Να θυμάστε πως η απόκτηση ενός ψαροτούφεκου με κριτήριο την καλαισθησία, είναι λάθος. Το όμορφο θα είναι στις επιλογές μας, αλλά όχι σαν πρωταρχικό κριτήριο.
Προτιμήστε όπλα που έχουν ανάποδο μηχανισμό και με τη βέργα να «κουμπώνει» όσο πιο πίσω γίνεται. Αν τώρα τα όπλα σας δε διαθέτουν τέτοιο μηχανισμό και υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, μπορείτε να αλλάξτε τον υπάρχοντα με ανάποδο.
Στην εποχή μας έχουν κατασκευαστεί μηχανισμοί που έρχονται και «κουμπώνουν» σε όλα σχεδόν τα όπλα, ανεξάρτητα από τι τους «φοράει» ο κατασκευαστής. Απλά ψάξτε το σε μαγαζιά ή μέσω internet για καλύτερες τιμές. Να θυμάστε όμως ότι έτσι πολύ πιθανόν να χρειαστεί να αλλάξετε και λίγο το στήσιμο του όπλου. Αυτά πάντα γίνονται, σε συνάρτηση το ένα με το άλλο.
Στήσιμο
Συνήθως πωλείται με βέργα μήκους 1.40cm και πάχους 6.25 ή 6.30mm, ενώ το λάστιχο είναι 17άρι μήκους 30cm.
Το μουλινέ σε όπλο αυτού του μήκους είναι κάτι περισσότερο από απαραίτητο.
Προσωπικά του φοράω βέργα 1.30 δίφτερη, πάχους 6.5 χιλ. και ένα 19άρι λάστιχο μήκους 30cm με μεσαία σπαστή καμπάνα. Αν η βέργα είναι μονόφτερη, φροντίζω το φτεράκι να είναι μεγάλο και να κοιτά πάνω. Προσωπική επιλογή είναι το 100άρι μου να είναι μονολάστιχο και όχι διλάστιχο, γιατί θέλω γρήγορη και εύκολη όπλιση.
Με το παραπάνω στήσιμο έχω τρία μήκη «ζωντανής» βολής. Τρία μήκη σημαίνει βολή γύρω στα πέντε με έξι μέτρα από τα μάτια του ψαροκυνηγού. Θεωρώ πως είναι πολύ καλά, αν και τόσο μακρινές βολές γίνονται μονάχα όταν γνωρίζουμε πολύ καλά το όπλο, και πάλι αρκετές φορές αστοχούμε, γιατί το θήραμα στρίβει γρηγορότερα και η βέργα δεν το προλαβαίνει.
Αποφύγετε να βάλετε λάστιχα μήκους μικρότερου των 28cm, γιατί θα υπάρχει μεγάλη ανάκρουση. Το να τεντώσουμε περισσότερο απ’ όσο αντέχει ένα λάστιχο, μπορεί τεχνικά να γίνεται, αλλά πετυχαίνουμε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα. Τα συχνότερα ανεπιθύμητα αποτελέσματα είναι ανάκρουση και απώλεια στόχου (συνήθως βαράει ψηλά), αφήστε που συνήθως ρίχνουν χειρότερες βολές σε ωφέλιμο βεληνεκές.
Μπορείτε να βάλετε μικρότερου μήκους σπαστή καμπάνα και να κερδίσετε λίγο μήκος στην όπλιση ή να την κάνετε δετή για να κερδίσετε λίγο ακόμη και να κάνετε τις βολές σας όσο πιο αθόρυβες γίνονται.
Σε δοκιμές που έκανα βάζοντας δύο 14άρια λάστιχα, το αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά σε σχέση με το μονό 19άρι. Πιο γλυκιά βολή και ταχύτερη βέργα, αλλά κάποιες φορές μπερδευόταν το κορδόνι με τα λάστιχα, αλλοιώνοντας εντελώς την βολή, ενώ χρειαζόμουν και περισσότερο χρόνο για να ξαναοπλίσω.
Τεχνικές
Πλανάρισμα και καρτέρι, δύο από τις τρεις τεχνικές που το συγκεκριμένο μήκος όπλου βρίσκει πλήρη εφαρμογή. Συνήθως το βαρύ χειμώνα με τις χαμηλές ορατότητες παραμένει παροπλισμένο σε κάποιο σάκο, περιμένοντας καρτερικά. Αυτό βέβαια δεν είναι απόλυτο, αφού γνωρίζω αρκετούς που το χρησιμοποιούν στα ρηχά καρτέρια, ακόμη και με χαμηλές ορατότητες.
Στην τεχνική του συρτού κατά τους χειμωνιάτικους ή ανοιξιάτικους μήνες, βρίσκει μεγαλύτερη εφαρμογή, αφού είναι πιο βολικό από τα όπλα των 110 ή 115cm, συνήθως λόγω ορατότητας. Αφήστε που κάποιες φορές επιχειρούμε βολές στο εσωτερικό τρύπας ή σχισμής, εκεί δηλαδή που θα σκεφτούμε πάρα πολύ να πατήσουμε τη σκανδάλη με ένα όπλο μεγαλύτερου μήκος.
Από πλευράς θηραμάτων σκοτώνει τα πάντα, αρκεί να μπουν στο βεληνεκές του.
Κέφαλοι και λαβράκια βρίσκονται στην κορυφή της αλυσίδας συλλήψεων, αφού είναι τα πρώτα που πλησιάζουν στις ενέδρες μας. Ροφοί και στήρες είναι συχνότερα στο πλανάρισμα ή στο συρτό, αφού η περιέργεια τα σκοτώνει σε θέση λαμπάδας πολλές φορές!
Συνοψίζοντας
Γενικά θεωρώ το 100άρι σαν το μακρύ όπλο των χειμερινών και ανοιξιάτικων μηνών. Εντάξει, θα μου πείτε πως αρκετές φορές οι ορατότητες δεν το επιτρέπουν και εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας για την πληθώρα των περιπτώσεων. Αλλά να ξέρετε πως δεν είναι λίγες οι φορές που οι ορατότητες είναι πολύ κακές στην επιφάνεια, άντε μέχρι τα 1,5 με 2 μέτρα το πολύ. Μόλις όμως κατεβούμε λίγο πιο κάτω, ας πούμε στα 3-4 μέτρα, πολλές φορές βλέπουμε τόσο καλά, που το 100άρι είναι μια χαρά μήκος.
Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει η δυνατότητα να παραγγείλετε ένα όπλο όπως εσείς το θέλετε. Λάστιχα, βέργα, καμπάνα της προτίμησής σας, χωρίς να μπείτε στη διαδικασία να τα αλλάζετε μετά, με ότι αυτό συνεπάγεται σαν οικονομικό όφελος.
Τολμήστε να κάνετε δικούς σας συνδυασμούς, χωρίς να ψάχνετε τα όρια του εξοπλισμού σας.
Συνετό και σκόπιμο θα ήταν να κάνετε δοκιμαστικές βολές με το καινούριο σας όπλο, πριν αρχίσετε να ρίχνετε σε ζωντανούς στόχους. Μην ξεχνάτε πως η εποχή καθορίζει τα θηράματα και την τεχνική σύλληψής τους, τους τόπους που συχνάζουν και το μήκος του όπλου που θα χρησιμοποιήσετε.
Ποτέ δεν πάμε σύμφωνα με αυτό που θέλουμε εμείς, αλλά με αυτό που προστάζει η φύση, αν φυσικά θέλουμε να έχουμε επιτυχίες. Αξίωμα!
Καλές επιστροφές σε όλους, καλές θάλασσες και καλές αναδύσεις!
