Απίκο VS Εγγλέζικo: ∆ιαφορές ομοιότητες και συνδυασμός
Ο φίλος Σωτήρης µου έλεγε συνέχεια να πάµε µαζί για ψάρεµα. Κάνουµε καλή παρέα, αλλά στο ψάρεµα έχουµε µια µεγάλη διαφορά. Αυτός ψαρεύει απίκο και εγώ εγγλέζικο. Μάλιστα, εγώ δεν έχω ψαρέψει ποτέ απίκο και αυτός δεν έχει ψαρέψει ποτέ εγγλέζικο.
Κάποια µέρα αποφασίσαµε να ψαρέψουµε µαζί. Βρήκαµε ένα λιµάνι µε βάθος γύρω στα 5,5 µε 6 µέτρα. Στο σηµείο αυτό είχαµε πάρει ψάρια και µε τις δύο τεχνικές. Τεχνικές µε µεγάλες διαφορές, που όταν ψαρεύεις δίπλα-δίπλα, έρχονται σε αντίθεση. Έως του σηµείου μάλιστα που η µία να καθίσταται επιζήµια για την άλλη.
Ας το δούµε όµως µε τη µατιά κάποιου που ψαρεύει εγγλέζικο και διαθέτει µόνο γενικές γνώσεις για το απίκο.
Στο απίκο
Στο απίκο ψαρεύεις στο ίδιο σηµείο και σε βάθος µε ακρίβεια εκατοστού. Μεγάλο πλεονέκτηµα για το µαλάγρωµα. Η µαλάγρα δε χάνεται, αντιθέτως είναι ακριβώς δίπλα στο αγκίστρι σου. Όταν ψαρεύεις µε ζύµη και σαλαγκιά, η ζύµη που τρίβεται και πέφτει κάνει ένα βουναλάκι από τροφή-µαλάγρα. Αυτό φέρνει το ψάρι ακριβώς στο αγκίστρι.
Με τη σαλαγκιά, ακόµα και να µην καταπιεί το ψάρι το δόλωµα, στο κάρφωµα υπάρχουν µεγάλες πιθανότητες να πιαστεί το ψάρι απ’ έξω. Ειδικά όταν ψαρεύεις µε «κλέφτη». Δηλαδή µε δύο σαλαγκιές σε µικρή απόσταση. Τις περισσότερες φορές η µαλάγρα είναι και δόλωµα. Πρέπει να φέρεις όµως τα ψάρια στο βάθος που ψαρεύεις. Και µάλιστα ακριβώς στο αγκίστρι σου. Παλεύεις µε δυσκολία ένα µεγάλο ψάρι.
Επειδή δε χρησιµοποιείται µηχανισµός, το παράµαλλο πρέπει να έχει μεγάλη αντοχή. Αυτό σηµαίνει µεγάλες διαµέτρους. Το σύνολο είναι ευκολότερα ορατό από το ψάρι, με ότι αυτό συνεπάγεται στα πονηρεµένα ψάρια σε πολυψαρεµένους τόπους. Περιορίζεσαι τις περισσότερες φορές στο να ψαρεύεις πατωτά. Έτσι ώστε να µη µπορεί το ψάρι να πλησιάσει το δόλωµα από κάτω και να µην αρπαχτεί από τη σαλαγκιά.
Το απίκο είναι τεχνική µε µεγάλη ευαισθησία και τέλεια αντίληψη στο τσίµπηµα του ψαριού. Ειδικά όταν ψαρεύουµε µε καρτελάκι.
Στο εγγλέζικο
Στο εγγλέζικο η αρµατωσιά σου µετακινείται σύµφωνα µε την κατεύθυνση και την ένταση του ρεύµατος. Δε µπορείς να συγκεντρώσεις το µαλάγρωµα σε ένα σηµείο. Πρέπει να ακολουθείς το ρεύµα, όσο αδύνατο και να είναι. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού ανάλογα µε τις συνθήκες ψάχνεις την περιοχή που ψαρεύεις.
Με σωστή επιλογή καλαµιού και ρυθµισµένα φρένα, µπορείς να ψαρέψεις µε πολύ λεπτά παράµαλλα. Στην κυριολεξία αόρατα. Με το µηχανισµό που διαθέτει το καλάµι, µπορείς να παλέψεις µεγάλα ψάρια. Μπορείς να τοποθετήσεις το αγκίστρι σου σε οποιοδήποτε ύψος θέλεις, ψάχνοντας σε όλο το πλάτος της υδάτινης στήλης για να βρεις που τρώνε τα ψάρια.
Όταν δολώνεις µπικατίνι, µπορείς να µαλαγρώνεις µε το δόλωµα που χρησιµοποιείς. Επειδή το δόλωµα είναι πιο σκληρό από τη ζύµη και καρφωµένο στο αγκίστρι, το ψάρι δε µπορεί να το πιπιλήσει. Πρέπει να το βάλει στο στόµα, µε συνέπεια να καρφωθεί.
Συνδυασµός
Έχοντας αυτά υπ’ όψιν, προσπάθησα να καταστρώσω µια τακτική ψαρέµατος. Τακτική τέτοια ώστε να εκµεταλλευτώ τα πλεονεκτήµατα του απίκο χωρίς να φύγω άψαρος. Ως γνωστό αν βάλεις τα ψάρια από κάτω στο απίκο, «κάνεις κηδεία». Και πραγµατικά δεν ήθελα να είµαι απλός θεατής στο ψάρεµα του φίλου µου…
Τακτική
Το σηµείο ανάµεσα στα γρι-γρι που επιλέξαµε, είχε βάθος 5,5 µέτρα. Oπότε αναγκαστικά θα χρησιµοποιούσα συρόµενη αρµατωσιά.
Επέλεξα ένα εγγλέζικο καλάµι µήκους 4,5 µέτρων µε c.w. 2-16 gr. και προοδευτική δράση. Η παραβολικότητά του θα µου επέτρεπε να βάλω πολύ λεπτό παράµαλλα. Τέτοια ώστε να έχω πλεονέκτηµα διακριτικότητας απέναντι στην πιο χοντρή αρµατωσιά του απίκο.
Επειδή τα ψάρια σε αυτό το λιµάνι ήταν πολύ πονηρεµένα, έβαλα ένα παράµαλλο διαµέτρου 0,11 χιλ. και µήκους 1,80 µέτρων. Για φελλό χρησιµοποίησα straight 3+1, έτσι ώστε να µπορώ να πετάω πιο µέσα. Με µολυβάκια 0,10, αραιά τοποθετηµένα, το σύνολο βυθιζόταν πολύ αργά και ρέµπελα. Προσοµοιάζοντας την πραγµατική βύθιση του ελεύθερου µπικατίνι που θα έριχνα µε τη σφεντόνα.
Το ρευµατάκι ήταν πολύ αδύνατο και επέλεξα να τοποθετήσω το αγκίστρι στα 20 εκ. πάνω από το βυθό. Έτσι καθώς µετακινιόταν, ήταν ορατό στα ψάρια από µακριά.
Για µαλάγρα θα χρησιµοποιούσα τη ζύµη σαρδέλας. Την είχε φτιάξει ο φίλος µου για το απίκο, και θα δόλωνε τις σαλαγκιές. Πολύ δυνατή µαλάγρα! Ότι άλλο να χρησιµοποιούσα µάλλον θα µπέρδευε τα ψάρια, παρά θα τα δελέαζε να πλησιάσουν το αγκίστρι µου.
Ο φίλος θα ψάρευε στην απόσταση του εξάµετρου απίκο, ενώ εγώ θα ψάρευα σε απόσταση 10-12 µέτρα δεξιά του, προς την κατεύθυνση του ρεύµατος.
Επί το έργον
Έριξα 5 µπάλες µε µαλάγρα στην ακτίνα που θα ταξίδευε ο φελλός µου. Έλπιζα ότι ακολουθώντας την οσµή της µαλάγρας τα ψάρια θα έβρισκαν πρώτα τα λαχταριστά µπικατίνι, πριν φτάσουν στη συγκεντρωµένη µαλάγρα και τις φονικές σαλαγκιές του φίλου. Αν είχαν όρεξη για ποικιλία τροφής, θα έπαιρνα και εγώ αρκετά ψάρια. Ούτως ή άλλως δεν αποσκοπούσα σε κέφαλους, αφού ήταν σχεδόν σίγουρο ότι αυτοί θα συγκεντρώνονταν στη ζύµη. Οι σαργοί και οι τσιπούρες πίστευα ότι θα ήταν πιο δεκτικοί στο µπικατίνι.
Έτσι ξεκινήσαµε και µέχρι να αρχίσει να δουλεύει η µαλάγρα απλά περιµέναµε. Επιτέλους είδα το πρώτο βούλιαγµα του φελλού µου. Κάρφωσα, φέρνοντας έξω στα γρήγορα ένα µεγάλο σπάρο. Μετά από λίγο ήρθε και άλλος ένας. Εκείνη τη στιγµή άκουσα το χαρακτηριστικό σήκωµα και κάρφωµα του απίκο δίπλα µου. Ο φίλος µου προσγείωσε στο µόλο έναν ωραιότατο κέφαλο. «Αρχίσαµε…» σκέφτηκα, όχι δηλαδή πως είχα και µεγάλες ελπίδες µε τους κέφαλους, δίπλα στο Σωτήρη.
Νύχτωσε και συνέχισα µε µεγάλους σπάρους, ενώ ο φίλος µου είχε βγάλει κάµποσους κέφαλους. Ξαφνικά βλέπω το σιάλουµ να βυθίζεται αρκετά, µπαίνω σε αναµονή για κάρφωµα και αµέσως εµφανίζεται πάλι στην επιφάνεια. «Αυτό δεν είναι σπάρος» είπα και περίµενα υποµονετικά δεύτερο βύθισµα.
Ενώ περίµενα το βύθισµα όµως, διαπίστωσα ότι το σιάλουµ µετακινιόταν ελαφρώς δεξιά και αποφάσισα να καρφώσω. Αµέσως άκουσα αυτόν τον ανεπανάληπτο ήχο των φρένων που προκαλεί το κεφάλι ενός δυνατού ψαριού. Μετά από µια απολαυστική µάχη, ένα κιλίσιο λαβράκι µπήκε στην απόχη µου. Λίγη ώρα αργότερα πήρα και τον πρώτο κέφαλο, αφού προηγήθηκε ολιγόλεπτη µάχη.
Κοινή η ευχαρίστηση
Τα ψάρια είχαν κέφια και όρεξη για ποικιλία δολωµάτων εκείνη τη βραδιά, και έτσι αρκετοί ακόµα κέφαλοι επισκέφτηκαν το αγκίστρι µου και πολύ περισσότεροι τις σαλαγκιές του φίλου µου. Φαίνεται ότι η προσέγγιση που έκανα σε σχέση µε το Σωτήρη που θα ψάρευε απίκο, τελικά δούλεψε, αφού πριν πάνε στη ζύµη, τα ψάρια περνούσαν πρώτα από την ψαρεύτρα µου.
Τελικά, το ψάρεµα δεν εξελίχθηκε σε ευχαρίστηση του ενός µε τον άλλο να περιορίζεται σε ρόλο απλού θεατή, αλλά δηµιούργησε µια πραγµατική χαρά και στους δύο µας, µε πλήθος τσιµπηµάτων. Πλήρεις από θάλασσα και ευχαρίστηση, σταµατήσαµε αρκετά νωρίτερα το ψάρεµα. Είχαµε πιάσει αυτά που θέλαµε, επιστρέψαµε λοιπόν τα µικρότερα στο φυσικό τους περιβάλλον και πραγµατικά χαρήκαµε ακόµη µια επαφή µε τη γαλανή!
Στο απίκο ψαρεύεις στο ίδιο σηµείο και βάθος µε ακρίβεια εκατοστού
Στο εγγλέζικο η αρµατωσιά σου µετακινείται σύµφωνα µε την κατεύθυνση και την ένταση του ρεύµατος
