Η τεχνική του εγγλέζικου έχει πλέον κερδίσει αρκετούς υποστηρικτές, και µάλιστα πολλοί από αυτούς, συγκρίνοντάς της µε άλλες τεχνικές την κατατάσσουν στις νούµερο ένα επιλογές ψαρέµατος.
Ολόγος είναι απλός, µιας και έχουµε να κάνουµε µε µια τεχνική η οποία προσφέρει δυνατές συγκινήσεις και συναισθήµατα, αφού ο ψαράς καλείται να αντιµετωπίσει πολλές φορές αξιόλογα θηράµατα, σεβαστού µεγέθους, µε βασικό του όπλο µόνο τα λεπτά εργαλεία.
Λέγοντας λεπτά εργαλεία θα πρέπει να τονίσουµε ότι αναφερόµαστε σε µαλακά καλάµια, πολύ µικρής διαµέτρου πετονιές, µικρά αγκίστρια και τις εκάστοτε διαφοροποιήσεις τους, ανάλογα µε τον επιλεγµένο τόπο ή τα θηράµατα που στοχεύουµε.
Για παράδειγµα, είναι αρκετά παράτολµο να ψαρεύουµε σαργούς σε µια βραχώδη περιοχή, µε παράµαλλα µικρότερα από 0,14 mm. Η επιλογή ψαρέµατος από το ντόκο ενός λιµανιού στοχεύοντας σε κέφαλους, θα ανεβάσει σίγουρα την αδρεναλίνη, ειδικά όταν τα νούµερα των αρµατωσιών πέφτουν πολύ, γιατί το ψάρι αυτό είναι αρκετά δυνατό και µαχητικό.
Αρµατωσιά
Όταν πραγµατοποιούµε ψάρεµα κέφαλου, έχουµε την πολυτέλεια να χρησιµοποιήσουµε αρκετά µικρά νούµερα πετονιάς, ειδικά στα παράµαλλα αφού ο κέφαλος δε διαθέτει δόντια, πετυχαίνοντας έτσι διακριτικότητα και ταυτόχρονα όσον το δυνατόν λιγότερες απώλειες ψαριών.
Οι επιλογές των αρµατωσιών είναι πολλές όσον αφορά στα νούµερα των πετονιών, όµως για κάποιους που δεν έχουν ασχοληθεί αρκετά µε την τεχνική του εγγλέζικου, µια µάνα 0,15 mm και ένα παράµαλλο 0,13 mm κρίνεται σκόπιµη, ενώ οι πιο έµπειροι και θαρραλέοι µπορούν να «πέσουν» στο 0,14 mm για µάνα και 0,10 mm για παράµαλλο.
Αξίζει να σηµειωθεί πως µάνα και παράµαλλο πρέπει να διαφέρουν ένα µε δυο νούµερα, αλλιώς θα υπάρχει πρόβληµα στην αρµονική λειτουργία της αρµατωσιάς. Ένα άλλο σηµείο που πρέπει να προσέξουµε, είναι το έρµα της αρµατωσιάς, δηλαδή τα µικρά µολυβάκια για να σταθεί ο φελλός στην επιθυµητή θέση, λαµβάνοντας πάντα υπόψη µας τις συνθήκες του βυθού όπου θα ψαρέψουµε, τυχόν ύπαρξη ρευµάτων ή λιανώµατος κ.λπ.
Έτσι, σε ήσυχα νερά χωρίς ρεύµατα τοποθετούµε τα µολυβάκια διάσπαρτα επάνω στη µάνα, ενώ αν υπάρχει λιάνωµα ή ρέµα, αναγκαζόµαστε να τα συµπτύξουµε ή ακόµα και να αντικαταστήσουµε µερικά από αυτά µε ένα µολύβι τορπίλη.
Μαλάγρα και δόλωµα
Ως γνωστό, για καλέσουµε τα ψάρια στην ψαρεύτρα µας, θα πρέπει να επιστρατευτεί και η ανάλογη µαλάγρα, η όποια αποτελείται κατά κόρον από λιωµένα ψαροδόλια ή ψωµί, ενώ εµπλουτίζεται και από κάποια άλευρα του εµπορίου.
Αν λοιπόν δολώσουµε φιλέτο σαρδέλας, που είναι από τις κορυφαίες επιλογές δολώµατος για τον κέφαλο, θα µαλαγρώσουµε κάτι ανάλογο µε τη γεύση και την οσµή της σαρδέλας, όπως πχ. λιωµένες σαρδέλες ανακατεµένες µε άµµο, συνοδευόµενες ίσως από ένα άλευρο µε άρωµα σαρδέλας.
Μια δεύτερη επιλογή δολώµατος , ίσως η συνηθέστερη και πιο αποτελεσµατική για τον κέφαλο, είναι το µπικατίνι. Στην προκειµένη περίπτωση χρησιµοποιούµε µαλάγρα σε µορφή αλεύρων, ενώ είναι αξιοσηµείωτο πως οι κέφαλοι δείχνουν ιδιαίτερη αδυναµία στη γεύση του τυριού.
Επίσης, για να ανέβει περισσότερο η απόδοσή του ως δόλωµα, το µπικατίνι τοποθετείται σε ένα δοχείο µαζί µε λίγη από τη µαλάγρα που χρησιµοποιούµε, και έτσι παίρνει τη γεύση και το άρωµα της.