O βλάχος έχει επιστηµονική ονοµασία «polyprion americanium». Δηλαδή «πολυπρίων ο αµερικανός». Εγώ θα τον έλεγα «ο βασιλιάς της σκοτεινής ζώνης». Ανήκει στην οικογένεια των σερανίδων. Άρα είναι πρωτοξάδερφος του ροφού, της στήρας και της σφυρίδας.
Το χρώµα του είναι καφέ οµοιόµορφο, ή γκρίζο µε σκόρπιες κίτρινες βούλες. Κυρίως κατά τη µικρότερη ηλικία. Το µήκος του φτάνει το 1,5 µέτρο και το βάρος του τα 50-60 κιλά. Σαν ψάρι χαρακτηρίζεται χοντρό, και διαθέτει µεγάλο κεφάλι το οποίο φέρει στο στόµα κοφτερά δόντια σε διπλή σειρά. Ζει µοναχικά και σε αντίθεση µε το ροφό που είναι πετρόψαρο, συναντάται σε αµµώδεις βυθούς και βάθη άνω των 100 µέτρων. Τα άτοµα µικρότερης ηλικίας κινούνται κοπαδιαστά και φθάνουν µέχρι και την επιφάνεια.
Live kab, µια από τις καταλληλότερες τεχνικές για το βλάχο.
Τόποι – Βάθος – Βυθοί
Καλό θα ήταν πριν ξεκινήσουµε το ψάρεµα του βλάχου, να γνωρίζουµε που πρέπει να τον αναζητήσουµε. Όταν µιλάµε για ψάρεµα βλάχου, µη νοµίζετε ότι είναι κάτι εύκολο. Μιλάµε για ψάρεµα σε βαθιά νερά, και χωρίς καµία δόση υπερβολής, τα 100 µέτρα θεωρούνται ρηχά! Γενικά σαν αρχικό βάθος ξεκινάµε από τα 100-120 µέτρα και φθάνουµε τα 200 ή ακόµα και τα 250. Επιλέγουµε να τον αναζητήσουµε σε βυθό µε σύσταση κυρίως αµµώδη και λασπώδη.
Και είναι ακόµα καλύτερα όταν η λάσπη συνορεύει µε πέτρα, γιατί εκεί ο βλάχος µπορεί και δηµιουργεί θαλάµια για προστασία. Επίσης καλά µέρη είναι απότοµα κατεβάσµατα του βυθού σε βαθιά κοµµάτια. Εκεί δηλαδή όπου τελειώνουν οι πέτρες και ξεκινά η λάσπη, καθώς και πάγκοι που συνίστανται από τραγάνα και λάσπη. Τέλος καλοί είναι και γνωστοί µας τόποι µε µεγάλη συγκέντρωση από µπαλάδες, µουσµούλια, καλαµάρια κ.λπ.
Με ζόκα δολωµένη µε ζωντανό καλαµάρι.
Ψάρεµα µε 3 τρόπους
Πολλές συλλήψεις έχουν γίνει κυρίως µε βαθιά καθετή (µπαλαδοκαθετή), γεγονός τυχαίο γιατί ενώ ο στόχος ήταν το ψάρεµα µπαλάδων, ο βλάχος ορµούσε στους πιασµένους µπαλάδες και είτε πιανόταν σε κάποιο από τα µικρά αγκίστρια που είχαµε αρµατώσει ή µπερδευόταν πάνω στην αρµατωσιά. Μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο γεγονός, γιατί ο εξοπλισµός µας γενικά δεν ανταποκρινόταν στο ψάρεµά του και το ότι έβγαινε στην επιφάνεια ήταν κατόρθωµα. Σ’ αυτό το άρθρο θα δούµε 3 διαφορετικούς τρόπους µε τους οποίους µπορούµε να ψαρέψουµε βλάχους, και θα τους εξετάσουµε έναν-έναν, µε σειρά καλύτερης απόδοσης:
1. Live kab: Θα έχετε πάντα στο µυαλό σας ότι είναι πολύ λαίµαργο ψάρι, µε µεγάλο στόµα και δεν διστάζει να καταπιεί οτιδήποτε βρεθεί µπροστά του! Αγαπηµένο του δόλωµα το χταπόδι, οπότε το Live Kab αποτελεί µια ιδανική τεχνική. Έτσι, µπορούµε να του παρουσιάσουµε ένα µεγάλο δόλωµα, οπότε σε περιοχές µε τέτοια ψάρια, η σύλληψη θεωρείται σχεδόν δεδοµένη.
2. Ζόκα: Η δεύτερη καλύτερη τεχνική είναι η γνωστή σε όλους ζόκα. Μια σωστή αρµατωσιά ζόκας (ειδικά αν είναι καλογυαλισµένη), δολωµένη µε ένα µεγάλου µεγέθους νωπό ή ζωντανό καλαµάρι-θράψαλο, είτε ακόµα και µε σουπιά, είναι σίγουρα ακαταµάχητη και κανένας βλάχος δεν µπορεί να της αντισταθεί.
Με inchiku στα βαθιά.
3. Inchiku: Τέλος θα δούµε την τεχνική Inchiku, µια τεχνική αρκετά διαδεδοµένη τον τελευταίο καιρό. Ο λόγος που την άφησα για το τέλος, είναι γιατί τη θεωρώ λιγότερο αποτελεσµατική σε σχέση µε τις δύο προηγούµενες. Καταρχάς είναι µια τεχνική µε ευρεία εφαρµογή σε άλλα είδη ψαριών, χωρίς να αποκλείεται όµως και ο βλάχος. Θεωρώ ότι είναι η τεχνική µε τις λιγότερες πιθανότητες να πιάσουµε κάποιο βλάχο, εφόσον όπως αναφέραµε παραπάνω είναι ένα ψάρι λαίµαργο µε προτίµηση στα µεγάλα δολώµατα, νωπά ή ζωντανά, και όχι στα µεταλλικά τεχνητά.
Μεγάλα, κοφτερά αλλά και δυνατά αγκίστρια αν θέλουµε να έχουµε επιτυχίες.
Εξοπλισµός
Στο συγκεκριµένο ψάρεµα δεν παίζουµε µε τον εξοπλισµό µας. Μιλάµε για ψάρια σεβαστού µεγέθους, συνήθως ψάρια των 10 και 20 κιλών, χωρίς να αποκλείεται µια σύλληψη ψαριού βάρους 40-50. Κάτι που πρέπει να συνυπολογίζουµε, είναι το µεγάλο βάθος στο οποίο τα ψαρεύουµε, και έχει σαν αποτέλεσµα τη σηµαντική αύξηση της αντίστασης στον εξοπλισµό µας. Για το λόγο αυτό, πρέπει να δώσουµε µεγάλη προσοχή στο στήσιµο του εξοπλισµού µας. Νήµατα από 0,30 χιλιοστά και πάνω, πετονιές αρίστης ποιότητας διατοµής 0,60-0,70, ακόµα και 0,80 χιλιοστά. ∆υνατά αγκίστρια µεγάλου µεγέθους. Μη φοβηθείτε να χρησιµοποιήσετε ακόµα και νούµερα 8/0 και 9/0. Καλάµια σκληρά και κοντά, µε ιδανικότερα τα τύπου jigging.
Ο ηλεκτρικός µηχανισµός ιδιαίτερα χρήσιµος στο βαθύ ψάρεµα.
Μηχανισµοί καλής ποιότητας και αντοχής. Ιδανικοί είναι και οι ηλεκτρικοί, µιας και τα βάθη που ψαρεύουµε είναι αρκετά µεγάλα και θα µας βοηθήσουν να φέρουµε το ψάρι επάνω πιο ξεκούραστα! Είναι ψάρι που έρχεται σχετικά εύκολα στην επιφάνεια, αλλά την ώρα που καταλαβαίνει ότι έχει πιαστεί, προβάλλει πολύ µεγάλη αντίσταση και τότε δοκιµάζονται τα πάντα: εξοπλισµός, εµπειρία, τύχη… Αν κατορθώσουµε και γλιτώσουµε στα πρώτα του κεφάλια, είτε από κάποιο σκάλωµα (παλιά παραγάδια κλπ), είτε από την προσπάθειά του να βραχώσει σε κάποιο θαλάµι, τότε έχουµε σίγουρο το ψάρι.
Αριστερά: Αµµούδα που συνορεύει µε πέτρα αποτελεί µια από τις καλύτερες επιλογές µας αν το ψάρι που στοχεύουµε είναι ο βλάχος, ∆εξιά: Η κινητικότητα των ψαριών και το απότοµο ανασήκωµα του βυθού, αποτελούν σηµάδια ύπαρξης βλάχων,
Βλάχοι στο βυθόµετρό µας
Σήµερα η τεχνολογία έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, ώστε υπάρχουν συσκευές (βυθόµετρα) στις οποίες µε την κατάλληλη εµπειρία µπορούµε να δούµε το είδος ψαριών, το µέγεθός τους και τη σύσταση του βυθού κάτω από το σκάφος µας. Στη συγκεκριµένη περίπτωση η ανίχνευση ενός βλάχου δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθώς είναι ψάρια που κινούνται πάρα πολύ κοντά στον βυθό, τόσο που θα λέγαµε ότι «έρπουν» πάνω του. Και αν αναλογιστούµε το βάθος, καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι. Αυτό όµως που µπορούµε να παρατηρήσουµε και προδίδει την ύπαρξη βλάχων στην περιοχή, είναι η κινητικότητα των µικρόψαρων της περιοχής. Αν δηλαδή τα βλέπουµε να είναι σηκωµένα σε µια απόσταση από το βυθό, αυτό µπορεί να είναι µια ένδειξη. Άλλη ένδειξη ύπαρξης βλάχων σε ένα τόπο, µπορεί να αποτελέσει και η σύσταση του βυθού, όπως προαναφέραµε. Καλές Θάλασσες!
