Ένα από τα µεγαλύτερα προβλήµατα του εξοπλισµού µας, είναι η σκουριά που καταστρέφει σιγά-σιγά τα εργαλεία µας. Σκουριασµένα αγκίστρια στις αρµατωσιές και στα τεχνητά µας, και γενικά σε καθετί σιδερένιο υπάρχει στον εξοπλισµό µας. Πριν όµως αρχίσουµε να αναλύουµε τους τρόπους αντιµετώπισης της σκουριάς, θα ήθελα να ανοίξουµε µια παρένθεση. Να µιλήσουµε για τα αγκίστριά µας, αν τελικά είναι πλεονέκτηµα ή µειονέκτηµα να σκουριάζουν.
Κατά τη γνώµη µου, όλοι οι ψαράδες πρέπει να χρησιµοποιούµε οικολογικά αγκίστρια.
Τι είναι όµως το «οικολογικό αγκίστρι»;
Το αγκίστρι αυτό είναι φτιαγµένο από σίδερο, και αν το αφήσεις µέσα στο θαλασσινό νερό πάνω από 2-3 µήνες, σκουριάζει εντελώς και καταστρέφεται. Σε αντίθεση µε το µη οικολογικό αγκίστρι, που είναι ανοξείδωτο και θα δε θα σκουριάσει ποτέ, παραµένοντας ανέπαφο πάνω στο βυθό. Ή ακόµα χειρότερα πάνω σε ένα ψάρι, για πολύ καιρό. Έτσι, όταν χρησιµοποιούµε οικολογικά αγκίστρια, ένα ψάρι που θα καταφέρει να βραχώσει, να κόψει την αρµατωσιά µας, ή χαθεί για οποιονδήποτε άλλο λόγο, σε 1-2 µήνες το αγκίστρι θα έχει σκουριάσε. Θα έχει σχεδόν καταστραφεί, οπότε θα µπορέσει να απαλλαχτεί από αυτό.
Ένα τρανό παράδειγµα που είχα την τύχη να συναντήσω πρόσφατα, ήταν ένας ροφός που είχα χάσει στις 29 Νοεµβρίου από βράχωµα και στις 20 ∆εκεµβρίου ξαναχτύπησε στη ζόκα του αδελφού µου. Με αποτέλεσµα το ψάρι να έρθει στη βάρκα και να αντικρίσω µε έκπληξη την παλιά µου αρµατωσιά (εικόνα 1). Παρατηρώντας την παλιά µου αρµατωσιά, διαπίστωσα ότι το συρόµενο αγκίστρι που ήταν οικολογικό, είχε σκουριάσει εντελώς στο αρπάδι του. Με ένα απλό τράβηγµα θα µπορούσε να βγει από το στόµα του ψαριού.
Άρα, αργά η γρήγορα θα το απόβαλε από πάνω του. Το σταθερό µου αγκίστρι όµως, βρισκόταν κοντά στα βράγχια του ψαριού και ήταν ανοξείδωτο, µε αποτέλεσµα να µην έχει φθαρεί καθόλου. Στην περίπτωση, δηλαδή, που ήταν και τα δύο αγκίστρια οικολογικά, αυτό το ψάρι θα είχε απελευθερωθεί από τα βάσανά του στις επόµενες 10 µέρες.
Αν το αγκίστρι έχει φτάσει στο στοµάχι του ψαριού, τι γίνεται;
Και πάλι το ψάρι µπορεί πολύ εύκολα να αµυνθεί σε αυτό το εµπόδιο. Γενικά, υπάρχουν πολλές ονοµασίες για την περιγραφή του τρόπου άµυνας του στοµαχιού του στο ξένο σώµα (περιχαράκωση- αφοµοίωση). Βασικά, καλύπτει το αγκίστρι µε µια σκληρή µεµβράνη µέσα στο στοµάχι του. Έτσι µε το πέρασµα του χρόνου, κάποια στιγµή το αποβάλει ή το καταστρέφει. Με το οικολογικό αγκίστρι, όλη αυτή η διαδικασία θα κρατήσει το πολύ δύο µήνες. Ενώ µε ένα ανοξείδωτο αγκίστρι, δε θα µπορέσει να απαλλαχτεί από αυτό, όσος χρόνος και αν περάσει. Έτσι, θα σας πρότεινα να χρησιµοποιείτε πάντα οικολογικά αγκίστρια.
Τεχνητό που αν θέλουµε να λειτουργήσει θα πρέπει να γίνει αντικατάσταση σαλαγκιών.
Ας προχωρήσουµε όµως στον εξοπλισµό µας και πως µπορούµε να τον προστατέψουµε. Θα ξεκινήσω, λοιπόν, µε τα τεχνητά µας (αγκίστρια από τεχνητά inchiκu, αφρού, βυθού κτλ.). Πρώτη και σηµαντικότερη φροντίδα κατά τη γνώµη µου, είναι ένα καλό πλύσιµο µε γλυκό νερό, αµέσως µετά τη λήξη κάθε ψαρέµατος. Αυτός είναι και ένας από τους κυριότερους παράγοντες πρόληψης της σκουριάς. Οπότε καλό πλύσιµο, και αν είναι δυνατόν στέγνωµα µε µια πετσετούλα. Στην περίπτωση που δεν έχουµε σκοπό να τα χρησιµοποιήσουµε για µεγάλο χρονικό διάστηµα, µπορούµε µετά από το στέγνωµα να τα ψεκάσουµε µε λίγο σπρέι σιλικόνης. Το οποίο µειώνει τον κίνδυνο εµφάνισης της σκουριάς.
Αν όµως η σκουριά έχει ήδη πληγώσει τα τεχνητά µας (εικόνες 2,3), τότε είναι αναγκαία η άµεση αλλαγή τους µε καινούργια. Όποτε, αντικαθιστούµε τα σκουριασµένα αγκίστριά µας µε καινούργια, για να είµαστε πάντα σίγουροι για τον εξοπλισµό µας. Τα αγκίστρια στο παραγάδι µας, όσο και να τα προσέχουµε, κάποια στιγµή θα σκουριάσουν, (εικόνα 4) οπότε ένα καλό πλύσιµο µε γλυκό νερό, πάντα µετά από το νετάρισµα του παραγαδιού, θα αποτρέψει τη γρήγορη εµφάνιση τις σκουριάς. Όταν όµως δεν καταφέρνουµε να αναχαιτίσουµε τη σκουριά και φθάνει πλέον στο απροχώρητο, τότε, είτε πετάµε όλο το παραγάδι, είτε αλλάζουµε σχολαστικά όλα τα αγκίστρια.
Κατά τη γνώµη µου είναι καλύτερη η πρώτη επιλογή. Γιατί για να σκουριάσουν τα αγκίστρια «τα έχει κάνει τα φορεµατάκια του» το παραγάδι. Οπότε είναι καλύτερα να πάµε σε ένα καινούργιο, παρά να αλλάζουµε αγκίστρια σε πετονιές που έχουν χάσει πλέον το εκατό τοις εκατό της αντοχής τους. Η σκουριά στα αγκίστρια του φύλακα και η χρήση οικολογικών αγκιστριών, είναι όπως είπαµε µειονέκτηµα για τον εξοπλισµό µας. Αλλά ταυτόχρονα αποτελεί µεγάλο πλεονέκτηµα για τα ψάρια. Σε αυτήν την περίπτωση, η λύση βρίσκεται σε ένα καλό πλύσιµο των αγκιστριών µας, µετά από κάθε µας εξόρµηση.
Επίσης, δε θα σας πρότεινα τη χρήση κάποιου σπρέι κατά της σκουριάς, ή κάτι άλλο που µπορεί να αφήσει οσµή πάνω στο αγκίστρι. Διότι µπορεί να αποβεί µοιραίο για το ψάρεµά µας, καταστρέφοντας κάθε πλεονέκτηµα από τη χρήση τεχνητού δολώµατος. Απλά, θα σας έλεγα να τα ελέγχετε προσεκτικά κάθε φορά που πάτε για ψάρεµα, µήπως και έχουν εµφανίσει σκουριά. Στην περίπτωση εµφάνισης σκουριάς, προτείνεται άµεση αλλαγή µε καινούργια αγκίστρια. Ακόµα καλύτερα αλλαγή του παράµαλλου από το σηµείο εµφάνισης της σκουριάς, η οποία καταπονεί ακόµα και την πετονιά µας. Κλείνοντας, θα ήθελα ξανά να σας παροτρύνω για τη χρήση οικολογικών αγκιστριών.
