Λίγες μέρες πριν το Ευρωαφρικανικό Πρωτάθλημα Ψαροτούφεκου, πολλοί υποστήριζαν πως με την αγωνιστική φόρα που είχε πάρει ο Giacomo De Mola και τη φοβερή αθλητική φόρμα που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια, κανείς δεν θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο σε μια ακόμη μεγαλειώδη νίκη του!
Ο πιο σοβαρός αντίπαλος που θα μπορούσε όντως να τον «βάλει από κάτω», ήταν ο Oscar Cervantes και οι λόγοι ήταν προφανείς. Αφενός γιατί στο Μεσογειακό ψάρεμα ήταν το ίδιο δυνατός, αφετέρου γιατί η ισπανική ομοσπονδία παρείχε όλα τα μέσα για να στηρίξει την προσπάθεια του και την προσπάθεια όλων των αθλητών της αποστολής.
Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα και για τον Giacomo, τόσο από πλευράς Ιταλικής ομοσπονδίας, όσο και από πλευράς φοβερών ικανοτήτων που διαθέτει στο ψάρεμα της Μεσογείου. Σίγουρα, ο αγώνας θα ήταν πολύ δυνατός και όλα έδειχναν πως και το παραμικρό λάθος θα στοίχιζε την απώλεια του τίτλου σε έναν από τους δύο, με βάση τα μέχρι σήμερα δεδομένα και την πορεία των αθλητών όπως την γνωρίζουμε…
Τελικά, στο κλείσιμο της αυλαίας του Ευρωαφρικανικού, ο Giacomo ανεβαίνει στο βάθρο, στη δεύτερη θέση και την ίδια θέση παίρνει και η χώρα του στο ομαδικό. Πρώτη η Ισπανία και πρώτος ο Cervantes… Μπορεί να είναι «πικρή» η γεύση της δεύτερης θέσης, όμως σε ένα αγώνα ψαροτούφεκου τέτοιου επιπέδου, ποτέ δε χάνεις. Μόνο μαθαίνεις…
Και επειδή ο απολογισμός γίνεται εκ των υστέρων, όταν πια θα έχει καθαρίσει το μυαλό και θα έχουν αναλυθεί όλες οι κινήσεις, επικοινώνησα με τον Giacomo λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα…
Τελικά ο Giacomo De Mola (αριστερά) έλαβε τη δεύτερη θέση στο ατομικό
– Giacomo που πιστεύεις ότι έγιναν τα σπουδαιότερα λάθη από πλευράς σου και χάθηκε ο τίτλος.
– Κοίτα Μάνο, στο γιατί έχασα τον τίτλο έχω να παραθέσω πολλούς λόγους οι οποίοι δεν με άφησαν να κερδίσω.
Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη μέρα έκανα λάθη που σχετίζονται με το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια συνήθισα να ψαρεύω με τεχνικές όπως το agguato και το καρτέρι. Τα ψάρια που κυνηγώ εδώ, με αυτές τις τεχνικές, είναι κατά μέσο όρο στα 3 κιλά βάρος και οι βολές μου είναι μακρινές χωρίς να έχω αντιμετωπίσει προβλήματα. Με αυτό κατά νου, πήγα στην Τυνησία, να κυνηγήσω ψάρια που ήταν από 5 έως και 7 κιλά βάρος… Αποδείχτηκε τελείως λάθος το set up του όπλου. Έπρεπε να χρησιμοποιήσω βέργες με διατομή μεγαλύτερη από 6,75 και λάστιχα πιο χονδρά από 14άρια.
Αυτό στοίχισε την απώλεια σε δύο στήρες που θα μου επέτρεπαν να μείνω βαθμολογικά την πρώτη μέρα, πολύ κοντά στον Cervantes.
Το πιο σημαντικό λάθος, ωστόσο, το έκανα στην προετοιμασία όπου βασίστηκα στον αγώνα του 2019 στον οποίο δεν συμμετείχα, όπου οι Ισπανοί είχαν κερδίσει με βαθύ ψάρεμα πιάνοντας πίγκες και φαγκριά.
Έκανα λοιπόν μια βαθιά προετοιμασία μεταξύ 43 και 58 μέτρων ψάχνοντας για μεγάλα ψάρια, αλλά βρήκα δύσκολους και απλωμένους τόπους όπου τα ψάρια ήταν νευρικά και για να τα πιάσω αναγκάστηκα να κάνω άπνοιες μεγαλύτερες των 2.00 με 2.30 λεπτών σε agguato ή ενέδρες με προφανή πιθανότητα λάθους.
Οπότε ο πραγματικός λόγος για τον οποίο δεν κατάφερα να κερδίσω βρίσκεται σε αυτό: Ο Cervantes έκανε μια πιο στοχευμένη προετοιμασία στα 30 με 35 μέτρα σε σημεία που στήρες και πίγκες ήταν σε θαλάμια και ήταν πολύ πιο εύκολο να τα ψαρέψει. Αυτή η τακτική του έδωσε πιο πολλές βουτιές, πιο γρήγορους χρόνους επαναφοράς στην επιφάνεια και πολύ λιγότερο χρόνο τόσο στην παραμονή του στο βυθό, όσο και σε συνολικό χρόνο βουτιάς. Στον αγώνα κερδίζεις με εύκολα ψάρια και αυτό είναι ένα ακόμη μάθημα για μένα!
Οι προβλέψεις στην προετοιμασία μου για τον αγώνα ήταν σίγουρα να καταφέρω να ανέβω στο βάθρο, αλλά ήξερα ότι όλα έπρεπε να είναι καλά για να κερδίσω, και στα μέρη που είχα βρει, ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο. Περίμενα να κάνω100.000 βαθμούς εντός 2 ημερών, που στο τέλος ήταν το σκορ που νίκησε ο Cervantes αλλά δυστυχώς συγκέντρωσα 88000.
– Giacomo, πριν τον αγώνα ποιες ήταν οι εκτιμήσεις σου για τις θέσεις.
– Στις πρώτες θέσεις Μάνο έβαζα ένα Τυνήσιο, τον Cervantes, τον Γεράσιμο Καβαδία και μετά τον Λουίτζι Πουρέτι που ήξερα ότι είχε βρει ευκολότερα μέρη με ψάρια σε θαλάμια αλλά δεν μπορούσε να ψαρέψει λόγω του δυνατού ρεύματος και ενός σωματικού προβλήματος.
– Κλείνοντας εδώ την συνομιλία μας, πες μου για τις δυσκολίες που τελικά σου έμειναν στο μυαλό, τώρα πια, αρκετές ημέρες μετά το ευρωαφρικανικό πρωτάθλημα
– Θυμάμαι σίγουρα Μάνο, κάποια στιγμή που νευρίασα πολύ όταν οι Τυνήσιοι άλλαξαν το όριο των κινητήρων μία εβδομάδα πριν τον αγώνα φέρνοντάς το στα 250 και μετά, ξανά το βράδυ πριν τον αγώνα στα 150. Ε, δεν ήταν και ότι πιο εύκολο στην Τυνησία να αλλάζεις σκάφη σαν τα πουκάμισα επειδή έτσι το ήθελαν… Το αποτέλεσμα ήταν 20 λεπτά από την έναρξη της πρώτης μέρας να προσπαθούν να με βγάλουν εκτός παιχνιδιού λέγοντας ότι δεν μπορώ να συμμετέχω με τη βάρκα που είχα νοικιάσει.
Στη συνέχεια, χάρη στον Ισπανό κριτή του αγώνα και τους 4 αρχηγούς άλλων εθνικών ομάδων συμπεριλαμβανομένου και του Νίκου Καμπάνη, βρέθηκε μια λύση την τελευταία στιγμή να μου τεθεί όριο ταχύτητας 25 kn και έτσι μπόρεσα να κάνω τον αγώνα… Προφανώς, όμως, εκείνες τις στιγμές είχα νευριάσει.
Επίσης δε θα ξεχάσω πως στη διάρκεια του αγώνα υπήρχε ισχυρό ρεύμα, με το οποίο συνήθως, με κάποιες τεχνικές προφυλάξεις συνηθίζω να πηγαίνω στα σημεία και να ψαρεύω. Όμως το πρόβλημα ειδικά εκεί που ψάρεψα τη δεύτερη μέρα, ήταν ότι ο βυθός ήταν ίδιος σχεδόν παντού με χαμηλή πέτρα καλυμμένη με καφέ φύκια και μερικά κομμάτια άμμου, οπότε αν έπεφτα λίγο πιο μακριά, μου ήταν πολύ δύσκολο να εντοπίσω το ακριβές σημείο. Ήταν πάρα πολύ εύκολο να μπερδευτώ και να χάσω τη βουτιά.
– Giacomo σε ευχαριστώ για την συνομιλία. Εύχομαι καλή επιτυχία στις υπόλοιπες διοργανώσεις.
– Κι εγώ σε ευχαριστώ Μάνο καθώς και το περιοδικό Spearfishing Magazine που πάντα βρίσκεται κοντά μας!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: apneapassion.com