Οι Μανώλης Γιάνκος και Γιάννης Σιδέρης, εκπροσώπησαν επάξια την εθνική μας και κατάφεραν μέσα από μια άψογη συνεργασία και υψηλό αθλητικό πνεύμα, να ανεβάσουν την Ελλάδα στην πρώτη θέση, βεβαίως και με την στήριξη και τις υποδείξεις του επί χρόνια αρχηγού της Νίκου Καμπάνη.
Ήταν ομολογουμένως μια μεγάλη επιτυχία που πραγματικά την χρειαζόταν η εθνική μας ομάδα Υποβρύχιας Αλιείας, και αν μη τι άλλο, ήρθε την κατάλληλη στιγμή!
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η ελληνική ομάδα δεν ήταν σίγουρο πως θα κατέβει στο open πρωτάθλημα της Τενερίφης και η απόφαση να συμμετάσχει πάρθηκε την τελευταία στιγμή. Γι αυτό και η αναγνώριση στις τράπεζες του αγώνα ήταν στο σύνολο μόλις τρεισήμισι ημέρες. Και αυτό το απέδειξαν και τα αλιεύματα που κατέβασαν στη ζυγαριά τα οποία αποτελούσαν είδη που δεν μπορούσαν να μαρκαριστούν εκτός από ένα ροφό που είχε βρεθεί στην αναγνώριση.
Παρόλα αυτά, κατάφεραν και ανέβηκαν στο «πρώτο σκαλί» αφήνοντας πίσω τους Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία και μάλιστα κρατώντας βαθμολογική διαφορά από την δεύτερη Ιταλία!! Δοθείσας της ευκαιρίας, ο Νίκος Καμπάνης απεύθυνε πρόσκληση σε κάθε νέο ψαροκυνηγό τονίζοντας πως: «Καταφέρνουμε διακρίσεις, αλλά χωρίς νέο αίμα δεν θα κάνουμε τίποτα. Πρέπει να έρχεται κόσμος στους αγώνες, περιμένουμε νέους αθλητές»...
Με την επιστροφή των αθλητών στην πατρίδα, επικοινώνησα με τους Μανώλη Γιάνκο και Γιάννη Σιδέρη οι οποίοι μου μετέφεραν ένα μέρος των όσων βίωσαν στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ
Πληροφορήθηκα από το Νίκο τον Καμπάνη πως διεξάγεται αυτός ο διεθνής αγώνας στην Τενερίφη. Δεν εκδήλωσε κάποιος άλλος αθλητής την επιθυμία να συμμετάσχει. Ο Νίκος μου πρότεινε να κάνω μια πρόταση στο Μανώλη Γιάνκο μήπως τον ενδιαφέρει να έρθει. Ο Μανώλης δέχτηκε και έτσι ξεκίνησε αυτό το ταξίδι.
Ξήλωσα το βυθόμετρο από τη βάρκα μου και ο Νίκος Καμπάνης έφερε μία βάση και ένα τροφοδοτικό. Δυστυχώς όμως το πρωί της Τρίτης, ο βαρκάρης δεν μας άφησε να τοποθετήσουμε το βυθόμετρο μας στη βάρκα του. Υποστήριξε ότι είχε κερδίσει τον αγώνα παλιότερα και ότι μας έβγαζε από τον κόπο να ψάξουμε για στίγματα. Επίσης μάθαμε ότι αναγνώριση μας θα κρατούσε μόνο 5 ώρες την ημέρα σε αντίθεση με τις άλλες ομάδες.
Ευτυχισμένος δεν ήμουν γιατί ένιωθα ευνουχισμένος. Δηλαδή βρισκόμουν στην Τενερίφη, μακριά από το σπίτι μου και έπρεπε να αγωνιστώ με κανόνες θεσπισμένους από το βαρκάρη μου; Όπως καταλαβαίνετε υπήρξαν κάποιες εντάσεις την πρώτη μέρα της αναγνώρισης. Δέχτηκα την απόφαση των παιδιών και συνέχισα με τον ίδιο.
Η αλήθεια είναι πως ήξερε κάποια μέρη και πάνω απ’ όλα ήξερε το πως κινούνται τα ψάρια σε σχέση με την παλίρροια και τις καιρικές συνθήκες.
Ιταλική ομάδα
Η συνεννόηση με το Μανόλη κατά τη διάρκεια της αναγνώρισης ήταν άψογη. Είχε τρομερή ηρεμία και ήταν πολύ υπομονετικός. Βρήκε μάλιστα και ένα σημείο που υπήρχε ένας ροφός και κάποιοι σαργοί και αυτή ήταν και η πρώτη μας επιλογή.
Την ημέρα πριν τον αγώνα είχε πάρα πολύ υψηλό και αργό σούελ 2 μέτρων. Τα νερά «έκλεισαν» και σκοτείνιασαν!! Είχαμε ορατότητα τέσσερα με 5 μέτρα, πολύ δυνατό ρέμα και μεγάλη δυσκολία στο να βρούμε ακριβώς τους τόπους με τα ψάρια που είχαμε εντοπίσει.
Την ημέρα του αγώνα καθάρισαν λίγο τα νερά μα το ρέμα παρέμεινε δυνατό. Ξεκινήσαμε από το ροφό του Μανώλη ο οποίος έλειπε. Επιμείναμε στην περιοχή για άσπρα ψάρια. Κάποια στιγμή ο Καμπάνης μου φωνάζει από την βάρκα πως κάτι με θέλει ο Μανώλης. Γυρίζω, κοιτώ τον Μανώλη και μου λέει ήρεμα: «Γιάννη έρχεσαι λίγο;» Κολυμπώντας αυτά τα 30 μέτρα που μας χώριζαν σκεφτόμουν… Να βρήκε το ροφό; Μήπως σαργούς; Μήπως του βράχωσε η βέργα; Μήπως; Μήπως…;
Φτάνοντας, βλέπω το μουλινέ ανοιχτό και μου εξηγεί πως έχει χτυπήσει ένα ροφό.
Ώσπου να τελειώσει τη φράση του, φεύγω κάτω, δευτερώνω το ψάρι και συνειδητοποιώ πως η πρώτη βολή έχει χτυπήσει το ψάρι 5 εκατοστά μπροστά από το κότσι της ουράς και το ψάρι κρατιέται σε 4 εκατοστά πέτσας. Περιγράφω αυτό το περιστατικό για να αντιληφτείτε το μέγεθος της ηρεμίας του Γιάνκου.
Στις υπόλοιπες επιλογές που κάναμε δεν υπήρχαν ψάρια και ουσιαστικά ψαρεύαμε απλά τους τόπους. Είναι κάτι το οποίο δεν έχουμε συνηθίσει σε ελληνικούς αγώνες. Δηλαδή το να μαζεύουμε βαθμούς χωρίς να έχουμε στημένα ψάρια.
Πιάσαμε 14 ψάρια και εννέα διαφορετικά είδη. Θεωρώ πως ήταν πολύ περισσότερα απ’ αυτά που φανταζόμασταν πριν ξεκινήσει ο αγώνας. Ήμασταν και οι δύο πολύ ήρεμοι και σίγουροι για τις επιλογές μας και ακόμα πιο σίγουροι για τις επιλογές και τις αποφάσεις του συναθλητή μας. Πιστεύω πως συνδυαστήκαμε άψογα και δεν χαθήκαμε μέσα στον αγώνα. Πάντα ο ένας συμπλήρωνε το ψάρεμα του άλλου και έτσι καλύψαμε διαφορετικές εκδοχές.
Οι αγώνες στο εξωτερικό είναι πάντα δύσκολοι μα έχουν και εξωτερικές δυσκολίες, αν δεν έχεις ψυχικό σθένος σε καταβάλλουν. Αυτό δεν συνέβη με εμάς και αντικατοπτρίστηκε στο αποτέλεσμα!
ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΙΑΝΚΟΣ
Για τους Έλληνες ελεύθερους δύτες και ψαροκυνηγούς, η καλοκαιρινή περίοδος τελειώνει λίγο πιο αργά από τους υπόλοιπους κατοίκους της Ελλάδας. Όσο ακόμη χρησιμοποιούμε στολές μέχρι και 5 χιλιοστά , θεωρούμε πως είναι «καλοκαίρι».
Έτσι, στην αρχή του Νοέμβρη και μόλις είχε αρχίσει η ανάγκη για παχύτερες στολές, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον συναθλητή μου Γιάννη Σιδέρη που έδινε την ευκαιρία για μια μικρή παράταση μιας εβδομάδας, της καλοκαιρινής περιόδου, στα τέλη του Νοέμβρη.
Ισπανική ομάδα
Εκτός αυτού η πρόταση αυτή εμπερίεχε και τους παράγοντες ταξίδι με φίλους, αγώνες, προσωπική εξέλιξη και αποχή από την εργασία. Προφανώς δέχθηκα, και ο Γιάννης μαζί με τον Νίκο ασχολήθηκαν με την οργάνωση των διαδικαστικών.
Το βάρος των διαδικασιών οργάνωσης ανέλαβαν ο Νίκος και ο Γιάννης και το κόστος της αποστολής αυτής το επωμίστηκε η εταιρία Meister.
Το σύμπλεγμα των Καναρίων Νήσων καθώς και η Τενερίφη που αποτελεί μέρος τους, ανήκουν διοικητικά στην Ευρώπη, με συνέπεια παρά το γεγονός ότι είναι τοποθετημένα σχεδόν στο κέντρο του ατλαντικού, να έχουν σχετικά εύκολη πρόσβαση με μόνο μια ενδιάμεση πτήση.
Φτάνοντας στο προορισμό Δευτέρα μεσημέρι, ξεκινήσαμε μαζί με τον Γιάννη και τον Νίκο τα σχέδια για το πως θα εκμεταλλευτούμε τις ελάχιστες ημέρες της αναγνώρισης με τον πιο παραγωγικό τρόπο δεδομένων των συνθηκών που είδαμε πως επικρατούσαν στην περιοχή του αγώνα.
Ο Γιάννης ανέλαβε να στήσει το σύστημα του βυθομέτρου που είχαμε φέρει μαζί μας από την Ελλάδα ώστε να είναι έτοιμο να προσαρμοστεί γρήγορα και χωρίς να γίνει ζημιά στην βάρκα που μας είχε παραχωρηθεί για την προετοιμασία.
Την επόμενη ημέρα βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την μεγαλύτερη έκπληξη του ταξιδιού, που ήταν αφενός να μην μας επιτραπεί να τοποθετήσουμε το βυθόμετρο στην βάρκα και αφετέρου το γεγονός ότι στις 14:00 θα έπρεπε να είμαστε πίσω στο λιμάνι, τελειώνοντας την προετοιμασία για την ημέρα.
Για δύο αθλητές που έχουν μάθει να δουλεύουν πολύ σκληρά για την προετοιμασία ενός αγώνα, με τις ιδιαιτερότητες τους ο καθένας και που ταξίδεψαν από την άλλη άκρη της Ευρώπης για να συμμετάσχουν αυτό ήταν πολύ βαρύ. Αν αυτό ήταν ο κανόνας για όλους δεν θα υπήρχε πρόβλημα από κανέναν μας, αλλά αυτό ίσχυε μόνο για την δική μας ομάδα καθώς επίσης και λόγω ιδιαιτεροτήτων του βαρκάρη που είχαμε μαζί, δεν μας επιτρεπότανε η χρήση του βυθομέτρου και gps που ήταν ήδη εγκατεστημένο, παρά μόνον αν το χειριζόταν ο ίδιος.
Με αυτά τα δεδομένα, περάσαμε όσες περισσότερες ώρες μπορούσαμε στο νερό βασιζόμενοι στην εμπειρία μας και στις φυσικές μας ικανότητες. Επισκεφτήκαμε κάποια από τα στίγματα που μας πρότεινε ο βαρκάρης μας και εκμεταλλευτήκαμε τον αναγκαστικό ελεύθερο χρόνο που είχαμε για ξεκούραση και προετοιμασία με ασκήσεις «επί χάρτου» μετά από τα στοιχεία που συλλέγαμε την κάθε ημέρα.
Γνωρίζοντας καλά τις αδυναμίες μας και τις ελλείπεις πληροφορίες που είχαμε συλλέξει από την προετοιμασία, την ημέρα του αγώνα αποφασίσαμε να κινηθούμε λίγο πιο ελεύθερα από άποψη στρατηγικής. Επιλέξαμε να κάνουμε λίγες μετακινήσεις και να εκμεταλλευτούμε τα δυνατά σημεία του καθενός από εμάς για το κάθε κομμάτι που επισκεφτήκαμε.
Προσωπικά πιστεύω πως η συνεργασία με τον Γιάννη ήταν άψογη, χωρίς εντάσεις και πάντα εντός θέματος με στόχο το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Με τον Γιάννη δεν είχαμε την ευκαιρία να συμμετέχουμε πότε στο παρελθόν ως ζευγάρι σε αγώνα αλλά σίγουρα θα το έκανα ξανά στο μέλλον.
Είναι σπάνιο να συμπληρώνει τεχνικά ο ένας τον άλλο σε ένα καταδυτικό ζευγάρι και αντίστοιχα για εμένα ήταν από τις ελάχιστες φορές στην ζωή μου που η δεδομένη τεχνική εμπειρία και καταδυτική ικανότητα του άλλου μου προσέδιδαν σιγουριά για τις επιλογές που γίνονται και τις πληροφορίες που ανταλλάσσονται κατά την διάρκεια ενός έντονου αγώνα.
Λεπτομέρειες για τον αγώνα και τα θηράματα μπορεί να καταλάβει ο καθένας βλέποντας τις φωτογραφίες και κοιτάζοντας τα αποτελέσματα. Αυτό που δεν θα καταλάβει όμως και δεν φαίνεται με γυμνό μάτι είναι για εμένα κάτι πολύ σοβαρό. Η λογική, η προσέγγιση και η νοοτροπία των Ισπανών πρωταθλητών έχει «ποτίσει» μέχρι και τον τελευταίο Ισπανό ψαροκυνηγό που λαμβάνει μέρος σε αγώνες. Έχουν «κληρονομήσει» την ικανότητα να αντιλαμβάνονται άμεσα σε πόσους βαθμούς θα κριθεί ο κάθε αγώνας και με ποια είδη ψαριών. Ο κάθε ένας από αυτούς έχει εν δυνάμει την πιθανότητα να κερδίσει ή αν μη τι άλλο να κάνει μια αξιοπρεπή εμφάνιση σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.
Σε αυτό ακριβώς είχα αναφερθεί όταν μου δόθηκε η ευκαιρία στο τελευταίο πανελλήνιο πρωτάθλημα υποβρυχίου κυνηγιού. Καλώς ή κακώς, η χώρα διαθέτει 3 αθλητές μεγάλης κλάσης (Σιδέρης, Καββαδίας, Γιάνκος) που όμως βρίσκονται κοντά στην Δύση της καριέρας τους. Το σύστημα δεν έχει κάνει τίποτα για να εκμεταλλευτεί την εμπειρία και την ικανότητα που με τόσο κόπο, προσωπικές θυσίες και έξοδα αποκόμισαν οι άνθρωποι αυτοί.
Το σύστημα, και με τον όρο αυτόν αναφέρομαι στα άτομα που το απαρτίζουν χωρίς να εξαιρώ τον εαυτό μου, έχει μια ευκαιρία. Εμείς, Καββαδίας – Σιδέρης – Γιάνκος έχουμε σηκώσει το βάρος που μας αναλογούσε… Να δούμε τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και πέρα.