Γοφάρι! Ένα ψάρι που αλωνίζει τους ωκεανούς όλου του κόσμου σε τεράστιους αριθμούς αλλά παρόλα αυτά, για εμάς που ζούμε στην Αθήνα, παραμένει ένα από τα ψάρια φαντάσματα!
Το επιστημονικό του όνομα, το έχει πάρει από την χαρακτηριστική του συμπεριφορά όταν αγκιστρωθεί. Κατευθείαν ξεκινάει να κάνει «σάλτα» εκτός νερού, για να πετάξει από πάνω του το αγκίστρι ή το καμάκι.
Έτσι πήρε το απόλυτα περιγραφικό όνομα, ” Πωματόμος η χορεύτρια ή Τεμνόδος ο πηδηχτής” ( Pomatomus saltatrix )!
Το σώμα του είναι στενό, μακρύ και μυώδες με έντονο ασημί χρώμα. Έχει πιο σκούρα γαλαζοπράσινη ράχη, ολόλευκη κοιλιά και μια τρομερά μεγάλη και δυνατή ουρά που του δίνει την τρομερή του επιτάχυνση!
Είναι ένα τρομερά κυριαρχικό ψάρι και πραγματικά ο φόβος και ο τρόμος, κάθε ψαριού της ακτογραμμής! Τα σαγόνια του θυμίζουν τα σαγόνια των πιράνχας του γλυκού νερού και δεν είναι λίγες οι αναφορές ψαροντουφεκάδων, για άσχημα δαγκώματα από αυτά τα ψάρια!
Οι συναντήσεις μαζί τους βέβαια, είναι αρκετά σπάνιες σε Σαρωνικό και σχεδόν ανύπαρκτες στον Κορινθιακό κόλπο! Για να τα εντοπίσει κάποιος που μένει στην Αθήνα, δυστυχώς θα χρειαστεί να κάνει αρκετά χιλιόμετρα…
Σε Βόρειο και Νότιο Ευβοϊκό, Αργολικό νοτιότερα και Ιόνιο, είναι τα μέρη που είχα τις περισσότερες συναντήσεις με γοφάρια.
Το ψάρεμα τους με ψαροντούφεκο είναι αρκετά δύσκολο, κυρίως όσον αφορά τον εντοπισμό τους. Όταν βρεις τα περάσματα τους και αρχίσεις να έχεις συναντήσεις με τα ψάρια αυτά, θα διαπιστώσεις το πόσο κυριαρχικά και άφοβα σε πλησιάζουν τις περισσότερες φορές! Χαρακτηριστικό ενός ψαριού, που έχει μάθει να κινείται στα ρηχά, χωρίς να πρέπει να ανησυχεί για θηρευτές!
Όταν το συναντήσεις είναι πολύ σημαντική η καλή βολή, μιας και η μαχητικότητα τους, τα κάνει πολύ συχνά να σκίζονται και να πεθαίνουν τελικά άδοξα.
Απ’ την άλλη ο κυριαρχικός του χαρακτήρας, το κάνει ένα απ’ τα ιδανικά ψάρια, για να προσπαθήσει κάποιος να πιάσει με polespear! To polespear έχει ενεργό βεληνεκές, περίπου το μισό του μήκος, που σημαίνει ότι αυτό που χρησιμοποιώ εγώ, μήκους 2,60μ, μου δίνει ένα ενεργό βεληνεκές του 1,3 μέτρου στο μέγιστο.
Λίγο καιρό πριν, είχα την τύχη να συναντήσω το μεγαλύτερο γοφάρι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου! Ένα ψάρι που ξεπερνούσε εύκολα τα 10κιλά και παρόλο που ”μπήκε” στο καρτέρι αργά και κυριαρχικά, εξαιτίας δικού μου λάθους , το ψάρι χτυπήθηκε ψηλά στη ράχη και έφυγε με ένα μικρό τραύμα, να του θυμίζει τη μικρή του περιπέτεια! Ένα ψάρι που πιθανότατα θα αποτελούσε παγκόσμιο ρεκόρ για Polespear αλλά δεν ήμουν άξιος να πιάσω.
Δύο βδομάδες αργότερα, ενώ κάνω καρτέρια με το Pole, περνάει μπροστά μου ένα κοπάδι με γοφάρια των 3κιλών περίπου…
Αποφασίζω να μην ρίξω σε κάποιο απ’ τα ψάρια, ελπίζοντας ότι κυκλοφορούν μεγαλύτερα άτομα του είδους τριγύρω. Στις βουτιές που ακολούθησαν, κάποια λαβράκια του κιλού κάνανε την εμφάνισή τους αλλά αποφάσισα και πάλι να επιμείνω και να μην αγριέψω το μέρος με βολή, ελπίζοντας σε κάποιο μεγάλο γοφάρι!Επιτέλους λεπτά αργότερα, το όνειρο γίνεται πραγματικότητα και ένα κοπάδι χοντρά γοφάρια μπαίνουν κυριαρχικά από δεξιά μου!
Τα μάτια σε κλάσματα σαρώνουν και τα 10 ψάρια του κοπαδιού και επικεντρώνονται στο μεγαλύτερο!
Το χέρι διορθώνει και απελευθερώνει το καμάκι, που μετά βίας κρατούσα πλέον οπλισμένο…
Ο χαρακτηριστικός ήχος του κόκκαλου που σπάει διαχέεται στο νερό και το ψάρι φεύγει με το καμάκι για την επιφάνεια…Τελευταία στιγμή πιάνω το λάστιχο του καμακιού και το ψάρι αρχίζει πλέον να με παρασύρει κατά μήκος της ακτογραμμής, κάνοντας κάθε τόσο άλματα εκτός νερού για να πετάξει από πάνω του την αποσπώμενη κεφαλή. Αφήνω το λάστιχο να δουλεύει σαν banjee για λίγη ώρα και όταν τελικά βλέπω ότι το ψάρι έχει κουραστεί, το φέρνω κοντά και το ακινητοποιώ στο βυθό. Το μαχαίρι θα σκοτώσει το ψάρι άμεσα, για να μπει τέλος στην ταλαιπωρία και να διατηρηθεί η ποιότητα του κρέατος!
Έχοντας πλεον το ψάρι στα χέρια μου ,αντιλήφθηκα και το πραγματικό μέγεθος του!
Ήταν σίγουρα το μεγαλύτερο γοφάρι που είχα πιάσει στη ζωή μου και μέχρι τώρα, κανένα δεν είχε ξεπεράσει τα 5 κιλά!
Αυτό ήταν σίγουρα μεγαλύτερο, κάτι που επιβεβαίωσε και η ζυγαριά, αφού σταμάτησε στα 5,9κιλά! Ένα μέγεθος αρκετά σπάνιο για τα νερά μας αλλά τρομερά κοινό, για περιοχές του Ατλαντικού που φτάνει και πολύ συχνά ξεπερνάει τα 10κιλά! Mάλιστα τo παγκόσμιo ρεκόρ του είδους είναι 11,6 για ψαροντούφεκο. Το ρεκόρ για ψαροντούφεκο, είναι απ’ τις Αζόρες και με Polespear απ’ την Αμερική, ψάρια δηλαδή πιασμένα στον Ατλαντικό.
H σύλληψη μου, αποτελεί την πρώτη καταγεγραμμένη του είδους με polespear στην Ευρώπη και γι’ αυτό αποτελεί Πανευρωπαϊκό ρεκόρ!
Για ακόμη μια φορά, μετά το ρεκόρ λαβρακιού, αποδεικνύεται ότι για να πιάσεις μεγάλα και όμορφα ψάρια, δεν χρειάζεσαι ούτε τρομερές επιδόσεις άπνοιας, ούτε βουτιές βάθους δεκάδων μέτρων αλλά ούτε καν ψαροντούφεκο πολλές φορές!
Κάτω απ’ τις κατάλληλες συνθήκες, ένα απλό καμάκι που δεν έχει ούτε τη μισή επιτάχυνση της βέργας, θα μπορούσε να φανεί αρκετό!
Το μόνο που χρειάζεται, είναι να βρίσκεσαι όσο πιο συχνά μπορείς στη θάλασσα, μέχρι να αποφασίσει τελικά να σου στείλει αυτό που ψάχνεις!
