Η σύλληψη ενός ψαριού του είδους Συναγρίδα με ψαροντούφεκο, κατέχει αναμφισβήτητα τον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας. Πρόκειται για ένα ψάρι γρήγορο και ιδιαίτερα έξυπνο που δυσκολεύει κάθε άντρα, πόσο μάλιστα μια γυναίκα ψαροκυνηγό!
Στα 13 χρόνια που ψαρεύω, έχω πιάσει αρκετές συναγρίδες στο Ιόνιο, από τις οποίες αξιοσημείωτες ήταν 2 περιπτώσεις ψαριών, το καλοκαίρι του 2022 (η μία 4,5 κιλά και η άλλη 5 κιλά).
ΤΕΛΗ ΜΑΡΤΙΟΥ 2023 – ΕΠΟΧΗ ΣΥΝΑΓΡΙΔΑΣ…
Επίμονη σκέψη στο μυαλό μου να κινηθώ προς ανεύρεση αυτού του είδους. Από την εμπειρία μου σχετικά με τη σύλληψη συναγρίδων, ακολουθώ 3 βήματα:
• Καιρικές συνθήκες (έντονος ήλιος, ρεύματα)
• Κατάλληλο σημείο (κυρίως κάβοι, περάσματα)
• Ώρα (πάντα μεσημέρι)
26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023 Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΛΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ…
Η θολούρα των νερών από τη μία δυσχεραίνει την ορατότητα, από την άλλη όμως το ψάρι θεωρώ πως κινείται πιο εύκολα προς την ακτογραμμή λόγω περιέργειας…
Απογοήτευση… καθώς για πολλή ώρα δε συνάντησα ούτε μικρόψαρα. Δύο καλοί σαργοί πλησιάζουν, όμως συγκρατούμαι. Τους αφήνω και τους δίνω χώρο και χρόνο να προσελκύσουν προς τα έξω (αν τυχόν υπάρχει στα ανοιχτά) μεγαλύτερο ψάρι. Όντως, δύο συναγρίδες πλησιάζουν τους σαργούς.
Ακίνητη και κρυμμένη στα βράχια σε σκιερό μέρος παρακολουθώ και περιμένω να πλησιάσουν προς την ακτογραμμή. Δεν αργούν. Παίρνω με μακρινή βολή τη μικρότερη από τις δύο (3,5 κιλά ακριβώς).
30 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023 ΘΑ ΒΓΩ ΑΨΑΡΗ
Ξανά στο ίδιο σημείο την ίδια ώρα. Καθόλου ψάρια… Μια μεγάλη συναγρίδα πέρασε ανοιχτά (μεσόνερα) και δεν ξαναέδωσε ευκαιρία. Απογοήτευση ξανά…
31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023 Η ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ…
Ποτέ δεν τα παρατάμε! Την αμέσως επόμενη μέρα επιμένω! Ξανά στο ίδιο σημείο την ίδια ώρα. Αποφασισμένη για μια και μόνο βολή. Ή ένα θηρίο ή τίποτα!
Κάνω επιφανειακό καρτέρι σε ένα βράχο που σχηματίζει διχάλα, σε “πονηρό” κάβο που βαστάει συναγρίδες, κρυμμένη καλά και παραμένοντας αθόρυβη.
Λίγο πιο βαθιά, στα 5 μέτρα βάθος είναι μια πλάκα στην οποία μπαινοβγαίνει ένα ροφάκι. Η κίνηση των μικρόψαρων μου δημιουργεί την αίσθηση πως θα περάσει μεγάλο ψάρι. Περιμένω πάνω από μία ώρα ακίνητη, καθώς εντοπίζω στα ανοιχτά μια μεγάλη συναγρίδα να βολτάρει…
Με την ακινησία μου, της δίνω την αίσθηση ότι ο χώρος είναι δικός της. Παραμένω κολλημένη, ακίνητη και αθόρυβη στο σκιερό μέρος πατώντας στη διχάλα του βράχου. Η θάλασσα σε κατάσταση μπουνάτσας. Ο έντονος ήλιος αισθάνομαι πως είναι σύμμαχός μου, δίνοντάς μου την ελπίδα πως η συναγρίδα θα κινηθεί προς την πλάκα με το ροφάκι και ίσως μπορέσω να πλανάρω και να την πλησιάσω.
Δυστυχώς η συναγρίδα χάνεται για μισή ώρα ανοιχτά. Δίπλα μου περνάει ένας λούτσος πολύ δελεαστικός κι εύκολος να τον πιάσω. Σκέφτομαι πως αν του ρίξω θα ταράξω τα νερά και αν η συναγρίδα έχει παραμείνει και βολτάρει κάπου γύρω, θα τρομάξει. Συγκρατούμαι και αφήνω όλα τα ψάρια να φεύγουν από τον κάβο. Στόχος μου ΜΟΝΟ η συναγρίδα που γυροφέρνει.
Η υπομονή μου άξιζε! Αφήνοντας για πολλή ώρα το περιθώριο στη συναγρίδα να αισθανθεί ότι μόνο αυτή υπάρχει στον χώρο της, βλέπω το “θηρίο” στα 5 μέτρα να πλησιάζει προς το ροφάκι. Έρχεται ανυποψίαστη στην ακτογραμμή δίπλα μου βράχο-βράχο με σχετικά αργό ρυθμό. Αισθάνεται ασφαλής και μόνη στο περιβάλλον της.
ΧΡΥΣΑ – ΩΡΑ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ
Με αθόρυβες, ήρεμες και χαλαρές κινήσεις, εφαρμόζοντας τη μέθοδο “aquato – συρτό καρτέρι”, χωρίς να κουνήσω ούτε βατραχοπέδιλο, παρά μόνο με το αριστερό μου χέρι, πιάνω τα βράχια και σέρνομαι ως τα 5 μέτρα περίπου βάθος, παίρνω κατάλληλη θέση και εύχομαι να ακολουθήσει την πορεία της χωρίς να ανοιχτεί ή να στρίψει. Έτσι και γίνεται! Από την απόλυτη ηρεμία που διατηρώ, νιώθει μόνη και κινείται προς τα πάνω μου.
Τη σημαδεύω σε πολύ καλό σημείο από πολύ κοντά. Παίρνει όλο το κορδόνι του μουλινέ και φεύγει ανοιχτά στη φυκιάδα. Δε με ταλαιπωρεί να τη φέρω πάνω, διότι την πέτυχα σε σημείο πίσω από τα βράγχια, κεντρικά κι επιπλέον δεν ήταν βραχώδης η περιοχή ώστε να χωθεί κάτω από πλάκες ή να βραχώσει. Την πιάνω εύκολα και μένω έκπληκτη από το μέγεθος και το βάρος της. Καταλαβαίνω αμέσως πως είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι υπολόγιζα.
Ας με συγχωρήσετε που δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματά μου με λόγια… Πολύ έντονα! Μπορούν να με καταλάβουν όσοι ασχολούνται με το σπορ (ψαροντουφεκάδες), αλλά και άλλοι ψαράδες που γνωρίζουν ότι ένα τέτοιο θήραμα είναι πολύ δύσκολο να αλιευτεί με κάθε τρόπο. Πόσο μάλλον με… ψαροντούφεκο από ΓΥΝΑΙΚΑ!
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η εμπειρία μου και η συχνή επαφή μου με τη θάλασσα, μου διδάσκει ότι για να πιάσω ένα σοβαρό ψάρι, δεν πρέπει να “λιγουρεύομαι” μικρότερα. Μαθαίνω να γίνομαι πιο επιλεκτική στα θηράματά μου. Μαθαίνω επίσης να διαβάζω την κίνηση των μικρόψαρων, η οποία μου μαρτυράει αν τυχόν υπάρχει ή όχι μεγάλο ψάρι στη γύρω περιοχή.
Αξίζει να σημειώσω ότι από την επικοινωνία μου με αρμόδιους του χώρου και από πηγές πληροφοριών, η 8άρα συναγρίδα μου πιθανολογείται ως ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΡΕΚΟΡ (ανεπίσημα, το οποίο θα δηλωθεί) στη ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ στο είδος “συναγρίδα- dentex” με ψαροντούφεκο ( international record– category women – Dentex 8 kg).
Πιθανές επόμενες επιτυχίες μου, θα φροντίσω να κατοχυρωθούν και επίσημα. Ευχαριστώ όσους με στηρίζετε και εύχομαι σε όλους τους ψαράδες καλή τύχη και σεβασμό στη θάλασσά μας!
