Το πόσο µοναδική και εντυπωσιακή είναι η τεχνική του heavy casting, το έχουµε επισηµάνει και τονίσει πολλάκις κατά το παρελθόν. Μια τεχνική στην οποία η κάθε σύλληψη κρύβει τη δική της ιστορία, το δικό της βαθµό δυσκολίας, και µένει για αρκετό καιρό χαραγµένη στη µνήµη µας. Φανταστείτε λοιπόν πόσο πιο ιδιαίτερη µπορεί να γίνει η συγκεκριµένη τεχνική, όταν καταφέρουµε να πιάσουµε σπάνια ψάρια όπως τα τσαούσια!
Βασικό χαρακτηριστικό στα τσαούσια, το µακρύ ραχιαίο πτερύγιό τους.
Τα µεγαλύτερα ψάρια του είδους µοιάζουν µορφολογικά πολύ µε το φαγκρί, όµως η µούρη τους και κυρίως η διάταξη των δοντιών τους, παροµοιάζουν µε αυτά της συναγρίδας!
Το τσαούσι αποτελεί ένα σπάνιο (για την ακτογραµµή) και ιδιαίτερο ψάρι που ζει σε βάθη από 40 µέτρα και άνω, ενώ πολλές φορές πιάνονται µεγάλα ψάρια βαθύτερα και από τα 150 µέτρα. Το µέγεθός τους µπορεί να ξεπεράσει ακόµα και τα 10 κιλά, και όταν αποφασίσουν να επιτεθούν στη λεία τους, είναι ιδιαίτερα επιθετικά και βίαια. Ζει κοπαδιαστό (ιδίως όταν βρίσκεται σε µικρά µεγέθη), και δεν είναι καθόλου παράξενο να καταφέρουµε να πιάσουµε και δεύτερο και τρίτο ψάρι στο ίδιο σηµείο. Τα µεγαλύτερα ψάρια του είδους µοιάζουν µορφολογικά πολύ µε το φαγκρί, όµως η µούρη τους και κυρίως η διάταξη των δοντιών τους, παροµοιάζουν µε αυτά της συναγρίδας!
Πιο συγκεκριµένα διαθέτει δύο µεγάλα δόντια στην άνω και την κάτω γνάθο του. Όπως ακριβώς και η συναγρίδα, σε αντίθεση µε τα φαγκριά που τα δόντια τους είναι πιο συµπαγή και πεπλατυσµένα. Βασικό χαρακτηριστικό του ψαριού αυτού, το οποίο το κάνει να ξεχωρίζει από κάθε άλλο ψάρι, είναι το πρώτο του ραχιαίο πτερύγιο που είναι αρκετά πιο µακρύ από τα υπόλοιπα! Σε µερικά µάλιστα ψάρια η διαφορά του ραχιαίου πτερύγιου είναι τόσο µεγάλη. Ώστε αρκεί για να τους χαρίσει µία ξεχωριστή οµορφιά. Το τσαούσι συνηθίζει να ζει σε βραχώδεις βυθούς µε ανώµαλα σκαµπανεβάσµατα, µεσοπέλαγες ξέρες και µεγάλα ναυάγια, καθώς και γύρω από αυτά. Ιδίως αν τα ναυάγια είναι µισοδιαλυµένα, µε σκόρπια σιδερένια κοµµάτια τριγύρω, τότε µιλάµε για έναν ιδανικό τσαουσότοπο. Με µεγάλες πιθανότητες σύλληψης όµορφων ψαριών!
Πολλές φορές τα τσαούσια πιάνονται και σε λασποτραγάνες, τις οποίες επισκέπτονται για να τραφούν µε καβούρια, γαρίδες και µικρά χταπόδια που ζουν εκεί. Ωστόσο, σπάνια θα γιαλώσουν σε ρηχά νερά κοντά στην ακτή. Η σύλληψή τους µε την τεχνική του heavy casting είναι µάλλον απίθανη σε ρηχά σηµεία.
Μια µέρα ξεχωριστή!
Το πρώτο τσαούσι που κατάφερα να πιάσω µε τη συγκεκριµένη τεχνική, ήταν φέτος το καλοκαίρι! ∆ε γνωρίζω αν άλλα ψάρια µου είχαν τσιµπήσει ξανά κατά το παρελθόν και λόγω της στενής γνάθου τους δε µπόρεσαν να πιαστούν. Αλλά σίγουρα τέτοιες συναντήσεις δε θα έχω πολλές και στο µέλλον! Ξεκινώντας, λοιπόν, τη σύντοµη αφήγησή µου, ένα ξηµέρωµα του Αυγούστου, έχοντας εξασφαλίσει τέσσερα ζωντανά δολώµατα, ξεκίνησα για µία µονοήµερη βόλτα σε έναν γνωστό κοντινό µου ψαρότοπο. Κατά τις 8:00 βρισκόµουν ήδη στο µέρος, και χωρίς να χρονοτριβώ ξεκίνησα το στήσιµο του εξοπλισµού.
Η όλη διαδικασία µου πήρε γύρω στη µία ώρα και κατά τις 9:30 όλα τα δολώµατα βρίσκονταν µέσα στη θάλασσα. Σε -διαφορετικές- αποστάσεις που δεν ξεπερνούσαν τα 230 µέτρα. Η ζέστη είχε αρχίσει να γίνεται ανυπόφορη σιγά-σιγά, και µια βουτιά στη θάλασσα ήταν αναγκαία. Λίγο αργότερα, παρατηρώντας τις µύτες των καλαµιών, διέκρινα ένα απότοµο λύγισµα που ακολουθήθηκε από ένα δεύτερο.
Το ψάρι, στη µανία του να ξεφύγει, κατάφερε να κόψει το µολύβι σε κάποιο αιχµηρό βράχο του βυθού.
Όταν το ψάρι έφτασε κοντά στην ακτή, προς µεγάλο µου ενθουσιασµό διαπίστωσα πως είχα πιάσει το πρώτο µου τσαούσι!
Έτρεξα γρήγορα προς το συγκεκριµένο καλάµι, και ώσπου να φτάσω σε αυτό, ένα τρίτο βίαιο τσίµπηµα λύγησε έντονα τη µύτη του καλαµιού. Ξετυλίγοντας αργά µερικά µέτρα πετονιάς από το µηχανισµό. Έπιασα το καλάµι στα χέρια, κάρφωσα δυνατά και άρχισα να φέρνω το ψάρι προς την ακτή. Χωρίς να του αφήσω πολλά περιθώρια αντίδρασης. Η συµπεριφορά του κατά την ανάκτηση έµοιαζε πολύ µε αυτήν της συναγρίδας. Σχεδόν σε όλη τη διαδροµή ήµουν πεπεισµένος πως είχα µία ακόµη συναγρίδα στην αρµατωσιά µου!
Ωστόσο, στα τελευταία περίπου σαράντα µέτρα το ψάρι ανέβηκε στην επιφάνεια σκασµένο. Πράγµα ασυνήθιστο για τα συγκεκριµένα νερά, που δε χαρακτηρίζονται από µεγάλα βάθη. Όταν το ψάρι έφτασε κοντά στην ακτή, προς µεγάλο µου ενθουσιασµό διαπίστωσα πως είχα πιάσει το πρώτο µου τσαούσι! Ένα πανέµορφο ψάρι µε µοναδικό, έντονο ροζ-κόκκινο χρωµατισµό, που ξεπέρναγε τα 3 κιλά σε βάρος! Μετά από αυτήν την απροσδόκητη συνάντηση, αποφάσισα ότι η µέρα µου είχε εξελιχθεί πολύ ικανοποιητικά και δεν είχα να περιµένω κάτι παραπάνω. Έτσι, έβαλα τέλος σε ένα σύντοµο µεν αλλά πολύ ιδιαίτερο ψάρεµα, αρχίζοντας το µάζεµα του υπόλοιπου εξοπλισµού.
Τρόπος τσιµπήµατος
Τα τσαούσια, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, µοιάζουν πολύ στα φαγκριά. Ενώ το κεφάλι και κυρίως η οδοντοστοιχία τους θυµίζουν πολύ αυτήν της συναγρίδας. Χαρακτηρίζονται από µεγάλη επιθετικότητα και λαιµαργία, µε την οποία συνηθίζουν να κυνηγούν την λεία τους. Ενώ τα κοφτερά τους δόντια, βοηθούν στον εύκολο τεµαχισµό της σε µικρότερα κοµµάτια. Αρέσκονται να κυνηγούν σε κοπάδια, και πολλές φορές επιτίθενται ταυτόχρονα στο θύµα τους. Όταν µας τσιµπήσει κάποιο τσαούσι, συνήθως βλέπουµε τη µύτη του καλαµιού να λυγίζει απότοµα και το ψάρι είναι κατά πάσα πιθανότητα πιασµένο! Μια τσιµπιά συνηθισµένη, που παροµοιάζει πολύ σε αυτήν της συναγρίδας.
Ωστόσο, κάποιες άλλες φορές µπορεί να δούµε απότοµες κοφτές τσιµπιές. Στην περίπτωση αυτή δε βιαζόµαστε να βγάλουµε έξω το δόλωµά µας για να το ελέγξουµε. Αλλά δίνουµε τον απαραίτητο χρόνο στα ψάρια να επιστρέψουν και να αποτελειώσουν την λεία τους. Τα τσαούσια έχουν στενή και σκληρή γνάθο, και για το λόγο αυτό χρειάζεται δυνατό και σίγουρο κάρφωµα. Αν εν τέλει καταφέρουµε να πιάσουµε κάποιο τσαούσι, τότε η ανάκτηση θα πρέπει να είναι άµεση και γρήγορη! Τα ψάρια αυτά δε θα προβάλουν µεγάλη αντίσταση, αφού συνήθως σκάνε εύκολα. Με αποτέλεσµα να φουσκώνει η νυκτική τους κύστη και να ανεβαίνουν γρήγορα στην επιφάνεια.
