Η σφυρίδα είναι ένα από τα «µαυρόψαρα» των θαλασσών µας και σίγουρα το πιο νόστιµο, µε το πιο αρχοντικό λευκό κρέας. ∆ίκαια λοιπόν αποτελεί έναν από τους πιο «ευγενείς» στόχους για κάθε ψαρά.
Όταν ξεκινήσαµε το jigging, πολλοί έλεγαν ότι δεν πιάνεται το ψάρι µε αυτήν την τεχνική. Όµως, σιγά-σιγά ήρθαν οι επιτυχίες και αναίρεσαν την άποψη αυτή. Βέβαια, πρέπει να τονίσουµε ότι άλλες, πιο εξειδικευµένες τεχνικές, είναι αποτελεσµατικότερες στο ψάρεµα του υπέροχου αυτού ψαριού.
«Για τα µάτια σου µόνο». Η απόδειξη για τα ωραιότερα µάτια ψαριού.
Γενικές Πληροφορίες
Το επιστηµονικό της όνοµα είναι Epinephelus aeneus, ανήκει στην τάξη των Περκόµορφων και στην οικογένεια των Σερρανιδών. Το χρώµα της είναι σκούρο πράσινο προς χάλκινο, ενώ µερικές φορές είναι και καφέ. Μετά τη σύλληψη και το ανέβασµά της στο σκάφος, σχεδόν πάντα γίνεται καφέ. Μπορεί να φτάσει τα 25 κιλά σε βάρος και µήκος 1,20 µέτρα. Έχει βρεθεί ότι ένα ψάρι 10 κιλών έχει ηλικία 8 ετών, ενώ µέγιστη ηλικία θεωρούνται τα 17 χρόνια. Στο σώµα της φέρει 4-5 ραβδώσεις, σε διάφορες αποχρώσεις του πράσινου. Είναι ερµαφρόδιτο είδος, για πρώτη φορά ωριµάζει σα θηλυκό έχοντας βάρος 2,2 έως 3 κιλά και παραµένει θηλυκό µέχρι τα εννέα κιλά. Η αναπαραγωγή της λαµβάνει χώρα τους καλοκαιρινούς µήνες. Τρέφεται µε ψάρια, κεφαλόποδα και καβούρια. Ιδιαίτερη µνεία πρέπει να γίνει στα µάτια της: στα ενήλικα άτοµα έχουν ένα υπέροχο σµαραγδί χρώµα και είναι αναµφισβήτητα τα ωραιότερα όλων των ψαριών. Για πολλούς δεν υπάρχει ψάρι µε νοστιµότερο κρέας. Συναντάται στις δυτικές ακτές της Αφρικής και στην νότια Μεσόγειο.
∆ιπλή σύλληψη στο ίδιο σηµείο µέσα σε λίγα λεπτά ένα µεσηµέρι Μάρτη.
Τόπος, βάθος, εποχή και ώρα ψαρέµατος
Η σφυρίδα προτιµά να κινείται σε λασπώδεις και αργιλώδεις βυθούς, τους οποίους σκάβει και δηµιουργεί λαγούµια. Τα θαλάµια της µπορεί να είναι επίσης σε πλάκες και µεγάλους βράχους, µε άµµο, λάσπη ή ποσειδωνία στη βάση τους. Το καλοκαίρι θα τη συναντήσουµε στα βαθιά νερά, έως και 200 µέτρα, ενώ το χειµώνα µπορεί να τη βρούµε µέχρι τα 30 µέτρα. Ωστόσο οι περισσότερες συλλήψεις έχουν γίνει σε βάθη από 50 ως 70 µέτρα. Το φθινόπωρο, είναι µαζί µε το δίµηνο Μαΐου-Ιουνίου οι πιο αποδοτικές εποχές. Τις πρώτες πρωινές ώρες και το σούρουπο αυξάνουµε τις πιθανότητές µας να πιάσουµε κάποιο ψάρι, αλλά το jigging µπορεί να µας δώσει ψάρια όλες τις ώρες.
Σε κοφτά βράχια που κατέληγαν σε αµµούδα.
Εξοπλισµός
Θα χρειαστούµε ένα καλάµι ελαφρύ, εξειδικευµένο για jigging, µε ένα γρήγορο µηχανισµό 6,3 προς 1. Νήµα 40-60 λίµπρες και στην άκρη παράµαλλο από αόρατη 70άρα πετονιά. Πλάνοι µακριοί και λεπτοί, σε χρώµα πράσινο ή µπλε –ροζ. Εξαιρετικά αποτελέσµατα είχα επίσης µε πλάνους glow (φθορίζοντες). Πάνω τους δένω δύο αγκίστρια µεγάλης αντοχής, το πρώτο στο 1/3 και το δεύτερο στα 2/3 του µήκους του πλάνου. Το assist hook το φτιάχνω µόνος µου από κέβλαρ υψηλής αντοχής. Όλα τα υπόλοιπα εξαρτήµατα (κρίκοι-στριφτάρια) πρέπει να είναι υψηλής αντοχής, αφού απευθυνόµαστε σε ένα πολύ δυνατό, αλλά και µεγάλο ψάρι. Το βάρος των πλάνων εξαρτάται από το βάθος και τα ρεύµατα. Όσο µεγαλύτερο το βάθος, τόσο µεγαλύτερο και το βάρος του πλάνου, µε προτιµώµενο εύρος βαρών τα 250-300 γραµµάρια. Στα πιο ρηχά (π.χ. στα 30 µέτρα) µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε τεχνητά από 150 έως 200 γραµµάρια. Όταν έχει πολύ ρεύµα ή καιρό, καλό είναι να αυξάνουµε το βάρος.
Ένα πρωινό Μαίου µε µία πεντόκιλη σφυρίδα.
Τρόπος ψαρέµατος
Για να την εντοπίσουµε θα προτιµήσουµε λασπώδεις κυρίως βυθούς και θα χρησιµοποιήσουµε το βυθόµετρο. Πολλές φορές κινείται σε κοπάδια, γι’ αυτό αξίζει να ξαναπροσπαθήσουµε σε σηµεία που πιάσαµε τέτοια ψάρια. Εάν εντοπιστούν τα ψάρια στο βυθόµετρο (που είναι η πιο ευτυχής περίπτωση), τότε αφήνουµε το σκάφος να παρασυρθεί σβηστό από πάνω τους και ρίχνουµε όσο περισσότερο κοντά τους γίνεται. Το πλεονέκτηµα µε τις σφυρίδες είναι ότι τις έχουµε αρκετή ώρα στο ίδιο σηµείο, σε αντίθεση µε άλλα ψάρια που περνούν γρήγορα. Εάν ψάχνουµε µέρος, τότε θα αναζητήσουµε κάποιο µονόπετρο ή πλάκες µέσα σε λασπώδεις βυθούς και θα τις προσεγγίσουµε από όλες τις κατευθύνσεις. Στον εντοπισµό καλών σηµείων, µε έχει βοηθήσει πολλές φορές η µορφολογία και η γεωλογία της ακτής. Παρατηρούµε την ακτή και εάν δούµε έξω αργιλώδες χώµα, τέτοιο θα έχει και µέσα στο βυθό, οπότε εντοπίζουµε µονόπετρα και ρίχνουµε. Βεβαίως, έχει τύχει πολλές φορές να πιάσουµε σφυρίδες σε άγριους βυθούς, όπου αναζητούσαµε στήρες ή ροφούς. Έχω κάνει όµως την παρατήρηση, ότι σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν µικρού µεγέθους ψάρια, µε βάρος έως 3 κιλά. Τα πράγµατα απλουστεύονται στα σηµεία που έχουµε ήδη βγάλει σφυρίδες, και αυτό γιατί αυξάνονται οι πιθανότητες µας, µιας και συνήθως ζουν πολλές µαζί. Όταν χτυπήσει η σφυρίδα, συνήθως καρφώνεται καλά, γιατί το τεράστιο στόµα της παίρνει όλο τον πλάνο µέσα, οπότε αποφασιστικά την ανεβάζουµε προς την επιφάνεια. Τα µεγάλα ψάρια δίνουν καλή µάχη, µε έντονα κεφάλια που µοιάζουν µε µεγάλες συναγρίδες, µόνο που η σφυρίδα κάνει κεφάλια ακόµα και µέχρι την επιφάνεια του νερού. Η στοχευµένη αναζήτηση τέτοιων ψαριών πραγµατικά αξίζει, για τη νοστιµιά τους, τη µάχη που θα µας προσφέρουν, αλλά και την υπέροχη θέα των σµαραγδένιων µατιών τους. Προσπαθήστε λοιπόν µε υποµονή και επιµονή και σας εύχοµαι να πιάσετε πολλές αρσενικές σφυρίδες!
Μία επτακιλη σφυρίδα πιασµενη Ιανουάριο νωρίς το απόγευµα.