Καλαμάρια στα ρηχά με συρτή

Όλοι όσοι ασχολούµαστε µε το ψάρεµα των καλαµαριών, γνωρίζουµε πολύ καλά ότι όσο τα νερά κρυώνουν, τα συγκεκριµένα κεφαλόποδα πλησιάζουν πολύ κοντά στην ακτογραµµή. Τους χειµερινούς µήνες, µόλις αρχίζει να νυχτώνει αυτά κατευθύνονται στις ρηχαδιές. Όπου µπορούµε εύκολα να τα αναζητήσουµε µε την τεχνική της συρτής µέχρι και το ξηµέρωµα.

Γνωρίζουµε πόσο ευχάριστο, εύκολο, ξεκούραστο κι αποδοτικό ψάρεµα είναι η συρτή για καλαµάρια. Αφού έχουµε ήδη αναφερθεί σε αυτήν σε προηγούµενο τεύχος. Χωρίς να χρειαζόµαστε µεγάλο και ταχύπλοο σκάφος, χωρίς να διανύουµε µεγάλες αποστάσεις και να καταναλώνουµε καύσιµα. Χωρίς να γνωρίζουµε τόπους και µε ελάχιστο εξοπλισµό, ξεκινούµε από το λιµάνι και απολαµβάνουµε το ψάρεµά µας κινούµενοι µε αργή ταχύτητα κοντά στην ακτογραµµή.

Καλαµάρια υπάρχουν αρκετά, διάσπαρτα παντού κι εύκολα θα τα ανακαλύψουµε µε τη συρτή µας. Έτσι, σε αυτό το άρθρο θα δούµε πως µπορούµε να κατασκευάσουµε γρήγορα µια αρµατωσιά για συρτή. Η οποία να συγκεντρώνει όσα περισσότερα πλεονεκτήµατα γίνεται.

Υλικά κατασκευής
Θα χρειαστούµε:

• 4 καλαµαριέρες. (η µία υποχρεωτικά µε γλώσσα, οι άλλες µπορεί να διαθέτουν γλώσσα ή να είναι απλές τύπου γαρίδας).
• 3 χάντρες σύνδεσης.
• 4 παραµανίτσες.
• 3 περίπου µέτρα πετονιά διαµέτρου 0,30 χιλιοστών και
• 2 µέτρα πετονιά 0,25 χιλιοστών.

Αρµάτωµα (δες σκίτσο)

Βήµα 1o: Στη χοντρή πετονιά (0,30 mm), σταθεροποιούµε τις χάντρες σύνδεσης ανά 60 περίπου εκατοστά από το ένα άκρο. Με τη βοήθεια κόµπων ή στόπερ.

Βήµα 2ο: Κόβουµε τρία µικρά κοµµάτια από τη λεπτότερη πετονιά (0,25 χιλ.) για παράµαλλα, µε µήκος περίπου 30 εκ. Και µε τη βοήθεια κόµπου στο ένα άκρο τους τα περνάµε και τα σταθεροποιούµε πάνω στις χάντρες σύνδεσης. Στο άλλο άκρο τους δένουµε µια µικρή παραµάνα. Ενώ το ίδιο κάνουµε και στο δεξί άκρο της µάνας αρµατωσιάς. Με τους κόµπους και τα δεσίµατα, τα παράµαλλά µας έχουν γίνει γύρω στα 25 εκατοστά.

Βήµα 3ο: Τοποθετούµε από µια καλαµαριέρα σε κάθε παραµάνα και κάνουµε µια µικρή θηλιά στο αριστερό άκρο της µάνας αρµατωσιάς. Σε απόσταση γύρω στα 30 εκ. από τη χάντρα σύνδεσης. Για να ενώσουµε την αρµατωσιά µας στο νήµα ή την πετονιά του µηχανισµού µας µε τη βοήθεια µιας στριφταροπαραµάνας.

Τι να προσέξουµε
• Το µήκος της αρµατωσιάς εξαρτάται από το µήκος του καλαµιού µας. Έτσι, φροντίζουµε να είναι πάντα λίγο µικρότερη από το καλάµι µας. Για να µπορούµε να βγάλουµε το καλαµάρι εύκολα πάνω στο σκάφος µε τη βοήθειά του. Για να επιτευχθεί αυτό, τροποποιούµε τις αποστάσεις µεταξύ των χαντρών σύνδεσης.

• Προτιµούµε καλάµια µε µήκος αρκετά µεγάλο, ώστε να µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε µακρύτερη αρµατωσιά. Μήκη γύρω στα 2,40 µέτρα και άνω, είναι αρκετά καλά.

• Τα καλάµια µας είναι τύπου spinning µε αρκετά µεγάλο casting weight, ή τύπου καθετής.

• Ο µηχανισµός µας επιλέγεται µικρός (πχ. 40άρης), γεµισµένος µε νήµα διαµέτρου 0,13 χιλιοστών ή πετονιά 0,30 mm.

• Με το νήµα έχουµε πιο άµεση αίσθηση του κολλήµατος του καλαµαριού, ενώ η πετονιά συγχωρεί περισσότερα λάθη µας στο βγάλσιµο του πιασµένου καλαµαριού.

• Πολλοί ψαράδες προτιµούν να κάνουν τα µήκη των παράµαλλων ανόµοια. Για να υπάρχει µια φυσικότητα στη συνολική αρµατωσιά, ενώ κάποιοι άλλοι εντελώς όµοια. Για να έχει η αρµατωσιά τους συµµετρία και αρµονική συµπεριφορά µέσα στο νερό. Και οι δύο τάσεις, έχουν τη φιλοσοφία και τα επιχειρήµατά τους. Εµείς πάντως δοκιµάσαµε και µε ίσα µήκη και µε άνισα, χωρίς να δούµε κάποια αισθητή διαφορά.

• Η πρώτη καλαµαριέρα που πέφτει στο νερό είναι πάντα µε γλώσσα. Για να µπορεί η αρµατωσιά µας να πλέει σωστά. Οι υπόλοιπες τρεις µπορεί να διαθέτουν γλώσσα ή να είναι τύπου γαρίδας.

• Ο ιδανικός συνδυασµός είναι µια µεγάλη καλαµαριέρα µε γλώσσα πίσω, µια µικρή µε γλώσσα µπροστά και στη µέση δύο τύπου γαρίδας.

• Όταν δε γνωρίζουµε τις «αδυναµίες» των καλαµαριών, οι καλαµαριέρες µας είναι διαφορετικών χρωµάτων. Ώστε τα κεφαλόποδα να έχουν επιλογές. Βέβαια, αν διαπιστώσουµε ότι αρπάζουν ένα συγκεκριµένο χρώµα ή έχουµε παρατηρήσει σε προηγούµενα ψαρέµατα πως έχουν κάποια χρωµατική προτίµηση. Τότε οι καλαµαριέρες αντικαθιστούνται όλες µε αυτόν το χρωµατισµό.

• Για ευκολότερο άλλαγµα των καλαµαριέρων µας στην αρµατωσιά, δε θα τις στερεώνουµε µε κόµπο στο τελείωµα του παράµαλλου. Αλλά θα τις προσαρµόζουµε σε µια µικρή παραµάνα.

• Ψαρεύουµε πάντα µε το πέσιµο του ήλιου και προτιµούµε νύχτες µε φεγγάρι (και µάλιστα µεγάλο). Με το φεγγάρι γεµάτο, εκτός από το ότι έχουµε καλύτερη ορατότητα και µπορούµε να σύρουµε κοντά στην ακτογραµµή µε µεγαλύτερη ακρίβεια. Είναι επίσης παρατηρηµένο ότι τα καλαµάρια αρπάζουν καλύτερα τις καλαµαριέρες µας. Μάλιστα, όσο διαρκεί το φως του φεγγαριού, το συγκεκριµένο ψάρεµα µπορεί να πραγµατοποιείται µε πολύ ικανοποιητικά αποτελέσµατα. Όταν κρυφτεί, τα καλαµάρια σταµατούν να ορµούν το ίδιο δυνατά στις καλαµαριέρες µας. Ενώ η πλεύση του σκάφους µας στα ρηχά γίνεται αρκετά επικίνδυνη, λόγω της µειωµένης ορατότητας στο σκοτάδι.

• Την ώρα που σουρουπώνει τα καλαµάρια γιαλώνουν οµαδικά, οπότε µπορούµε να έχουµε πολλαπλές, ταυτόχρονες συλλήψεις. Αργότερα, σκορπίζουν σε όλη την ακτογραµµή και τα βρίσκουµε διάσπαρτα παντού και σπάνια συγκεντρωµένα.

• Αν και το ψάρεµά µας µπορεί να πραγµατοποιηθεί και µε καλάµι αλλά και στο χέρι. Εµείς θα προτείναµε το καλάµι σε όσους επιθυµούν να ξεκινήσουν τις δοκιµές µε αυτήν την τεχνική. Το ψάρεµα µε τη βοήθειά του γίνεται πιο διασκεδαστικό και περισσότερο αποδοτικό. Το χάσιµο των καλαµαριών µειώνεται στο ελάχιστο, αφού τόσο τα φρένα του µηχανισµού, όσο και η ευλυγισία του καλαµιού, διορθώνουν λάθος κινήσεις του ψαρά. Απορροφούν τις τάσεις από τις βίαιες και απότοµες οπισθοχωρήσεις τους και µας επιτρέπουν να χρησιµοποιήσουµε πιο λεπτά εργαλεία.

• Η άπνοια ή το ελαφρύ στεριανό αεράκι που δε σηκώνει κυµατισµό, είναι θα λέγαµε οι καλύτερες καιρικές συνθήκες για το ψάρεµα των καλαµαριών µε συρτή. Όταν επικρατεί φουσκοθαλασσιά. Τότε τα καλαµάρια δεν πλησιάζουν εύκολα την ακτογραµµή, άρα το ψάρεµά τους δεν έχει νόηµα.

• Σηµεία που φωτίζονται µε διάφορους τρόπους, και µικρά, υπήνεµα κολπάκια, είναι καλοί τόποι συγκέντρωσης καλαµαριών.

• Οι καλύτερες ώρες, τις οποίες πρέπει πάντα να φροντίζουµε ώστε να συµπεριλαµβάνονται στην εξόρµησή µας, είναι η ώρα που σκοτεινιάζει ή λίγο πριν φωτίσει το πρωί. Γι’ αυτό, ή ξεκινάµε το ψάρεµά µας µόλις πέσει ο ήλιος και ψαρεύουµε όσο επιθυµούµε. Ή ξεκινάµε µία-δύο ώρες πριν να φέξει και ψαρεύουµε µέχρι να φωτίσει.

Ψάρεµα

Ρίχνουµε την αρµατωσιά µας στο νερό. Ελευθερώνουµε γύρω στα 20 µε 30 µέτρα πετονιάς πίσω από το σκάφος µας το οποίο κινείται µε ταχύτητα γύρω στα 2-3 µίλια. Ακολουθούµε την ακτογραµµή κατά µήκος της, σε βάθη µέχρι -το πολύ- 10 µέτρα. Αν γνωρίζουµε καλά τη µορφολογία της ακτογραµµής, µπορούµε να σύρουµε σε βάθη ακόµη και 4-5 µέτρων. Προσοχή όµως να µη βρει το σκάφος µας κάτω ή σκαλώσουµε την αρµατωσιά µας. Όσο ρηχότερα βρεθούµε, τόσο αυξάνουµε τις πιθανότητες επιτυχίας, µε την απαραίτητη όπως είπαµε προσοχή για την αποφυγή απρόοπτων και ανεπιθύµητων καταστάσεων.

Με το που διαπιστώσουµε ότι έχει «κολλήσει» κάποιο καλαµάρι στις καλαµαριέρες µας, το φέρνουµε προς το σκάφος µε αργές και σταθερές κινήσεις. Το «κόλληµα» αυτό το καταλαβαίνουµε από την απότοµη αύξηση του βάρους της αρµατωσιάς µας. Ενώ αν ψαρεύουµε µε το καλάµι στην καλαµοθήκη, µπορούµε να το καταλάβουµε από το ξετύλιγµα των φρένων του µηχανισµού. Ποτέ δεν τυλίγουµε γοργά και απότοµα, για να µην σχιστούν τα πλοκάµια των κεφαλόποδων. Τα φρένα έχουν ρυθµιστεί έτσι, ώστε αν ο µηχανισµός αισθανθεί παραπάνω βάρος από αυτό που πιστεύουµε ότι είναι επικίνδυνο τότε να ξετυλίγεται η πετονιά. Τέλος, όταν το καλαµάρι έρθει δίπλα στο σκάφος µας, το σιγουρεύουµε µε µια απόχη που έχουµε πάντα εύκαιρη δίπλα µας.

Έξυπνες λύσεις: Αποθήκευση καλαµαριερών & αρµατωσιών στο σκάφος

Οι καλαµαριέρες και οι αρµατωσιές τους δεν είναι πάντα εύκολο να αποθηκευτούν µέσα στο σκάφος, ειδικά αν χρησιµοποιούµε πολλές και διαφορετικές. Ο πιο εύκολος και συνηθισµένος τρόπος είναι η αποσυναρµολόγηση των καλαµαριέρων από την αρµατωσιά µε το τέλος του ψαρέµατος. Η τοποθέτησή τους ξεχωριστά από την αρµατωσιά, η οποία τυλίγεται σε κάποιο φελλό ή παρόµοιο υλικό. Στις ακίδες των καλαµαριέρων τοποθετούµε την ειδική θήκη-κάλυµµα, κι έτσι δεν µπερδεύονται µεταξύ τους.

Όταν ξαναπάµε για ψάρεµα, ξετυλίγουµε την αρµατωσιά που επιθυµούµε και τοποθετούµε πάνω της τις καλαµαριέρες της επιλογής µας. Εννοείται ότι η αρµατωσιά θα διαθέτει παραµάνες, για να µπορούν να προστίθενται ή να αφαιρούνται οι καλαµαριέρες µας εύκολα και γρήγορα.

Μία έξυπνη πρόταση

Ένας πρακτικός τρόπος αποθήκευσης αρµατωσιών, χωρίς να είµαστε υποχρεωµένοι να αποσυναρµολογήσουµε κάθε αρµατωσιά µας, είναι η τοποθέτηση ενός τµήµατος µοκέτας στο σκάφος µας. Αυτό θα τοποθετηθεί-κολληθεί σε πλαϊνό κάθετο τµήµα του σκάφους. Σε σηµείο που συνήθως δεν είναι χρήσιµο και λειτουργικό, δηλαδή δε χρησιµοποιείται για άλλους σκοπούς. Οι διαστάσεις της µοκέτας καθορίζονται από τις διαστάσεις του συγκεκριµένου χώρου, καθώς επίσης και από τις διαθέσιµες αρµατωσιές. Γενικά πάντως, ένα κοµµάτι γύρω στα 40Χ50 εκατοστά είναι υπεραρκετό για να χωρέσει αρκετές αρµατωσιές. Καρφώνουµε τις καλαµαριέρες µας πάνω στη µοκέτα, τη µια δίπλα στην άλλη, σε κοντινή απόσταση, όπως βλέπετε και στη φωτογραφία. Πιο δίπλα άλλη αρµατωσιά και παραδίπλα άλλη.

Μάλιστα, εκτός από καλαµαριέρες µπορούµε να αποθηκεύσουµε και αρµατωσιές καθετής, τσαπαριού, φύλακα κ.α. Αυτό που θα προσέξουµε ιδιαίτερα, είναι να µη βρίσκεται ο χώρος αποθήκευσης πάνω σε σηµείο που διευκολύνει τη διέλευσή µας στο σκάφος. Ή σε σηµείο όπου ακουµπάει µέρος του σώµατός µας. Όσον αφορά στην ασφάλεια των αρµατωσιών µας όταν επικρατούν δύσκολες καιρικές συνθήκες και υπάρχει έντονος κυµατισµός, έχει αποδειχτεί ότι αυτές δε µετακινούνται. Αν δε διαθέτετε µεγάλο χώρο, µπορείτε να δοκιµάσετε και µε µικρότερα κοµµάτια µοκέτας. Ακόµη και διαστάσεων 10Χ10 cm, και σίγουρα θα βρείτε την πρόταση αρκετά ενδιαφέρουσα.