Καθετή: Μεγάλα σκαθάρια µε δόλωµα καλαµάρι
Tα µεγάλα σκαθάρια είναι σίγουρα από τα πιο πολυπόθητα θηράµατα. Για να τα συναντήσει ο ψαράς, θα πρέπει να γνωρίζει συγκεκριµένους «τόπους», ενώ για να τα ψαρέψει µε προοπτική και αξιώσεις απαιτούνται εξειδικευμένες τεχνικές.
Τόποι
Οι τόποι που κρατούν µεγάλα σκαθάρια είναι πολύ συγκεκριµένοι, και αυτός είναι ένας από τους παράγοντες µείωσης του πληθυσµού τους. Καλό είναι αν γνωρίζουµε τέτοιους τόπους να µην τους καταστρέφουµε, αλλά να προσπαθούµε να τους διατηρούµε σε καλή κατάσταση. ∆εν κάνουµε σε καµιά περίπτωση υπεραλίευση (αλίευση όλου του πληθυσµού), αλλά ψαρεύουµε µε φειδώ, παίρνοντας όσα ψάρια χρειαζόµαστε και κάνοντας προσεκτική επιλογή (κρατάµε δηλαδή τα µεγαλύτερα, και τα µικρότερα τα επιστρέφουµε ξανά στο νερό).
Φροντίζουµε να µην αφήνουµε πετονιές, σκοινιά και άλλα παρελκόµενα στο βυθό, ενώ προσπαθούµε το ψάρεµά µας να είναι επιλεκτικό, µε τεχνικές δύσκολα εφαρµόσιµες στους πολυψαρεµένους τόπους, αποσκοπώντας στα µεγαλύτερα κοµµάτια του είδους. Αυτοί οι τόποι είναι συνήθως κοφτά νερά ή σηκώµατα στο «πουθενά» (για παράδειγµα µια συστάδα πετρών στη λάσπη, ναυάγια, µεσοπέλαγες ξέρες). Είναι ακόµα βυθοί οι οποίοι ψαρεύονται δύσκολα µε επαγγελµατικά εργαλεία (όπως δίχτυα ή παραγάδια) και όπου συνήθως επικρατούν θαλάσσια ρεύµατα.
Τέλος, είναι τόποι µακρινοί ή ευπρόσβλητοι στους δυνατούς καιρούς. Αν και η δύσκολη προσέγγισή τους φαίνεται µεγάλο µειονέκτηµα σε πολλούς, στην ουσία αποτελεί µεγάλο πλεονέκτηµα λόγω ελάχιστης παρουσίας ψαράδων. Έτσι, παρόλο που θα τους επισκεφτούµε ελάχιστες φορές, οι εξορµήσεις µας εκεί θα είναι αποδοτικές και διασκεδαστικές.
∆όλωµα
Τα σκαθάρια προσελκύονται εύκολα από το µεγάλο σε µέγεθος δόλωµα. Θα προτιµήσουν να αρπάξουν ένα κακής ποιότητας αλλά µεγάλο δόλωµα, παρά ένα καλής ποιότητας και µικρό, σε αντίθεση µε την πλειοψηφία των υπολοίπων ψαριών. Αυτό δε σηµαίνει βέβαια ότι εµείς θα τα ψαρέψουµε µε κακής ποιότητας δόλωµα. Απεναντίας, για ακόµη καλύτερα αποτελέσµατα θα προτιµήσουµε να δολώσουµε µεγάλο δόλωµα, καλής ποιότητας στα αγκίστριά µας.
Συνήθως θα επιλέξουµε ένα εποχιακό δόλωµα, και ειδικά για αυτήν την εποχή θα προτιµήσουµε το φρέσκο καλαµάρι, το οποίο βρίσκεται σε αφθονία στις θάλασσές µας. Όταν τα νερά ζεστάνουν και τα καλαµάρια αποµακρυνθούν, τότε το φρέσκο ψαροδόλι και η «παντός καιρού» γαρίδα θα έχουν τον πρώτο λόγο.
Προετοιµασία δολώµατος
Το ξεπέτσιασµα και το χτύπηµα του καλαµαριού αποτελούν ένα από τα µεγάλα µας µυστικά, όχι µόνο στο ψάρεµα των σκαθαριών αλλά και των υπολοίπων ψαριών. Φαίνεται ότι αυτή η διαδικασία προσελκύει καλύτερα τα ψάρια και κάνει το δόλωµα πιο αρεστό. Οι συγκρίσεις µεταξύ µη επεξεργασµένου και επεξεργασµένου δολώµατος σε πολλές ψαρευτικές δοκιµές, έγειραν φανερά την πλάστιγγα προς το επεξεργασµένο και δε µας άφησαν περιθώρια επιλογής.
Η επεξεργασία γίνεται ως εξής: Αφαιρούµε τα πτερύγια και την πέτσα του καλαµαριού, όπως επίσης και το κεφάλι. Ανοίγουµε το σώµα του µε ένα κοφτερό µαχαίρι και πετάµε όλο το εσωτερικό του. Ότι αποµένει τοποθετείται σε ένα ξύλο, και µε τη βοήθεια ενός ξύλινου σφυριού σαν αυτά που χτυπάµε το κρέας για να µαλακώσει, αρχίζουµε και χτυπάµε το σώµα του καλαµαριού για να µαλακώσουν οι ίνες του. Στη συνέχεια κόβουµε µε το µαχαίρι το κοπανισµένο τµήµα σε φαρδιές λωρίδες, για να τις δολώσουµε στα αγκίστριά µας.
•Αντί για ξύλινο σφυράκι που είναι το πιο ιδανικό, µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε µεταλλικό σφυράκι, µια πέτρα, ένα κοµµάτι µάρµαρο ή κάποιο αντικείµενο µε βάρος.
•Τα πλοκάµια δεν τα πετάµε, αλλά δολώνουµε τα δυο µακριά όπως είναι και τα υπόλοιπα αφού τους αφαιρέσουµε την εξωτερική πέτσα.
•Το ξεπέτσιασµα του καλαµαριού ασπρίζει το δόλωµα και το κάνει ορατό από µεγάλη απόσταση.
•Το πέρασµα του δολώµατος στα αγκίστριά µας γίνεται κεντητά, µε αρκετά καρφώµατα, αφήνοντας όµως ένα άκρο να περισσεύει.
Ζόκα
Η ζόκα είναι το εργαλείο που πολλές φορές θα διαλέξει τα µεγαλύτερα ψάρια του είδους. Ενώ µε την απλή καθετή µπορεί να πιάνονται µικρά, η ζόκα θα καταφέρει να συλλάβει το µεγαλύτερο από τα σκαθάρια του τόπου. Ελαφριά για τα ρηχότερα κοµµάτια και βαρύτερη για τα βαθιά, δολωµένη µε µεγάλο κοµµάτι καλαµαριού ή ακόµη και µε ολόκληρο µικρό καλαµαράκι, πέφτει στο νερό µόνη της ή σε συνδυασµό µε την καθετή µας, αναζητώντας τα µεγαλύτερα του είδους.
Αρµατωσιές κι εξοπλισµός
Αφού έχουµε επιλέξει να ασχοληθούµε µε τα µεγαλύτερα ψάρια του είδους, θα αρµατώσουµε τα εργαλεία µας κατάλληλα.
Οι πετονιές, παράµαλλα και µάνα, θα διαλεχτούν ενισχυµένες, και-τουλάχιστον-τα παράµαλλα αόρατα όταν το βάθος είναι µικρό. ∆ιάµετρος παράµαλλου 0,28-0,35 και µάνα 0,35-0,45 χιλ. Το µήκος των παράµαλλων θα εξαρτηθεί από το ρέµα. Αν δεν έχει ρέµα, 30 εκατοστά είναι αρκετά, ενώ αν ψαρέψουµε µε ρέµα αλλάζει κάπως η τακτική µας και τα παράµαλλα γίνονται µεγαλύτερα από µισό µέτρο, ενώ σε ειδικές περιπτώσεις (πολύ ρέµα και µεγάλα σκαθάρια) γίνονται µια οργιά.
Τρία σε αριθµό είναι αρκετά καλά, ενώ στα πολύ µακριά παράµαλλα καλύτερα είναι τα δύο. Μέγεθη αγκιστριού 2-4/0 είναι τα πιο συνηθισµένα. Θα προτιµήσουµε ενισχυµένα αγκίστρια, αρκετά κοφτερά, µε όχι πολύ χοντρό στέλεχος. Η σύνδεση παράµαλλου-µάνας γίνεται µε τη βοήθεια χαντρών σύνδεσης, ενώ σε βάθη µεγαλύτερα από 40 µέτρα µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε πολύχρωµες χάντρες ή πούλιες και στα παράµαλλα, για προσέλκυση των σκαθαριών.
Επειδή το βάθος που αναζητούµε τα µεγάλα σκαθάρια είναι αρκετά µεγάλο (συνήθως ξεπερνά τα 80 µέτρα) και θα χρειαστούµε βαριά µολύβια τα οποία µε τη «συνεισφορά» του ρέµατος γίνονται ακόµη βαρύτερα, το καλάµι και ο µηχανισµός µας πρέπει να έχουν τη δύναµη να σηκώσουν την αρµατωσιά µας µαζί µε τα ψάρια που τυχόν έχουν πιαστεί. Άρα µιλάµε για αρκετά σκληρά καλάµια και µηχανισµούς τύπου surfcasting, µε µεγάλη µποµπίνα, γεµισµένη µε νήµα διαµέτρου 0,18-0,23 χιλιοστών.
Αν η αρµατωσιά µας έχει µεγάλο µήκος-λόγω και του µεγάλου µήκους των παράµαλλών της-, τότε το καλάµι µας χρειάζεται να είναι αρκετά µακρύ, για να µας εξυπηρετεί και να µη χρειάζεται να βγάζουµε την αρµατωσιά µε τα χέρια στο σκάφος µας.
Φύλακας
Στα ψαρέµατα του φύλακα θα διαπιστώσουµε αρκετές φορές ότι τα δολώµατά µας χαλιούνται από µεγάλα σκαθάρια, τα οποία άλλοτε καταφέρνουµε να αγκιστρώσουµε µε την αρµατωσιά µας και άλλοτε µας τρώνε το δόλωµα χωρίς να πιαστούν, επειδή τα αγκίστριά µας είναι ιδιαίτερα µεγάλα. Σε αυτήν την περίπτωση, το σιλικονούχο καλαµαράκι αρµατωµένο µόνο του ή σε συνδυασµό µε πλοκάµι καλαµαριού, θα µας δώσει τη λύση.
Ψάρεµα µε τένυα
Τα µεγάλα σκαθάρια µπορούν να ψαρευτούν θαυµάσια µε την τεχνική του τένυα, και δόλωµα πλοκάµι ή λωρίδα καλαµαριού κοπανισµένη. Κι εδώ θα ακινητοποιήσουµε το σκάφος µας πάνω από τον τόπο, φροντίζοντας το δόλωµά µας να πέσει στο κοπάδι των ψαριών που είναι εύκολα ορατά στο βυθόµετρό µας.
Επειδή το δόλωµά µας είναι αρκετά σκληρό και δε χαλιέται εύκολα από τα µικρόψαρα, θα προτιµήσουµε να καρφώνουµε µόνο στις δυνατές τσιµπιές και όχι στις µικροτσιµπιές, τις οποίες τις αφήνουµε περιµένοντας το «καλό».
Ώρες
Σκαθάρια µπορούµε να ψαρέψουµε όλες τις ώρες, όµως στο σούρουπο και στο ξηµέρωµα αφήνουν στις άκρες όλες τις επιφυλάξεις τους και τσιµπούν πολύ καλύτερα. Άρα το ψάρεµά µας πρέπει να περιλαµβάνει κάποια από αυτές τις ώρες. Αυτό σηµαίνει ότι για να κάνουµε ηµερήσιο ψάρεµα θα ξεκινήσουµε νωρίς το πρωί, προτού ακόµα χαράξει για τα καλά, ή θα ξεκινήσουµε το σούρουπο για να πραγµατοποιήσουµε νυκτερινό ψάρεµα. Όταν ο καιρός είναι καλός -συνήθως το καλοκαίρι που δεν υπάρχει κρύο-, το ψάρεµα µπορεί να ξεκινήσει σούρουπο και να τελειώσει ξηµέρωµα, ώστε να περιλάβει και τις δυο καλές αυτές ώρες.
Φουντάρισµα
Το φουντάρισµα είναι µάλλον µονόδροµος, αφού το σηµείο που κάνει τα σκαθάρια είναι µικρό και συγκεκριµένο. Αν δε ρίξουµε σίδερο, το ρέµα και ο αέρας θα µας µετακινήσουν γοργά και δε θα προλάβουµε να κατεβάσουµε ούτε δεύτερη ριξιά στον τόπο. Προσέχετε όµως στο φουντάρισµα, να υπολογίσετε το ρέµα και να ρίξετε το σίδερο πιο µπροστά, ώστε το σκάφος να ψαρεύει πάνω στον τόπο και όχι έξω από αυτόν. Με το φουντάρισµα και την ύπαρξη ρέµατος στην περιοχή, µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε τις αρµατωσιές µε τα µακριά παράµαλλα.
Καθώς το ρέµα παρασύρει τα δολώµατά µας, αυτά µοιάζουν σα να κολυµπούν αρκετά πιο ψηλά από το βυθό, παρασύροντας τα µεγάλα σκαθάρια που αρέσκονται να κολυµπούν κόντρα στο ρέµα και παροτρύνοντάς τα να αρπάξουν τις «λιχουδιές» µας.
