Δεν πίστευε στα μάτια του ερασιτέχνης αλιέας που πήγε μια σύντομη ψαρευτική εξόρμηση από ακτή, και βρέθηκε να παλεύει με ένα ψάρι σχεδόν όσο το ύψος του, μία λίτσα βάρους 34 κιλών!
Ο λόγος για τον Τόνυ Παπαδάκη από το Ηράκλειο Κρήτης, ο οποίος λατρεύει το ψάρεμα shore jigging, μία εξειδικευμένη τεχνική ψαρέματος με την χρήση μεταλλικού πλάνου που συνεχώς πρέπει να μεταφέρουμε κίνηση, με ανάκτηση και «χτυπήματα», ώστε να γίνει ελκυστικός στα µάτια ενός θηρευτή.
Μέσω του συνεργάτη μας Γιώργου Στεργιόπουλου, ήρθαμε σε επαφή με τον Τόνυ, όπου μετέφερε στο Boat & Fishing την εμπειρία του, μας μιλά με ενθουσιασμό ως την καλύτερη εμπειρία που έχει ζήσει στο ψάρεμα.
Τόνυ Παπαδάκης: «Μετά την δουλειά κατά τίς 19:00, πρότεινα στον φίλο και συνάδελφο Κώστα αν ήταν θετικός, να πάμε παρέα στο ψάρεμα, μου απάντησε ότι είναι 50/50 όπως το ίδιο ήμουν και εγώ, εντέλει συμφωνούμε να πάμε για μια ωρίτσα, φτάνουμε λοιπόν στον τόπο καθόμαστε ετοιμάζω τα όλα τα συναφή, έτοιμος να βάλω σιλικόνη. Την ίδια στιγμή, λέω στον εαυτό μου, άστο σε κανένα 20λεπτο που θα πέσει ο ήλιος.»
Και συνεχίζει: «Ξεκινάω με έναν μακρόστενο πλάνο 100gr απομίμηση σαρδέλας, έχω ξεκινήσει και στις δύο με τρεις βολές άκουγα έναν μεταλλικό ήχο στον μηχανισμό, ο οποίος προφανώς αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα.»
Γυρίζοντας στον φίλο Κώστα: «δεν ξεκίνησε καλά το ψάρεμα μας αλλά ας συνεχίσουμε όσο πάει…»
Η μάχη με το μεγάλο ψάρι
Μετά από δύο – τρεις βολές, ξανά σε απόσταση βολής στα πρώτα χτυπήματα το αρπακτικό ψάρι χτυπάει!
Τ. Π.: «Λίγο να μην πατούσα καλά θα με έριχνε στην θάλασσα», προσθέτει και συνεχίζει: «αρχίζει μια μάχη που στην αρχή πραγματικά δεν ήξερα τι να κάνω, το μόνο που προσπαθούσα να μην βραχώσει επειδή δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν αυτό που πάλευα».
Όταν το ψάρι βγήκε στον αφρό έπαιρνε δεξιά προς στεριά βλέποντας τα απόνερα που άφηνε στην επιφάνεια. «Εκεί λέω πάει θα τα κόψει, αλλά ίσως το τρόμαξε η ρηχαδούρα και ξαναέφυγε στα βαθιά. Το ψάρι έχει δείξει ότι έχει σκάσει γρήγορα για το μέγεθος του αλλά και πάλι ερχόταν με δυσκολία.»
Κάπου εκεί το δεύτερο άτομο, ο Κωστής έπαιξε το δικό του ρόλο. Προσπαθούσε να βρει ένα καλό πάτημα κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας, για να γαντζώσει σωστά τη λίτσα. Ευτυχώς, παρότι ο γάντζος δεν είχε μακρύ κοντάρι, με λίγη ταλαιπωρία τα κατάφερε.
«Φέρνω και εγώ το ψάρι κοντά μέχρι που συνειδητοποιούμε με τι έχουμε να κάνουμε και επιτέλους καταφέρνει ο Κώστας και το πιάνει από την κοιλιά, κατεβαίνω του δίνω το καλάμι και παίρνω τον γάντζο για σηκώσω το ψάρι στην στεριά.» συμπληρώνει ο Τόνυ.
Η χαρά μεγάλη, το ψάρι είναι τρόπαιο με βάρος 34 κιλά! «Μόλις ανεβάσαμε το ψάρι, τα χάσαμε με αυτό που καταφέραμε! τρέμαμε πιο πολύ από το ψάρι, από την αδρεναλίνη και τη χαρά μας».
Τ.Π.: «Πραγματικά απίστευτη εμπειρία, το μόνο στην αρχή που φοβήθηκα μην πέσω, αφού το τράβηγμα που έκανε το ψάρι ήταν πολύ δυνατό. Ευτυχώς γρήγορα βρήκα πιο καλό πάτημα, γιατί και να μου έκοβε θα έπεφτα σίγουρα πίσω. Πάνω από όλα ασφάλεια, ψάρεμα με παρέα και σεβασμός. Όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους, ευχαριστώ!»
Η Λίτσα ή λίτζα (Lichia amia) είναι ένα πολύ δυνατό και ταχύ ψάρι της οικογένειας των Καραγγίδων. Τρέφεται κυρίως με άλλα ψάρια όπως κέφαλους, ζαργάνες και αθερίνες αν και τρέφεται και με καλαμάρια. Το καλοκαίρι έρχεται κοντά στις ακτές ενώ τους μήνες του χειμώνα ανοίγεται στα βαθιά για να αναζητήσει σταθερές θερμοκρασίες. Το μήκος της μπορεί να φτάσει μέχρι και 2 μέτρα. Το βάρος της φτάνει τα 50 κιλά. Συνηθέστερα μεγέθη στις Ελληνικές θάλασσες είναι αυτά που κυμαίνονται μεταξύ 0.3-13 κιλών.
