Λυθρίνι ή Φαγκρί: Συχνά τα συγχέουμε. Γνωρίσματα και διαφορές των δύο ειδών
Πολλοί ψαράδες, ακόµη και έµπειροι, συχνά συγχέουν τα δύο είδη, όταν βρίσκονται σε νεαρή ηλικία. Παρακάτω η ανάλυση των βασικών γνωρισµάτων κάθε είδους.
Λυθρίνι | P. Erythrinus
– Οβάλ σώµα, συµπιεσµένο πλευρικά και µε εισαγωγή του ραχιαίου πτερυγίου αρκετά υψηλά .
– Το κεφάλι δεν είναι πολύ µεγάλο, το ρύγχος είναι µυτερό και φέρει τα ρινικά ανοίγµατα πολύ κοντά το ένα στο άλλο, τα οποία έχουν σχεδόν κυκλικό σχήµα.
– Το άνοιγµα του στόµατος φτάνει στο ύψος του πρόσθιου περιθωρίου του µατιού.
– Τα δόντια είναι µικρά και µυτερά, και τα πρόσθια είναι ελαφρώς καµπυλωτά προς τα µέσα. Ακολουθούν 2-3 σειρές γοµφίων.
– Το ραχιαίο πτερύγιο είναι µοναδικό, σχηµατίζεται πρόσθια από 12 ακανθώδεις ακτίνες (οι πρώτες 5 είναι οι υψηλότερες) και πίσω από 10-11 µαλακές ακτίνες. Το ακανθωτό τµήµα, του οποίου η τρίτη ακτίνα είναι τραβηγµένη προς τα πίσω και η µεγαλύτερη, είναι τέλεια τοποθετηµένο στην αυλάκωση της πλάτης.
– Το εδραίο πτερύγιο έχει τρεις ακανθώδεις ακτίνες, εκ των οποίων η πρώτη είναι κοντύτερη και οι άλλες δύο του ίδιου µεγέθους.
– Το ουραίο πτερύγιο είναι διχαλωτό, µε ίσους λοβούς και καλύπτεται από λέπια στη βάση του.
– Τα θωρακικά είναι τριγωνικά και µακριά, και η άκρη τους φτάνει στο πρώτο τρίτο της εδραίας βάσης.
– Το χρώµα του είναι ασηµί-ροζ στις πλευρές και σκούρο κόκκινο στην πλάτη. Το ουραίο πτερύγιο έχει ένα οµοιόµορφο ροζ-πορτοκαλί χρώµα.
Φαγκρί | P. Pagrus
– Το σώµα του είναι ωοειδές, συµπιεσµένο στα πλάγια, µε κεφάλι στιβαρό που έχει ένα απότοµα κατηφορικό προφίλ.
– Το στόµα είναι µικρό και λοξό.
– Στην άνω γνάθο υπάρχουν πολλές σειρές µικρών τριγωνικών δοντιών, που περιβάλλονται εξωτερικά από ανθεκτικότερους κυνόδοντες, µε τους τέσσερις µπροστινούς ισχυρότερους και πιο ανεπτυγµένους. Πλευρικά και πίσω παρατηρούνται δύο σειρές γοµφίων, εκ των οποίων οι κεντρικοί είναι µεγαλύτεροι.
– Το ραχιαίο πτερύγιο έχει στο πρώτο µέρος 12 άκανθες-ακτίνες, εκ των οποίων οι δύο πρώτες είναι αναπτυγµένες (η δεύτερη είναι ελαφρώς χαµηλότερη από την τρίτη), ενώ στο δεύτερο µέρος του υπάρχουν 9-12 µαλακές ακτίνες.
– Το εδραίο πτερύγιο αποτελείται από 3 ακανθώδεις και 8-9 µαλακές ακτίνες. Είναι καλά αναπτυγµένο και βρίσκεται αντικριστά του µαλακού τµήµατος του ραχιαίου πτερυγίου, αλλά τελειώνει ελαφρώς προς τα πίσω.
– Τα θωρακικά πτερύγια (αποτελούνται από 15 ακτίνες) έχουν σχήµα δρεπανιού και εκτείνονται ελαφρώς πέρα από το άνοιγµα της έδρας.
– Τα κοιλιακά πτερύγια (αποτελούνται από µία αναπτυγµένη ακανθώδη ακτίνα και 5 µαλακές) είναι µεγάλα, αλλά µικρότερα από τα θωρακικά. Το ουραίο πτερύγιο (αποτελείται από 23-27 ακτίνες) είναι µεγάλο και ισχυρό, µε µυτερούς λοβούς.
– Το χρώµα του είναι µωβ-κόκκινο στην πλάτη, κίτρινο-χρυσό κοιλιακά και πλευρικά. Το ουραίο πτερύγιο είναι διχαλωτό, λευκό στις άκρες και µαύρο στην εσοχή του.
