Μαγιάτικο - το χρονικό σύλληψης ενός γίγαντα με ψαροτούφεκο
Και κάπως έτσι ξεκινάμε, με τον καλό φίλο Κώστα (γνωστό και μη εξαιρετέο στα ψαρευτικά κυκλώματα) αλλά και με το φίλο Στέλιο, ο οποίος εκτός από εξαιρετικός βαρκάρης είναι κι ο δικός μας “χορηγός” θετικής ενέργειας, ψαρευτικό ταξίδι με προορισμό όπως πάντα άλλωστε τις “δυνατές συγκινήσεις”!
του Χριστόφορου Βούδρη
Μόνο που τη συγκεκριμένη φορά “το πιστεύαμε” και λίγο παραπάνω. Θες ο τόπος, που εμένα προσωπικά μου ‘χει χαρίσει στο παρελθόν δυνατές εικόνες με χοντρά μαύρα, θες η εκπληκτική ορατότητα (35 μέτρα) με την οποία είχα εντυπωσιαστεί προ 10ετιας όταν και είχα πρωτοβρεθεί στο νησί, θες η ηρεμία των θηραμάτων σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές συνθήκες καιρού που καθιστούσαν το τότε ψάρεμα μας απόλαυση.
Όλα αυτά κι αλλά πολλά συντελούσαν σ’ αυτή την υπέρμετρη αισιοδοξία για την κατάκτηση του “ονείρου”… Βέβαια τα όνειρα του καθενός διαφέρουν, τα δικά μου όμως είχαν, έχουν και θα έχουν βαθύ μπλε χρώμα και χοντρά λέπια.
Δύσκολες οι συνθήκες την πρώτη ημέρα
Στο δια ταύτα όμως και ενώ το διήμερο ταξίδι μας ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς, μια παρατήρηση από την επιφάνεια στο χρώμα του νερού (πράσινο σαν βούρκος) με το που ρίξαμε τη βάρκα ήταν και ο πρώτος μας προβληματισμός ο οποίος δυστυχώς έμελλε να επιβεβαιωθεί πανηγυρικά με το που φτάσαμε στον τόπο όπου και θα ξεκινούσε το ψάρεμα μας. Από τα πρώτα κιόλας λεπτά κάτι “προσγείωνε” τις προσδοκίες μου. Η άθλια ορατότητα (βαριά 7m), το έντονο θερμοκλινές αλλά και το δυνατό ρέμα που μας συνόδευε καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, δυσχέραινε την προσπάθεια μας για κάτι αξιόλογο. Οι βουτιές ξεκίνησαν να διαδέχονται η μια την άλλη και πολύ σύντομα σε βάθη μεγάλα για τα “σταθερά” με τα οποία είχαμε επιλέξει να κινηθούμε.
Όμως πέρα απ’ τις αντίξοες συνθήκες του νερού και το 5αρη βοριά που έβγαλε πιο μετά, ο προβληματισμός μεγάλωνε όταν μετά από κάθε βουτιά επιστρέφαμε στην επιφάνεια άδειοι από εικόνες. Μονάχα ένας μεγάλος ντόπιος ροφός έκανε την τιμή στον Κώστα να εμφανιστεί για λίγο και σύντομα χάθηκε στα έγκατα του θαλαμιού του. Μ ‘αυτά και μ ‘αυτά κάποια λίγα άσπρα ψάρια (κυρίως σαργοί) και ένας συμπαθητικός ροφός γύρω στα 5κιλα ήταν ο απολογισμός μας στο τέλος της πρώτης ημέρας. Διόλου άσχημα δεδομένων των συνθηκών αλλά εμείς είχαμε άλλο προορισμό… Επιστροφή στο λιμάνι, ανασυγκρότηση δυνάμεων, θετικές σκέψεις και επαναπροσδιορισμός πλάνου…
Η επόμενη ημέρα
Το επόμενο πρωί με τον καφέ το πλάνο είναι σαφές, κάποιες βαθιές βουτιές για αρχή σε στίγματα του Κώστα όπου στο παρελθόν είχε συναντήσει συγκεντρώσεις μαύρων ψαριών αλλά και μεγάλες συναγρίδες και εν συνέχεια ψάρεμα ακτογραμμής. Έτσι και έγινε, πλώρη προς κάποιες βαθινές ξέρες αρκετά μίλια μακριά απ’ την ακτή με τον καιρό σύμμαχο, γεγονός που διευκόλυνε κάπως το εγχείρημα.
Ο Κώστας με συνοπτικές διαδικασίες βρίσκεται ήδη στο νερό και κάνει τις πρώτες αναγνωριστικές βουτιές… Παρότι η θάλασσα εδώ είναι ήρεμη και η διαύγεια είναι κατά τι καλύτερη ωστόσο το θερμοκλινές εξακολουθεί να “σπάει κόκαλα” και υπάρχει ένα έντονο ρέμα το οποίο μας απομακρύνει απ’ τα κομμάτια. Οι πρώτες βουτιές γίνονται σε ένα τόπο ισοβαθή με έντονη διαμόρφωση σε βάθος που κυμαίνεται απ’ τα 31-34 μετρα. Η κίνηση των ψαριών κόντρα στην προϊστορία, για ακόμα φορά φτωχική, παρά το μαγευτικό τοπίο. Έχοντας αλλάξει λοιπόν 2-3 στίγματα στα οποία μάταια είχαμε εναποθέσει τις ελπίδες μας για κάτι καλό και έχοντας μείνει ατουφέκιστοι για πάνω από μια ώρα επιλέγουμε ένα τελευταίο στίγμα, πρώτου αποσυρθούμε στην ακτογραμμή.
Ξεκινά η περιπέτεια!
Και κάπου εδώ βρίσκεται η δική μου “Ιθάκη”! Κρατώντας στο χέρι το δυνατό διλάστιχο 115 είναι η σειρά μου να βουτήξω. Βρίσκομαι να χαλαρώνω πάνω απ’ τον τόπο ενώ δίπλα μου ο Κώστας κρατώντας το 90αρι του με προσέχει. Δευτερόλεπτα αργότερα και ενώ παίρνω τις τελευταίες ανάσες πριν εγκαταλείψω την επιφάνεια ένας υπόκωφος θόρυβος διαταράσσει την απόλυτη ηρεμία που επικρατεί. Είναι ο Κώστας ο οποίος έχει αντιληφθεί την είσοδο των μεγάλων θηρευτών! ΜΑΓΙΑΤΙΚΑ! Ένα κοπάδι γύρω στα 30 ψάρια βάρους 15 έως 18 κιλών κάνει την εμφάνιση του απ’ τα αριστερά και σε βάθος γύρω στα 13 μετρα.”Ψαρούκλες” σκέφτηκα.
Μόνο που λίγα μέτρα πιο μπροστά, στο ίδιο βάθος και ξεκομμένο απ’ το κοπάδι ένα πλάσμα ξεχωριστό ξεπροβάλλει σε μπλε φόντο, ένα ψάρι αγέρωχο χωρίς καμία αίσθηση φόβου, ένας πραγματικός γίγαντας των μπλε νερών, διπλάσιο σε μέγεθος από τα αλλά, έρχεται να τραβήξει εξ’ ολοκλήρου την προσοχή μου, σαν να ήταν μόνο “Αυτός” παρόν στην πράξη που εκτυλίσσεται και εγώ ένας απλός θεατής που θαυμάζει με δέος αυτό που η φύση χαρίζει στο βλέμμα του…
Η στιγμή της βολής
Χωρίς δεύτερη σκέψη παίρνω ανάσα και βουτάω στο “όνειρο”! Δυο-τρεις γεμάτες πεδιλιές μέχρι να υπερνικήσω τη θετική πλευστότητα και αφήνομαι στο μπλε… Ο γίγαντας μαζί με τα υπόλοιπα ψάρια αρχίζει να βυθίζεται ομαλά προς την άβυσσο. Προσπαθώντας να παραμείνω όσο το δυνατόν πιο αθόρυβος και συνάμα να μη χάσω το μεγάλο ψάρι απ’ τα μάτια μου, πλανάρω παράλληλα και απομακρυνόμενος από αυτό με την ελπίδα να του κινήσω την περιέργεια. Η τεχνική μου φαίνεται να αποδίδει στα μικρότερα ψάρια τα οποία στρέφονται προς το μέρος μου και πλησιάζουν προοδευτικά. Δεν θα ήταν άσχημα ένα ψάρι πάνω από 15 κιλά να κοσμεί το ψυγείο μας στην επιστροφή… Μόνο που ο γίγαντας είναι εκεί, απομακρύνεται σταδιακά αλλά δεν έχει χαθεί ακόμη απ’ το οπτικό μου πεδίο. 15αρια μπορεί να έχεις ξανά την τύχη, το άλλο είναι “once in a lifetime”!
Αδιαφορώντας λοιπόν για τα μικρότερα ψάρια κινούμαι με τη βοήθεια της αρνητικής πλευστότητας προς την πιθανή πορεία του ψαριού. Και αυτή είναι η στιγμή που κάθε ψαροντουφεκάς έχει ονειρευτεί και εύχεται να ζήσει…
Ο μεγάλος μάης αλλάζει πορεία 180 μοιρών και αρχίζει να πλησιάζει. Τα μάτια μου εξαπολύουν φλόγες αλλά διατηρώ την ψυχραιμία μου! Το μεγάλο ψάρι έρχεται απ’ το πλάι διστακτικά να με περιεργαστεί κι αμέσως “κεφαλώνει”! Γητευτής και γητεμένος απ’ το θέαμα στέκω μετέωρος σαν αιθερικό στα μεσόνερα καρτερεύοντας τον αδάμαστο θηρευτή. Το ψάρι δύσπιστο για τις προθέσεις του απρόσκλητου επισκέπτη, στρέφει και πάλι ελαφρώς στο πλάι αλλά δίχως να απομακρυνθεί.
Αυτή είναι η ευκαιρία μου! Τεντώνω το μακρύ τουφέκι ευθυγραμμίζοντας την άκρη της βέργας με το ψάρι και πατώ τη σκανδάλη! Παύση… Σαν να σταμάτησε ο χρόνος. Κλάσματα δευτερολέπτου που μοιάζουν αιώνες μέχρι να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει…
Το «φευγιό» του γίγαντα
Το ψάρι ακάθεκτο συνεχίζει την πορεία του στο μπλε σαν να μην έχει προηγηθεί τίποτα από τα παραπάνω. Κι όμως, η 7αρα βέργα έχει πλήξει το γίγαντα σε καίριο σημείο (στο ύψος απ’ τα βράγχια και κέντρο). Ανακουφισμένος βλέποντας τη βέργα να έχει διαπεράσει το ψάρι και το φτερό να παραμένει ανοιχτό, επιστρέφω στην επιφάνεια λύνοντας το μουλινέ και αγαντάροντας προσεκτικά. Ενημερώνω το ζευγάρι μου πως στην άκρη της βέργας βρίσκεται το μεγάλο του κοπαδιού ενώ αυτός προετοιμάζεται για το δευτέρωμα.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή το ψάρι δεν έχει δείξει ακόμη τις δυνάμεις του. Ο Κώστας καταδύεται και τότε το μεγάλο μαγιάτικο αποφασίζει να μου κάνει μια μικρή επίδειξη της πελαγίσιας του δύναμης! Οι “πατητές” διαδέχονται η μια την άλλη ενώ τα λίγα μέτρα που του είχα κερδίσει επιστρέφονται σ’ αυτό! Το ψάρι παρότι καλά χτυπημένο αρνείται να παραδοθεί βαθαίνοντας κι άλλο, με αποτέλεσμα η πρώτη απόπειρα για δευτέρωμα να πάει στράφι. Γρήγορη αλλαγή χεριών όπλου και σχοινιού μουλινέ με τον Κώστα, δυο-τρεις καλές ανάσες και φύγαμε για το “grand finale”!
Με ψυχρό αίμα και αποφασιστικότητα καταφέρνω μια δεύτερη βολή στον αιμόφυρτο γίγαντα ο οποίος και παραδίνεται.
Η μάσκα δε μπορεί πλέον να κρύψει τη χαρά στα μάτια μου. Η συγκίνηση μεγάλη όπως πρόσταζε κι ο προορισμός! Κρατώ στα χέρια μου ένα ψάρι τρόπαιο, που για πολλά χρόνια στοίχειωνε τις γαλάζιες σκέψεις μου! Ευθανασία όπως είθισται, ξεψάρισμα, βίντεο/φωτογραφίες όπως επιβάλει η κατάσταση και μια εσωτερική ικανοποίηση που μόνο όσοι έχουν τολμήσει να ψαρέψουν με μια ανάσα μπορούν να αισθανθούν…
Το ψάρι θα ανεβεί στη βάρκα με τη βοήθεια του Στέλιου και εμείς πλήρεις από συναισθήματα και δυνατές εικόνες θα ακολουθήσουμε. Επιστροφή εσπευσμένα στο λιμάνι αφού ο πάγος στο ψυγείο μας (120 λιτρα) έλιωσε λόγω του όγκου του ψαριού που το διατηρούσε ανοιχτό. Το ταξίδι μας θα λάβει τέλος έτσι ακριβώς όπως σχεδιάστηκε, με δυνατές συγκινήσεις και ένα ψάρι τρόπαιο να μου θυμίζει πως η θάλασσα δε σταματά να μας εκπλήσσει!
Δείτε το χρονικό της σύλληψης στο βίντεο που ακολουθεί, εναλλακτικά πατήστε εδώ
Με εκτίμηση προς τους αναγνώστες και το περιοδικό,
Χριστόφορος Βούδρης.
