Είτε µας αρέσει, είτε όχι, ο χρόνος κάνει τη δουλειά του και περνάει µε αστραπιαίες ταχύτητες, αφού οι εποχές διαδέχονται η µία την άλλη όπως εναλλάσσονται µεταξύ τους οι πτήσεις σε διεθνή αερολιµένα!
Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό, δε µπορώ να σας απαντήσω γιατί οι απόψεις διίστανται. Το µόνο σίγουρο είναι πως ο χρόνος συµπαρασύρει στο πέρασµά του τα πάντα, κάνοντάς µας πάντα σοφότερους. Εµείς από τη µεριά µας, πρέπει να αναπροσαρµόζουµε τις κινήσεις µας σε όλους τους τοµείς και να προχωράµε.
Αυτό συµβαίνει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, οπότε γιατί να µη γίνεται το ίδιο και στο ψάρεµα; Με όποια τεχνική ή τεχνικές µας αρέσει να καταπιανόµαστε στον υγρό στίβο του ψαρέµατος, ένα είναι το σίγουρο: τίποτα δεν είναι σταθερό και τίποτα δεν παραµένει αµετάβλητο στις εναλλαγές των εποχών, ούτε λοιπόν και η συρτή αφρού µε την οποία θα ασχοληθούµε.
Το φθινόπωρο οι κυνηγοί κάνουν την εµφάνισή τους.
Ανάλογα µε την εποχή που διανύουµε, είναι φυσικό να απευθυνόµαστε σε διαφορετικά είδη ψαριών. Πολλές φορές, στις περιοχές που δραστηριοποιούµαστε µπορεί να συναντήσουµε ίδια είδη ψαριών σε διαφορετικές εποχές, να έχουµε όµως διαφορές στα µεγέθη τους. Τι εννοώ θα το καταλάβουµε παρακάτω.
Αναδροµή
Την άνοιξη αναφερθήκαµε στην υπερελαφριά µορφή της τεχνικής, και αναλύσαµε εξοπλισµό, τρόπο ψαρέµατος, είδη ψαριών που στοχεύουµε και γενικότερα τι πρέπει να προσέξουµε ώστε να αυξήσουµε τις πιθανότητες για κάποιο θετικό αποτέλεσµα.
Είπαµε επίσης, ότι η εποχική διάρκεια της συγκεκριµένης µορφής συρτής αφρού ξεκινάει την άνοιξη και τελειώνει περί τα τέλη του φθινοπώρου. Εδώ ακριβώς συναντάµε αυτό που ανέφερα πριν, δηλαδή ίδια ψάρια, σε διαφορετικά µεγέθη. Παραδείγµατος χάριν τα κοκκάλια. Όσο προχωράει το φθινόπωρο και αρχίζουν τα νερά να δροσίζουν, βλέπουµε πως τα µεγέθη ανεβαίνουν εντυπωσιακά, αφού τα µεγάλα άτοµα του είδους εγκαταλείπουν τελευταία τις ρηχές ζώνες της ακτογραµµής. Αυτή την εποχή τα ψάρια είναι πολύ δραστήρια για εύρεση τροφής, προκειµένου να αποθηκεύσουν λίπος για το χειµώνα που ακολουθεί. Το ίδιο ισχύει και µε τα µελανούρια, τα οποία συναντάµε σε αξιοθαύµαστα µεγέθη κατά τους φθινοπωρινούς µήνες. Μελλοντικά θα αναφερθούµε εκτενέστερα στο ψάρεµα αυτού του «µικρού γίγαντα» της υπερελαφριάς συρτής.
Η απόχη πρέπει να είναι πάντα σε ετοιµότητα.
Είδη ψαριών στις παρυφές του χειµώνα
Η συρτή αφρού θα λέγαµε πως «αλλάζει πρόσωπο» όσο αφήνουµε πίσω µας τους καλοκαιρινούς και φθινοπωρινούς µήνες, όπως ακριβώς αλλάζουν και οι καιρικές συνθήκες. Να ξεκαθαρίσουµε πως αναφερόµαστε στην ελαφριά έως µεσαία συρτή αφρού, και όχι στο λεγόµενο heavy trolling το οποίο είναι από µόνο του ένα ξεχωριστό, µεγάλο κεφάλαιο.
Όσο το θερµόµετρο κατεβαίνει και τα νερά δροσίζουν, η συρτή αφρού αποκτά άλλη διάσταση και µας χαρίζει πολύ όµορφες στιγµές και συγκινήσεις. Καθώς το φθινόπωρο πλησιάζει προς την «εκπνοή» του, το σκηνικό αλλάζει. Τα τελευταία κοκκάλια που έχουν αποµείνει παίρνουν πορεία προς τα βαθιά, ανανεώνοντας το ραντεβού µας για την άνοιξη. Το ίδιο συµβαίνει και µε τα µελανούρια, τα οποία κατευθύνονται προς τις µεσοπέλαγες ξέρες για να ξεχειµωνιάσουν.
Τα ψάρια που πλησιάζουν τις ρηχότερες ζώνες αυτή την εποχή, είναι ιδιαίτερα µαχητικά, καθώς είναι «καθαρόαιµα» κυνηγιάρικα, µε µεγάλα αποθέµατα δύναµης για το µέγεθός τους. Παλαµίδες, κυνηγοί, διάφορα τονοειδή όπως ντάσκες, καρβούνια, ρείκια, έρχονται να αναµετρηθούν µε τον ελαφρύ εξοπλισµό µας. Στο πέρασµά τους αποδεκατίζουν ολόκληρα κοπάδια σαρδέλας, γόπας, παπαλίνας και γενικά κάθε λογής µικρόψαρου, αφήνοντας πίσω τους µόνο λέπια που βυθίζονται αργά προς το βυθό. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάµε τα µεγάλα γοφάρια, τους λούτσους και τα λαβράκια, τα οποία πλησιάζουν την ακτογραµµή µας αυτή τη περίοδο και µας χαρίζουν πολύ όµορφες στιγµές, γεµάτες αδρεναλίνη.
Oι απόκρυµνοι κάβοι αποτελούν τα καλύτερα σηµεία.
Τόποι ψαρέµατος
Ξεκινώντας τη συρτή µας, µπορούµε να αναζητήσουµε τα ψάρια κυριολεκτικά από τη µπούκα του λιµανιού, µέχρι ακόµα και κάποια µεσοπέλαγα περάσµατα, ως και κάβους σε νησιά και βραχονησίδες. Η έκπληξη µπορεί να καραδοκεί παντού!
Οι παλαµίδες κάνουν πολλές φορές το καρτέρι τους στους λιµενοβραχίονες, και τα αναρίθµητα κολπάκια και κάβους της πατρίδας µας. Όσο περισσότερο κρυώνουν τα νερά, τόσο πιο επιθετικές γίνονται, ενώ και µπορεί να φτάσουν σε εντυπωσιακές διαστάσεις όσο προχωρά ο χειµώνας. Τα τονοειδή επίσης πλησιάζουν σε ρηχότερες ζώνες, πολλές φορές κοπαδιαστά, κυνηγώντας αδιακρίτως τα µικρόψαρα που έχουν την ατυχία να βρεθούν στο οπτικό τους πεδίο. Σε αυτό το σηµείο θα πρέπει να τονίσουµε πως ένα εξαιρετικό σηµείο για να κάνουµε τη συρτή µας, είναι γύρω από τα αγκυροβοληµένα πλοία που βρίσκονται ανοιχτά από λιµάνια. Το µεγάλο βύθισµα των πλοίων αυτών, µπορούµε να πούµε πως προσοµοιάζει σε τεχνητό ύφαλο που τραβάει σα µαγνήτης τα κοπάδια µικρόψαρων και κατά συνέπεια τους θηρευτές τους. Γνωρίζουµε ακόµα, ότι οι κυνηγοί αρέσκονται να τριγυρνάνε σε σκιερά µέρη, οπότε τα πλοία αυτά αποτελούν το ιδανικό τους «στέκι». Επιπλέον, µε την πτώση της θερµοκρασίας της θάλασσας, στο παιχνίδι µπαίνει και η συρτή για λαβράκια, τα οποία µετακινούνται σε ρηχότερα νερά για να ξεκινήσουν τη διαδικασία της αναπαραγωγής τους. Όταν πλέον τα νερά έχουν παγώσει για τα καλά, µπορούµε να συναντήσουµε µεγάλους «λύκους» ακόµα και σε πολύ µικρό βάθος κατά µήκος της ακρογραµµής µας, σε µπούκες λιµανιών και κολπίσκους. Με ψιλά εργαλεία, η συρτή για λαβράκια αποτελεί ένα πολύ αποδοτικό και διασκεδαστικό ψάρεµα και µας χαρίζει µοναδικές στιγµές. Φυσικά δε θα πρέπει να ξεχνάµε τα χειµωνάτικα γοφάρια, αλλά και τους λούτσους, αρπακτικά που µπαίνουν µε αξιώσεις στο κάδρο των εξορµήσεών µας. Είναι πολύ σηµαντικό να θυµόµαστε πως εκεί που θα συναντήσουµε τα λαβράκια, µπορεί να γυροφέρνουν τα γοφάρια και οι λούτσοι, ενώ τριγύρω από ιχθυοκαλλιέργειες τα σαγόνια των γοφαριών παραµονεύουν για οτιδήποτε κινείται.
Τα τελευταία κοκκάλια του φθινοπώρου.
Κατάλληλες ώρες
Είναι γνωστό ότι οι πρωινές και απογευµατινές ώρες, είναι οι πιο αποδοτικές στις περισσότερες τεχνικές ψαρέµατος. Έτσι, η χειµερινή συρτή αφρού δε θα µπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Φυσικά έχουν γίνει συλλήψεις και µάλιστα ψαριών µεγάλου µεγέθους και τις µεσηµβρινές ώρες, ενώ ανά πάσα στιγµή µπορεί να βρεθούµε στο πέρασµα ενός κοπαδιού παλαµίδων και τονοειδών.
∆ε θα ξεχάσω µία χειµωνιάτικη µέρα του Γενάρη, µε ξεροβόρι τόσο «κοφτερό» που άνοιγε και κονσέρβα! Όλες τις πρωινές ώρες δεν είχαµε πάρει ούτε χτύπηµα στη συρτή, παρά τις πολλές εναλλαγές τεχνητών στην αρµατωσιά και τα αλλεπάλληλα περάσµατα από κάβους, τα οποία στο παρελθόν µας είχαν δώσει όµορφες παλαµίδες. Αφού η ώρα είχε πάει πια δύο το µεσηµέρι, σκέφτηκα να κάνω ένα τελευταίο πέρασµα από ρηχότερες ζώνες, κοντά στην παραλία της περιοχής. Για να είµαι ειλικρινής, η ελπίδα µου είχε χαθεί µαζί µε τον ήλιο, αφού εκείνη την ηµέρα η βαριά συννεφιά είχε καλύψει τα πάντα. Ξαφνικά, και ενώ το µυαλό µου σκεφτόταν ήδη τη ζεστασιά του αυτοκινήτου όπου θα βρισκόµουν σε λίγο, το νήµα άρχισε να ξετυλίγεται σαν τρελό από τον bait casting µηχανισµό του καλαµιού µου. Μόλις έβγαλα το καλάµι από την καλαµοθήκη, κατάλαβα ότι η µπονίτα που είχα στο παράµαλλο είχε κάνει µία πολύ καλή σύλληψη. ∆υνατά κεφάλια έδειξαν γρήγορα τον κυνηγιάρικο χαρακτήρα του ψαριού. Πράγµατι, µετά από µία όµορφη µάχη, µία παλαµίδα που ξεπερνούσε τα τέσσερα κιλά είχε µπει στο φουσκωτό. Φυσικά δε χρειαζόµουν κάτι άλλο και έτσι η διαδικασία µαζέµατος εξοπλισµού και φουσκωτού επισπεύστηκε, αφού το καλοριφέρ του αυτοκινήτου µε καλούσε όπως οι σειρήνες τον Οδυσσέα!
Τα vibration αναλαµβάνουν δράση.
Ένα άλλο κεφάλαιο της συρτής αφρού, είναι το βραδινό ψάρεµα. Για όσους αντέχουν το κρύο και την υγρασία, ας δοκιµάσουν τη βραδινή συρτή για λαβράκια πολύ κοντά στην ακτογραµµή, σε παραλίες, µπούκες λιµανιών και εκβολές ποταµών. Επίσης το βράδυ καραδοκούν και οι λούτσοι, οι οποίοι όταν έχει και φεγγαράδα ψάχνουν για αίµα σαν τους βρυκόλακες!
Καιρικές συνθήκες
Το ότι κάποιες συγκεκριµένες καιρικές συνθήκες είναι πιο αποδοτικές σε ορισµένες περιοχές της πατρίδας µας, δε σηµαίνει ότι θα είναι το ίδιο αποδοτικές και σε άλλες. Ωστόσο, θα µπορούσαµε να πούµε πως ο ελαφρύς κυµατισµός µε βοριαδάκι κάνει τα ψάρια συνήθως πιο δραστήρια στην αναζήτηση της τροφής τους και φυσικά πιο «ευάλωτα» στα τεχνητά µας. Οι «βαριές», µουντές ηµέρες µε ανακατεµένη θάλασσα, είναι συνήθως καλός οιωνός για µία επιτυχηµένη εξόρµηση, ενώ αντίθετα οι ηµέρες µε έντονη ηλιοφάνεια και συνθήκες άπνοιας, µάλλον θα µας προδιαθέσουν για όχι και τόσο καλά αποτελέσµατα (χωρίς βέβαια αυτό να σηµαίνει πως δεν έχουµε πάρει ψάρια και µε τέτοιες συνθήκες). Όπως έχουµε ξαναπεί, στη θάλασσα τίποτα δεν είναι δεδοµένο.
Κι όµως… ήρθε σηµαδεµένο από άλλο θηρευτή!
Ωστόσο η παρατηρητικότητα και η εµπειρία µας οδηγεί µε σχετική ασφάλεια σε κάποια συµπεράσµατα. Οι νότιοι άνεµοι είναι συνήθως απαγορευτικοί, αφού αφενός δηµιουργούν υψηλό κυµατισµό και αφετέρου αποµακρύνουν τα ψάρια από τα σηµεία που συνήθως τα αναζητάµε. Αυτό που θα πρέπει να προσέξουµε πάρα πολύ τη χειµερινή περίοδο, είναι οι απότοµες µεταβολές του καιρού που µπορεί να συµβούν ανά πάσα στιγµή. Έ
τσι τα µάτια µας πρέπει να είναι συνεχώς ανοιχτά, ώστε να αντιληφθούµε αµέσως την οποιαδήποτε επερχόµενη επιδείνωση των καιρικών συνθηκών, όπως πχ. κάποια ξαφνική µπόρα ή ενίσχυση των ανέµων. Μεγάλη προσοχή λοιπόν, επάρκεια καυσίµων, εφεδρικά στεγνά ρούχα, νιτσεράδες και ότι άλλο µπορεί να µας φανεί χρήσιµο, πρέπει ασυζητητί να υπάρχουν στο σκάφος µας. Τέλος, αν επιχειρήσουµε να κάνουµε βραδινή συρτή, η ήσυχη θάλασσα είναι σύµµαχός µας, αφού η οποιαδήποτε επιφυλακτικότητα των ψαριών αµβλύνεται συνήθως από το σκοτάδι.
Μηχανισµοί ιδανικοί για συρτή και όχι µόνο.
Εξοπλισµός – Τεχνητά
Η ελαφριά έως µεσαία συρτή, για εµένα τουλάχιστον, δεν απέχει και πολύ από την υπερελαφριά συρτή ως προς την αίσθηση. Αυτό φυσικά έχει να κάνει περισσότερο µε τον εξοπλισµό που χρησιµοποιούµε, σε συνάρτηση βέβαια και µε το είδος και µέγεθος των ψαριών. Εδώ δε χρησιµοποιούµε παράµαλλα της τάξεως των 0,16-0,18 mm ή καλάµια µε casting weight 5-20 gr και 1000άρηδες µηχανισµούς. Όχι ότι αυτός ο εξοπλισµός δε µπορεί να ανταποκριθεί σε µια παλαµίδα ή ένα τονάκι (αναλόγως βέβαια το µέγεθος), αλλά δε χρειάζεται να φτάνουµε στα άκρα και να αφήνουµε τεχνητά να κρέµονται σα σκουλαρίκια επάνω στα ψάρια!
Βέβαια, έχω δει και την άκρως αντίθετη αντίληψη και φιλοσοφία, αφού έχει τύχει να γνωρίσω φίλους που χρησιµοποιούν εξοπλισµό ο οποίος απευθύνεται µάλλον σε … µαµούθ, παρά στα ψάρια για τα οποία συζητάµε. Μιλάµε δηλαδή για καλάµια 50 λιµπρών, µηχανισµούς που παραπέµπουν σε βίντζια και παράµαλλα από 0,70 χιλ. και πάνω. Όσο για το νήµα, περισσότερο σε σπάγκο από καλούµπα χαρταετού φέρνει, ενώ το µέγεθος των τεχνητών φοβίζει και τάνκερ!
Τα τονοειδή µας περιµένουν!
Για να βάλουµε λίγο τα πράγµατα στη θέση τους λοιπόν, να τονίσουµε και πάλι ότι δε µιλάµε για συρτή ανοικτής θαλάσσης και δεν απευθυνόµαστε σε τούνες ή marlin, αλλά στοχεύουµε σε κυνηγόψαρα µεσαίου µεγέθους, συνήθως από 1 έως 5 κιλά. Φυσικά µπορεί να υπάρξουν και µεγαλύτερες συλλήψεις, αλλά και γι’ αυτές µπορούµε να εξοπλιστούµε κατάλληλα, χωρίς να φτάνουµε σε υπερβολές. Το ζητούµενο είναι να έχουµε τη σωστή αίσθηση στην ανάκτηση του ψαριού, ώστε να υπάρχει και η ανάλογη διασκέδαση. Ερασιτέχνες ψαράδες είµαστε, ας χαρούµε το χόµπυ µας µε τα κατάλληλα εργαλεία. Το να ανεβάσουµε στο σκάφος ένα τονάκι ή µια παλαµίδα 2 ή 3 κιλών µε βαρύ εξοπλισµό, δε νοµίζω πως είναι το ζητούµενο.
Ξεκινώντας από τα καλάµια, µπορούµε κάλλιστα να χρησιµοποιήσουµε κάποιο τύπου spinning µε c.w. 15-50 gr ή καλάµια τύπου baitcasting µε «νύχι» στήριξης (σκανδάλη) στη λαβή του. Το χέρι µας «κουµπώνει» στο καλάµι µε τέτοιο τρόπο, ώστε να µην έχουµε καταπόνηση του καρπού. Σε πολλά καλάµια αυτού του τύπου δεν αναφέρεται c.w., αλλά αναγράφεται η κατηγορία της πετονιάς που µπορούν να διαχειριστούν αυτά σε λίµπρες, ώστε να υπάρχει «αγαστή» συνεργασία µεταξύ τους. Αν π.χ το καλάµι γράφει 10-20 lb και φορτώσουµε στο µηχανισµό µας πετονιά µε αντοχή µικρότερη των 10 λιµπρών (4,5 κιλά), τότε το καλάµι θα αντέξει σε ένα δυνατό ψάρι, αλλά η πετονιά δε θα µπορέσει να ανταπεξέλθει πχ. σε ένα απότοµο και βίαιο κεφάλι του, και θα σπάσει εύκολα. Στην αντίθετη περίπτωση, όταν δηλαδή γεµίσουµε το µηχανάκι µε πετονιά αντοχής > 20 lb (> 9 κιλά), η πετονιά θα αντέξει σε ένα απρόσµενα δυνατό ψάρι που θα ξεγελαστεί από τα τεχνητά µας, αλλά κάτω από µία µεγάλη στιγµιαία τάση το καλάµι … θα αποκτήσει ένα ή περισσότερα τεµάχια από τα κανονικά του! Σε αυτό το είδος συρτής πάντως, η κατηγορία καλαµιού που θα προτιµήσουµε είναι από 10 έως 20 το πολύ λίµπρες, ανάλογα φυσικά και µε τα τεχνητά που θα χρησιµοποιήσουµε.
Με ψιλά εργαλεία η διασκέδαση είναι δεδοµένη!
Όσον αφορά στους µηχανισµούς, θα πρέπει να επιλέγονται σε συνάρτηση µε το καλάµι µας. Αν χρησιµοποιούµε για παράδειγµα καλάµια τύπου spinning µε c.w. έως 50 gr, ένας µηχανισµός µεγέθους 5000 είναι συνήθως αρκετός. Το νήµα µας δε χρειάζεται να έχει διάµετρο µεγαλύτερη από 0.22 mm, ενώ το παράµαλλό µας θα είναι από fluorocarbon διατοµής 0,28-0,33 χιλ. Φυσικά καλό θα είναι να έχουµε στο σκάφος µας κι ένα σετάκι πιο «βαρύ», για τις περιπτώσεις που µπορεί να συναντήσουµε ψάρια µεγαλύτερου µεγέθους από αυτά που συνήθως αναζητούµε. Το µέγεθος των τεχνητών αυτήν την εποχή µπορεί να κυµαίνεται από 8 έως 14 εκατοστά, ενώ τα vibration ή αλλιώς «µπονίτες» µεγέθους 7-10 εκατοστών, «δίνουν τα ρέστα τους» στο συγκεκριµένο χρονικό σηµείο! Φυσικά και τα γνωστά µας χελάκια τύπου raglou κάνουν πολύ καλή δουλειά και µάλιστα σε µεγάλη ποικιλία ψαριών.
Οι φυσικοί χρωµατισµοί που παραπέµπουν σε σαρδελί, παπαλίνα, γαυράκι, σκουµπράκι, ζαργάνα, αθερίνα, γοπάκι κλπ., είναι τις περισσότερες φορές οι πιο αποδοτικοί. Τη νύχτα βέβαια µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε και τεχνητά φωσφόρου. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάµε και την απόχη που πρέπει να είναι πάντα δίπλα µας, ενώ καλό θα είναι να έχει διχτάκι από µισινέζα µε µεγάλο «µάτι», ώστε να µη γίνεται κουβάρι µε τις σαλαγκιές του τεχνητού. Τέλος, θα σας παρότρυνα να έχετε και ένα καλάµι spinning έτοιµο για βολές, γιατί µπορεί να φανεί χρήσιµο ανά πάσα στιγµή. Το γιατί θα το δούµε παρακάτω.
Η χρήση δύο καλαµιών αυξάνει τις πιθανότητες strike!
Τρόπος ψαρέµατος
Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι «δεν είναι και καµία επιστήµη βρε αδερφέ να κάνεις συρτή, παίρνεις µια βάρκα, ένα καλάµι, µερικά τεχνητά και ξεκινάς τη βαρκάδα σου». Σωστά. Κάπως έτσι ξεκινάς. Το ίδιο έκανα κι εγώ πριν από καµιά τριανταριά χρόνια. Τα τεχνητά εκείνης της εποχής στα παιδικά µου µάτια, φάνταζαν σαν υπερόπλα! Όµως από τότε άλλαξαν πολλά. Τα ψάρια είναι σαφώς λιγότερα, ενώ αυτά που έχουν αποµείνει, προκειµένου να επιβιώσουν, έχουν καταγράψει στο DNA τους πληροφορίες που εµείς τους έχουµε περάσει, µε αποτέλεσµα να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικά. Αυτό βέβαια συµβαίνει σε συνάρτηση µε το σύγχρονο εξοπλισµό. Όσο περισσότερο βελτιώνονται τα εργαλεία µας, τόσο πιο δύστροπα γίνονται τα ψάρια σταδιακά, κι όσο συµβαίνει αυτό, τόσο περισσότερο εξελίσσουν οι βιοµηχανίες τα προϊόντα τους. Μιλάµε λοιπόν για ένα φαύλο κύκλο χωρίς τέλος. Είτε µας αρέσει όµως, είτε όχι, αυτή είναι η πλατφόρµα πάνω στην οποία θα πρέπει να κινηθούµε.
Πάµε να δούµε µερικά σηµεία που αξίζει να αναφερθούν:
1) Παρατηρητικότητα. Πολλές φορές τα κυνηγιάρικα που στοχεύουµε ανεβαίνουν στην επιφάνεια, κυνηγώντας και αποδεκατίζοντας τα µικρόψαρα της περιοχής. Έτσι λοιπόν, όταν δούµε να συµβαίνει αυτό το «φαγοπότι», δεν έχουµε παρά να προσεγγίσουµε µε προσοχή τη περιοχή και να διεκδικήσουµε κι εµείς το «µερτικό» µας. Είναι πολύ βασικό να πούµε πως δεν πρέπει να κατευθυνθούµε προς το κέντρο του κοπαδιού των ψαριών, αλλά περιµετρικά. Σε αντίθετη περίπτωση το κοπάδι θα «σπάσει», µε αρνητικά αποτελέσµατα τις περισσότερες φορές.
Στον εντοπισµό των κοπαδιών, σηµαντική βοήθεια µας παρέχουν οι φίλοι µας οι ρουφιάνοι! Ποιοι είναι αυτοί; Μα φυσικά οι γλάροι που διεκδικούν και εκείνοι το µερίδιό τους από το «µπουφέ» της γαλανής και γίνονται ορατοί από µεγάλη απόσταση. Παραπάνω είπα ότι θα είναι καλό να έχουµε έτοιµο ένα καλάµι spinning για βολές και τώρα ήρθε η ώρα να γίνω πιο σαφής. Πολλές φορές, όταν περνάµε κοντά από κοπάδια ψαριών που έχουµε εντοπίσει, βλέπουµε ότι αγνοούν τα τεχνητά µε τα οποία κάνουµε συρτή. Τότε µπορούµε να προσεγγίσουµε τα κοπάδια µε το σκάφος µας και να κάνουµε spinning µε τεχνητά surface, popper, vibration, διάφορα πλανάκια, σιλικονούχα µε µποµπάρδα κλπ. Με αυτόν τον τρόπο δεν είναι λίγες οι φορές που γίνεται η έκπληξη και το ψάρεµά µας παίρνει άλλη τροπή! Σε µελλοντικό άρθρο θα αναφερθούµε διεξοδικότερα στο spinning από σκάφος.
Το φθινόπωρο στις ρηχές ζώνες οι µικρές στήρες κάνουν πάρτυ! Φυσικά τις απελευθερώνουµε.
2) Ταχύτητα. Μεγάλη προσοχή πρέπει να δείχνουµε στη σωστή ταχύτητα του σκάφους µας. Αυτή καθορίζεται κυρίως από δύο παράγοντες. Πρώτον από το είδος και µέγεθος του τεχνητού που θα χρησιµοποιήσουµε, και δεύτερον από τα ψάρια στα οποία απευθυνόµαστε. Για παράδειγµα, τα τεχνητά µε µακριές γλώσσες, οι µπονίτες, τα µεγάλα χελάκια κλπ., χρειάζονται υψηλότερες ταχύτητες, που µπορεί να ξεπεράσουν ακόµα και τους 4 κόµβους. Φυσικά αυτές τις ταχύτητες τις προτιµούν τα τονοειδή, οι παλαµίδες, τα γοφάρια κλπ, ενώ τα λαβράκια αρέσκονται σε πιο αργές ταχύτητες και φυσικά σε τεχνητά που ανταποκρίνονται σε αυτές όπως τα minnows, τα µικρά χελάκια, τα µικρά vibration κλπ.
3) Εναλλαγές τεχνητών. Ένα πολύ συχνό λάθος που κάνουµε όλοι µας, είναι να είµαστε προσκολληµένοι σε κάποια τεχνητά και σε χρωµατισµούς που µας έχουν δώσει ψάρια κάτω από ορισµένες συνθήκες (καιρός, τόπος, συνήθειες ψαριών ανά περιοχή, είδος γόνου που υπάρχει κλπ). Αυτό σε καµία περίπτωση δε σηµαίνει ότι τα συγκεκριµένα τεχνητά θα είναι το ίδιο αποδοτικά σε κάθε µας εξόρµηση. Αν ήταν έτσι, θα είχαµε δύο-τρία τεχνητά και θα κάναµε τη δουλειά µας µια χαρά, ανέξοδα και χωρίς να σπαζοκεφαλιάζουµε ποιο µπορεί να είναι πιο αποτελεσµατικό από κάποιο άλλο. Γι’ αυτό το λόγο, δεν ξεχνάµε πως πρέπει να κάνουµε συχνές αλλαγές τεχνητών, τόσο σε χρωµατισµούς, όσο και σε µέγεθος.
4) Κυµατισµός που επικρατεί. Όταν υπάρχει ένας κυµατισµός της τάξεως των 2-3 µποφώρ περίπου, τα ψάρια δε διστάζουν να προσεγγίσουν την επιφάνεια, ενώ όταν επικρατεί άπνοια, τις περισσότερες φορές τα ψάρια δραστηριοποιούνται χαµηλότερα. Ακόµα κι αν τα δούµε να έχουν «αφρώσει», δύσκολα θα χτυπήσουν στα τεχνητά µας που δουλεύουν πολύ κοντά στην επιφάνεια. Έτσι καλό θα είναι να χρησιµοποιήσουµε τεχνητά που κατεβαίνουν χαµηλότερα, αυξάνοντας τις πιθανότητες για κάποια επίθεση.
5) Απόσταση τεχνητού από το σκάφος. Καλό θα είναι να πειραµατιζόµαστε και µε την απόσταση της συρτής από τη πρύµνη µας, αφού κάποιες φορές τα ψάρια είναι πιο δραστήρια σε µικρότερη απόσταση από τα απόνερα της προπέλας µας και άλλοτε όχι.
Όπως καταλάβατε, άβυσσος δεν είναι µόνο η ψυχή της γυναίκας, αλλά και των ψαριών! Είπαµε πως τίποτα δεν είναι δεδοµένο και αυτονόητο. Το µόνο αυτονόητο είναι πως πρέπει να οπλιστούµε µε σωστό εξοπλισµό, να έχουµε υποµονή κι επιµονή, να εφαρµόζουµε κάποιες γενικές αρχές και µεθόδους, να συζητάµε µε τους πιο έµπειρους, και τότε µπορούµε να είµαστε σίγουροι πως η γαλανή θα µας δώσει αυτό που µας αξίζει.
Μελλοντικά θα ασχοληθούµε µε κάποιες ιδιαίτερες πτυχές της συρτής, που τις περισσότερες φορές αγνοούµε. Ως τότε να είστε όλοι καλά και… keep trolling!