Σε αντίθεση µε άλλα ψάρια του βυθού όπως η συναγρίδα και το µαγιάτικο, στο ψάρεµα του φαγκριού η κλασσική τεχνική της συρτής µε σταθερή ταχύτητα, σταθερό µολύβι φύλακα, και µακρύ παράµαλλο, δε φαίνεται να έχει και τις καλύτερες αποδόσεις.
Επιπόλαιο κάρφωμα φαγκριού στο πλάι.
Τα φαγκριά εµφανίζονται ξαφνικά κοπαδιαστά σε συγκεκριµένους τόπους, και οι µετακινήσεις τους είναι µικρές. Ενώ περιµετρικά, λόγω της µορφολογίας του βυθού, µικρότερα ψάρια όπως σκαθάρια και µανάλια δηµιουργούν συχνά ένα τείχος για τα δολώµατά µας. Πριν ακόµα πλησιάσουµε τα φαγκριά. Το φαγκρί θα χτυπήσει στα δολώµατά µας για να φάει µόνο µερικές ώρες της ηµέρας.
Τις υπόλοιπες ώρες, οι επιθέσεις στο σύνολό τους θα έλεγα είναι ότι είναι περιορισµένες, µε καθαρά χωροκρατικό χαρακτήρα. Οι χωροκρατικές επιθέσεις επιβάλλουν την άριστη κατάσταση του ζωντανού µας δολώµατος. Ώστε να διατηρεί τα φυσικά του χρώµατα έντονα και να διαθέτει µεγάλη κινητικότητα. Αφού, λοιπόν, εντοπίσουµε τα ψάρια µε το βυθόµετρο (όση ώρα και να πάρει αυτή η διαδικασία), θα µετακινηθούµε σχεδόν από πάνω τους και θα τα ψαρέψουµε µε συρτοκαθετή. Το καλάµι µας θα πρέπει να είναι πάνω από 2 µέτρα, παραβολικό, κατηγορίας 20 lb για ψάρια έως 10 κιλά και 20+ lbs για µεγαλύτερα.
Με το συρόµενο παράµαλλο αφενός έχουµε καλύτερη αίσθηση των αντιδράσεων του δολώµατος και των χτυπηµάτων που δέχεται από τα ψάρια. Αφετέρου σε κάθε τράβηγµα του ψαριού δεν παρασύρεται µαζί και το µολύβι φύλακας. Γεγονός πολύ επικίνδυνο καθώς µπορεί να ξεκαρφωθεί το αγκίστρι από πάνω του.
Θα χρησιµοποιήσουµε µικρότερο µολύβι φύλακα από ότι για τα άλλα ψάρια του βυθού (ανάλογα πάντα µε το βάθος και τις συνθήκες που επικρατούν), σε συρόµενο παράµαλλο µήκους περίπου 1,5 µέτρων. Το παράµαλλο µε το δόλωµα θα έχει µήκος περίπου 6 µέτρα. Θα είναι διπλαρωµένο στο τέλος και θα έχει αρµατωθεί µε αγκίστρια 8/0 ή 9/0, ικανά να συγκρατήσουν το ψάρι ακόµα και αν πιαστεί εξωτερικά. (Σύνηθες φαινόµενο στα µεγαλύτερα άτοµα του κοπαδιού, όταν απλά προσπαθούν να απωθήσουν ή να θανατώσουν το δόλωµα).
Όταν αποµακρυνθούµε από το κοπάδι ή δούµε ότι µετακινούνται τα ψάρια, µετακινούµαστε και εµείς ελαφρώς. Για να τα προσεγγίσουµε και πάλι. Η ταχύτητά µας θα είναι µικρή, 0,2-0,6 κόµβους. Αν το ρεύµα ή ο αέρας µας ευνοεί, θα προτιµήσουµε να περάσουµε αρόδο µε σβηστή τη µηχανή µέσα από τα ψάρια. Για να µην τα τροµάξουµε. Στις περισσότερες φορές δεν καρφώνουµε στο πρώτο χτύπηµα. Αλλά περιµένουµε δύο ή ακόµα και τρία απανωτά χτυπήµατα και κατόπιν καρφώνουµε. Εκτός και αν τα ψάρια επιµένουν απλά να θανατώνουν τα δολώµατά µας, µε ένα και µοναδικό χτύπηµα.
Εικόνες από διαφορετικά βυθόµετρα όπου εικονίζονται φαγκριά.
Το φαγκρί συνήθως χάνεται γιατί ξεκολλάει το αγκίστρι από το στόµα ή το κορµί του. Όχι γιατί κόβεται η πετονιά ή κάποιος κόµπος. Σε συνδυασµό, λοιπόν, µε την παραβολικότητα του καλαµιού, τα φρένα δε θα πρέπει να είναι πολύ σφιχτά. Ενώ οι κινήσεις µας χρειάζονται απόλυτο συντονισµό και ψυχραιµία σχεδόν µέχρι την επιφάνεια. Αφού το φαγκρί δεν εγκαταλείπει εύκολα τη µάχη!
