Μύκονος: Καρχαρίας και ψαροντουφεκάς διεκδίκησαν το ίδιο μαγιάτικο!
Η απρόβλεπτη εμφάνιση ενός μεγάλου καρχαρία, συνέβη στη Μύκονο όταν δύο φίλοι ψαροντουφεκάδες χτύπησαν ένα μαγιάτικο και προσπαθούσαν να το φέρουν στην επιφάνεια.
Ο Λάμπρος Σιαδήμας και ο Θοδωρής Σαλταβαρέας, κοντά στη δύση του ήλιου, μπροστά από ένα κάβο της Μυκόνου που κοιτά στα ανοιχτά του Αιγαίου, καθώς προσπαθούσαν να χειραγωγήσουν το χτυπημένο ψάρι με το κορδόνι του μουλινέ και να το φέρουν στην επιφάνεια, είδαν το καρχαρία που κινήθηκε προς το πληγωμένο μαγιάτικο. Ο Λάμπρος Σιαδήμας μας εξιστορεί παρακάτω όλη την ιστορία…
Είναι αργά το απόγευμα τέλος καλοκαιριού και βρισκόμαστε με τον φίλο μου Θοδωρή σε έναν ανοιχτό προς το πέλαγος κάβο, στη μέση του Αιγαίου.
Βρεθήκαμε στο μέρος αργά το απόγευμα για μερικά καρτέρια στο σούρουπο και δίχως να έχουμε κάνει κάτι φοβερό ψαρευτικά την προηγούμενη μία ώρα, πριν βγούμε τελείως «κατάκαβα» στο σημείο, ήταν η σειρά του Θοδωρή για την τελευταία κυριολεκτικά βουτιά της ημέρας μιας και ο ήλιος είχε πέσει αρκετά και το φως είχε μειωθεί σημαντικά στο βυθό.
Στην τελευταία αυτή βουτιά λοιπόν, συνέβησαν όλα!
Χάνω τον Θοδωρή, μιας και τράβηξε τη βουτιά αρκετά σε χρόνο σε σχέση με τις προηγούμενες βουτιές του και τελικά τον διακρίνω μακριά μου να αναδύετε με απελευθερωμένο το σχοινί του μουλινέ! Σπάω γρήγορα τη μέση μου και κατευθύνομαι προς το μέρος του. Τον πλησιάζω και του παίρνω το όπλο από τα χέρια για να έχει μια ευκολότερη ανάδυση. Ευτυχώς, γιατί το σχοινί τελείωσε 5 μέτρα πριν βγω στην επιφάνεια.
Με το που αναδύθηκα, νιώθοντας τα έντονα τραβήγματα του ψαριού από κάτω, ανοίγω την κάμερα μου για να γράψω το πιθανό δευτέρωμα ενώ ακόμα δε ξέρω τι έχει χτυπήσει ο Θοδωρής αλλά και πώς είναι χτυπημένο.
Ο Θοδωρής με ενημερώνει πως το ψάρι είναι μαγιάτικο, εκτιμά πως είναι γύρω στα 15 με 20 κιλά και ότι δεν είναι σίγουρος εάν το έχει πάρει καλά γιατί την ώρα που στόχευε το ψάρι ανάμεσα στα πολλά και ήρεμα μαγιάτικα που τον είχαν πλησιάσει και βρίσκονταν γύρω του, ένα απότομο σπάσιμο δίχως αφορμή, χωρίς να καταλάβει από τι προήλθε, τα τρομάζει απότομα και ίσα που πρόλαβε να διορθώσει τη σκόπευση.
Με αυτές τις πληροφορίες και ενώ ξεκινά σιγά-σιγά ο Θοδωρής να μαζεύει προσεκτικά μέτρα από το κορδόνι, έχω ήδη χαλαρώσει και καταδύομαι για να πάω να δευτερώσω το ψάρι που πλέον άρχισα να το βλέπω από την επιφάνεια και εγώ καθαρά.
Την ώρα που καταδύομαι προς το ψάρι το οποίο βρισκόταν περίπου στα 25 μέτρα, διακρίνω μέσα στα σκοτάδια του σούρουπου, μια κίνηση – σιλουέτα που κινείται πολύ περίεργα κάτω χαμηλά στο βυθό στα 35 περίπου μέτρα…
Η πρώτη μου σκέψη προφανώς είναι ότι το χτυπημένο ψάρι, το ακολουθεί κάποιο πολύ μεγάλο μαγιάτικο από το κοπάδι των ψαριών και εκείνη την ώρα έτυχε να το διακρίνω χαμηλά να πλησιάζει.
Καθώς βυθιζόμουν προς το χτυπημένο ψάρι δεν διόρθωσα τη πορεία μου παραμένοντας ήρεμος προς το αρχικό σχέδιο που ήταν να δευτερώσω το χτυπημένο μαγιάτικο… Ώσπου ξαφνικά, η μεγάλη σιλουέτα αρχίζει ένα κάθετο κολύμπι με εξωφρενική για το μέγεθος ταχύτητα!
Τόνος (!!!) σκέφτηκα, ώσπου ανοίγει το στόμα του και διακρίνω ξεκάθαρα πολύ μεγάλα δόντια στη γνάθο σε πλήρη άνοιγμα και με εξωφρενική ταχύτητα το βλέπω να κατευθύνεται προς το χτυπημένο ψάρι καθώς ήδη βρίσκομαι πλέον στην ίδια ευθεία!
Ενστικτωδώς, με την εικόνα αυτή μπροστά μου ένοιωσα αμέσως την ανάγκη να γυρίσω το κορμί μου και να στρέψω το όπλο ( ένα 85αρι μονολάστιχο) προς το καρχαριοειδές γιατί δεν ήξερα μέχρι εκείνη τη στιγμή εάν έρχεται σε εμένα η εάν θα σταματήσει!
Είχα βέβαιο ότι θα αρπάξει το μαγιάτικο στο στόμα του, απλά μέχρι εκείνη τη στιγμή που ο χρόνος είχε παγώσει, δεν ήξερα αν με τη φόρα που είχε, ποιον άλλο θα πάρει η μπάλα…
Την ώρα που έστρεψα το όπλο πάνω του, ως μοναδική μου άμυνα, ακριβώς εκείνη τη στιγμή σα να τρόμαξε. Η συμπεριφορά του ήταν ξεκάθαρα πως γνώριζε ότι βρισκόμασταν εκεί αλλά δεν το ένοιαζε καν η παρουσία μας! Μέχρι τελικά να έρθουμε τόσο πολύ κοντά… Εκείνη λοιπόν ακριβώς τη στιγμή έστριψε απότομα, και στα δευτερόλεπτα που το «πιάνει» η κάμερα, διακρίνεται στο βίντεο πόσο μεγαλύτερη σιλουέτα είχε από ένα μαγιάτικο 15-20 κιλών περίπου…
Εγώ ανήσυχος κοιτούσα γύρω-γύρω, όσο μου επέτρεπε το χαμηλό φως, μην τυχόν και είναι και κανένα άλλο μαζί του παρέα. Σε ετοιμότητα πάντα, συνέχισα να δευτερώσω το ψάρι που χτυπιόταν και τα κατάφερα να το ακινητοποιήσω. Τότε επέστρεψα στην επιφάνεια κάνοντας νοήματα στην ανάδυση προς το Θοδωρή να κατευθυνθεί προς τα βράχια και να τραβήξουμε γρήγορα έξω το ψάρι που συνέχισε να σπαρταράει και να αιμορραγεί, χωρίς να ξέρω αν είχε δει ή καταλάβει την παρουσία του καρχαρία και το τι είχε συμβεί στη βουτιά μου. Στην επιφάνεια όμως, ο Θοδωρής έχει δει όλο το σκηνικό πεντακάθαρα!!
Ο Κάβος ήταν δίπλα μας και κολυμπήσαμε γρήγορα προς τα ρηχά όπου βγάλαμε τη βέργα από το ένα όπλο για να ξαναοπλίσουμε πρόχειρα μέχρι να φτάσουμε στο σκάφος που βρισκόταν 150 μέτρα μακριά μας.
Μόλις βγήκαμε τελείως ρηχά και ειδικά όταν τελικά ανεβήκαμε στο σκάφος, η πρώτη μου φράση προς το φίλο μου ήταν :
– Βρίσκομαι στη θάλασσα όλη μου τη ζωή, αυτή όμως η σκηνή ήταν μακράν η ομορφότερη που έχω βιώσει ρε Θοδωρή!
Όλα έγιναν τόσο γρήγορα και στην θύμηση αυτής της απρόβλεπτης πραγματικά συνάντησης, θα νιώθω πάντα χαρούμενος που κάναμε ότι δυνατόν μπορούσαμε για να ήμαστε ασφαλείς έστω και αν δεν υπάρχει κίνδυνος. Ποτέ δε ξέρεις την ώρα που βρίσκεται σε φρενίτιδα ένα τέτοιο όν τι μπορεί να συμβεί !
Αυτή η επαφή θα μου μείνει χαραγμένη στο μυαλό γιατί κατάφερα να ανταμωθώ τελικά με ένα καρχαρία, κάτι που με βάση τις πιθανότητες, το ποσοστό είναι απειροελάχιστο…
Κανένας κίνδυνος και ειλικρινά, νιώθω ευγνώμων και μεγάλος υπέρμαχος στο να προστατέψουμε τις ζωές αυτών των πανέμορφων πλασμάτων ώστε να μπορέσουμε κάποια στιγμή να έχουμε έστω, μια συνάντηση μαζί τους…
