Ο Αρχηγός της Ελληνικής Ομάδας Νίκος Καμπάνης, περιγράφει στη ανοιχτή δήλωση την εμπειρία του από τη συμμετοχή του στο 33ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υποβρύχιας Αλιείας στην Ισπανία και συγκεκριμένα στο Laredo.
Ν.Κ.: Άλλο ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υποβρύχιας αλιείας πέρασε στην ιστορία. Ήταν το 10ο που παρακολούθησα από κοντά και το μαζικότερο με συνολικά 96 αθλητές και αθλήτριες από 23 έθνη.
Ένας διοργανωτικός εφιάλτης σε ένα εξουθενωτικό τριήμερο για όλους τους συμμετέχοντες από οποιοδήποτε πόστο. Τελικά, όμως, όσο το άγχος και η ταλαιπωρία μεγαλώνουν, τόσο ο θεσμός αυτός γιγαντώνεται! Όλοι θέλουν να είναι εκεί!
Το παγκόσμιο πρωτάθλημα της CMAS διατηρεί την αίγλη του σε αμείωτο βαθμό παρά την οικονομική ανέχεια των περισσότερων εθνικών Ομοσπονδιών που συμμετέχουν. Οι περισσότεροι αθλητές πληρώνουν από την τσέπη τους τεράστια ποσά για να είναι παρόντες στη μεγάλη γιορτή του αγαπημένου τους σπορ.
Τι κι αν το ζύγισμα φτάνει να τελειώνει στις 10 το βράδυ, τι κι αν το μοναδικό βενζινάδικο για τα σκάφη είναι κλειστό ή φρακάρει, τι κι αν γίνονται λάθη με το λογισμικό, κανένας δεν θυμώνει, κανένας δεν φωνάζει, αλλά όλοι απολαμβάνουν την εμπειρία και τις μοναδικές στιγμές που προσφέρει αυτό το τρελό τριήμερο!
Και στο τέλος όλοι χαμογελούν ευτυχισμένοι, όλοι αγκαλιάζουν τον πρωταθλητή (και πλέον και την πρωταθλήτρια) του κόσμου και όλοι ρωτούν που θα γίνει το επόμενο!
Μετά από 24 χρόνια που παρακολουθώ από κοντά τους διεθνείς αγώνες ψαροτούφεκου, ακόμα αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν; Τι είδους τρέλα είναι αυτή που αναγκάζει τόσους ανθρώπους από όλο τον πλανήτη να πληρώνουν για να υποστούν αυτήν την ταλαιπωρία; Η απάντηση είναι χαμένη κάπου στο παρελθόν όταν ο θεσμός δημιούργησε το μύθο του και αιχμαλώτισε για πάντα το κοινό του…
Όπως λοιπόν και οι υπόλοιποι, έτσι κι εμείς κάναμε ότι περνούσε από το χέρι μας για να είμαστε εκεί. Γνωρίζαμε ότι οι ελπίδες για διάκριση ήταν περιορισμένες, αφού για μας ο Ατλαντικός θα είναι πάντα απρόβλεπτος, αλλά έπρεπε να είμαστε εκεί.
Ο Γεράσιμος Καββαδίας θα προσπαθούσε με μια καλή προετοιμασία για το βάθρο ή την πρώτη δεκάδα τουλάχιστον και τα άλλα δυο παιδιά θα έπρεπε να έχουν μαζί τους τις συγκυρίες για να κάνουν κάτι αξιόλογο. Ομαδικά στοχεύαμε την εξάδα.
Το αποτέλεσμα δεν ήταν καλό για κανέναν από εμάς: Ο Γεράσιμος όχι μόνο έχασε το βάθρο, αλλά με δύο ποινές τη δεύτερη ημέρα κυριολεκτικά “χάρισε” την 7η θέση και κατέληξε 10ος (στους 66). Η ομάδα, παρά τις προσπάθειες των δύο άλλων αθλητών μας τερμάτισε 10η (στις 23). Ο αθλητισμός είναι καθρέφτης των επιδόσεων και πρέπει να αποδεχθούμε ότι σε αυτό το πρωτάθλημα δεν εμφανισθήκαμε δυνατοί.
Οι λόγοι δεν ανάγονται σε εξωτερικούς παράγοντες, οπότε δεν ενδιαφέρουν παρά μόνο εμάς. Εξωτερικές δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Όπως δεχόμαστε τα εύσημα όταν πηγαίνουμε καλά, έτσι πρέπει να δεχθούμε και την κριτική. Θα πρέπει βέβαια εδώ να πω, ότι αυτοί που αγωνίστηκαν με τα χρώματα της εθνικής δεν πήραν τη θέση κανενός, αφού απλούστατα ουδείς άλλος επιθυμούσε να συμμετάσχει από αυτούς που είχαν δικαίωμα…
Θέλω να ευχαριστήσω τους διοργανωτές που παρά τα λάθη τους, στο τέλος τα κατάφεραν να δώσουν στο θεσμό έναν ακόμη μνημειώδη γύρο και ακόμα μερικούς ζωντανούς θρύλους. Δίχως διοργανωτές, δεν θα υπήρχαν πρωταθλήματα.
Προσπάθησαν για το καλύτερο και ξέρουμε ότι είναι ερασιτέχνες που ότι κάνουν, το κάνουν απ’ την καλή τους την καρδιά εις βάρος του προσωπικού τους χρόνου. Τιτάνια προσπάθεια κατέβαλαν ο Αλυτάρχης Eric Salado και η πρόεδρος της Επιτροπής Υ/Β Αλιείας της CMAS Valentina Prokic ώστε να προληφθούν αστοχίες και να αποφευχθούν σοβαρές ανορθογραφίες σε όλους τους τομείς.
Τεράστια η προβολή του αγώνα από τον Carlo Forni και το Apneapsssion. Η προσφορά τους είναι ανεκτίμητη!
Ευχαριστώ τον Δημήτρη Μπαχράμη (CAAN) που όταν προέκυψε ζήτημα με τα ρούχα της ομάδας έβαλε πλάτη και μας υποστήριξε ώστε να έχουμε εμφανίσεις.
Ευχαριστώ από καρδιάς τόσο τον Τάσο Χάλαρη (XT Diving) που υποστήριξε την άρτια προετοιμασία του Γεράσιμου Καββαδία, όσο και τον Γιάννη Χαλά (Meister Diving) που βοήθησε αντίστοιχα τους Γιάννη Σιδέρη και Μανώλη Γιάνκο.
Οι Ναυτικοί όμιλοι Σύρου, Κέρκυρας και Πορτοχελίου έβαλαν και αυτοί ένα ποσό για να βοηθήσουν τους αθλητές τους και δικαιούνται εύφημου μνείας, καθώς τη δικαιούται και η ΕΟΥΔΑ, η οποία παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατήσει όρθιο το άθλημα μας.
Αυτοί που δεν πρέπει να αισθάνονται όμορφα για τον τρόπο με τον οποίον μεταχειρίζονται τα μικρά αθλήματα στη χώρα μας είναι οι κρατικοί ιθύνοντες (τα ποσά των επιχορηγήσεων είναι εξευτελιστικά κατά κυριολεξία).
Μεγάλο μπράβο αξίζει στους νικητές! Όλοι γεύτηκαν άξια το νέκταρ της επιτυχίας και έζησαν τη μαγεία του ύψιστου αγωνιστικού θεσμού στο άθλημά μας! Όμως πρέπει να ειπωθεί ότι ο Santiago Lopez Cid απολάμβανε τόσου θαυμασμού και αναγνώρισης πριν την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου που πραγματικά δεν τον είχε ανάγκη! Σαν τον Lionel Messi του ψαροτούφεκου, όλοι το γνώριζαν ότι σήμερα είναι ο καλύτερος εν ενεργεία αθλητής υ/β αλιείας που κυκλοφορεί στον πλανήτη. Ο τίτλος απλά ήρθε για να μπορέσει το άθλημα και τυπικά να υποκλιθεί σε μια τεράστια μορφή του θεσμού που εδώ και δεκαετίες αγωνίζεται με τη δική του ιδιαίτερη φιλοσοφία όπου κι αν γίνεται ο αγώνας.
Κι αν η “μαγεία” του “θεού της ακτογραμμής” Santi έπρεπε να γεννήσει μουγγριά για να μπορέσουμε να τον σηκώσουμε στα χέρια, το δεχθήκαμε όλοι με χαρά, αφού δεν μπορούσαμε να περιμένουμε άλλο για να τον δούμε εκεί που του άξιζε: Στο ψηλότερο σκαλί του κόσμου!