Η Πορτογαλία φιλοξένησε το Παγκόσµιο Πρωτάθληµα Υποβρύχιας Αλιείας XXXI CMAS WORLD CHAMPIONSHIP SAGRES PORTUGAL 2018 υπό την οργάνωση της Πορτογαλικής Οµοσπονδίας Υποβρυχίων ∆ραστηριοτήτων (FPAS).
Ο Κώστας Μακρής µε την ψαριά της 1ης ηµέρας. Μαζί του ο Πέτρος Βλαχόπουλος και ο Jarca Gaby.
Κώστας Μακρής
– Κώστα συγχαρητήρια για τη συµµετοχή σου στο Παγκόσµιο. Πως ήταν η εµπειρία;
Με µία λέξη θα την ονόµαζα «τραυµατική» (γέλια).
– Ποιες δυσκολίες αντιµετώπισες στην αναγνώριση και στον αγώνα;
Η βασικότερη δυσκολία που αντιµετώπισα είναι όταν πρώτο πήγα εκεί η ορατότητα ήταν άθλια. Έχανες τα χέρια σου το πολύ θολούρα. Ναι ήταν τόσο θολά. Ξεκίνησα µε κάποιες φιλοδοξίες, άλλωστε αυτός ήταν ο λόγος που τράβηξα και το δικό µου σκάφος, για να κάνω αυτό το ταξίδι. Πίστευα εξαρχής δηλαδή ότι θα µπορέσω να ξεµαρκαριστώ και να µπορέσω να ανοίξω λίγο βαθύτερα. Αυτό έµεινε στη φιλοδοξία µου όµως και όνειρα που πήγαν χαµένα, τίποτε άλλο. Κοµµάτια υπήρχαν στα βαθιά αλλά ήταν χωρίς ζωή. Και έτσι θα έπρεπε να ξεχάσω ότι είµαι ο Κώστας, να ξεχάσω ότι µπορώ να βουτήξω λίγο βαθύτερα από κάποιους άλλους.
-Εσύ είχες βασικό πλεονέκτηµα που ήταν το βαθύ ψάρεµα το οποίο εκεί στην ουσία δεν σε βοήθησε;
Εκεί δεν υπήρχε το βαθύ ψάρεµα. ∆εν δούλευαν ούτε καν τα µεσαία βάθη πόσο µάλλον τα βαθιά
-Άρα τα ψάρια ήταν ρηχά ας πούµε;
Ρηχά έως πολύ ρηχά. ∆ηλαδή στους αφρούς. Η αλήθεια είναι την πρώτη µέρα αγώνα, εγώ είχα επιλογές διάφορες. ∆ηλαδή είχα τρύπες να περάσω, είχα σαργότρυπες είχα σαρλόβαρδους, και κάποιες περιοχές οι οποίες ήθελαν και ελεύθερο ψάρεµα, για τίποτα χειλούδες πιο µεγάλες. Έστησα το πλάνο αγώνα σύµφωνα µε τη ζωή που έβλεπα, οι συνθήκες όµως άλλαζαν ανά δέκα λεπτά, ανά µισάωρο, αυτό είχε να κάνει προφανώς µε την παλίρροια. Έστησα τον αγώνα περίπου να περάσω τρύπες τις οποίες πίστευα λίγο παραπάνω από κάποιες άλλες. Μετά, από κάποιες 3-4 επιλογές αρχικές είχα βάλει και µία περιοχή η οποία, το έµαθα µεταγενέστερα βέβαια, την ψάρεψε µε πολύ καλό τρόπο ο Ρίγγας. Φαντάσου, εγώ την είχα 3-4 επιλογή και ο Ρίγγας εκεί ψάρεψε πρώτη επιλογή το παιδί και πήρε τους σαλούβαρδους του από εκεί. Αυτό είχε σαν αποτέλεσµα εγώ να χάσω µία ώρα και ένα τέταρτο χωρίς τουφεκιά. Η ώρα που µου κόστισε ήταν πολύ κοµβική για το πόσο καλά θα πήγαινα. Αυτό πήγε λίγο στραβά, αν κάτι θα διόρθωνα θα ήταν να κάνω ελεύθερο ψάρεµα σε µία άλλη περιοχή και όχι εκεί, ώστε να µην χάσω χρόνο. Την πρώτη µέρα είχα 19 ψάρια τα οποία κάποια από αυτά ήταν και χοντρά. Είχα µία σχετικά γεµάτη µέρα. Παρόλα αυτά µετά από το ζύγισµα που είδαµε στους υπόλοιπους αθλητές, που κυνηγούσαν τις πρώτες θέσεις, τα νούµερα ήταν άλλα. Υπολειπόµουν δηλαδή σε νούµερα µε αυτούς που κυνηγούσαν τις πρώτες θέσεις. Που σηµαίνει ότι για τη δεύτερη µέρα θα έπρεπε να πάρω κάποια ρίσκα παραπάνω. Ήταν ελάχιστα ψάρια, τα µόνα ψάρια που ήταν αρκετά τη δεύτερη µέρα ήταν οι κέφαλοι, και το αρχικό δίλληµα το οποίο συζητούσαµε και µε τον Νίκο τον Καµπάνη, ήταν το αν θα ξεκινήσω µε τους κεφάλους ή άλλα ψάρια τα οποία στη φάση αυτή στην τράπεζα τη δεύτερη θα ήταν χρυσάφι. ∆ηλαδή ότι έπαιρνες παραπανήσιο θα ήταν χρυσάφι. Πίστευα ότι τους κεφάλους έστω και µετά θα τους πάρω γιατί τους είχα βαθιά, τους είχα στα 20-22 µέτρα.
– Κέφαλοι στα 22 µέτρα;
Κοίταξε, πήγαινα και το έλεγχα το κοµµάτι, το οποίο ήταν το µοναδικό κοµµάτι που στα βαθιά είχε µεγαλύτερη θερµοκρασία στο νερό, και κράταγε τα ψάρια εκεί πέρα και ήταν και µεγάλα. Άρα άξιζε να πάρω το ρίσκο να πω ότι θα πάω µετά το µέσο τις ηµέρας για να κλείσω τα ψάρια µετά. Γιατί υπέθετα ότι δεν είναι γνώριµο και σε όλους. Βέβαια αυτό έµεινε στη υπόθεση γιατί κάποιο τοπίο που θεωρούσα εγώ εύκολο ή δύσκολο θα τα πάρω έγινε, αν θυµάσαι στον αγώνα στα µισά της ηµέρας άλλαζε ο καιρός, αυτό δεν µπορούµε να το ξέρουµε και πως συµπεριφέρεται ο ωκεανός µε τη διαφορά του καιρού και έτσι πηγαίνοντας εγώ πρώτα επιλογές διαφορετικές δηλαδή να πάρω κάποιους σαργούς, να πάρω µουγκριά ή σαλούβαρδους που υπήρχαν µέσα στην τράπεζα πρώτα, µπας και ήταν εξτρά από τους κεφάλους που θα έπαιρνα, πήγα στην πρώτη περιοχή πήρα 3 ψάρια, στη δεύτερη περιοχή που πήγα ήταν όλα κοινά και κάθε επιλογή που πήγαινα ήταν ότι είχε περάσει κάποιος άλλος. ∆ηλαδή είχε πάρει το µουγκρί κάποιος άλλος, είχε πάρει τους σαλούβαρδους κάποιος άλλος ήταν φαντάσου της ακτογραµµής τρυπαλάκια από το γκρέµι δηλαδή και ήταν κοινά σε όλους. Φαντάσου ότι την πρώτη επιλογή που έκανα, την πρώτη επιλογή που πήγα την πήγα 15 βάρκες µαζί. Και όταν αποφάσισα να πάω στους κεφάλους ,αυτό δεν το έχω ξαναδεί στη ζωή µου. ∆εν µπορούσα να πατώσω 22 µέτρα νερό. Το ρέµα ήταν τόσο δυνατό που δεν µπορούσες να κρατηθείς κάτω ούτε µε τα δύο χέρια, όχι να γυρίσεις το όπλο, ούτε να κρατηθείς. Σε πετούσε η θάλασσα νόµιζες ότι βουτούσες σε ένα ποτάµι. ∆εν γινόταν να βουτήξεις σε αυτό το κοµµάτι. Πράγµα το οποίο δεν είχε συµβεί ποτέ στην αναγνώριση. Αυτό δηλαδή που δύσκολα ή εύκολα πίστευα και υπέθετα ότι θα πάρω τους κεφάλους µετά, έγινε ακατόρθωτο. Και εκεί ήρθε η πανωλεθρία µου.
-Τα µαύρα ψάρια απαγορευόταν τελείως. Ροφούς είδες κανέναν;
Εγώ δεν είδα µαύρα. Κάποια ψάρια που είδα ήταν φαγκριά, δεν µπορούσες να βασιστείς σε αυτά. Σε άλλα ψάρια µπορούσες να βασιστείς όπως ήταν οι σαργοί οι µεγάλοι, όπως ήταν οι σαλούβαρδοι. Μάλλον οι σαλούβαρδοι ήταν το πιο «ντόπιο» ψάρι και το πιο σταθερό ψάρι του αγώνα τουλάχιστον για το ψάρεµα που κάνω εγώ.
-Ψάρια έφαγες, ισχύει η φήµη του Ατλαντικού ότι δεν είναι τόσο νόστιµα όσο τα δικά µας;
Όχι νοµίζω αυτά είναι δικές µας υποθέσεις. Εγώ έφαγα ψάρια εκεί, από την αναγνώριση που πιάσαµε αλλά και άλλα που φάγαµε σε εστιατόρια και ήταν φανταστικά σε νοστιµιά. Οπότε είναι µύθος!
Γιώργος Βασιλείου
– Γιώργο συγχαρητήρια για την θέση, µαζί µε τον Ηλία και τον Στέλιο καταφέρατε την 4η θέση! Πως ήταν οι συνθήκες στο νερό; Είχαν καµία σχέση µε τους δικούς µας µεσογειακούς βυθούς;
Γιώργο σε ευχαριστώ όπως και τους αναγνώστες του περιοδικού. Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου για τον αγώνα. Οι συνθήκες που επικρατούσαν γενικά ήταν θολούρα, το νερό ήταν πράσινο, υπήρχαν πολλά ρεύµατα τα οποία σε κουνούσαν δεξιά και αριστερά, καθώς και µεγάλος κυµατισµός (σουέλ). Αυτές οι συνθήκες δεν έχουν καµία σχέση µε τους Μεσογειακούς βυθούς. Ακόµα και τα ψάρια είχαν εντελώς διαφορετική συµπεριφορά.
– Όλοι περίµεναν ότι σαν βαθύτης που είσαι θα δυσκολευόσουν, πως κατάφερες να διατηρηθείς τόσο ψηλά;
Το βαθύ ψάρεµα είναι αυτό που µε εξιτάρει και µε γεµίζει περισσότερο. Όµως ένας καλός ψαροντουφεκάς ξέρει να «διαβάζει» τα νερά και την συµπεριφορά των ψαριών. Να προσαρµόζει και να αλλάζει τις τακτικές του βάση των συνθηκών που επικρατούν.
– Πλέον παγκοσµίως θεωρείσαι ένας από τους πιο ολοκληρωµένους ψαροκυνηγούς σε παγκόσµιο επίπεδο, οι φορείς της Κύπρου το αναγνωρίζουν; Βοήθησαν στη συµµετοχή σου στο παγκόσµιο; Ή και εκεί επικρατεί η ίδια κατάσταση µε την Ελλάδα;
∆ε γνωρίζω ακριβώς τι επικρατεί στην Ελλάδα αλλά στην Κύπρο δεν υπάρχει καµία απολύτως στήριξη και καµία βοήθεια από το κράτος και τους αθλητικούς φορείς, και εδώ είναι που θέλω να ευχαριστήσω τους χορηγούς µου που µε στήριξαν σε όλη αυτήν την προσπάθεια. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο µεγάλο µου χορηγό XT Diving Pro καθώς και την εταιρεία Blue Hunter, Arcus Wooden Spearguns, Fost φουσκωτά σκάφη και MVD.
– Ποιο βλέπεις να είναι το µέλλον του αγωνιστικού ψαροτούφεκου για την Κύπρο και την Ελλάδα; Ποια είναι τα σχέδια σου για το µέλλον;
Έχουµε πάρα πολύ καλούς αθλητές µε µεγάλες δυνατότητες για επιτυχίες και διακρίσεις. Όµως µε ανύπαρκτη βοήθεια από το κράτος το έργο µας γίνεται πολύ πιο δύσκολο σε σχέση µε τους αθλητές άλλων χωρών που λαµβάνουν µεγάλη οικονοµική βοήθεια από το κράτος και αναγνωρίζονται ως αθλητές. Προς το παρόν είναι γρήγορα να σκεφτώ το αγωνιστικό κοµµάτι, θα αφιερώσω τον χρόνο µου στην οικογένεια µου.
Ο Τάσης Περούλης µε τους κέφαλους της 2ης ηµέρας.
Τάσης Περούλης
– Καταρχάς συγχαρητήρια για άλλη µία καλή συµµετοχή σε αγώνα εξωτερικού, θύµισε µας κάποιες από αυτές;
Ευχαριστώ πολύ! ‘Είχα συµµετάσχει στο Ευρωαφρικανικό πρωτάθληµα πέρσι και τα τελευταία χρόνια στα κύπελλα εθνών και πόλεων στο Μali Λojin στην Κροατία καθώς και στο Κύπελλο Εθνών στη Μαγιόρκα της Ισπανίας ,όπου κέρδισα και τη πρώτη θέση στο Μasters το 2016!
– Τι συνθήκες επικρατούσαν στη θάλασσα της Πορτογαλίας;
Τις περισσότερες µέρες που ήµασταν εκεί ο καιρός δεν ήταν καλός, µεγάλα κύµατα 4-5µ εµφανίζονταν ξαφνικά από το πέλαγος ακόµα και τις ηµέρες που καιρός είναι καλός κάνοντας την ακτογραµµή απρόσιτη και επικίνδυνη! Έντονα τα ρέµατα στην τράπεζα της πρώτης µέρας, ο ωκεανός έχει πολύ µεγάλες διαφορές µε την Μεσόγειο. Η έντονη παλίρροια και άµπωτη επηρέαζε τη συµπεριφορά των ψαριων και δηµιουργούσε θολά νερά.
– Τι ψάρια µετρούσαν και σε τι βάθη έπαιζαν;
Τα ψάρια είναι τα ίδια µε της θάλασσα µας, επιπλέον κάποια είδη όπως γκρανιούς, φαγκριά Urta σε µεγαλύτερα µεγέθη, ενδεικτικό είναι το µέγεθος των σαργών που φτάνουν σε µέγεθος πάνω από δυο κιλά και λαυράκια µεγαλύτερα των 5 κιλών! Τα βασικά ψάρια του αγώνα ήταν κέφαλοι, σαργοί, χειλούδες και σαλουβάρδοι! Τα περισσότερα ψάρια ήταν από την ακτή µέχρι τα 20 µέτρα, µετά θόλωναν τα νερά και τα ψάρια έφευγαν σε βάθη που δεν υπήρχε ορατότητα!
– Ποιες ήταν οι διαφορές από το προηγούµενο παγκόσµιο του 2016, στη Σύρο;
Το βάθος, η ποσότητα των ψαριών και η απαγόρευση του φακού! (στη Σύρο απαγορευόταν)
– Ποια πιστεύεις είναι η καλύτερη τράπεζα του αγώνα; Ένα µέρος σαν την Σύρο ή τις συνθήκες που επικρατούσαν στη Πορτογαλία;
Η Εθνική έχει από τους πιο δυνατούς βαθύτες στον κόσµο (Σιδέρης, Καββαδίας, Γιάνκος, Μάκρης, Ρίγγας) που έχουν διακριθεί σε διεθνής αγώνες. Έχουµε καλύτερες δυνατότητες σε βαθιές τράπεζες για πρωτιές. Αν και πιστεύω στα επόµενα χρόνια θα καταφέρουµε να βρεθούµε στο βάθρο και σε τέτοιους αγώνες!
– Πόση προετοιµασία έκανες πριν συµµετέχεις;
∆υστυχώς φέτος ενηµερώθηκα πολύ αργά για την επιλογή µου ως βασικός και δεν είχα την δυνατότητα προγραµµατίσω πολλές µέρες αναγνώρισης, κατάφερα να κάνω 5 µέρες προετοιµασία.
– Ποια ήταν η στρατηγική που κινήθηκες στον αγώνα;
Την πρώτη µέρα ήξερα ότι η ποιο δυνατές επιλογές µου ήταν κοινές µε κάποιους αθλητές και επικεντρώθηκα να ξεκινήσω τον αγώνα από εκεί, µετά δούλεψα κάποιες περιοχές στο γιαλό που είχαν πολλά ψάρια κάνοντας κάποιες στάσεις σε στίγµατα µε βράχωµένα σαλουβάρδα και σαργούς. Τη δεύτερη µέρα είχα καταλάβει από λάθος της πρώτης µέρας ότι οι κέφαλοι µετά από την πρώτη ώρα άγωνα έφευγαν από το γιαλό και δεν προσεγγίζονταν, όποτε στην αρχή επικεντρώθηκα στους κέφαλους πιάνοντας 12. ∆υστυχώς η τράπεζα αυτή ήταν µορφολογικά πολύ πιο φτωχή έχοντας δύο κοµµάτια µε πιο έντονη διαµόρφωση τα οποία επισκέφτηκαν οι περισσότεροι αθλητές στην αρχή του αγώνα, µε αποτέλεσµα τα στίγµατα που είχα να έχουν ψαρευτεί
– Ο Γιάννης Σιδέρης δεν συµµετείχε µετά από απόφαση από κοινού µε τον χορηγό του, λόγω του υψηλού κόστους. Από την άλλη ακούσαµε για χώρες που οι οµοσπονδίες µπορούσαν να καλύψουν τα έξοδα, γιατί πιστεύεις στη χώρα µας δεν υπάρχει έµπρακτη υποστήριξη, πόσο µάλιστα όταν έχουµε τους αθλητές που µπορούν να ξεχωρίσουν;
Η αλήθεια είναι ότι τα έξοδα του αγώνα µε διαµονή µιας εβδοµάδας κόστισε πάνω από 5000€! Ισπανία και κάποιες άλλες χώρες έχουν έντονο χορηγία από το κράτος αλλά κάνουν και πολλούς αγώνες οι οποίοι συνεισφέρουν στο ταµείο της οµάδας τους, η ελληνική οµάδα πηγαίνει παραδοσιακά κάθε χρόνο σε δύο µε τρεις αγώνες στο εξωτερικό και στο πανελλήνιο πρωτάθληµα! Ωστόσο το κόστος αυτών των αγώνων είναι δυσβάσταχτο για τους αθλητές και πολύ µεγάλο για τους χορηγούς! Πιστεύω ότι οι αθλητές χρειάζονται ατοµικά τους χορηγούς τους! Από την άλλη η οµάδα πρέπει να ακολουθήσει το µοτίβο της αµερικανικής οµάδας που βρίσκει χορηγούς εκτός και εντός χώρου, οι οποίοι θα καλύπτουν τα βασικά έξοδα της οµάδας! Η πραγµατοποίηση αυτού του αγώνα δεν θα ήταν εφικτή χωρίς την βοήθεια και τη χρόνια υποστήριξη της εταιρείας XT Diving Pro του Τάσου Χαλαρή, που µας παρέχει τον καταδυτικό εξοπλισµό µας, της Furuno Hellas Ltd µε τον κ. Βαγγέλη Κανάκη που µας παρείχε τα νέα βυθό µέτρα GP1971F, την Indigo Ribs του Γιώργου Μαγνήσαλη που µας οργάνωσε τα σκάφη για τον αγώνα, τη Blue Hunter του Κώστα Αθανασόπουλο που παρείχε το ρουχισµό της Εθνικής οµάδας καθώς και την εταιρεία KM Dive του κ. Μυλωνά που µας παρείχε καταδυτικά προϊόντα! Ευχαριστώ για την υποστήριξη! Εξαιρετική παρουσία έκαναν και οι συναθλητές µου Γιάννης Ρίγγας και Κώστας Μακρής, µε τους οποίους είχαµε µία άψογη συνεργασία και δεθήκαµε σαν οµάδα µε αρχηγό το Νίκος Καµπάνη, ο οποίος είναι πάντα δίπλα προσπάθειες µας! Ένα µεγάλο ευχαριστώ θέλω να εκφράσω τους φίλους µας που ήρθαν σε αυτό το µακρινό ταξίδι και µας βοήθησαν Danijel Pizentic, Αλέξανδρο Βλάχο, Valentina Prokic, Jarca Gaby, και Πέτρο Βλαχόπουλο!
Ηλίας Λιασής
– Ηλία, πες µας λίγα λόγια για την συµµετοχή σου στο φετινό παγκόσµιο πρωτάθληµα.
Η συµµετοχή µου στο φετινό Παγκόσµιο Πρωτάθληµα ήταν λίγο αµφίβολη λόγω του εργασιακού φορτίου που είχα. Η αναγκαιότητα των πολλών ηµερών για να αναγνώριση και το ψηλό κόστος που θα επιβαρυνόµασταν, µου προκαλούσε ένα δισταγµό αλλά µέσα µου ένιωθα την ανάγκη να πάω και να αγωνιστώ σε αυτήν τη υπέροχη διοργάνωση.
– Η Κύπρος στη τέταρτη θέση, ποια ήταν τα συναισθήµατά σας όταν το ανακαλύψατε;
Από την αρχή γνωρίζαµε ότι η Κύπρος µπορούσε να ανέβει στα ψηλά σκαλοπάτια της βαθµολογίας αν όλα πήγαιναν καλά. Όµως πάντα υπάρχουν απώλειες µία τέταρτη θέση δεν ήταν άσχηµη για ένα τέτοιο αγώνα. Αλλά όταν αντιληφθείς ότι ήσουν τόσο πολύ κοντά στο βάθρο σου αφήνει µία µικρή απογοήτευση διότι σίγουρα µπορούσαµε να ήµασταν στη 3η θέση.
– Πόσο συχνά ψαρεύεις στη καθηµερινότητά σου, έκανες κάποιες προπονήσεις το διάστηµα πριν τον αγώνα;
Το ψάρεµα για µένα είναι τρόπος ζωής, το ηρεµιστικό µου, και η θάλασσα το δεύτερο µου σπίτι. Αν ήταν δυνατόν θα πήγαινα κάθε µέρα. Όµως λόγω υποχρεώσεων µπορώ να πηγαίνω µία µε δύο φορές την εβδοµάδα τουλάχιστον. Όσο αφορά τον αγώνα δεν είχα κάνει κάποια ιδιαίτερη προπόνηση διότι για µένα το κάθε ψάρεµά µου είναι προπόνηση. Ο πρώτος σκοπός µου είναι να προπονηθώ και αν πάρω κάποια ψάρια, πάλι καλά. Θα ήθελα να ολοκληρώσω µε τις ευχαριστίες µου στους συναθλητές µου που ήταν πολύ συνεργάσιµοι, οµαδικοί και κυρίως ευχάριστοι σε όλη τη διάρκεια της αποστολής. Στον Όµιλό µας ΣΦΥΚ και σε όλους αυτούς που πίστεψαν σε εµάς.
Ο Στέλιος Γιάγκου µε την ψαριά της 1ης ηµέρας.
Στέλιος Γιάγκου
– Στέλιο πως είδες την επιλογή του Sagres (από άποψη τράπεζας αγώνα) για το φετινό Παγκόσµιο Πρωτάθληµα;
Σαν µέρος πιστεύω ότι ήταν αρκετά καλό. ∆εν ήταν αγώνας για λίγους καθώς η ακτογραµµή είχε αρκετά ψάρια και για όλους ήταν το ίδιο.
– Ποιες δυσκολίες αντιµετώπισες πριν και µετά τον αγώνα;
∆υσκολίες πριν δεν αντιµετωπίσαµε ιδιαίτερα καθώς όλα ήταν προγραµµατισµένα στην εντέλεια από πριν. ∆υστυχώς για µένα είχα την ατυχία να αρρωστήσω µε αποτέλεσµα να µη µπορώ να εξισώνω. Ψάρεψα την πρώτη ηµέρα 2 ώρες και κάτι, και την δεύτερη 1,5 ώρα κατά άλλα κύλισαν όλα οµαλά.
– Αν θα µπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω ποιες θα ήταν οι επιλογές που θα έκανες;
Αν µπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα φρόντιζα να µην αρρωστήσω (γέλια). Έτσι θα είχαµε την 3η θέση στο οµαδικό στα σίγουρα.
– Ποια είναι τα µελλοντικά σου σχέδια;
Για το µέλλον, και όσο µπορώ θα ήθελα να συνεχίσω το αγωνιστικό ψαροτούφεκο και να συνεχίσω να τιµώ την χώρα µου. Θα ήθελα τέλος να ευχαριστήσω τους χορηγούς µου, XT Diving Pro, Indigo RIBS, Eletanco και Water Park Ayia Napa, γιατί χωρίς αυτούς να µε στηρίζουν δεν θα τα κατάφερνα και τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω την γυναίκα µου που µε στήριζε και µε στηρίζει και που ανέχεται να λείπω συχνά σε αγώνες στερώντας πολύτιµο χρόνο από την οικογένεια µου και τα παιδιά µου.
Γιάννης Ρίγγας
– Γιάννη ξεκινώντας για Πορτογαλία ποιες ήταν οι προσδοκίες σου, ήξερες τι σε περιµένει από πλευράς συνθηκών;
Ο στόχος µου ήταν να είµαι µέσα στους 20 το οποίο και έγινε εφικτό, τα είδη των ψαριών ήταν γνωστά από τα δικά µας νερά αλλά διαφορετική η τεχνική τους. Είχαν εντελώς άλλη συµπεριφορά, για παράδειγµα οι σαργοί στο καρτέρι δεν έρχονταν, η σαργοί στη πάνω τράπεζα (την πρώτη ηµέρα) βράχωναν ενώ στη κάτω έτρεχαν πολύ νευρικά και χωρίς να στέκονται στις τρύπες.
– Ποιοι σε βοήθησαν για να λάβεις µέρος;
Η διαδικασία συµµετοχής δεν είναι εύκολη από όλες τις απόψεις. Για την συµµετοχή µου συνέβαλλαν οι εξής: ο Αλέξανδρος Βλάχος που ήταν στο σκάφος, ο Τάσος Χάλαρης ιδιοκτήτης της XT Diving Pro, η FURUNO Hellas, η Blue Hunter, η KM Dive και η Indigo RIBS. Χωρίς την χορηγία τους δεν θα ήταν εφικτή η συµµετοχή µου.
– Πιστεύεις η Ελληνική οµάδα έχει µέλλον στα Παγκόσµια Πρωταθλήµατα και γενικότερα σε διεθνής αγώνες;
Έχει και είµαστε κατά την γνώµη µου πολύ δυνατοί. Αυτό που χρειάζεται είναι µεγαλύτερη οργάνωση και µεγαλύτερη επικοινωνία µεταξύ µας. Σαν αθλητές είµαστε ικανότατοι, θα χρειαστεί όµως να επενδύσουµε σε χρήµα και χρόνο. Να κάνουµε µεγαλύτερες αναγνωρίσεις, µόνο τότε θα µπορούµε να έχουµε καλύτερα αποτελέσµατα.
Αποστολή: XXXI CMAS World Spearfishing Championship 2018, Sagres Portugal