Ψάρεμα από βάρκα: Για κυνηγούς στα βαθιά
Ο κυνηγός, γνωστός µε πολλά ονόµατα ανάλογα µε τις περιοχές της χώρας µας, όπως λαµπούκα, λαπόρδα, λαγός, λίµπερο κλπ., είναι συνηθισµένο αλίευµα από το τέλος Αυγούστου και όλο το φθινόπωρο, όταν πλησιάζει τις ακτές µας.
Οι τεχνικές µε τις οποίες τον ψαρεύουµε ποικίλουν, και είτε αποτελεί παρεπόµενο αλίευµα στις εξόδους µας για ντάσκες και τονάκια, είτε αποκλειστικό στόχο, µε ελαφρά συρτή, αλλά και µε νωπή σαρδέλα ή καλαµαράκι και spinning από το σκάφος µας, όταν εντοπίσουµε κάποιο κοπάδι.
Οι σχετικά µικροί κυνηγοί που κοπαδιάζουν, κολυµπούν συνήθως σε σκοτεινά νερά και ακολουθούν µεγάλα επιπλέοντα αντικείµενα όπως κορµούς δέντρων, φουσκωτά στρώµατα και οτιδήποτε άλλο σχηµατίζει σκιά στο πέλαγος, κάτω από την οποία συγκεντρώνονται.
Το µεγάλο µυστικό στο παράκτιο ψάρεµα των κυνηγών, είναι η αλλαγή που πρέπει να κάνει ο ψαράς στον τρόπο ψαρέµατος, αφού µόλις βρει τα ψάρια και τα φέρει κοντά στο σκάφος του, πρέπει να σταµατήσει τη συρτή και να αρχίσει να ρίχνει κοµµατάκια δολώµατος από σαρδέλα ή καλαµάρι, ώστε να τα κρατήσει κοντά του.
Το πρώτο ψάρι που αγκιστρώνεται µένει στο νερό και το δεύτερο καλάµι δολώνεται και µε spinning συλλαµβάνει το επόµενο ψάρι. Τότε ανασύρεται το πρώτο καλάµι µε τον αγκιστρωµένο κυνηγό και η διαδικασία επαναλαµβάνεται. Πάντα, λοιπόν, πρέπει να έχουµε ένα ψάρι στο νερό, ώστε να συγκρατεί και το υπόλοιπο κοπάδι κοντά στο σκάφος µας.
Το πρόβληµα µε το παράκτιο ψάρεµα των κυνηγών, είναι ότι τα ψάρια είναι µικρού και µεσαίου µεγέθους. Τα µεγάλα ψάρια είναι στα ανοιχτά.
Αν λοιπόν ανοιχτούµε πιο βαθιά, σε απόσταση 5-10 µίλια από την ακτή και τραβήξουµε τον κατάλληλο εξοπλισµό, τότε τα µεγέθη αλλάζουν και το ψάρεµα µετατρέπεται σε συρτή ανοιχτού πελάγους, µε µεγάλες συγκινήσεις για τον ψαρά.
ΤΕΧΝΗΤΑ
Τα τεχνητά που θα χρησιµοποιήσουµε είναι συνήθως «σκληρά», µεγέθους 12, ή ακόµη καλύτερα, 14 εκατοστών. Γενικά στη συρτή στο πέλαγος δεν φοβόµαστε τα µεγάλα τεχνητά.
Μεγάλο δόλωµα, µεγάλο ψάρι, λένε όσοι γνωρίζουν! Στο ένα καλάµι βάζουµε τεχνητό µε µικρή σχετικά γλώσσα, για επιφανειακό ψάρεµα, και στο δεύτερο ένα deep diving, ώστε να καλύψουµε και το βάθος µέχρι 3-4 µέτρα.
Αν το σκάφος µας είναι κάποιου µεγέθους, µπορούµε να τραβήξουµε περισσότερα καλάµια. Στην περίπτωση αυτή, το τρίτο καλάµι πρέπει να τραβά µια λούρα σε απόσταση 30-40 µέτρων από το σκάφος. Ανάλογη απόσταση πρέπει να έχουν και τα σκληρά τεχνητά.
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Ο εξοπλισµός µας για το ψάρεµα κυνηγών στα βαθιά, αποτελείται συνήθως από δύο καλάµια για συρτή µε κατηγορίας 15-30 λιµπρών και µηχανισµούς στη διάσταση 3/0 ή 4/0.
Αν χρησιµοποιούµε µηχανισµούς οριζοντίου τυµπάνου, τα µεγέθη 3000 µέχρι 5000 είναι τα ιδανικά. Επειδή εδώ τα µεγέθη των ψαριών αυξάνονται σηµαντικά, καθώς στοχεύουµε σε κυνηγούς βάρους από έξι µέχρι και δεκαπέντε κιλά, τα εργαλεία µας πρέπει να είναι ποιοτικά και µε καλά φρένα, τα οποία δεν ζεσταίνονται, ούτε η απόδοσή τους φθίνει αν η µάχη µας µε το ψάρι είναι πολύωρη.
Το νήµα µας πρέπει να είναι πάνω από 200 µέτρα, διότι οι µεγάλοι κυνηγοί του πελάγους είναι ιδιαίτερα µαχητικοί και στις πρώτες φάσεις της µάχης χρειάζεται να δώσουµε αρκετό νήµα, ώστε να έχει το ψάρι τη δυνατότητα να αποµακρυνθεί από το σκάφος, χωρίς να κόψει ή να απαγκιστρωθεί.
Το PE του νήµατος πρέπει να είναι 2.0-3.5, αλλά όχι παραπάνω, αφού η µεγαλύτερη διάµετρος µειώνει την ποσότητα του νήµατος που έχουµε στο µηχανισµό µας.
Το παράµαλλό µας είναι από 0.50 µέχρι 0.60mm, αόρατο, καλής ποιότητας και το µήκος του περίπου 2-3 µέτρα.
Στο κάτω µέρος έχουµε µια παραµάνα σχετικά µικρού µεγέθους, ποιοτική, χωρίς στριφτάρι, που δεν χρειάζεται σε κανενός είδους συρτή.
Τα φρένα µας στο ψάρεµα των πελαγίσιων κυνηγών πρέπει να είναι ρυθµισµένα στα 1-3 κιλά, αλλά όχι παραπάνω, αφού τα ψάρια µπορεί να συλληφθούν επιπόλαια και όχι πάντα σε σταθερά σηµεία του στόµατός τους.
ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ
Η ταχύτητα µε την οποία ψαρεύουµε τους κυνηγούς στο πέλαγος, είναι από 4,5 µέχρι 6 κόµβους. Αν η θάλασσα δεν είναι µπονάτσα, σε κάποιο από τα καλάµια µας µε τα σκληρά τεχνητά προσθέτουµε ένα φορετό βαρίδι 200 γραµµαρίων, ακριβώς πριν το παράµαλλο, ώστε το τεχνητό µας να κατεβαίνει µερικά µέτρα βαθύτερα και να αποφεύγει το µικρό, σχετικά, κυµατισµό που µπορεί να ενοχλεί τα ψάρια στα οποία στοχεύουµε.
Όταν πάρουµε το χτύπηµα, αφαιρούµε το καλάµι από την καλαµοθήκη και παλεύουµε το ψάρι χωρίς µεγάλη πίεση, αλλά µε σταθερότητα και µέτρια φρένα. Ο κυνηγός κάνει πολύ ανοιχτούς κύκλους σε απόσταση 80-100 µέτρα από το σκάφος µας, ανάλογα και µε το νήµα που πήρε µετά τη σύλληψή του, και µπορεί να βρεθεί πολύ γρήγορα από την αριστερή µας πλευρά, στη δεξιά, και από το πίσω µέρος του σκάφους µας, στο εµπρός.
Τα δύο άτοµα, λοιπόν, είναι κανόνας για τη συρτή στα βαθιά. Ο ένας τιµονεύει και ο δεύτερος παλεύει το ψάρι. Οι ρόλοι, φυσικά, εναλλάσσονται, αφού το ψάρεµα µπορεί να διαρκέσει πάνω από µια ώρα.
Η απόχη µε το µεγάλο στεφάνι, είναι προτιµότερη, αφού ο γάντζος θέλει πολλή τέχνη για να καρφώσει σε καίριο σηµείο το µαχόµενο κυνηγό, που δεν παραδίδεται, ούτε και την ύστατη στιγµή που βρίσκεται δίπλα µας. Το ψάρι, συνήθως, βουτά κάτω από το σκάφος µας και εµφανίζεται από την άλλη πλευρά.
Εδώ, ο συνάδελφος που τιµονεύει πρέπει να είναι προσεκτικός και να µην αφήσει το νήµα να πάει στη µηχανή, γιατί θα το κόψει και θα χάσουµε το ψάρι. Το ψάρεµα τελειώνει, µόνο όταν ανεβάσουµε τον κυνηγό στην κουβέρτα!
ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ
Κανόνας είναι, επίσης, να µαζέψουµε τα υπόλοιπα καλάµια πριν φέρουµε το ψάρι κοντά στο σκάφος µας. Αν δεν το κάνουµε, τα µπερδέµατα καραδοκούν και µπορεί να δώσουν την ευκαιρία που αναζητά το ψάρι για να διαφύγει.
Όταν το ψάρι φτάσει σε απόσταση 30-40 µέτρων, συνήθως κάνει άλµατα επανειληµµένα έξω από το νερό. Εµείς λασκάρουµε την πίεση, διότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να ξαγκιστρωθεί, αλλά ποτέ δεν την µηδενίζουµε. Αν χαλαρώσουµε τελείως την πετονιά µας, µπορεί να χάσουµε το ψάρι.
Σταθερά και πάντα χωρίς µεγάλη πίεση, φέρνουµε το ψάρι δίπλα στο σκάφος και το ανεβάζουµε σε αυτό µε το γάντζο, ή µε την απόχη µας, αν αυτή έχει µεγάλη διάµετρο.
Οι τελευταίες φάσεις του ψαρέµατος είναι οι πιο επίφοβες για την απώλεια του ψαριού και χρειάζεται πολλή προσοχή από το χειριστή του εργαλείου σύλληψης, άσχετα αν αυτό είναι η απόχη ή ο γάντζος.
Όταν το ψάρι ανέβει στο κατάστρωµα, εξακολουθεί να αντιστέκεται και να προσπαθεί να επιστρέψει στη θάλασσα, µε ψηλά άλµατα. Ένα λινό τσουβάλι µεγάλου µεγέθους, που θα το σκεπάσει, το ησυχάζει και κάνει όλο το περιβάλλον πολύ πιο ήρεµο. Όπως και τα περισσότερα πελαγίσια ψάρια, έτσι και ο κυνηγός χρειάζεται αφαίµαξη, που γίνεται εύκολα µε µια τοµή κάτω από το δεξί πτερύγιό του.
Ας βγούµε για κυνηγούς στο πέλαγος, λοιπόν, αφού η απαγόρευση αλιείας των τονοειδών στερεί από τον ερασιτέχνη µεγάλο µέρος των συγκινήσεων που δίνει η συρτή ανοιχτού πελάγους. Αν πετύχουµε το θήραµά µας, είναι βέβαιο ότι θα απολαύσουµε µια µάχη που θα θυµόµαστε και θα περιγράφουµε για χρόνια στους φίλους µας!
