Ψάρεμα Heavy Casting: Για συναγρίδες, μέρος 1o
Ψάρεμα Heavy Casting για συναγρίδες – 1ο μέρος. Μια λαϊκή παροιµία λέει «κάθε ψάρι στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο», υποδηλώνοντας µία µεγάλη αλήθεια για τις συµπεριφορές και τις διατροφικές ορέξεις των ψαριών ανά εποχή.
Ο χειµώνας πέρασε, όπως πέρασαν µαζί του και τα δυνατά κρύα. Οι παγωµένες νύχτες που µας έβρισκαν µπροστά σε µόλους και βράχια να κυνηγάµε επίµονα τα πονηρά καλαµάρια ή τους µεγάλους λαύρακες της ακτογραµµής, αποτελούν πλέον ψαρευτικές αναµνήσεις, ενώ µια νέα τεχνική έρχεται να «κλέψει» τις καρδιές των παράκτιων ψαράδων: η τεχνική του heavy casting! Και όταν αναφερόµαστε σε heavy τεχνική, αντιλαµβάνεστε πως και τα υποψήφια θηράµατα θα είναι αντίστοιχα, µε πρώτο και κύριο τη συναγρίδα. Τέλη Μαρτίου λοιπόν, και η πρώτη εξόρµηση αποτελεί επί το πλείστον την πρώτη αναγνωριστική βόλτα. Παρέα µου θα είχα για πρώτη φορά έναν καλό µου φίλο, το Γιώργο, ο οποίος όταν άκουσε για ψάρεµα συναγρίδας ενθουσιάστηκε. Συνήθως, τα ψάρια αυτά κάνουν την εµφάνισή τους λίγο αργότερα, αλλά λόγω των πολλών φετινών νοτιάδων και του ήπιου χειµώνα, είχαµε τη διαίσθηση ότι µπορεί τα ψάρια να είχαν ανέβει ήδη στις ρηχές ζώνες. Για τον λόγο αυτό επιλέξαµε κάποιον κοντινό προορισµό, προκειµένου να πραγµατοποιήσουµε ένα σύντοµο ψάρεµα, κυρίως για να αποκοµίσουµε χρήσιµες πληροφορίες. Πρωί Κυριακής, ετοιµάζαµε τον εξοπλισµό µας δίπλα στην θάλασσα, γεµάτοι αισιοδοξία. Ανοίξαµε τα «βαριά» τρίσπαστα καλάµια, τοποθετήσαµε µηχανισµούς εφοδιασµένους µε πετονιά εξαιρετικής ποιότητας 0,45 mm, και δέσαµε αρµατωσιές κατασκευασµένες από 0,60 mm fluorocarbon. Χρησιµοποιήσαµε επίσης ενισχυµένα αγκίστρια υψηλής ποιότητας, Νο 0/5 και 0/6, ικανά να αντέξουν στα απότοµα και δυνατά τραβήγµατα των ψαριών. Στη συνέχεια δολώσαµε φρέσκιες σουπιές, τοποθετώντας το πρώτο αγκίστρι στο πίσω µέρος των µαλάκιων και τα άλλα δύο κοντά στο κεφάλι τους και τις στείλαµε όσο πιο βαθιά µπορούσαµε, προσέχοντας να µην ταλαιπωρηθούν από τη ρίψη. Τα καλάµια στήθηκαν όσο το δυνατόν πιο όρθια πάνω στις βάσεις, τα κουδουνάκια µπήκαν πάνω στην µάνα του µηχανισµού, ανοίξαµε ελαφρώς τα φρένα και ήµασταν έτοιµοι για το πιο «δύσκολο» κοµµάτι του ψαρέµατος, την ώρα της αναµονής! Και λέω «το πιο δύσκολο», γιατί πραγµατικά το ψάρεµα της συναγρίδας θέλει πολύ υποµονή. Πολύ περίµενε που όσο ξεκούραστο και αν φαντάζει να κάθεσαι σε µία καρέκλα και να περιµένεις τόσο κουραστικό είναι συνάµα να βλέπει τα ίδια καλάµια στις ίδιες θέσεις ακούνητα για ώρες!
Το πρώτο µισάωρο πέρασε χωρίς κάτι το ιδιαίτερο και οι ψαρευτικές αφηγήσεις διαδέχονταν η µία την άλλη. Πως αλλιώς θα µπορούσε να περάσει η ώρα άλλωστε; Χωρίς να το καταλάβουµε, πέρασε άλλη µία ώρα και τα καλάµια στέκονταν εκεί, καµαρωτά πάνω στις βάσεις τους. Οι µύτες τρεµόπαιζαν στο ελαφρύ αεράκι και κάποιες στιγµές λύγιζαν λίγο παραπάνω µε τις αλλαγές των ρευµάτων. Ύστερα από τρεις ώρες αναµονής, τίποτα το συναρπαστικό δεν είχε συµβεί και έτσι αποφασίσαµε να βγάλουµε έξω τα δολώµατα για να τα ελέγξουµε, να τα αντικαταστήσουµε µε νέα, και να τα ξαναστείλουµε πίσω στη θάλασσα. Μαζί µας είχαµε επίσης ολόφρεσκη φρίσα, ένα ψάρι εξαιρετικά θρεπτικό, µε αρκετό λίπος και πολύ αίµα για να µαλαγρώνει την περιοχή. Δολώσαµε λοιπόν άλλα δύο καλάµια µε φρίσα, και ξεκινήσαµε το ψάρεµά µας από µηδενική βάση. Είχε ήδη φτάσει µεσηµέρι, και ενώ κάναµε ένα πρόχειρο σχεδιασµό για τα ψαρέµατα που θα ακολουθούσαν, ξαφνικά σήµανε οπτικός και ηχητικός συναγερµός! Ένα έντονο λύγισµα στο καλάµι µου, στη συνέχεια ένα δεύτερο ακόµα πιο βίαιο, και τα φρένα άρχισαν να ηχούν για πρώτη φορά! Έτρεξα γρήγορα προς το καλάµι, έβγαλα το κουδουνάκι το οποίο κυριολεκτικά είχε καρφωθεί στους οδηγούς, έπιασα το καλάµι στα χέρια και κάρφωσα δυνατά. Το ψάρι ήταν επάνω! Αµέσως ένιωσα την έντονη κόντρα και την επιθυµία του ψαριού να ανοιχτεί προς τα βαθιά. Έδωσα λίγα µέτρα πετονιά για να κάνει ελεύθερα το πρώτο του κεφάλι και να ξεθυµάνει ο πανικός από το αρχικό σοκ, και στη συνέχεια άρχισα να µαζεύω σταθερά, µε το καλάµι σε όρθια θέση για να αποµακρύνω ψάρι και αρµατωσιά από τις παγίδες του βυθού. Ακολούθησαν δύο-τρία έντονα κεφάλια ακόµα, αλλά λόγω της µεγάλης απόστασης µεταξύ µας, δεν ήταν ικανά να πληγώσουν τον εξοπλισµό. Στη συνέχεια, το ψάρι «γαλήνεψε» και η ανάκτηση έγινε πιο οµαλή. Μόνο σε µερικά απότοµα σηκώµατα του βυθού έβρισκε την ευκαιρία να «ψευτο-τρυπώσει», αλλά ευτυχώς, µε λίγη παραπάνω κόντρα έφτασε κοντά στη ακτή, χωρίς να µας λαχταρίσει. Σέρνοντας το ψάρι έξω στη στεριά, παρατηρήσαµε ότι είχε πιαστεί αρχικά από το πίσω, συρόµενο αγκίστρι, ενώ τα άλλα δύο αγκίστρια το είχαν καρφώσει εξωτερικά κατά την διάρκεια της ανάκτησης. Ήταν µία όµορφη, κατακόκκινη συναγρίδα! Ένα θαυµαστό ψάρι µε έντονα χρώµατα, το οποίο µας έδινε µεγάλη αισιοδοξία και προοιώνιζε ένα –αλιευτικά- καυτό καλοκαίρι… Ικανοποιηµένοι πλήρως από αυτή την πρώτη µας ψαρευτική εξόρµηση, ευχόµαστε για όλους εµάς τους λάτρεις του ψαρέµατος, µε τις ατέλειωτες ώρες µπροστά στη «γαλανή», να έχουµε και φέτος µία υγιή, απολαυστική και πλούσια ψαρευτική περίοδο!
Καταλληλότερες ώρες
Από συνεχείς συζητήσεις µε διάφορους ψαράδες-φίλους του heavy casting, είναι κατά γενική οµολογία, πολύ δύσκολο να προσδιορίσουµε ποιες ακριβώς είναι οι καταλληλότερες ώρες για το ψάρεµα της συναγρίδας. Αυτό είναι λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως οι συναγρίδες είναι εξαιρετικοί θηρευτές και βρίσκονται σε συνεχή κίνηση ψάχνοντας τη λεία τους. Για παράδειγµα, µπορεί σήµερα να περάσουν νωρίς από την ψαρεύτρα µας αναζητώντας την τροφή τους, αλλά αύριο να βρουν κάπου αλλού να τραφούν, µε αποτέλεσµα να αργήσουν στο ραντεβού µας ή και να µας αφήσουν σύξυλους. Η συµπεριφορά τους αυτή, έχει ως αποτέλεσµα να συλλαµβάνονται συναγρίδες καθ’ όλη τη διάρκεια της ηµέρας, από τις πρώτες πρωινές ώρες µέχρι και το σούρουπο. Ακόµα και το βράδυ µπορούµε να πιάσουµε όµορφα ψάρια, αρκεί να αποφύγουµε τα ανεπιθύµητα τσιµπήµατα από µουγκριά και σµέρνες που καραδοκούν τις ώρες αυτές. Το παζλ γίνεται ακόµα πιο περίπλοκο αν σκεφτούµε τις µεταβολές της θερµοκρασίας, τα επιφανειακά ρεύµατα και τα ρεύµατα βυθού, καθώς και τις ηµερήσιες διαφοροποιήσεις του θερµοκλινούς. Ωστόσο, ας µην ξεχνάµε ότι είµαστε πάνω από όλα απλοί ψαράδες, και είναι φύση αδύνατον να µπορέσουµε να συνδυάσουµε τόσες παραµέτρους και να προσαρµοστούµε σε όλα αυτά τα δεδοµένα! Αν το επιχειρούσαµε αυτό, τότε πιο πολύ θα µπερδευόµασταν, παρά θα βγάζαµε κάποια άκρη. Μπορούµε όµως να αφιερώσουµε ένα µεγάλο χρονικό διάστηµα στον επιλεγµένο τόπο, να τον ψαρέψουµε προσεκτικά και εντατικά, καταγράφοντας εξωτερικές καιρικές συνθήκες και θαλάσσιες καταστάσεις (ορατές µε γυµνό µάτι ή αισθητές µέσω των υλικών και του εξοπλισµού µας) και να περιµένουµε υποµονετικά την κατάλληλη στιγµή, όταν δηλαδή τα ψάρια περάσουν και αποφασίσουν να τραφούν. Με τον τρόπο αυτό και ύστερα από πολλά ψαρέµατα, ίσως καταφέρουµε να έχουµε µία πιο εµπεριστατωµένη και σφαιρική άποψη για τις πιθανές ώρες επίσκεψης των ψαριών.
Εξοπλισµός
Όταν αναφερόµαστε στην τεχνική του heavy casting, τότε εύκολα καταλαβαίνουµε πως και ο αντίστοιχος εξοπλισµός πρέπει να είναι heavy, δηλ. βαρύς! Με τον όρο «βαρύς», φυσικά και δεν αναφερόµαστε σε εξοπλισµό σκληρό και ασήκωτο, αλλά σε υλικά εξαιρετικής αντοχής και ποιότητας, τα οποία είµαστε βέβαιοι ότι θα ανταπεξέλθουν επάξια σε όλες τις καταπονήσεις από δυνατά ψάρια, σκαλώµατα και τριβές σε άγριους βυθούς. Ας δούµε λοιπόν αναλυτικά τις απαραίτητες προδιαγραφές για κάθε µέρος του εξοπλισµού:
Καλάµια: Το πρώτο και κυριότερο κεφάλαιο του heavy casting είναι η επιλογή κατάλληλου καλαµιού. Για να µπορέσουµε να κατανοήσουµε καλύτερα τις προδιαγραφές και τα κριτήρια επιλογής του σωστού καλαµιού, θα πρέπει να λάβουµε σοβαρά υπόψη µας τις ιδιαιτερότητες της τεχνικής και τις δυσκολίες που δηµιουργούνται στο ψάρεµα µε heavy casting. Ξεκινώντας λοιπόν, θα αναφέρουµε ότι επειδή χρησιµοποιούνται συνήθως µεγάλα δολώµατα (όπως πχ. ψαροδόλια ή διάφορα µαλάκια), και τα ενδεδειγµένα για την τεχνική µολύβια είναι επίσης ογκώδη και βαριά, ώστε να κατεβάζουν την αρµατωσιά σε µεγάλα βάθη και να τη συγκρατούν σε δυνατά ρεύµατα, αντιλαµβανόµαστε ότι το καλάµι µας θα πρέπει να έχει µεγάλο casting weight (συνήθως ξεπερνάει τα 200 gr). Επιπλέον, όταν πιάσουµε κάποιο καλό ψάρι, θα πρέπει να το σηκώσουµε γρήγορα από το βυθό για να µη µας βραχώσει. Έτσι, καταλαβαίνουµε πως ένα καλάµι -συνήθως δύο ή τριών τεµαχίων- µε µεγάλο ολικό µήκος (κυµαίνεται µεταξύ 4,20 και 4,60 m) και δράση κορυφής, είναι η άριστη επιλογή. Το µεγάλο µήκος δε βοηθά µόνο στην ανάκτηση του ψαριού, αλλά προσφέρει επίσης αρκετά -σηµαντικά- µέτρα κατά τη βολή. Η δράση κορυφής είναι πολύ σηµαντική όχι µόνο για την απόσβεση των δυνατών κεφαλιών του ψαριού, αλλά και για να µπορεί να το κουράσει καθ’ όλη τη διάρκεια της µάχης! Ωστόσο, στο εµπόριο µπορούµε να βρούµε και τηλεκατευθυνόµενα βαρκάκια, τα οποία διευκολύνουν ακόµα περισσότερο το ψάρεµά µας. Κύριο προτέρηµά τους είναι ότι µας εξασφαλίζουν µεγαλύτερο «βεληνεκές», χωρίς τη χρήση εξειδικευµένων τεχνικών ρίψης και κατ’ επέκταση περαιτέρω καταπόνηση των καλαµιών. Αν διαθέτουµε ένα τέτοιο βαρκάκι, µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε πιο ελαφριά καλάµια (casting weight 150 gr), ακόµα και µε µέτρια δράση (ηµιπαραβολικά). Σηµαντικό όµως χαρακτηριστικό, κάθε καλαµιού, παραµένει πάντα η υψηλή ποιότητα, µιας και δεν είναι όλα τα υλικά της αγοράς ικανά να φέρουν εις πέρας µε αξιώσεις οποιαδήποτε τεχνική, ακόµα και αν συνοδεύονται από όµοιες προδιαγραφές και θαυµαστά «πιστοποιητικά εγγύησης». Μην το ξεχνάτε αυτό!
Μηχανισµοί: Για µηχανισµό θα επιλέξουµε µια στιβαρή κατασκευή από µέταλλο υψηλής ποιότητας, µε αξιοσηµείωτη δύναµη και αντοχή στα φρένα (απαγορεύεται να λύνουν από µόνα τους µε κάθε δυνατό κεφάλι, ακυρώνοντας ουσιαστικά την προρύθµισή τους). Οι µηχανισµοί µε γρήγορη σχέση περιστροφής δεν αποτελούν προαπαιτούµενο, αφού το ζητούµενο είναι να µπορούν να φέρουν σίγουρα και σταθερά ένα µεγάλο ψάρι κοντά µας. Έτσι, σχέσεις περιστροφής από 4,1:1 έως 5,1:1 φαντάζουν ιδανικές. Επιπλέον, θα πρέπει να διαθέτουν µέγιστη δύναµη φρένων απο 15 kg και άνω, για παν ενδεχόµενο, και φυσικά να έχουν βαθιές µποµπίνες µε χωρητικότητα τουλάχιστον 200 µέτρα πετονιάς, διαµέτρου 0,50 mm. Για να µη γινόµαστε υπερβολικοί, φυσικά και µπορούµε να κάνουµε την δουλειά µας µε «ελαφρύτερα» µηχανάκια, αλλά θα έχουν σίγουρα µικρότερη διάρκεια ζωής, ενώ θα µας δυσκολέψουν αφάνταστα αν πιαστεί κάποιο ψάρι τρόπαιο!
Λοιπός εξοπλισµός
Για να έχουµε ένα πολύ ταιριαστό και αξιόπιστο τελικό σύνολο για τη heavy casting τεχνική, θα χρειαστούµε ακόµα:
•Καλής ποιότητας πετονιά για µάνα, No 45 ή 50, και µία fluorocarbon πετονιά 0,60 mm για παράµαλλο
•Στιβαρό τρίποδα µεγάλου µήκους, ή µονές βάσεις άµµου αν επιλέξουµε να ψαρέψουµε από παραλία.
•Ενισχυµένα αγκίστρια άριστης ποιότητας, No 0/4 έως 0/6.
•Απόχη µε ισχυρό κοντάρι και µεγάλη κεφαλή, ή έναν καλά ακονισµένο γάντζο ψαρέµατος.
•Στριφτάρια µέγιστης αντοχής άνω των 15 kg.
•Ολόφρεσκα δολώµατα.
•Πάγο ή παγοκύστες, για τα δολώµατα και τα ψάρια
•Τεράστια αποθέµατα υποµονής και επιµονής!
