Το λυθρίνι αποτελεί πολυπόθητο θήραµα, για όλους εµάς που ασχολούµαστε µε το ψάρεμα καθετής από σκάφος. Το συναντάµε σε όλα τα βάθη, από λίγα µέτρα έως και τα 100. Έχει όµως µεγαλύτερο ενδιαφέρον το ψάρεµά του στα βαθιά, και σε αυτό το ψάρεµα θα αναφερθούµε.
Ένα ψάρεµα στα 80 ή περισσότερα µέτρα, πάντα κρύβει συγκινήσεις. Τα ψάρια, µπορεί να φανούν εκεί που δεν τα περιµένεις, και σε σύντοµο χρονικό διάστηµα, η αψαρία σου να γίνει σούπερ επιτυχία. Η ποικιλία των ψαριών µεγάλη, το άγνωστο σε κρατά σε αγωνία, ενώ η έκπληξη καραδοκεί σε κάθε ριξιά.
Εξοπλισµός για καθετή
Το καλάµι µας, δεν είναι απαραίτητο να έχει µεγάλο µήκος. Ακόµη και 1,80 µέτρα να είναι, µπορεί να χρησιµοποιηθεί µε ικανοποιητικά αποτελέσµατα, φθάνει η µύτη του να είναι τέτοια, ώστε να µπορούµε να διακρίνουµε και τα πιο ανεπαίσθητα τσιµπηµατάκια. Το µεγάλο µήκος, θα χρειαστεί σε ρηχότερα νερά, µε πιο πονηρεµένα ψάρια, όπου οι αρµατωσιές µας είναι αναγκαστικά ιδιαίτερα µακριές. Ο µηχανισµός για το ψάρεµα των λυθρινιών στα βαθιά, πρέπει να είναι αρκετά µεγάλος και δυνατός. Η φαρδιά µποµπίνα αποτελεί πλεονέκτηµα, αφού µε λίγες στροφές, ανακτούµε αρκετά µέτρα. Το νήµα απαραίτητο, µε πάχος όχι παραπάνω από 0,23 χιλιοστά, διάµετρος που επιτρέπει και να χρησιµοποιήσουµε µικρότερο µολύβι, αλλά και να κατεβαίνουµε γρηγορότερα στο βυθό. Τα τελευταία όµως 3-4 µέτρα, καλό είναι να υπάρχει µια πετονιά διαµέτρου 0,35-0,40. Έτσι, αφενός µεν θα καταλαβαίνουµε ότι φθάνει η αρµατωσιά µας στο σκάφος και θα είµαστε σε ετοιµότητα, αφετέρου θα έχουµε κάποια στοιχειώδη ελαστικότητα.
∆όλωµα για καθετή
Η καθαρισµένη και αλατισµένη γαριδούλα, αποτελεί µια από τις πρώτες µας επιλογές. Συνηθίζουµε να καθαρίζουµε την γαρίδα από το σπίτι, όπου και την αλατίζουµε µε χοντρό αλάτι. Έτσι παραµένει άσπρη, και το κυριότερο: αρκετά σκληρή για να µην µας τη χαλάσουν εύκολα τα τσερουλάκια, τα γοπάκια και τα άλλα µικρόψαρα, που πιθανό να βρίσκονται στο βυθό.
Τρόπος ψαρέµατος καθετής για τα λυθρίνια
Οι πρωινές αλλά και οι απογευµατινές ώρες, προσφέρονται ιδιαίτερα για καθετή, ειδικά τώρα τους καλοκαιρινούς µήνες. Το ψάρεµα, επιλέγουµε να γίνεται αρόδου, για να µπορούµε να εξερευνούµε µεγαλύτερη έκταση. Με το gps κατευθυνόµαστε στα γνωστά σηµεία, και αφού σταµατήσουµε για λίγο, παρατηρούµε τη διεύθυνση του ρέµατος, µέχρι να αρµατώσουµε τα καλάµια µας. Στη συνέχεια, ανάλογα µε το την κατεύθυνσή του, σταµατούµε το σκάφος µας (δες σκίτσο). ∆ολώνουµε και ρίχνουµε την αρµατωσιά µας στο βυθό, περιµένοντας να έρθει ο τσίµπος. Το λυθρίνι, τις περισσότερες φορές, πηγαίνει πρώτο από τα υπόλοιπα ψάρια. Η τσιµπιά του, είναι άλλοτε µίζερη και άλλοτε δυνατή. Το κάρφωµα επιβάλλεται, για να το αγκιστρώσουµε µε σιγουριά. Στο ανέβασµα, τα εναλλασσόµενα σκορτσαρίσµατα είναι το χαρακτηριστικό του γνώρισµα. Σε περίπτωση που ο καιρός µας ξεσέρνει αρκετά και δεν µπορούµε να ψαρέψουµε, η πλωτή άγκυρα ίσως µας δώσει τη λύση. Στην ανάγκη, υπάρχει και η απλή άγκυρα, αλλά θα την αφήσουµε ως τελευταία επιλογή. Το µπιτόνι µε τον χαλκά, απαραίτητο εργαλείο για το σήκωµά της, θα πρέπει τότε να µπει σίγουρα µέσα στο πλάνο µας.
Η αρματωσιά για τη καθετή
Η αρµατωσιά µας σε αυτά τα βάθη, είναι σχετικά κοντή. Εξοπλίζεται µε τρία παράµαλλα, µήκους µέχρι 30 εκατοστά (για να µην µπερδεύονται), κατασκευασµένα από πετονιά fluorocarbon (αόρατη), διαµέτρου 0,25. Η µάνα της αρµατωσιάς, έχει διάµετρο 0,30 χιλιοστά. Η σύνδεση των παράµαλλων µε τη µάνα, γίνεται µε τη βοήθεια διάφανων χαντρών σύνδεσης. Τα αγκίστρια έχουν µέγεθος 6-8, και το βαρίδι στην άκρη της αρµατωσιάς είναι κατά προτίµηση φωσφοριζέ, µε βάρος 100-125 γραµµάρια. Η σύνδεση µε τη µάνα του µηχανισµού (νήµα), γίνεται αφού κάνουµε µια θηλιά στο επάνω άκρο της αρµατωσιάς, και την περάσουµε στη στριφταροπαραµάνα της µάνας. Μία χάντρα ελαστική, µε έντονο χρωµατισµό και µέγεθος αρκετά µεγάλο για να µην περνά από το δακτυλίδι της κορυφής, είναι µάλλον χρήσιµη, για να µας θυµίζει ότι η αρµατωσιά φθάνει επάνω.
