Η Κύπρος αποτελεί τον τόπο των φοιτητικών µου χρόνων. Έχω αφήσει εκεί ένα πολύ σηµαντικό κοµµάτι της ψυχής και των κόπων µου. Σε ανταπόδοση έχω λάβει ένα σωρό ευλογίες: Γνώση, καλούς φίλους, κουµπάρους.
Ψάρεψα την Κύπρο σε πολλά µέρη και µε κάθε ευκαιρία ήµουν στη θάλασσα. Τα χρόνια εκείνα το LRF δεν υπήρχε σε κανενός το λεξιλόγιο και τα πράγµατα ήταν κάπως διαφορετικά. Αν και ασχολούµαι µε το ψάρεµα από παιδί, εκείνη την εποχή δεν περίµενα ότι κάποτε θα είχα τόσο στενή σχέση µε την αθλητική αλιεία και την αρθρογραφία, όσο σήµερα.
Τότε ήταν σηµαντικότερο να περάσουµε καλά, παρά να πάρουµε µια καλή φωτογραφία από το ψάρι που πιάσαµε. Μια εποχή που έχει ακόµα να µου διδάξει πολλά.
ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ
Οι συνεργασίες µου µε πολλούς Κύπριους ειδικούς και επαγγελµατίες στο χώρο του ψαρέµατος, µε κρατούν ακόµα πολύ έντονα προσανατολισµένο σε αυτό το πολύ αγαπηµένο µου νησί. Επίσης, µιλώ σχεδόν καθηµερινά µε Κύπριους ψαράδες κάθε επιπέδου και τεχνικής.
Αυτό που βλέπω από τα κυπριακά νερά, είναι κάτι που ισχύει σχεδόν παντού στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο: Μια έντονη υποβάθµιση της θαλάσσιας ζωής στην ακτογραµµή. Οι λόγοι πολλοί και γνωστοί. Ο άνθρωπος καταστρέφει το ίδιο του το σπίτι. Σαν αποτέλεσµα, οι φίλοι από Κύπρο έχουν ένα «παράπονο». Βλέποντας τα ψάρια που βγάζουµε στην Ελλάδα, εκεί που µένουµε ή στα ταξίδια µας, τονίζουν ότι η Κύπρος είναι τόσο φτωχή, που δεν µπορεί να συγκριθεί. Και αυτό το ακούω συνεχώς.
Την ίδια στιγµή, µιλώ µε κόσµο από Κύπρο ο οποίος ψαρεύει σε µέρη που έχω ψαρέψει και εγώ. Είναι λίγοι, η αλήθεια να λέγεται, µα είναι ψαγµένοι ψαράδες και άνθρωποι που δεν υπολογίζουν κόπο χρόνο και χρήµα, προκειµένου να βγάλουν ψάρια. Θεωρώ δεδοµένο πως η Κύπρος έχει θέµα, µα την ίδια στιγµή έχω και αποδείξεις πως «ο επιµένων νικά», σε πολλές περιπτώσεις.
Νοµίζω πως οι φίλοι από την Κύπρο δεν πρέπει να απελπίζονται τόσο, όσο να προσπαθήσουν να αλλάξουν στρατηγική και προσδοκίες. Τα νερά γίνονται παντού φτωχότερα, σε όλο τον κόσµο. Όµως, εµείς γινόµαστε σοφότεροι; Και πώς µπορούµε να µάθουµε από το «παράδειγµα» της Κύπρου, συσχετίζοντάς το µε κοµµάτια της χώρας µας που έχουν υποβαθµιστεί αρκετά ή είναι απλά δύσκολα;
Σε αυτό µου το πρώτο άρθρο, θα ήθελα λίγο να παρουσιάσω ορισµένες τεχνικές λεπτοµέρειες, που πολλές φορές, σε πολλούς και διαφορετικούς τόπους και συνθήκες, έχουν αλλάξει τα δεδοµένα για µένα. Πράγµατα τα οποία νοµίζω πως θα βοηθήσουν τους φίλους που ασχολούνται µε το LRF στην Κύπρο να αναβαθµίσουν την ψαρευτική τους προσέγγιση σε ένα τόσο δύσκολο περιβάλλον. Το θέµα είναι κάπως περίπλοκο, οπότε θα το παρουσιάσουµε σε διαδοχικά άρθρα, ξεκινώντας από το πρώτο µέρος.
ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ, ΚΑΛΑ ΛΗΜΕΡΙΑ
Στις περισσότερες χώρες, το ψάρεµα δεν ήταν αυτό που είναι. Μιλώντας µε ψαράδες από όλο τον κόσµο, βλέπω πλέον µια κοινή συνισταµένη που ισχύει και στο παράδειγµα Ελλάδας/Κύπρου. Πέρασε η εποχή που το ψάρεµα έδινε ψάρια, ακόµα και σε µια χαλαρή εξόρµηση στο κοντινό µας λιµανάκι. Αυτό γίνεται γιατί δεν έχει πλέον ψάρια. Σαφώς αυτή είναι η µία πλευρά.
Η άλλη πλευρά είναι πως τα ίδια τα ψάρια µαθαίνουν συνεχώς να συσχετίζουν την ανθρώπινη δραστηριότητα µε τον κίνδυνο και εξελίσσονται για να επιβιώσουν. Κατά καιρούς, πολλοί από εµάς βλέπουµε στα γνωστά µας µέρη, λαβράκια πονηρεµένα, µελανούρια αρκετά που όµως δεν τσιµπούν σε τίποτα, και τρελαινόµαστε πώς θα τα καταφέρουµε να τσιµπήσουν. Αυτή, βέβαια, είναι η καλή περίπτωση. Το χειρότερο, και υπαρκτό σενάριο, είναι απλά να µην υπάρχουν ψάρια ή να υπάρχουν ελάχιστα.
Όποιος επιθυµεί να συνεχίζει να ψαρεύει µε επιτυχία σε κοντινούς και γνώριµούς του τόπους, και να έχει αξίωση για συστηµατικές συλλήψεις, συνήθως θα πρέπει να ψαχτεί πολύ εξοπλιστικά και να αλλάξει τρόπο προσέγγισης και τεχνικές.
Σε ένα λιµάνι που πλέον τα λαβράκια δεν χτυπούν σούρουπο ή ξηµέρωµα, ξεκλείδωσαν τις µεταµεσονύχτιες ώρες. Εκεί που δεν έδιναν σηµασία στο spinning, πιάστηκαν µε εγγλέζικο ή απλά εκεί που πλέον δεν έδιναν καµιά σηµασία στα γνωστά τεχνητά, µερικά την πάτησαν µε πιο εξεζητηµένες προσεγγίσεις (πχ. σιλικόνες πατωτά µε cheburaska ή offset, dropshot κτλ). Για αυτές τις τεχνικές προσεγγίσεις θα µιλήσουµε αναλυτικά άλλη στιγμή.
Σε κάθε περίπτωση, θέλει ψάξιµο. Έχω πολλά παραδείγµατα ανθρώπων σε Κύπρο και Ελλάδα που επιµένουν εµφατικά πως στο λιµάνι που ψαρεύουν δεν έχει πλέον ζωή, και την επόµενη µέρα, από το ίδιο λιµάνι, φίλοι µού στέλνουν φωτογραφίες από πολύ όµορφα ψάρια.
Σε αυτήν την περίπτωση, ένα είναι το κοινό χαρακτηριστικό: Οι πρώτοι δεν έχουν αλλάξει τίποτα από την προσέγγισή τους, επιµένουν να ψαρεύουν όπως ψάρευαν και µε αυτό περιµένουν ακόµα να βγάλουν ψάρια. Η φύση ζορίζεται, τα ψάρια εξελίσσονται, εµείς όµως όχι! Τι αποτέλεσµα θα έχει αυτό;
ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΩΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ
Μια συµβουλή που δίνω από την καρδιά µου και είµαι απόλυτος ότι θα δουλέψει, είναι η εξής: Το σύγχρονο ψάρεµα απαιτεί ταξίδι και αρκετή περιπλάνηση στο χώρο, εξερεύνηση σε νέους τόπους, κουράγιο για πολύ περπάτηµα, συνεχή κίνηση, και εποµένως, αρκετό κόπο και χρήµα. ∆υστυχώς, έτσι είναι πλέον τα πράγµατα και µιλώ πάντα για τις τεχνικές που µε απασχολούν και βασίζονται στα τεχνητά δολώµατα από ακτή.
Και στην Κύπρο, και στην Ελλάδα, όσοι γνωρίζω ότι βγάζουν ψάρια συστηµατικά, µοιράζονται την ίδια στρατηγική. Αλλαγή τόπων, εξερεύνηση και κάλυψη µεγάλων αποστάσεων κάθε φορά. Οι άνθρωποι αυτοί συχνά οδηγούν για ώρες µέχρι να φτάσουν στον προορισµό τους. Περπατούν σε δύσκολα πεδία, κοπιάζουν πολύ για να προσεγγίσουν τον δύσκολο ψαρότοπο, και ακόµα και τότε, δεν µένουν στατικοί, αλλά περπατούν την ακτογραµµή, κάνοντας λίγες ερευνητικές βολές σε κάθε σηµείο και πάνε παραπέρα.
Πάνε εκείνοι στα ψάρια και όχι το αντίθετο. Εννοείται και εκείνοι τρώνε πολύ συχνά «κουλούρια», όµως είναι αυτοί που βγάζουν και ψάρια.
Προσωπικά, δεν γνωρίζω άνθρωπο να παίρνει συστηµατικά, πλέον, ψάρια έξω από το αυτοκίνητό του, είτε ζει σε νησί, είτε σε πόλη. Αν είστε από αυτούς, µπράβο σας, είστε µια χαρά! Να αγαπάτε και να σέβεστε τον τόπο σας και να έχετε µέτρο και σύνεση, γιατί αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα.
ΕΠΕΝΔΥΣΤΕ ΚΟΠΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ
Αν δεν είστε από αυτούς, η συµβουλή µου είναι να δείτε τα δεδοµένα και να σκεφτείτε, Κύπριοι ή Ελλαδίτες, µε ειλικρίνεια, αν όντως δεν έχει ψάρια ή απλά δεν κάνετε αυτό που απαιτεί η εποχή για να τα πιάσετε. ∆εν είναι δυνατόν αυτός που βγάζει ψάρια να ρίχνει τόσο κόπο και εµείς να θέλουµε να βγάζουµε κάνοντας ότι κάναµε παλιά!
Η ανάγκη για εξέλιξη και για επένδυση σε κόπο/χρόνο, είναι αυτό που θέλω να τονίσω. Αναγκαία κακά για ορισµένους, για άλλους απλά προαπαιτούµενα. Σε επόµενο άρθρο θα προτείνω ορισµένες στρατηγικές και τεχνικές προσεγγίσεις που θα µπορούν να ελέγξουν λάθη που κάνουµε και πράγµατα που µπορούν να µας αναβαθµίσουν τεχνικά.
Στο τελευταίο µέρος, θα προτείνω τρόπους µε τους οποίους µπορούµε να «διαβάζουµε» έναν τόπο για να δούµε αν έχει ψάρια, και αν έχει, πως θα τα προσεγγίσουµε. ∆εν θα αλλάξουν όλα δια µαγείας. Υπάρχουν τραγικές περιπτώσεις ερήµωσης της θάλασσας. Κάπου, όµως, µας περιµένει ακόµα µια γωνιά που κρατάει ψάρια. Στο χέρι µας είναι να τη βρούµε, και όταν την βρούµε, να τη σεβαστούµε.
Και στο χέρι µας – και εδώ είναι ίσως το πιο σηµαντικό- είναι να αναλογιστούµε πως και εµείς έχουµε συνεισφέρει στην καταστροφή και µε ποιο τρόπο µπορούµε να ζούµε ώστε να βοηθάµε τη κατάσταση και να µην την κάνουµε χειρότερη.
Να περνάτε καλά, µε σεβασµό, µε θέληση για αυτοβελτίωση και µε προσήλωση στα µειονεκτήµατα του εαυτού µας, πρώτα από όλα!