Ψάρεμα με spinning: Ψαρότοποι και η θεωρία «Δεν έχει ψάρια εδώ»
Χτες ήταν µια πολύ διδακτική µέρα και νοµίζω έχει σηµασία σε αυτό το άρθρο που το γράφω µόλις µια µέρα µετά, να µοιραστώ ορισµένες σκέψεις οι οποίες νοµίζω πως έχουν µεγάλη σηµασία.
Πήγαµε λοιπόν για ψάρεµα σε ένα από τα πιο «παιδεµένα» µέρη της Λέσβου. Ακόµα και µε τον χτεσινό παλιόκαιρο και το πολύ δυνατό µελτέµι, υπήρχε µέσα στο νερό ψαροτουφεκάς που κολύµπαγε, καθώς και δίχτυα στην περιοχή.
Πέραν αυτού όµως, και κυριολεκτώ, όποιος ψαρεύει LRF, πηγαίνει σε αυτά τα µέρη γιατί είναι σχετικά κοντά στην πόλη της Μυτιλήνης και βολικά στο περπάτηµα. Εποµένως, δεν ησυχάζουν ποτέ. Το αποτέλεσµα είναι πως το µέρος αυτό θεωρείται ότι πλέον «δεν έχει ψάρια».
Πόσες φορές το έχω ακούσει να λέγεται… Κι όµως, η αλήθεια γι’ αυτό το µέρος, όπως και για τόσα άλλα µέρη, είναι πως έχει ψάρια, απλά εµείς δεν µπορούµε να τα πιάσουµε. Λέµε πολύ εύκολα «δεν έχει ψάρια» και πολύ δύσκολα «δεν µπορούµε να τα πιάσουµε γιατί κάτι κάναµε λάθος». Το ξέρω, αυτό πονάει λιγάκι, αλλά δεν το λέω για να θίξω κανένα. Το λέω πρώτα σε εµένα, και ταυτόχρονα, µαζί µε αυτό, προσπαθώ να πω και κάτι άλλο.
Τα ψάρια τα βλέπουµε. Ξέρουµε ότι υπάρχουν. Βλέπουµε λαβράκια, σαργούς, σε ένα λιµάνι πχ., που δεν χτυπάνε σε τίποτα. Κι όµως, τα ψάρια αυτά τρώνε, γιατί αν δεν έτρωγαν, απλά θα πέθαιναν. Άρα «χτυπάνε» σε κάτι, κάποια στιγµήν υπό κάποιους όρους. Έχουν εξελιχθεί όµως και αναγνωρίζουν τους κινδύνους. Σωστό από µια άποψη.
Υπάρχει όµως και το κάτι… παρακάτω. Κατά τη γνώµη µου και για να µη σας ζαλίζω ιδιαίτερα, δεν µπορούµε να πούµε ότι ένας τόπος δεν έχει ψάρια αν δεν τον ψαρέψουµε:
1| ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ
Και όταν λέω όλους, εννοώ όλους. Από την απόλυτη άπνοια, έως το πιο ανελέητο κρύο, και από τη µεγαλύτερη ευκρίνεια, ως τη µεγαλύτερη θολούρα. Με αέρα που δεν µπορείς να σταθείς, µε ρέµατα σαν ποτάµι, µε ζέστη στους 40 βαθµούς.
2| ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ
Όχι µόνο σούρουπο και ξηµέρωµα. Από ντάλα µεσηµέρι, έως 3 τα µεσάνυχτα, όλες τις ώρες ανεξαιρέτως!
3| ΜΕ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΤΕΧΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
Στο LRF εν προκειµένω, από επιφάνεια έως εντελώς πατωτά.
Όλα αυτά, όπως καταλαβαίνετε, απαιτούν πολύ χρόνο και πολύ κόπο. Και πολλοί λίγοι άνθρωποι µπορούν πραγµατικά να πουν «εδώ δεν έχει ψάρια» και να είναι ο λόγος τους «διαθήκη». Αυτό που σας είπα είναι όντως δύσκολο. Αν όµως έχουµε µια σειρά και µια τάξη, ο χρόνος µειώνεται και ο κόπος το ίδιο. Αν ψαρεύουµε έναν τόπο µε πρόγραµµα. µπορούµε συχνά να τον «ξεκλειδώσουµε» ως είθισται να λέγεται, όταν για άλλους θα αποτελεί καµένο χαρτί.
ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ
∆εν θέλω να σας πολυλογώ για το χτεσινό ψάρεµα, όσοι φίλοι είστε στο κανάλι µου στο youtube, θα το δείτε επακριβώς. Πολλές φορές λέω για το πόσα µποφόρ είχαµε φάτσα και µερικοί (που βλέπουν θάλασσα µια φορά το εξάµηνο) νοµίζουν ότι υπερβάλλω, οπότε, ας κάνουµε λίγη υποµονή να µιλήσουν τα πλάνα.
Θα σηµειώσω απλά πως ήµασταν συνεχώς από πάνω µέχρι κάτω µέσα στο κύµα, πως τα ψάρια έτρωγαν γύρω από δοµές, πως σηµασία δεν είχε η µακρινή βολή, αλλά η ακρίβεια στη βολή και η συνεχής επαφή µε το τεχνητό, σε ένα τερέν µε µεγάλα κύµατα και σε πολύ ρηχά σηµεία (ένας εφιάλτης σκαλωµάτων, µια απίστευτα δύσκολη συνθήκη για να νιώσει κανείς τι κάνει το τεχνητό του).
Έχουµε σχεδιάσει τα εργαλεία γι’ αυτά τα ψαρέµατα. Τα έχουµε διαθέσει σε όποιον φίλο ενδιαφέρεται να τα έχει. Ανανεώνουµε συνεχώς τα project µας. Μαζί κάνουµε και τον κόπο µε άρθρα, βίντεο και αναλύσεις, να εξηγήσουµε τη λογική πίσω από τέτοιες ψαριές. Και λιώνουµε πάνω στα βράχια µε όλη µας την καρδιά!
Ειλικρινά, δεν ξέρω τι άλλο µπορεί να προσφέρει κανείς πέρα και από τη συνεχή προσπάθεια για προστασία των θαλασσίων πλασµάτων. Να ξέρετε πως αυτά δεν είναι ούτε το µισό του µισού. Εσείς θα κάνετε τη διαφορά, βάζοντας τον εαυτό σας στη δοκιµασία του πραγµατικού, σύγχρονου, τεχνικού ψαρέµατος!
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ…
Σας ζαλίζουµε εγώ και χίλιοι άλλοι κάθε µέρα: «Πάρτε τα τεχνητά και τα καλάµια µας, είναι πολύ καλά» κλπ. κλπ.
Ναι, έχουν αξία, αλλά είναι απλά εργαλεία. Εργαλεία, τίποτα άλλο. Την ψυχή τη βάζετε εσείς µέσα τους. Αν δεν έχετε σκοπό να κοπιάσετε, να καταλάβετε, να παρατηρήσετε, να µπείτε στο παιχνίδι ολόψυχα και όσο µπορείτε, δυστυχώς παιδιά, ψάρια «δεν θα έχει».
Είναι οδυνηρό να παραδεχόµαστε ότι τα πάντα γύρω µας εξελίσσονται µε τέτοιο τρόπο, ώστε να κάνουν µια απλή µέρα στο ψάρεµα όλο και πιο δύσκολη, όλο και πιο άπιαστη, σαν τις απλές χαρές της ζωής.
Εµάς τι µας µένει, ποια είναι τα όπλα µας για να ξεπεράσουµε τις πάσης φύσεως αντιξοότητες; Μόνο το πείσµα και το πάθος µας! Πόσο από αυτά διαθέτουµε και για πόσο ακόµα;
