Σας έχει τύχει να τσιµπούν το δόλωµα τα ψάρια, να καρφώνετε αλλά να µην αγκιστρώνεται κάτι στην αρµατωσιά σας;
Nα διαπιστώνετε είτε ότι λείπει ολόκληρο το δόλωµα, είτε ότι υπάρχει κάποιο ελάχιστο υπόλειµµα; Ολοι όσοι ασχολούµαστε µε τη ζόκα και τα µεγάλα κόκκινα το έχουμε αντιμετωπίσει πολλές φορές.
Τι συµβαίνει όµως και γιατί δεν καταφέρνουµε να πιάσουµε το ψάρι;
Οι εκδοχές µπορεί να είναι πολλές, η βασική όµως µία. Τα ψάρια αρπάζουν το δόλωµα από τη µέση και το αφαιρούν από τα αγκίστρια που βρίσκονται στις δυο άκρες του. Ετσι δεν καταφέρνουµε να τα αγκιστρώσουµε µε τις τσιµπιές που θα δεχτούµε. Η λύση στο πρόβληµα είναι εύκολη και πρακτική. Αρκεί απλά να προσθέσουµε ένα επιπλέον αγκίστρι στη µέση του δολώµατός µας.
1/ Κλασική αρµατωσιά ζόκας για βαθιά. Το παράµαλλο του κλέφτη είναι µε νήµα για να προστατευτεί από τα δόντια των ψαριών. 2/ Τοποθέτηση αγκιστριού στο µέσο της απόστασης κλέφτη και ζόκας. Κατάλληλη για ζωντανό µικρόψαρο και καλαµάρι.
Αν χρησιµοποιούµε µόνο κλέφτη, τότε τοποθετούµε το επιπλέον αυτό αγκίστρι στο µέσο της απόστασης. Αν χρησιµοποιούµε παράµαλλο µε δύο αγκίστρια στο τελείωµα, τότε θα προσθέσουµε ένα επιπλέον αγκίστρι στο ενδιάµεσο του µεγάλου αγκιστριού της ζόκας και των κλεφτών (δες σκίτσα). Με αυτό τον τρόπο θα καταφέρουµε εύκολα και πρακτικά να αγκιστρώνουµε τα ψάρια, τα οποία για οποιοδήποτε λόγο δεν έχουν τη διάθεση να καταπιούν ολόκληρο το δόλωµα.
3/ Αρµατωσιά µε δύο κλέφτες στο άκρο και µε αγκίστρι στο µέσο. Ιδανική για δόλωµα σουπιά και καλαµάρι. 4/ Αν το δόλωµα είναι µικρότερο από το παράµαλλο τότε τυλίγουµε το παράµαλλο πάνω στο µεγάλο αγκίστρι της ζόκας
Το επιπλέον αυτό αγκίστρι το χρησιµοποιούµε τόσο σε δολώµατα όπως το καλαµάρι και η σουπιά, όσο και σε ζωντανά ψαράκια. Στο καλαµάρι και στη σουπιά προτιµάµε τα δύο αγκίστρια µπροστά και το τρίτο στη µέση, ενώ στα µικρόψαρα το ένα αγκίστρι µπροστά και το δεύτερο στη µέση. Μάλιστα, αν τα ψάρια που απευθυνόµαστε είναι µεγάλα φαγκριά, τότε το παράµαλλο των κλεφτών γίνεται από νήµα και όχι από πετονιά.