Τόσα και τόσα έχουν γραφτεί για τις μουρμούρες και το ψάρεμά τους, γι’ αυτή τη ριγωτή κυρία, που είναι πιστεύω το νούμερο ένα στις προτιμήσεις των παράκτιων ψαράδων. Τι γίνεται όμως με το ψάρεμα μουρμούρας; Για να αναζητήσουμε λοιπόν αυτό το ψάρι και να το ψαρέψουμε με αξιώσεις, υπάρχουν κάποιοι κανόνες. Ποιοι είναι αυτοί;
Παρατηρητικότητα – Επιλογή Τόπου στο ψάρεμα μουρμούρας
Πρώτα- πρώτα η επιλογή του μέρους που θα πραγματοποιηθεί το ψάρεμά μας. Λίγο-πολύ έχουμε όλοι μας κάποια στάνταρ μέρη, που ξέρουμε ότι κρατούν τέτοια ψάρια. Όταν όμως πάμε σε ένα καινούριο μέρος που δεν το έχουμε ξανά ψαρέψει τι γίνεται; Εκεί τα πράγματα αλλάζουν. Προσπαθούμε να συλλέξουμε κάποια πληροφορία, ίσως από κάποιον συνάδελφο που ψαρεύει εκεί κοντά, πάντα διακριτικά και με ευγένεια, αλλιώς απευθυνόμαστε σε κάποιο κατάστημα της περιοχής με είδη αλιείας.
Όταν πρόκειται να πάμε σε άγνωστο μέρος, είναι καλό να έχουμε από πριν πάρει πληροφορίες για κάποιο κατάστημα της περιοχής και τι δολώματα μπορεί να μας προμηθεύσει. Γενικά, η προτίμηση των ψαριών σε δολώματα αλλάζει από μέρος σε μέρος, και συνήθως προτιμούν αυτά που υπάρχουν στο βυθό της περιοχής που θα ψαρέψουμε. Ωραία μέχρι εδώ, έχουμε βρει δολώματα που δουλεύουν στην περιοχή, έχουμε πάρει ίσως και κάποια πληροφορία προς τα που περίπου θα κινηθούμε και είμαστε έτοιμοι. Θα επιλέξουμε το μέρος που θα κάνουμε το ψάρεμά μας, χωρίς βέβαια να ενοχλήσουμε άλλους συνάδελφους που τυχόν βρίσκονται εκεί.
Συνήθως όταν ακούγεται πληροφορία για κάποιο μέρος, δεν είμαστε οι πρώτοι που το γνωρίζουμε, οπότε υπάρχει πιθανότητα το ακριβές σημείο να είναι κατειλημμένο από άλλους. Τότε θα επιλέξουμε και εμείς κάποιο κομμάτι όσο πιο κοντά γίνεται στο «επίμαχο» σημείο, και παρατηρώντας το μέρος με προσοχή, θα επιλέξουμε το πιο καθαρό κομμάτι. Συνήθως στις ακτές, ότι υπάρχει έξω, υπάρχει και μέσα στη θάλασσα. Δηλαδή αν έχει έξω ψιλή άμμο, το ίδιο είναι και μέσα, εάν έχει βοτσαλάκι το ίδιο υπάρχει και μέσα, εάν έχει πολλά φύκια έξω, καλό είναι να φύγουμε αρκετά πιο πέρα, γιατί το πιο πιθανό είναι να υπάρχουν και μέσα μεγάλα φύκια. Έχουμε βρει λοιπόν κάποιο καθαρό και ελεύθερο κομμάτι και ξεκινάμε να στήσουμε τα καλάμια μας, αφού παρατηρήσουμε πρώτα καλά τη θάλασσα για τυχόν καλαδούρια. Βλέπετε έχουμε και τους επαγγελματίες που έχουν γίνει και αυτοί σχεδόν «παράκτιοι», ρίχνοντας τα δίχτυα τους σε λίγα μόλις εκατοστά νερού.
Διακριτικότητα
Αφού κάνουμε τις προπαρασκευαστικές κινήσεις που είπαμε παραπάνω, σειρά έχει η διακριτικότητα. Προσπαθούμε δηλαδή να είμαστε όσο το δυνατόν πιο διακριτικοί. Έτσι, ετοιμάζουμε τον εξοπλισμό μας όσο πιο μακριά μπορούμε από το νερό, αποφεύγοντας φωνές, φασαρίες, φακούς και διάφορα άλλα. Δυστυχώς έχω δει φωτιές δίπλα στη θάλασσα και κοντά στα καλάμια, ακόμη και αυτοκίνητα με τέρμα τη μουσική. Αν κρυώνουμε, είναι καλύτερα να μείνουμε στο σπίτι, αν πάλι έχουμε διάθεση να ακούσουμε μουσική, ας πάμε κάπου για καφέ ή ποτό, αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη. Και φτάσαμε στο «δια ταύτα», στην πραγματική ουσία της προετοιμασίας μας, που δεν είναι άλλη από τη σωστή επιλογή του κατάλληλου εξοπλισμού και την επιλογή των κατάλληλων αρματωσιών και αναλωσίμων.
Η διακριτικότητα στη συμπεριφορά, θα πρέπει σίγουρα να πλαισιωθεί από τη ανάλογη διακριτικότητα σε υλικά, αφού η μουρμούρα περιφέρεται και βόσκει από λίγα μόλις εκατοστά νερού, σχεδόν κατάγιαλα πολλές φορές. Οπότε τα καλάμια μας πρέπει να είναι πολύ λεπτά και ευαίσθητα, όχι μόνο για να βλέπουμε τις τσιμπιές, αλλά και για να μπορούμε να ρίχνουμε πολύ μικρά βαρίδια σε αρκετά ικανοποιητική απόσταση. Αν υπήρχε τρόπος να στείλουμε την αρματωσιά μας ή το αγκίστρι μας στο νερό χωρίς καθόλου βαρίδι, θα ήταν το τέλειο. Σειρά μετά τα καλάμια, έχουν η πετονιά που γεμίζει το μηχανισμό μας, η οποία θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο λεπτή, αλλά και οι αρματωσιές που θα επιλέξουμε. Μια πετονιά διαμέτρου 0.20-0.25mm, είναι ότι πρέπει για μάνα. Η κυρίως αρματωσιά πρέπει να έχει αόρατα παράμαλλα 0.16 μέχρι 0.18mm το πολύ, αφού η μουρμούρα δε διαθέτει δόντια, δε φημίζεται για τη μαχητικότητά της, αλλά ούτε και για τα μεγάλα μεγέθη της. Ακόμη και τα πολύ μεγάλα άτομα του είδους, μπορούμε να τα φέρουμε έξω με ασφάλεια χρησιμοποιώντας παράμαλλα λεπτότερα από 0.16mm, αφού το καλάμι μας μπορεί να τα αποσβέσει με ασφάλεια ακόμα και τα κεφάλια του ψαριού, χωρίς να βάζουμε σε δοκιμασία τις λεπτές αρματωσιές και τα πολύ μικρά αγκίστρια. Τα λεπτά καλάμια λοιπόν, μας βοηθούν να ψαρέψουμε με ελάχιστο βάρος μολυβιού και πολύ λεπτές αρματωσιές. Έτσι ακόμη και τα μεγάλα άτομα του είδους μπορούμε να τα φέρουμε έξω με ασφάλεια.
Η κυρίως αρματωσιά πρέπει να έχει αόρατα παράμαλλα 0.16 μέχρι 0.18mm το πολύ, αφού η μουρμούρα δε διαθέτει δόντια, δε φημίζεται για τη μαχητικότητά της, αλλά ούτε και για τα μεγάλα μεγέθη της.
Ετοιμότητα σε εξοπλισμό και ψάρεμα
Και για το τέλος φυλάξαμε την ετοιμότητα. Όταν λέμε «ετοιμότητα», εννοείται ότι θα υπάρχει πάντα εφεδρικό καλάμι, αρματωμένο και έτοιμο για χρήση ανά πάσα στιγμή. Εφεδρικό μηχανάκι, δεύτερος φακός, βελόνες δόλωσης, μπαταρίες φακού. Μπορεί σε μερικούς να φαίνεται υπερβολή, αλλά η απώλεια του φακού, ένα ατύχημα σε κάποιο καλάμι, ακόμη και η απώλεια μιας βελόνας δόλωσης, μπορούν άνετα να καταστρέψουν την εξόρμηση και να «τσιτώσουν» τα νεύρα μας. Δοκιμάστε να δολώσετε τριχιά χωρίς βελόνα και μετά τα λέμε…
Τελευταίο άφησα το πιο σημαντικό κομμάτι και πλέον καθοριστικό για την έκβαση του ψαρέματος, που δεν είναι άλλο από τις αρματωσιές. Έτσι, για να βγάλουμε πέρα το ψάρεμα απρόσκοπτα και χωρίς προβλήματα, πρέπει να έχουμε μαζί μας αρκετές αρματωσιές. Συνήθως οι μουρμούρες κινούνται κοπαδιαστά, οπότε απλά σκεφτείτε όταν περνούν απ’ την ψαρεύτρα σας και έχουν διάθεση να τραφούν, εσείς να προσπαθείτε να φτιάξετε μία καινούρια αρματωσιά! Το πιο πιθανό είναι να χαλάσει το ψάρεμα και η διάθεσή σας. Έτσι λοιπόν, πριν κάνουμε την εξόρμησή μας να θυμόμαστε : παρατηρητικότητα, διακριτικότητα, ετοιμότητα, αποτελούν το τρίπτυχο της επιτυχίας στο ψάρεμα της μουρμούρας!
Έχοντας μεριμνήσει και διασφαλίσει τα παραπάνω, μπορούμε να απολαύσουμε το χόμπι μας χωρίς προβλήματα και άγχος. Να είστε όλοι καλά και να έχετε καλά ψαρέματα, χωρίς προβλήματα!