Ψάρεμα σαργών από ακτή στα βράχια! Με εγγλέζικο, bolognese, ζόκα, casting και απίκο
Ο βασιλιάς των βράχων της ακτής είναι ο σαργός. Ψάρι πεντανόστιµο, που κανένας ψαράς δεν το καταφρονεί.
Οι βραχώδεις ακτές της πατρίδας µας βρίθουν από ζωή. Ακόµη και αυτές τις εποχές που καθοµολογουµένως τα ψάρια έχουν µειωθεί κατά πολύ σε όλους τους βυθούς.
Τα πιο διαδεδοµένα είδη σαργών που συναντάµε στα βράχια, είναι:
Ο σαργός ή χαρακίδα (Diplodus Sargus) µε τις εννέα κάθετες γραµµές.
Ο σαργός ή καµπανάς, ή αυλιάς, ή καραγκιόζης, ή κακαρέλος (Diplodus Vulgaris). Με τις δύο παχιές κάθετες γραµµές µετά τα βράγχια και πριν την ουρά.
Πολυπληθέστερος είναι ο δεύτερος, που έχει άλλωστε και τις περισσότερες συλλήψεις. Σπανιότερα µπορεί να συλλάβουµε και την ούγενα, ή µυτάκι ή χιόνα (Diplodus Puntazzo).
Ψάρι κοπαδιαστό που αρέσκεται στις τρύπες, στα χαράκια, στα κατρακύλια και στις πλάκες. Ειδικά σε βυθούς ανώµαλους µε µεγάλες υψοµετρικές διαφορές.
Σαργοί με εγγλέζικο σε άγριους τόπους
ΠΡΟΤΑΣΗ Θοδωρή Νταµάτη
Στις άγριες βραχώδεις ακτές που προχωρούν αρκετά µέσα στη θάλασσα, θα τον αναζητήσουµε µε την τεχνική του εγγλέζικου. Και όταν λέω άγριες, δεν εννοώ γκρεµούς που ορειβατείς. Εννοώ τα βράχια της ακτής που έχουν τρύπες, χαράκια, ανώµαλες µύτες.
Στην πλειοψηφία των ακτών, όπως είναι διαµορφωµένη η ακτή, έτσι εξελίσσεται και ο βυθός µέσα στη θάλασσα. Τουλάχιστον στα πρώτα 10-20 µέτρα. Ιδανικές συνθήκες και αποστάσεις για το ψάρεµα µε εγγλέζικο. Εδώ ο ψαράς επιλέγει το ύψος που θα απέχει το αγκίστρι του από το βυθό.
Ευτυχώς η πατρίδα µας είναι γεµάτη από βραχώδεις ακτές. Σίγουρα θα βρούµε κάποια κοντά στον τόπο µας που να κρατάει το δηµοφιλές αυτό ψάρι. Για να εντοπίσουµε κάποιο ιδανικό για το σκοπό σηµείο, πρέπει να είµαστε διατεθειµένοι να διανύσουµε κάποια απόσταση.
Για την προσπάθειά µας απαιτούνται λοιπόν όσο το δυνατόν πιο ελαφρύς εξοπλισµός, παπούτσια µποτάκια και σταθερά βήµατα. Είναι λίγο κοπιαστικό, αλλά σίγουρα θα ανταµειφθούν οι προσδοκίες µας.
Ο σαργός είναι ψάρι τοπιάρικο. Αν βρει κάποιο σηµείο που να καλύπτει τις ανάγκες του παραµένει και διαβιεί εκεί. Σχηµατίζει κοπάδια, και όσο και να αποµακρυνθεί, επιστρέφει πάντα στον ίδιο τόπο.
Όταν αναζητούµε νέες περιοχές ψαρέµατος, πρέπει να εξερευνήσουµε όλη την ακτή µε ψαρέµατα. Σίγουρα θα υπάρχουν σαργοί, αλλά πρέπει να βρούµε το σηµείο που διαβιούν.
Διαδοχικά ψαρέµατα
Προτείνω διαδοχικά ψαρέµατα σε αποστάσεις 50 µέτρων µεταξύ τους. Σε κάποιο σηµείο οι συλλήψεις θα είναι περισσότερες ακόµα και στις χειρότερες ψαρευτικά µέρες. Τότε θα έχουµε βρει το σηµείο µας.
∆εν είναι ιδιαίτερα δύσκολο γιατί ο σαργός αρέσκεται στα µπιγκατίνι, βασικό δόλωµα στο εγγλέζικο. Χωρίς άλλο µαλάγρωµα µπορούµε να βγάλουµε συµπεράσµατα για την παρουσία ή όχι σαργών στο συγκεκριµένο σηµείο.
Με αυτόν τον τρόπο έχω βρει αρκετά πατήµατα σε όλη την ακτογραµµή της Αττικής από την πλευρά του Σαρωνικού. Κρατούν ικανοποιητικό πληθυσµό σαργών ώστε να µου προσφέρουν την συγκίνηση του ψαρέµατος. Αλλά και αρκετά ψάρια για τηγάνι και κάρβουνο, µε τη σωστή πάντα διαχείριση.
Κατάλληλες συνθήκες
Η ήρεµη θάλασσα δεν ενδείκνυται για το ψάρεµα του σαργού. Χρειάζεται από έντονο ρυτίδιασµα, έως και έντονο σκάσιµο του κύµατος στην ακτή.
Οι καλύτερες συνθήκες για ποσότητα ψαριών, είναι όταν έχουµε τον αέρα στην πλάτη και ψαρεύουµε κοντά σε κάβο. Αυτό δημιουργεί µια ρεστία που χωρίς µεγάλα κύµατα οδηγεί τη θάλασσα να σκάει µε µέτρια αφρουδιά στα πόδια µας.
Τα µεγαλύτερα µεγέθη όµως βγαίνουν µε κόντρα αέρα και το κύµα να σκάει µε δύναµη στα πόδια µας. Είναι οι συνθήκες που οι µεγαλύτεροι σαργοί του κοπαδιού αφήνουν την επιφυλακτικότητα που τους διακρίνει και ορµούν στα δολώµατα.
Οι καλύτερες µέρες µου είναι από την νέα σελήνη µέχρι και την πανσέληνο, στο γέµισµα δηλαδή της σελήνης. Οι καλύτερες ώρες, δύο ώρες πριν το σούρουπο µέχρι και όλη τη νύχτα αν τσιµπάνε.
TIP: Όταν έχω κόντρα αέρα και δε µπορώ να σφεντονιάσω το µπιγκατίνι στην απόσταση που θέλω, χρησιµοποιώ φελλό µαλαγρωτή. Είναι µια πολύ καλή τακτική, που κυριολεκτικά µου λύνει τα χέρια.
Το µόνο που χρειάζεται είναι κάποιες δοκιµές στη ρύθµιση των τρυπών του µαλαγρώτη. Αυτό μας βοηθάει ώστε να βγαίνουν τα σκουλήκια στην ποσότητα και τον ρυθµό που θέλουµε.
Το ψάρεµα
Είπαµε πως στα βράχια θέλουµε ελαφρύ εξοπλισµό, γιατί έχουµε περπάτηµα.
• Σε µια θήκη καλαµιών έχω δύο καλάµια εγγλέζικου. Ένα ηµιπαραβολικό µε µήκος 4.20 και ένα 4.50 προοδευτικά παραβολικό. Επίσης ένα εξάµετρο µπολονέζ ηµιπαραβολικό. Έχω και δύο κοντάρια απόχης, ένα τετράµετρο και ένα πεντάµετρο.
Είµαι λίγο υπερβολικός, αλλά θέλω να έχω ανταλλακτικό καλάµι. Μου έχει σπάσει καλάµι σε µάγκωµα και ευτυχώς που είχα κι άλλο. Επιπλέον θέλω να ψαρεύω σε οποιεσδήποτε συνθήκες βρω στο σηµείο που είμαι.
• Για ευνόητους λόγους έχω και δύο κοντάρια απόχης. Κυρίως όµως γιατί µπορεί να χρειαστεί να στήσω τον εξοπλισµό µου αρκετά πιο ψηλά από το επίπεδο της θάλασσας. Ούτως ή άλλως, τα carbon καλάµια είναι πανάλαφρα και το βάρος τους στο περπάτηµα αµελητέο.
• Ένα σακίδιο πλάτης µε τα παρελκόµενα, τα απολύτως απαραίτητα. Έναν κουβά µε το δόλωµα, νερό και καφέ, καθώς και µία πανάλαφρη αλουµινένια σπαστή βάση για το καλάµι.
Βρίσκω το σηµείο µου και στήνω τον εξοπλισµό µου. Στα βράχια -και εφ’ όσον µου το επιτρέπει ο χώρος πίσω µου- προτιµώ ένα καλάµι 4.50 µέτρων. Μήκος ιδανικό για να σηκώσεις το καλάµι και να καρφώσεις. Παίρνει όλα τα µπόσικα της µάνας που έχουν δηµιουργηθεί από το ρεύµα και τον αέρα χωρίς «νεροκάρφωµα».
Βυθοµέτρηση
Στη βυθοµέτρηση δεν είµαι πολύ ακριβής, αφού δε µου χρειάζεται. Τυπικά βυθοµετρώ σε τρία σηµεία, ακριβώς µπροστά µου, λίγο δεξιότερα και λίγο αριστερότερα.
Ξεκινάω πάντα µε το αγκίστρι µου να ψαρεύει ένα µέτρο πάνω από το βυθό. Πολλές φορές το ανεβάζω µέχρι και τα µεσόνερα. Ο σαργός ανεβαίνει ψηλά για να φάει. Μάλιστα µε τον ανταγωνισµό ανάµεσα στα µέλη του κοπαδιού και τα άλλα ψάρια, µπορεί να ανέβει πραγµατικά πολύ ψηλά. Αποφεύγω όλα τα πατόψαρα που χαλούν το δόλωµα, πέρκες, γύλους, χάνους κλπ.
Στο τσίµπηµα του σαργού και ειδικά του µεγάλου, έχω το περιθώριο να καρφώσω και να τον παλέψω. Δεν έχω το άγχος να χωθεί σε κάποια τρύπα ή να µου τρίψει το παράµαλλο σε κάποιο βράχο. Μπορώ να βάλω σχετικά λεπτότερα παράµαλλα, που πιστέψτε µε, πάρα πολλές φορές κάνουν τη διαφορά.
Αρµατωσιές
Χρησιµοποιώ ελαφριά αρµατωσιά. Φελλό µε ερµάτισµα +1 γραµµάριο, φερόµενο βάρος ανάλογα µε την απόσταση και τις συνθήκες. ∆εν θέλουµε να ρίχνουµε µακριά. Μας φτάνουν 8 µέχρι 15 µέτρα. Το ιδανικό για µένα είναι να έχω 6-7 µέτρα βάθος, στα 10-12 µέτρα µπροστά µου. Ένας φελλός 3+1 ή 4+1 straight είναι µια χαρά.
Όταν έχουµε τον αέρα από πίσω, ο straight είναι µια χαρά. Εάν πάλι ο αέρας είναι από το πλάι ή κόντρα, χρησιµοποιώ waggler για µεγαλύτερη σταθερότητα στη βολή. Αν το βάθος επιτρέπει σταθερή αρµατωσιά, βάζουµε ένα βαριδάκι των 0,10 στη θηλιά και τα υπόλοιπα κάτω από το φελλό.
Στη συρόµενη αρµατωσιά µοιράζουµε βαριδάκια των 0.10 σε ίσες αποστάσεις µεταξύ τους, ξεκινώντας από τη θηλιά και ανεβαίνοντας σε µήκος 1,50-1,80 µέτρα από αυτήν. ∆εν ξεχνάµε να αφήσουµε 1,5 έως 2 µήκη φελλού από τα βαριδάκια που σταµατούν το φελλό µέχρι το επόµενο προς τη θηλιά για να αποφύγουµε τα µπερδέµατα.
Εκεί που σταµατάει ο φελλός βάζουµε δύο βαριδάκια, για να µην ξεσέρνουν στη βολή. Παράµαλλο µια οργιά, fluorocarbon. Εγώ ξεκινάω µε διάµετρο παράµαλλου 0.135 ή 0.14, και όταν νυχτώσει ανεβαίνω στο 0,15 ή 0,16, γιατί περιµένω τα µεγαλύτερα ψάρια. Αγκίστρι ξεκινάω µε 14άρι και το µεγαλώνω σε 12άρι.
Όταν αρχίζω να φτιάχνω την αρµατωσιά µου, ρίχνω µια γεµάτη σφεντονιά µπιγκατίνι και κατόπιν σταθερά κάθε 5 λεπτά και µέχρι να τελειώσω, ρίχνω από µια σφεντονιά καλύπτοντας τον χώρο που θα ψαρέψω. Αυτό αρχίζει να προκαλεί ανταγωνισµό στα ψάρια που είναι από κάτω και η φασαρία φωνάζει και τα ψάρια που βρίσκονται µακρύτερα φέρνοντάς τα στην ψαρεύτρα µου.
Όταν είµαι έτοιµος, ρίχνω πρώτα µια σφεντονιά µπιγκατίνι και κατόπιν κάνω βολή. Προτιµώ να ρίχνω την αρµατωσιά δεύτερη, γιατί το µπιγκατίνι έχει κατέβει κάµποσα εκατοστά προς το βυθό και το δόλωµα ακολουθεί. Έτσι καθώς περνά µέσα από τον όγκο των αιωρούµενων σκουληκιών καλυπτόµενο από αυτά, η κίνησή του φαίνεται πολύ πιο φυσιολογική.
Πλεονέκτημα ελαφριάς αρµατωσιάς
Αυτό επιζητούµε στο ψάρεµα µε το µπιγκατίνι και ειδικά στο ψάρεµα του σαργού. Η αρµατωσιά να κατεβαίνει όσο το δυνατόν πιο φυσικά, προσοµοιάζοντας την κίνηση των ελεύθερων σκουληκιών στο νερό. Γι’ αυτό και η ελαφριά αρµατωσιά µε το µακρύ παράµαλλο, προσφέρει διακριτικότητα και αιώρηση κατά την κάθοδο και την παραµονή στο νερό.
Κατόπιν, πραγµατοποιούµε τακτικό «σφεντόνιασµα» από µικρή ποσότητα µπιγκατίνι (15-20 σκουλήκια). Σταθερά, κάθε 3 λεπτά, από την αρχή και µέχρι το τέλος του ψαρέµατος. Ακόµα και αν καθυστερήσουµε να ξαγκιστρώσουµε κάποιο ψάρι, ή αλλάξουµε παράµαλλο τηρούµε το τρίλεπτο ταθερά.
Ο επιφυλακτικός μεγάλος…
Ο λαίμαργος μικρός!
Ο σαργός είναι κοινωνικό ψάρι και κυκλοφορεί σε οµάδες διαφόρων ηλικιών και µεγεθών. Οι µεγαλύτεροι του είδους είναι καχύποπτοι και δεν κυκλοφορούν πολύ. Τριγυρνούν κοντά στους µικρότερους, τους αφήνουν να κυκλοφορούν γύρω-γύρω, να τρώνε πρώτοι και παραµένουν σε απόσταση ασφαλείας. Έτσι, αν υπάρξει κάποιος κίνδυνος, θα «την πατήσουν» οι µικρότεροι του είδους.
Η προσπάθειά µας εστιάζεται στο να νικήσουµε αυτήν την επιφυλακτικότητα. Τα πράγµατα είναι καλύτερα στη θολούρα και τον αφρό που δηµιουργεί το κύµα, ενώ και η νύχτα είναι σύµµαχος στις προσπάθειές µας, αφού οι συνθήκες νερού και φωτός κάνουν το µεγάλο σαργό να αισθάνεται πιο ασφαλής και η επιφυλακτικότητά του εξαφανίζεται.
Σε κανονικές συνθήκες είναι δύσκολο να παρακάµψουµε τη λαιµαργία των µικρότερων, οι οποίοι θα τρέξουν πρώτοι να αρπάξουν το δόλωµα.
Εκεί δοκιµάζω γενναιόδωρες δολωσιές µε 4-5 µπιγκατίνι και δεν καρφώνω µε το πρώτο βούλιαγµα του φελλού, ελπίζοντας ότι ο µεγαλύτερος σαργός θα δει ότι δεν κινδύνευσε ο µικρότερος και θα τρέξει να αρπάξει το δόλωµα σε δεύτερη φάση, χωρίς όµως και πάλι οι πιθανότητες επιτυχίας να είναι εγγυηµένες.
Υπάρχουν βέβαια και οι µέρες που τα ψάρια τρώνε µε βουλιµία και χωρίς καµιά επιφυλακτικότητα. Στα ταραγµένα και θολά νερά, καθώς και τη νύχτα, τα πράγµατα είναι πολύ καλύτερα. Εκεί µεγαλώνω το αγκίστρι σε 10άρι και δολώνω ένα µεγάλο κοµµάτι ακροβάτη (µισό συνήθως), µαλαγρώνοντας ταυτόχρονα και µε µπιγκατίνι.
Κανένας µεγάλος σαργός δε θα αντισταθεί σε αυτήν τη χορταστική µπουκιά. Οι επιτυχίες είναι µεγάλες και ειδικά αυτήν την εποχή. Πολλές φορές χρησιµοποιώ και παστωµένο φαραώ, µε ακόµα µεγαλύτερη επιτυχία. Έχω παρατηρήσει όµως, ότι κατά την διάρκεια της µέρας και µε σχετικά καθαρά νερά, οι σαργοί δεν ακουµπούν το δόλωµα.
Προσέχουµε για να έχουµε
Οι σαργότοποι θέλουν ξεκούραση. Οι σαργοί, µπορούν να συσχετίσουν την απώλεια ατόµων του κοπαδιού µε συγκεκριµένες συνθήκες και την παρουσία συγκεκριµένης τροφής στην περιοχή τους. Οπότε πρέπει να αφήσουµε να ξεθωριάσουν αυτές οι µνήµες και να «χαλαρώσουν» ξανά τα ψάρια. Προσωπικά αφήνω να περάσουν τουλάχιστον τρεις εβδοµάδες πριν επισκεφθώ ξανά το ίδιο σηµείο.
Μην ξεχνάµε ότι µε τα λεπτά εργαλεία του εγγλέζικου πιάνονται και πολλά µικρά του είδους. Τα επιτρεπόµενα µεγέθη για τον χαρακωτό σαργό είναι τα 23 εκατοστά και για τον κακαρέλο τα 18 εκατοστά. Τα µικρότερα πρέπει να απελευθερώνονται και να αφήνονται να µεγαλώσουν.
Επειδή µε την απελευθέρωση ενός ψαριού το στρες µεταδίδεται και στα υπόλοιπα, χρησιµοποιώ ένα συρµάτινο ψαροκάλαθο, όπου τα τοποθετώ, παραµένουν ζωντανά και απελευθερώνονται στο τέλος του ψαρέµατος. Με αυτό τον τρόπο συντηρώ αρκετά σηµεία, που µου επιτρέπουν να χαίροµαι την επαφή µε την θάλασσα, να κάνω ευχάριστα ψαρέµατα και αφήνουν τη θάλασσα να µου δίνει τους καρπούς της τακτικά.
Σαργοί με εγγλέζικο σε απότοµους βυθούς
ΠΡΟΤΑΣΗ Γαβρίλου Κωστάκη
Όπως όλοι ξέρουµε, το εγγλέζικο αποτελεί µία πλήρη και άκρως διασκεδαστική τεχνική, µε άριστη εφαρµογή στο ψάρεµα διαφόρων ψαριών, σε όποιο είδος βυθού και αν τα αναζητήσουµε. Ειδικά δε αν επιλέξουµε να ψαρέψουµε σε βαθιά, κοφτά νερά, προκειµένου να ξετρυπώσουµε τους µεγάλους σαργούς, τότε η πρόκληση µεγαλώνει! Οι αισθήσεις µας φτάνουν στο ζενίθ, και οι στιγµές που πρόκειται να ακολουθήσουν σίγουρα θα µείνουν για αρκετό καιρό χαραγµένες στο µυαλό µας!
Συνήθως, όταν ψαρεύουµε µε εγγλέζικο και λέµε ότι τα νερά είναι βαθιά, το βάθος ξεπερνά τα 10 µέτρα. Αν το βάθος συνεχίσει να µεγαλώνει µε επιθετικό ρυθµό, τότε σίγουρα έχουµε βρει έναν πολύ καλό ψαρότοπο.
Τέτοιοι τόποι βρίσκονται συνήθως στις εξωτερικές µεριές λιµανιών, κατά µήκος µεγάλων λιµενοβραχιόνων, ανάµεσα στα µπλόκια των κυµατοθραυστών, και γενικά σε βραχώδεις ακτές µε κρεµαστά νερά. Οι «κάτοικοι» των περιοχών αυτών είναι πραγµατικά αξιοζήλευτοι, και ιδιαίτερα οι σαργοί που µπορούµε να συναντήσουµε καλύπτουν κάθε µας προσδοκία! Ωστόσο, θα πρέπει πάντα να θυµόµαστε ότι τα ψάρια αυτά είναι πολύ καχύποπτα και επιφυλακτικά, και σε αυτή τους τη συµπεριφορά οφείλουν τη µακροβιότητα και το µεγάλο τους µέγεθος.
Πώς θα τα ψαρέψουµε
Ένας µεγάλος γολγοθάς που υψώνεται µπροστά µου όταν πρόκειται να ψαρέψω σε τέτοιους ανώµαλους βυθούς είναι το επιθυµητό βάθος στο οποίο θα αναζητήσω τα ψάρια. Η λύση της βυθοµέτρησης µόνο εύκολη δεν είναι, µιας και σε πολύ µικρές αποστάσεις το βάθος µπορεί να διαφέρει ακόµα και πάνω από ένα µέτρο! Έτσι, ενώ ο φελλός µας είναι πιθανό να βγαίνει στην επιφάνεια σε κάποιο σηµείο, λίγα µέτρα πιο δίπλα µπορεί να βουλιάζει κατά πολύ κάτω από αυτήν.
Ύστερα από πολλά ψαρέµατα έβγαλα τα δικά µου συµπεράσµατα, που φυσικά δε µπορεί να ισχύουν σε όλους τους ψαρότοπους, αλλά ίσως σας βοηθήσουν στην πορεία. Σε τέτοιους άγριους βυθούς προτιµώ πάντα να µαλαγρώνω και να ψαρεύω κοντά στην ακτογραµµή, δηλαδή σε απόσταση όχι µεγαλύτερη από 15 µέτρα. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούµε να κρατήσουµε τα ψάρια όσο το δυνατόν κοντά µας, ακόµα και αν επικρατούν ρεύµατα.
Η χρήση δύο καλαµιών θα µας βοηθήσει να αναζητήσουµε τα ψάρια σε διαφορετικά βάθη και αποστάσεις από την ακτή. Με τον τρόπο αυτό το πρώτο καλάµι θα προσπαθήσουµε να ψαρεύει 15 µε 20 cm πάνω από τον πυθµένα, σε απόσταση 10 µε 15 µέτρα από εµάς, ενώ το δεύτερο καλάµι θα ψαρεύει σε απόσταση 20 µε 25 µέτρα από εµάς και 1 έως 2 µέτρα βαθύτερα.
Έτσι καταφέρνουµε να αναζητήσουµε τους σαργούς ανάµεσα στα µπλόκια, αλλά ταυτόχρονα κυνηγάµε και όσα ψάρια περιφέρονται λίγο πιο ανοιχτά, προσελκυσµένα από τη µαλάγρα µας.
Το πιο συνηθισµένο είναι να πιάνουµε τα µεγαλύτερα ψάρια στο καλάµι που ψαρεύει βαθιά, καθώς προσεγγίζει σιγά-σιγά τη ρηχή ζώνη των 15 µέτρων. Αυτό γίνεται γιατί τα άλευρα της µαλάγρας φτάνουν στον πυθµένα, µε αποτέλεσµα να µαλαγρώνουν τα ψάρια στο βυθό.
Οι µεγάλοι σαργοί θα αναζητήσουν τα bigattini που βγαίνουν από τις µπάλες µαλάγρας ανάµεσα στα µπλόκια, και σπάνια θα κινηθούν προς τα ψηλά για να βρουν το δικό µας δόλωµα, το οποίο, δεν πρέπει να ξεχνάµε πως λόγω των ρευµάτων ψαρεύει πάντα ψηλότερα από το βυθοµετρηµένο σηµείο.
Ενδεικτικά να αναφέρω ότι όσα ψάρια πιάστηκαν σε ένα από τα τελευταία µου ψαρέµατα, έτρωγαν εντελώς πατωτά, το βάθος της περιοχής ήταν περίπου 5 οργιές και εµείς είχαµε ρυθµίσει το στόπερ στις 6.
Σαργοί με bolognese µε µονοκόµµατη αρµατωσιά
ΠΡΟΤΑΣΗ Αντώνη ∆ρόσου
Πολλοί είναι οι φίλοι ψαράδες που προσπαθούν να κατασκευάσουν εξειδικευµένες αρµατωσιές, προκειµένου να δελεάσουν τα ψάρια και να τα ωθήσουν να τσιµπήσουν το δόλωµά µας. Εδώ θα δούµε πως µπορούµε µε µια απλή αρµατωσιά να βγάλουµε αρκετά ψάρια, και µάλιστα σε ένα αρκετά δύσκολο για αρκετούς τρόπο ψαρέµατος, του µπολονέζ από βράχο µε κυµατισµό.
Το ψάρεµα στο βράχο, όπως γνωρίζουµε, για να πραγµατοποιηθεί και να έχει αποτελέσµατα θα πρέπει να υπάρχει φουσκοθαλασσιά και µάλιστα µε αφρουδιά στη ψαρεύτρα µας. Το αεράκι, απαγορευτικό σε άλλες τεχνικές, εδώ είναι απολύτως επιθυµητό και µάλιστα προτιµούµε να είναι θαλασσινό, δηλαδή να έρχεται από τη θάλασσα προς την ακτή, δηµιουργώντας τη απαιτούµενη αφρουδιά.
Αυτό σηµαίνει ότι στην επιλογή του τόπου θα λογαριάσουµε και τη διεύθυνση ανέµου, ώστε η τοποθεσία µας να βρίσκεται σε σηµείο κόντρα στον καιρό. Κάποιο µικρό κολπάκι θα βοηθήσει να συγκεντρώσουµε καλύτερα τα ψάρια µε τη βοήθεια της µαλάγρας µας και συγκαταλέγεται στις πρωταρχικές επιλογές µας.
Οι κάβοι και τα κρεµαστά νερά µένουν στην άκρη και αναζητούµε ρηχαδιές, όπου τριγύρω υπάρχουν αρκετά βράχια µε συχνούς «θαµώνες» σαργούς και κακαρέλους, ψάρια τα οποία θα επιδιώξουµε να δελεάσουµε και να συλλάβουµε.
Ο εξοπλισµός µας πρέπει να είναι κατάλληλος για τον τόπο και τα ψάρια που αναζητούµε. Επειδή η ύπαρξη της απόχης µάλλον δεν είναι εφικτή, αφού το απόχιασµα στο κύµα δεν είναι εύκολο να πραγµατοποιηθεί, χρειαζόµαστε αρκετά δυνατό καλάµι µε δράσης κορυφής, για να µπορεί να σηκώνει και να πετά εκτός νερού ένα ιδιαίτερα αξιόλογο ψάρι.
Η πετονιά του µηχανισµού µας και αυτή ενισχυµένη, µε διάµετρο τουλάχιστον 0,23 χιλιοστά.
Φελλό θα χρησιµοποιήσουµε σφαιρικό, έντονου χρωµατισµού, ερµατισµένου στα τρία τέταρτα από τα αναγραφόµενα πάνω του, για να µη βυθίζεται εύκολα στο νερό µε το χοντρό κυµατισµό. Για αγκίστρι θα χρησιµοποιήσουµε οτιδήποτε αρκετά κοφτερό, µε µεγάλο άνοιγµα, λεπτό στέλεχος και σε Νο 6-8.
Για δόλωµα µπορούµε να εµπιστευτούµε ζυµάρι, φιλέτο ψαριού, σκουληκάκια όπως ακροβάτης, µπικατίνι. Σε περίπτωση που έχουµε έλλειψη, µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε πεταλίδες και σαλιγκαράκια του βράχου που είναι αρεστά σε σαργούς, µελανούρια και κακαρέλους.
Το σαλιγκαράκι και η πεταλίδα είναι δύο από τις εύκολες λύσεις, σε περίπτωση που έχουμε μείνει από δολώματα
Η µαλάγρα µας καλό είναι να έχει σχέση µε το δόλωµά µας, δηλαδή αν ψαρεύουµε µε ψαροδόλι να έχει στα συστατικά της ψάρι, ενώ αν ψαρεύουµε µε ζυµάρι να έχει στα συστατικά της ψωµί. Πριν ξεκινήσουµε του ψάρεµά µας τη σκορπάµε τριγύρω από την ψαρεύτρα µας και στη συνέχεια σε συγκεκριµένο σηµείο, εκεί που θα πέσει και η αρµατωσιά µας.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στην αρχή του ψαρέµατος, ώστε να εντοπίσουµε µε σιγουριά τη φορά του ρέµατος. Έτσι, η µαλάγρα θα έρχεται προς την ακτή και δε θα πηγαίνει προς το πέλαγος. Αυτό θα το δούµε ρίχνοντας µικρά κοµµατάκια ψωµιού στο νερό και παρατηρώντας την κατεύθυνσή της κίνησής τους, η οποία θα αποτελέσει πηγή αποφάσεων για την επιλογή της ψαρεύτρας.
Αν -στην έσχατη περίπτωση- είµαστε αναγκασµένοι να ψαρέψουµε µε ρέµα που αποµακρύνεται από εµάς, θα µαλαγρώσουµε πάνω στο βράχο, εκεί που σκάει το κύµα, και όχι µέσα στο νερό.
Αρµατωσιά
Θα προσπαθήσουµε να κατασκευάσουµε την αρµατωσιά µας όσο γίνεται πιο λιτά και πιο πρακτικά. Παράµαλλο από λεπτότερη πετονιά δε θα χρησιµοποιήσουµε όπως γενικά συνηθίζουµε, αλλά τα υλικά θα «στηθούν» στην πετονιά του µηχανισµού µας.
Θα περάσουµε το φελλό µας στην πετονιά, και αν επιθυµούµε η αρµατωσιά µας να είναι σταθερή (η πιο συνηθισµένη για ρηχά νερά), τότε θα τον σταθεροποιήσουµε µε δύο µικρά, δαγκωτά µολυβάκια, πάνω και κάτω από αυτόν.
Αν αντίθετα θέλουµε συρόµενη αρµατωσιά (συνηθισµένη για βαθιά νερά), τότε δεν ακινητοποιούµε το φελλό, αλλά τον αφήνουµε να κινείται µέχρι το στόπερ που τοποθετούµε στο επιθυµητό σηµείο. Στο κάτω άκρο της πετονιάς δένουµε το αγκίστρι µας, ενώ αν χρειάζεται, προσθέτουµε ένα σχιστό µολυβάκι ή µια τορπίλη 30 εκατοστά περίπου πάνω από το αγκίστρι.
Σαργοί με Ζόκα: Συνδυασµός παράδοσης και match fishing
ΠΡΟΤΑΣΗ Χρύσανθου Ευαγγελίου
Το match fishing ή αλλιώς ψάρεµα µε πολύ λεπτά εργαλεία, είναι ένας τρόπος που βρήκε µεγάλη απήχηση στη χώρα µας εδώ και αρκετά χρόνια. Εγγλέζικο και µπολονέζ, κατάφεραν σε µικρό σχετικά διάστηµα να αποκτήσουν πολλούς φανατικούς οπαδούς και αυτό οφείλεται στη µεγάλη αποτελεσµατικότητα της τεχνικής.
Είναι λοιπόν χαρακτηριστικό ότι εκεί που οι άλλες τεχνικές αποτύγχαναν παταγωδώς, το match fishing έδινε πολλές και καλές τσιµπιές, ενώ η έντονη αίσθηση της µάχης ακόµη και µε µικρότερα ψάρια και οι αξιοζήλευτες συλλήψεις, ήταν σίγουρα παράγοντες που οδήγησαν στην ευρεία εξάπλωσή του.
Από την άλλη το ζοκάκι, είναι ένα παλιό, ελληνικό, παραδοσιακό εργαλείο, που µε τη πάροδο του χρόνου παρέµεινε αναλλοίωτο σε απόδοση. Τα ψάρια, παρόλο που καταφέρνουν να µάθουν τις άλλες παγίδες του ψαρά, αδυνατούν να αντισταθούν στην ακαταµάχητη έλξη και γοητεία της ζόκας.
Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι και η φιλοσοφία, αλλά και η λειτουργία του εργαλείου αυτού, δε φαίνονται να έχουν «ψεγάδια», οπότε εύκολα «κάµπτει» τις αντιστάσεις και την επιφυλακτικότητα των ψαριών.
Εµείς εδώ, θα προσπαθήσουµε να συνδυάσουµε αυτά τα δύο στο ψάρεµα του σαργού, δηµιουργώντας µία ας πούµε «υβριδική» τεχνική, που για κάποιους θεωρείται το απόλυτο ψάρεµα.
Έτσι, η µοντέρνα και η παραδοσιακή τεχνική, αρµονικά δεµένες θα καταφέρουν να µεγιστοποιήσουν την αποτελεσµατικότητα του ψαρέµατος του σαργού, απλοποιώντας συγχρόνως τη διαδικασία της σύλληψής του. Αυτό είναι το ψάρεµα σαργού µε match fishing και τη χρήση ψιλής ζόκας.
Aρµάτωµα-ψάρεµα
Για τους φίλους της match τεχνικής που θέλουν να το δοκιµάσουν, δε θα χρειαστεί τίποτε άλλο εκτός από µερικά µικρά ζοκάκια. Στο εµπόριο θα βρουν ζοκάκια που ξεκινούν από 2 γραµµάρια και φθάνουν σε πολύ µεγάλα βάρη. Για τα ψαρέµατα τόσο σε λιµάνι, όσο και από ακτή, δε νοµίζω ότι θα χρειαστούµε ζόκες βαρύτερες από 5 γραµµάρια.
Το αρµάτωµα στη match τεχνική, είναι από ότι γνωρίζουµε αρκετά χρονοβόρα διαδικασία. Η τοποθέτηση των πολλών σκόρπιων µολυβιών, σε συνδυασµό µε τη σωστή τοποθέτηση του κατάλληλου φελλού, αλλά και του ανάλογου παράµαλλου, απαιτεί αρκετό χρόνο και µεγάλη προσοχή στη σωστή τοποθέτηση των βαρών.
Στη συγκεκριµένη τεχνική όµως, αυτό που κάνουµε είναι απλά να δέσουµε στο τελείωµα της πετονιάς µας το ζοκάκι, να τοποθετήσουµε το φελλό µας και… έτοιµοι για βυθοµέτρηση.
Μάλιστα δε χρειάζεται ούτε καν να δέσουµε παράµαλλο, αφού µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε την πετονιά του µηχανισµού µας και ως µάνα, αλλά και ως παράµαλλο, δένοντας πάνω της το ζοκάκι.
Τόσο το µπιγκατίνι που δουλεύει θαυµάσια µε λεπτά εργαλεία, όσο και τα υπόλοιπα δολώµατα που χρησιµοποιούµε σε ένα απλό ψάρεµα σαργού, µπορούν να χρησιµοποιηθούν κι εδώ µε άριστα αποτελέσµατα. Ζωντανή γαριδούλα, καραβιδάκι, λεπτά σκουλήκια, φρέσκια σαρδέλα, ζυµάρια, µύδι, ψωµί, είναι τα πιο συνηθισµένα.
Εµείς, αφού επιλέξουµε προσεκτικά τον τόπο ψαρέµατος, µαλαγρώνουµε την περιοχή µε µαλάγρα σχετική µε το δόλωµα που θα χρησιµοποιήσουµε και στη συνέχεια ξεκινάµε το ψάρεµά µας. Μέχρι να δράσει η µαλάγρα και να µαζευτούν τα ψάρια, ανοίγουµε το καλάµι µας, δένουµε το ζοκάκι µας, τοποθετούµε το φελλό της αρεσκείας µας και βυθοµετρούµε. Αφού δολώσουµε το αγκιστράκι της ζόκας µας, τη ρίχνουµε στο επιθυµητό σηµείο και περιµένουµε την τσιµπιά.
Πραγµατικά, δεν υπάρχει ψάρι που να µην µπορεί να πιαστεί µε αυτόν τον τρόπο! Οι µεγάλοι σαργοί και οι κακαρέλοι θα έρθουν να αρπάξουν ή να ρουφήξουν το δόλωµά µας καθώς κατεβαίνει αργά στο βυθό, αφού µοιάζει να µην έχει τίποτε παράξενο πάνω του που να δηµιουργεί υποψίες στα ψάρια.
Μόλις νιώσουµε την τσιµπιά, καρφώνουµε απαλά και τραβάµε όπως ακριβώς και στο ψάρεµα µε απλό αγκίστρι, ενώ η απόχη δίπλα µας είναι πάντα ετοιµοπόλεµη να χρησιµοποιηθεί σε πρώτη ανάγκη.
Καλή επιτυχία!
Σαργοί με casting: Kαλοκαιρινό Rock fishing για σαργούς
ΠΡΟΤΑΣΗ Σάκη Φύλλου
Ως γνωστόν ο σαργός είναι ψάρι του βράχου και γενικά τα πετρώδη σηµεία θεωρούνται αποικίες των χαρακωτών. Το casting από το βράχο σίγουρα θα αυξήσει κατά πολύ τα ποσοστά σύλληψης αυτού του εξεραιτικού θηράµατος.
Θεωρώ πως το rock fishing είναι µια τεχνική που εξιτάρει τον ψαρα, λίγο η αγριάδα του τοπίου, λίγο η δύναµη του ψαριού σε συνδυασµό µε την µάχη που δίνουµε κατά την ανάκτηση ώστε να µην βραχώσει είναι στιγµές και καταστάσεις που ανεβάζουν την αδρεναλίνη στο έπακρο.
Καιρικές συνθήκες και ώρες
Ηµέρα: Απαραίτητη προυπόθεση αν θέλουµε να ψαρέψουµε µέρα είναι η ύπαρξη κυµατισµού και µάλιστα όσο περισσότερα τα µποφόρ τόσο καλύτερα. Γενικά όλα τα ψάρια τρώνε καλύτερα µε ταραγµενη θάλσσα όµως ο σαργός για να ανοίξει το στόµα το θέλει το κυµατάκι του και µάλιστα σε µεγάλο βαθµό.
Σε αντίθετη περίπτωση που ο καίρος θα είναι κάλµα τα πράγµατα θα είναι κάπως απογοητευτικά έχοντας λίγες ελπίδες µόνο την ώρα που ξεκινά να χαράζει.
To φαραώ θεωρείται από πολλούς ως το κατεξοχήν δόλωµα για σαργούς
Βράδυ: Εδώ τα πράγµατα αλλάζουν προς το καλύτερο φυσικά. Σαφώς ο κυµατισµός βοηθά και το βράδυ αλλά και µε λίγη ανακατωσούρα οι δισταγµοί και οι ανορεξίες είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Είναι η στιγµή όπου θα βγει από την “σπηλιά” του και θα αναζητήσει την τροφή του.
∆ολώµατα: Τρώει σχεδόν τα πάντα, εκείνα όµως που ξεχωρίζουν για τον σαργό είναι ο αµερικάνος, το µονοδόλι, το φιλέτο σαρδέλας και φυσικά ο φαραώ που θεωρείται από πολλούς ως το κατεξοχήν δόλωµα για σαργούς. Επίσης σε κάποιες περιοχές ιδιαίτερες επιτυχίες έχει και το κοτόπουλο.
Εξοπλισµοί
Γενικά το rockfishing έχει να κάνει µε ψάρεµα σε δύσκολο και άγριο βυθό. Τα εργαλεία πρέπει να είναι ανάλογα έτσι ώστε να σταθούν επάξια σε τέτοιους βυθούς. Χρειαζόµαστε καλάµια σκληρά µε δράση κορυφής. Καλάµια δίσπαστα ή και τρίσπαστα που θεωρούνται ως ιδανικότερα γι αυτήν την τεχνική.
Οι µηχνισµοί και αυτοί θα είναι αρκετά µεγάλοι όσο και η δύναµη έλξης τους. Ενδεικτικά θα έλεγα να είναι της τάξης των 5000 έως 10000 έτσι ώστε να δεχτούν αρκετά µέτρα χοντρής πετονιάς. Προσωπικά στο ψάρεµα του βράχου κάτω απο 0,40 mm δεν ρίχνω το νούµερο στη µάνα των µηχανισµών.
Τα παράµαλα θα είναι εξίσου χοντρά. Ο λόγος; Kατά την ανάκτηση τα φρένα θα είναι σχεδόν κλειστά. Mεγάλη παραβολή στα καλάµια δεν έχουµε συν ότι µαζεύουµε γρήγορα για να αποφύγουµε πιθανό σκάλωµα από κάποιο σκαλοπάτι του βυθού.
Προστασία από το βράχο
Το ψάρεµα από τα βράχια απαιτεί και κάποιους κανόνες ως προς την ασφάλεια του εκάστοτε ψαρα. Για παράδειγµα αν θα κάνουµε νυχτερινό ψάρεµα καλό θα είναι να επιλέξουµε ένα σηµείο όσο γίνεται επίπεδο έτσι ώστε να κινούµαστε µε σχετική άνεση µειώνοντας τον κίνδυνο να σκοντάψουµε και να τραυµατιστούµε.
Απαραίτητο θεωρώ και την ύπαρξη κάποιας λάµπας ηλεκτρικής ή υγραερίου έτσι ώστε να φωτίζει το σηµείο όπου κινούµαστε.
Την ηµέρα πάλι κι εκεί χρειαζόµαστε προστασία αλλά από τον ήλιο. Ένα καπέλο ή ακόµη καλύτερα µια οµπρέλα θα ήταν ακόµη καλύτερα ιδιαίτερα τώρα τους καλοκαιρινούς µήνες. Σε κάποιους ίσως φανεί ακραίο αλλά και ένα µικρό φαρµακείο πρώτων βοηθειών θεωρείται απαραίτητο και αυτό. Και τέλος είτε ψαρεύουµε βράδυ, είτε µέρα η παρουσία δευτέρου ατόµου κρίνεται απαραίτητη.
Σαργοί με Aπικο: Με διπλάρι & ζυµάρι στην αφρουδιά
ΠΡΟΤΑΣΗ Αντώνη ∆ρόσου
Το ψάρεµα απίκο µε αφρουδιά από βράχο, αποτελεί αναµφισβήτητα την παράκτια εκείνη τεχνική που µπορεί µέσα σε σύντοµο χρονικό διάστηµα να µας δώσει τα περισσότερα κι εκλεκτότερα ψάρια. Πολύ δύσκολα θα µπορέσει άλλη τεχνική να έχει αυτά τα αποτελέσµατα κι αν το καταφέρει θα είναι πρόσκαιρο και συγκυριακό.
Βέβαια ο ψαράς θα αναγκαστεί να περάσει µια ταλαιπωρία προκειµένου να πλησιάσει ένα αξιόλογο σηµείο, όµως οι καρποί της εξόρµησής του θα τον κάνουν να λησµονήσει γρήγορα.
Η εύρεση ενός καλού ψαρότοπου γενικά δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πόσο µάλλον τους καλοκαιρινούς µήνες που η ακτογραµµή γεµίζει µε κόσµο. Ο ψαράς που θέλει να έχει ικανοποιητικά αποτελέσµατα, ανεξαρτήτως του είδους των αλιευµάτων, µπορεί επιλέξει ακόµα και ένα πολύ κοντινό σηµείο. Αν όµως επιθυµεί να αναµετρηθεί µε µεγάλους σαργούς, τότε η ταλαιπωρία και η κούραση είναι σχεδόν προαπαιτούµενη.
Ο βραχώδης βυθός µε τα µεγάλα µονόπετρα και τα κοντινά ξενέρια, είναι βέβαιο ότι θα µας τροφοδοτήσει µε καλά ψάρια. Ο έντονος κυµατισµός και η αφρουδιά, αποτελούν ιδανικές συνθήκες για εµάς, προσφέρουν σιγουριά και ασφάλεια στα ψάρια, κάνοντάς τα να άρουν τις επιφυλάξεις τους και να ασχοληθούν µε τα δολώµατά µας.
Καιρικές συνθήκες
Αν είναι κάτι που διαδραµατίζει ιδιαίτερα σηµαντικό ρόλο στο συγκεκριµένο ψάρεµα, αυτό είναι σίγουρα ο καιρός. Ψάρεµα στο βράχο µε καλοσύνη δε νοείται και δεν αξίζει τον κόπο να επιχειρήσει κάποιος να δοκιµάσει. Τα τσιµπήµατα θα είναι µηδαµινά και αυτά µόνο από πέρκες, γύλους, σπάρους και άλλα µικρόψαρα. Αντίθετα όταν φυσάει δυνατός κόντρα άνεµος και το κύµα έχει κατεύθυνση προς την ακτή, δηµιουργείται θολούρα και αφρουδιά και όλα αλλάζουν.
Οι σαργοί κάνουν την εµφάνιση τους δυναµικά, τα µελανούρια ορµούν µε βουλιµία στα δολώµατά µας πριν καν αυτά πατώσουν. σκαθάρια, σάλπες και κακαρέλοι συναγωνίζονται ποιος θα καταφέρει να κερδίσει πρώτος την εκλεκτή τροφή.
Όταν ο ψαράς θέλει η εξόρµησή του να έχει επιτυχία, το πρώτο που κοιτάζει είναι η ένταση και η διεύθυνση του ανέµου. Μόλις διαπιστώσει αυτά που θέλει, κάνει προσπάθεια να βρει το κατάλληλο µέρος για να σταθεί και να ψαρέψει. Στο σηµείο αυτό ο καιρός χτυπά φάτσα και ο βυθός είναι βραχώδης.
Μαλάγρα
Η µαλάγρα είναι κάτι απόλυτα απαραίτητο για ψάρεµα από βράχια. Βλέπετε δεν είµαστε σε λιµάνι, για να είναι τα ψάρια συγκεντρωµένα σε κοντινή απόσταση από εµάς. Στο βράχο τα ψάρια είναι διάσπαρτα και θα πρέπει ο ψαράς να τα µαζέψει στην ψαρεύτρα του από αρκετά µακριά.
Αυτήν τη συγκέντρωση θα την αναλάβει η µαλάγρα µας. Μικρές ποσότητες από µυρωδάτα υλικά θα πέφτουν στο νερό ανά τακτά χρονικά διαστήµατα. Έτσι θα προσελκύονται τα ψάρια που περνάνε κοντά εκείνη τη στιγµή και θα µείνουν συγκεντρωµένα και σε εγρήγορση τα ήδη υπάρχοντα.
Ψωµί βρεγµένο και τριµµένο, µαζί µε άµµο και κάποιο µυρωδικό (σαρδέλα ή τυρί), αποτελούν τα βασικά συστατικά µιας αυτοσχέδιας µαλάγρας. Αν προτιµήσουµε κάποια έτοιµη µαλάγρα του εµπορίου, η γεύση της σαρδέλας είναι η πιο ελκυστική.
Με το που φτάνουµε στον τόπο ψαρέµατος, ρίχνουµε µια µεγάλη ποσότητα µαλάγρας στην αρχή. Αρµατώνουµε τα καλάµια µας και ξεκινάµε να ψαρεύουµε. Στην πορεία διατηρούµε την ψαρεύτρα µας ελκυστική, παρέχοντας µικρές ποσότητες µαλάγρας σε συγκεκριµένους, σταθερούς χρόνους. Ένα κουτάλι της σούπας θα µας βοηθήσει σίγουρα στο συνεχές αυτό µαλάγρωµα.
∆όλωµα
Υπάρχουν πολλά δολώµατα που µπορεί να χρησιµοποιήσει ένας ψαράς στο απίκο από βράχο για σαργούς. Ξεχωρίζει όµως και χρησιµοποιείται κατά κόρον από την πλειοψηφία των ψαράδων, το ζυµάρι σε όλες του τις παραλλαγές.
Μάλιστα, κατά τόπους εφαρµόζονται διάφορες παραλλαγές στα συστατικά –αλλά και τον τρόπο κατασκευής- του δολώµατος, οι οποίες πολλάκις «έχουν δώσει εξετάσεις» και έχουν τύχει της απόλυτης προτίµησης των ψαριών της συγκεκριµένης περιοχής.
Το βασικά συστατικά όλων των ζυµαριών είναι το ψωµί, η τριµµένη φρυγανιά, το αλεύρι, το σιµιγδάλι. Ένα από αυτά τα κύρια συστατικά θα αναµειχθεί µαζί µε κάποιο µυρωδικό, συνήθως τυρί τρίµα ή ψάρι (νωπό ή κονσέρβα). Θα χρειαστεί σίγουρα λίγο νεράκι για τη συνοχή και λίγο λάδι για την ελαστικότητα του δολώµατος στην τελική του µορφή.
Έτσι, καταλήγουµε σε ένα οµοιόµορφο µείγµα που δεν θρυµµατίζεται και είναι έτοιµο να δολωθεί. Όταν ο ψαράς πάρει µια µικρή µπαλίτσα από αυτό για να το δολώσει, προσθέτει λίγο αλεύρι και στη συνέχεια ζυµώνει ελαφρά, για να δέσουν τα υλικά.
∆ιπλάρι
Τόσο το διπλάρι µε αγκίστρια όσο και η σαλαγγιά, έχουν το καθένα τους δικούς του φανατικούς οπαδούς. Εµείς, εφόσον πηγαίνουµε για σαργούς και κακαρέλους, θα χρησιµοποιήσουµε διπλάρι µε αγκίστρια και όχι σαλαγκιά γιατί το δόλωµα καταπίνεται πιο εύκολα από τα ψάρια και έτσι σιγουρεύουµε τη σύλληψη.
Το δόλωµά µας πλάθεται σκληρό, ώστε να φεύγει δύσκολα από το αγκίστρι και να µην καταστρέφεται εύκολα από τα µικρόψαρα. ∆εν τραβάµε ποτέ στο µικροτσίµπηµα, αλλά περιµένουµε την καλή τσιµπιά.
Τα καρφώµατά µας είναι όλα σίγουρα και αποφασιστικά. ∆εν καρφώνουµε ποτέ επιπόλαια ώστε να τραυµατίσουµε και τελικά να µη συλλάβουµε το ψάρι. Γιατί καθώς θα αποµακρύνεται πανικόβλητο θα κάνει σαµατά και θα διώξει τα υπόλοιπα ψάρια του κοπαδιού.
Αρµάτωµα
Μία πετονιά διαµέτρου 0,30 χιλιοστών θα χρησιµοποιηθεί σα µάνα της αρµατωσιάς µας. Ένα µικρό, συρόµενο µολυβάκι ελιά ή µια τορπίλη είναι ότι πρέπει για να βυθιστούν αργά και φυσικά τα δολώµατά µας. Στις δυο άκρες της µάνας, κάνουµε από µια µικρή θηλιά. Η µια θηλιά είναι για να περαστεί στο απικάλε ή στη µικρή παραµάνα στο άκρο του καλαµιού µας. Η άλλη για να συνδέσουµε παράµαλλό µας θηλιά µε θηλιά.
Για το διπλάρι θα χρειαστούµε µια πετονιά λίγο λεπτότερη. Οι διάµετροι οι οποίες συνδυάζονται µε τη διατοµή της µάνας µας είναι 0,25-0,28. Θα κόψουµε ένα κοµµάτι περίπου µισό µέτρο και στις δυο άκρες του θα δέσουµε από ένα αγκίστρι µεγέθους 1-5, ανάλογα µε το µέγεθος των αναµενόµενων ψαριών. Στη µέση περίπου της πετονιάς αυτής, θα κάνουµε µια µικρή θηλίτσα. Με αυτή θα προσαρµόσουµε το διπλάρι στη µάνα της αρµατωσιάς µας.
Αυτό που θα πρέπει να ελέγξουµε στο τελείωµα της κατασκευής, είναι το συνολικό µήκος της αρµατωσιάς (µάνα και παράµαλλο). Σε καµιά περίπτωση δεν πρέπει να πλησιάζει το µήκος του καλαµιού, αλλά να είναι µισό µε ένα µέτρο µικρότερη. Έτσι το ψάρι και να πιαστεί, µέσα στα φυσιολογικά όρια φυσικά, θα µπορεί να βγει µε άνεση µε τη µία έξω από το νερό. Χωρίς να χτυπήσει άτσαλα πάνω στα βράχια της ακτογραµµής.
