Στο σηµερινό άρθρο, θα ασχοληθούµε µε ένα ψάρι στο οποίο έχω επενδύσει πολύ χρόνο προκειµένου να κατανοήσω αρκετά τη συµπεριφορά του.
Φυσικά δεν είµαι ιχθυολόγος, ούτε κάποιος ειδικός βιολόγος για να έχω αποδείξεις για τα συµπεράσµατά µου, αλλά πιστεύω πως και εµείς οι ψαράδες έχουµε δει και παρατηρήσει αρκετά πράγµατα στη συµπεριφορά των ψαριών µε τα οποία ασχολούµαστε.
Αφορµή για να επιλέξω το συγκεκριµένο θέµα, στάθηκαν τα πολλά µηνύµατα τα οποία δέχοµαι από φίλους που θέλουν να ασχοληθούν µε το συγκεκριµένο ψάρι.
«Εύκολος» θηρευτής!
Ο λούτσος σαν θηρευτής, αποτελεί έναν εύκολο στόχο για τους περισσότερους και πιο έµπειρους spinners. Γενικά, φέρει τη ρετσινιά του εύκολου θηρευτή, ενώ πολλές φορές του καταλογίζεται και ο τίτλος του «χαζού» θηρευτή.
Έτσι µου είχαν παρουσιάσει στην αρχή τα δεδοµένα για το συγκεκριµένο ψάρι και όπως ήταν φυσικό επέλεξα να ασχοληθώ µ’ αυτό. Γιατί στην αρχή της τεχνικής όλοι µας αναζητούµε την επιτυχία, και δεν µας ενδιαφέρει τόσο πολύ ο βαθµός δυσκολίας που θα κληθούµε αντιµετωπίσουµε.
Τα πράγµατα όµως δεν ήταν έτσι όπως µου τα παρουσίαζαν, και όσο ασχολιόµουν µε το ψάρεµά του, τόσο συνειδητοποιούσα πως ο λούτσος µπορεί πολλές φορές να σου κλονίσει τα νεύρα µε τη συµπεριφορά του. Άλλες φορές πάλι, ενώ είχα βγάλει κάποια συµπεράσµατα γι’ αυτόν, φρόντιζε να µου τα γκρεµίζει σε µία µόλις νύχτα.
Γενικότερα, θεωρώ πως ο λούτσος µόνο «χαζός» δεν θα µπορούσε να χαρακτηριστεί, γιατί µε τη συµπεριφορά του µάς έχει αποδείξει πως πρόκειται για έναν πολύ έξυπνο θηρευτή!
ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ
Σε αυτό το άρθρο λοιπόν, θα προσπαθήσω να µοιραστώ µαζί σας ότι συµπεράσµατα έχω καταφέρει να εξάγω όλα αυτά τα χρόνια από τη συµπεριφορά και τις συνήθειές του. Θα ήθελα όµως σαν αρχικό βήµα να βάλουµε τις βάσεις µας για το ψάρεµά του, αναφερόµενοι στον εξοπλισµό που θα χρειαστούµε.
ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ
Το πρώτο πράγµα το οποίο θα µας απασχολήσει καθώς ξεκινάµε την αναζήτηση των λούτσων, είναι το καλάµι µας. Αυτό συµβαίνει αφενός γιατί ο λούτσος διαθέτει σκληρά σαγόνια, πράγµα που σηµαίνει ότι χρειαζόµαστε δύναµη για να καρφώσουµε τις σαλαγκιές µας στη σάρκα του, αφετέρου γιατί συνηθίζει να δαγκώνει και όχι να καταπίνει την λεία του, οπότε πρέπει να έχουµε πλήρη επαφή µε το τεχνητό µας, αφού όλα εξελίσσονται σε µερικά δευτερόλεπτα ή ακόµα και κλάσµατα του δευτερόλεπτου.
Όπως και να έχει, και στις δύο περιπτώσεις τα αντανακλαστικά µας και το καλάµι µας πρέπει να είναι σε ετοιµότητα για να δεχτούν αυτή την πληροφορία όσο πιο άµεσα γίνεται.
Πριν αγοράσουµε το πρώτο µας καλάµι, ας δούµε µερικά χαρακτηριστικά για την ευκολότερη και προπάντων σωστή επιλογή του.
Γενικά χαρακτηριστικά
Πρώτο µας µέληµα είναι να ελέγξουµε το power και το action του συγκεκριµένου καλαµιού. Το power θα πρέπει να βρίσκεται ανάµεσα σε medium ή medium heavy, ώστε να µας προσφέρει τη δύναµη που χρειαζόµαστε για να καρφώσουµε τις σαλαγκιές µας µε ασφάλεια στο ψάρι.
Δεύτερο μέλημα είναι το action του καλαµιού µας. Σε καµία περίπτωση δεν πρέπει να είναι κάτι λιγότερο από fast, αφού η γρήγορη δράση κορυφής του καλαµιού µάς µεταφέρει µε ακρίβεια ότι συµβαίνει στο τεχνητό µας και όχι µόνο.
Αφού είδαµε όµως τα δύο γενικά χαρακτηριστικά που πρέπει να ανακαλύψουµε πρώτα, ας προσπαθήσουµε να διερευνήσουµε και µερικά πιο «υποκειµενικά», δηλαδή προδιαγραφές του υλικού που άπτονται των ψαρευτικών µας προτιµήσεων, της σωµατικής µας κατασκευής και της φυσικής µας κατάστασης.
Το ύψος του καλαµιού για παράδειγµα, είναι ένα χαρακτηριστικό που θα µπορούσε να διαφέρει από ψαρά σε ψαρά. Ένα απλό παράδειγµα που δικαιολογεί τις διαφορετικές επιλογές, είναι η σωµατοδοµή του χρήστη. Γιατί, άλλες ανάγκες έχει ένας ψηλός και διαφορετικές κάποιος πιο κοντός spinner.
Άλλες δυνατότητες έχει ένας νεαρός και γυµνασµένος και άλλες ένας ψαράς µεγαλύτερης ηλικίας ή/και µε χειρότερη φυσική κατάσταση (πχ. το µεγαλύτερο µήκος του καλαµιού, καταπονεί περισσότερο τις αρθρώσεις και τους µύες, αφού η αντίσταση από τα χτυπήµατα στο τεχνητό πραγµατοποιείται µε τον καρπό ή τον πήχυ και η αντίσταση του τεχνητού έχει αποδέκτη τον αγκώνα).
Κάτι επίσης σηµαντικό, που θα οδηγήσει σε µία συγκεκριµένη επιλογή, είναι το µέρος που συνηθίζουµε να ψαρεύουµε. Αν ψαρεύουµε από παραλίες, τότε το µήκος δεν είναι πρόβληµα. Ισα-ίσα µάλιστα που θα µας βγάλει και µεγαλύτερες βολές. Αν πάλι οι αγαπηµένοι µας τόποι είναι λιµάνια και ντόκοι, τότε ζητάµε κάτι πιο ευέλικτο.
Έτσι, ο καθένας µας επιλέγει ότι του ταιριάζει και καλύπτει απόλυτα τις ανάγκες του. Αν θα έπρεπε όµως να σας προτείνω κάποιο ύψος καλαµιού, θα σας πρότεινα τα 2.70m, το οποίο θα µπορούσαµε να χαρακτηρίσουµε ως καλάµι µπαλαντέρ, µιας και µπορούµε να το δουλέψουµε σχεδόν παντού.
Εxtra χαρακτηριστικά
Υπάρχουν όµως και µερικά ακόµα σηµαντικά χαρακτηριστικά που ολοκληρώνουν το παζλ του καλαµιού µας. Το πρώτο και πιο σηµαντικό από αυτά είναι το βάρος του. Μην ξεχνάτε πως θα το κρατάµε συνεχώς στα χέρια µας, µε αποτέλεσµα µετά από κάποια ώρα να µας κουράζει. Έτσι, επιλέγουµε το πιο ελαφρύ καλάµι µέσα στα όρια των οικονοµικών µας δυνατοτήτων. Οι οδηγοί του θα πρέπει να είναι όσο πιο καλής ποιότητας γίνεται και κατάλληλοι να διαχειριστούν νήµα.
Τέλος, η βάση στήριξης του µηχανισµού θέλουµε να έχει εύκολο βίδωµα, να είναι άνετη στην υποδοχή του ποδιού του και να ασφαλίζει τέλεια γύρω του. Πολλές φορές στο παρελθόν έχω συναντήσει βάσεις που µετά από λίγη ώρα ψαρέµατος ή µετά από µάχη µε ένα καλό ψάρι, ήθελαν και πάλι σφίξιµο.
Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ
Η επιλογή του µηχανισµού µας είναι µια αρκετά λεπτή υπόθεση, γιατί θα πρέπει να γίνει µε γνώµονα τα τεχνητά µε τα οποία θέλουµε να ασχοληθούµε. Αν δούµε όµως ποια χαρακτηριστικά του µηχανισµού πρέπει να προσέξουµε ιδιαίτερα, και αν υπάρχουν κάποια µε µικρότερη σηµασία και λειτουργική χρησιµότητα από όση τους έχουµε δώσει.
Φρένα:Ας ξεκινήσουµε µε κάτι που εσφαλµένα λαµβάνει βαρύνουσα σηµασία στην επιλογή του µηχανισµού. Πολλοί φίλοι µε τους οποίους έχουµε ανταλλάξει απόψεις, θεωρούν κύριο χαρακτηριστικό το πόσα κιλά φρένα διαθέτει ο µηχανισµός. Τεράστιο λάθος! Πραγµατικά, δεν πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό που αξίζει τόσο την προσοχή µας, αφού ακόµα και να αντέξει ο µηχανισµός µας τόση δύναµη, δεν θα την αντέξει το καλάµι, το νήµα ή το παράµαλλό µας.
Αντίθετα, αυτό που έχει µεγάλη λειτουργική αξία είναι η γραµµικότητα των φρένων, δηλαδή κατά πόσο παραµένουν στην αρχική τους ρύθµιση και δεν λύνουν κάτω από µία συνεχόµενη τάση που θα τους ασκηθεί. Έχω παρατηρήσει πως αυτό το φαινόµενο συµβαίνει κυρίως στους πολύ φθηνούς µηχανισµούς, αν και τα τελευταία χρόνια έχουν διορθωθεί αρκετά τα πράγµατα και µπορούµε να βρούµε αρκετά οικονοµικούς αλλά αξιόπιστους µηχανισµούς.
Κατάλληλος για νήµα: Μία κρίσιµη συνιστώσα για την επιλογή µηχανισµού, είναι και η δυνατότητα χρήσης νήµατος. Κατά την εισαγωγή τους στην τεχνική, πολλοί φίλοι προβαίνουν σε λανθασµένες αγορές, είτε από απροσεξία τους, είτε από λάθος συµβουλές. Εδώ θα πρέπει να δώσετε µεγάλη βάση, και ανάλογα µε τα χρήµατα που διαθέτετε, να βρείτε ένα µηχανισµό κατάλληλο για τη χρήση νήµατος.
Βάρος: Αυτό που δεν θα βρει κανείς τόσο εύκολα µε λίγα χρήµατα, είναι ένας ελαφρύς µηχανισµός. Μιας και η τεχνική επιβάλλει τη συνεχή επαφή µας µε καλάµι και µηχανισµό, η οποία είναι αρκετές φορές πολύωρη, το βάρος είναι µία καθοριστική παράµετρος για την επιλογή του µηχανισµού µας. Οπότε, αν πρέπει να επενδύσετε κάπου λίγα περισσότερα χρήµατα, ας τα ξοδέψετε για το µηχανισµό.
Έτσι, θα γλυτώσετε από τυχόν κακό στρώσιµο στη µποµπίνα, µικρές ρίψεις, αλλά τα περιττά έξοδα από τούφες και άλλα όµορφα πράγµατα που συνήθως προκαλεί ένα φτηνό εργαλείο
στο νήµα σας.
Ταχύτητα: Για το τέλος άφησα το κοµµάτι που αφορά στο βήµα του µηχανισµού. Όπως είπα και παραπάνω, πολλά εξαρτώνται από το είδος των τεχνητών και τη spinning φιλοσοφίας που σας συναρπάζει.
Ενδεικτικά θα σας πω, ότι αν θέλουµε να ασχοληθούµε κυρίως µε minnows, top waters, pencils και γενικότερα τεχνητά στα οποία η ταχύτητα έχει βαρύνουσα σηµασία, θα χρειαστούµε ένα γρήγορο µηχανισµό. Στην περίπτωση που δίνουµε ψήφο εµπιστοσύνης στις σιλικόνες, στόχος µας είναι να παραµένουν περισσότερο χρόνο στο νερό. Έτσι, θα επιλέξουµε έναν αργό µηχανισµό που θα µας προσφέρει αυτή τη δυνατότητα.
ΤΟ ΝΗΜΑ
Η επιλογή του νήµατος είναι αρκετά σηµαντική, καθώς πολλές φορές µας χαρίζει την επιτυχία ή µας αποµακρύνει από αυτήν. Μία ερώτηση που δέχοµαι αρκετά συχνά, είναι «τι νήµα να επιλέξω για µεγάλους λούτσους».
Αρχικά να πω ότι δεν είναι ανάγκη να υπερβάλουµε στις διαµέτρους που θα επιλέξουµε. Έχουµε δει µέχρι σήµερα να βγαίνουν ψάρια µε πολύ λεπτά νήµατα και παράµαλλα, φθάνει να υπάρχει κάποια εµπειρία στον χειρισµό ενός µεγάλου ψαριού. Οπότε αν είστε στα αρχικά σας βήµατα, ένα νήµα διαµέτρου PE 1.2 ή 1.5 είναι ιδανικό για να ξεκινήσετε.
Αν πάλι είσαστε σε ένα καλό επίπεδο και γνωρίζετε πώς να διαχειριστείτε ένα µεγάλο ψάρι, µπορείτε να επιλέξετε µια διάµετρο PE1, και αν δεν φοβάστε το ρίσκο, ακόµα και PE0.8 Γενικότερα, έχω παρατηρήσει πως όσο χαµηλώνουµε τις διαµέτρους µας, τόσο κερδίζουµε σε απόσταση βολής και σε διακριτικότητα, µε αποτέλεσµα ναι µεν να αυξάνουµε το ρίσκο µας, αλλά να έχουµε και λογαριθµική αύξηση στις συλλήψεις αξιόλογων ψαριών.
ΤΟ ΠΑΡΑΜΑΛΛΟ
Οι επιλογές που µπορεί να κάνει κάποιος στο παράµαλλο, είτε είναι νέος spinner, είτε πιο έµπειρος, κυµαίνονται µεταξύ 0,33 και 0,40mm. Βέβαια, αν είστε από αυτούς που ρισκάρουν, δεν θα έλεγα σε καµία περίπτωση όχι και σε 0,30mm! Αυτό όµως που θα πρέπει να προσέξετε ιδιαίτερα, είναι η ποιότητα του παράµαλλου που θα επιλέξετε.
Το ζητούµενο λοιπόν, είναι ένα fluorocarbon παράµαλλο καλής ποιότητας, και πραγµατικά δεν πρέπει να λυπηθούµε τα χρήµατά µας για την αγορά του, διότι µια λάθος επιλογή ή µια πιο οικονοµική λύση µπορεί να αποβεί µοιραία.
Η αλήθεια είναι ότι η απώλεια πονάει αρκετά, όχι µόνο για το καλό ψάρι και το τεχνητό που θα χάσουµε, αλλά και για όλο τον αγώνα που έχουµε κάνει για να έρθουµε αντιµέτωποι µε ένα τέτοιο ψάρι.
Ο ΓΑΝΤΖΟΣ
Ένα βασικό παρελκόµενο που δεν πρέπει να λείπει από κανέναν spinner, είναι ο γάντζος. Θα µπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, ποιο είναι το tip που θα µας βοηθήσει να έρθουµε σε επαφή µε τους µεγάλους λούτσους; Ίσως το συγκεκριµένο tip να µη σας βοηθήσει να έρθετε σε επαφή µαζί του, αλλά σίγουρα θα σας βοηθήσει να κλειδώσετε την επιτυχία σας.
Ο γάντζος δείχνει -και είναι- πιο βάρβαρος από την απόχη, καθώς δεν µας αφήνει τα περιθώρια επιλογής που έχουµε µε την απόχη, αλλά αποτελεί ίσως µονόδροµο για τους spinners που θέλουν να ασχοληθούν µε τους µεγάλους λούτσους.
Παλαιότερα, όταν ακόµα ήµουν στα αρχικά µου βήµατα, θυµάµαι πως είχαµε βρει ένα άγριο σηµείο µε ψηλά βράχια. Το άγχος µας στο συγκεκριµένο σηµείο δεν ήταν αν θα χτυπήσουν τα ψάρια, αλλά πώς θα βγάλουµε τα ψάρια που θα χτυπήσουν. Ούτε γάντζος, ούτε απόχη µπορούσε να φτάσει από αυτό το ύψος.
Αφού είχαµε χάσει αρκετά ψάρια, ξεκινήσαµε να ψάχνουµε διάφορες πατέντες που θα µπορούσαν να µας βοηθήσουν να κλειδώσουµε τις επιτυχίες µας. ∆οκιµάσαµε σχεδόν τα πάντα, διπλά κοντάρια, σχοινιά µε δεµένο γάντζο και πολλά άλλα, όµως και πάλι τα αποτελέσµατα δεν ήταν ενθαρρυντικά, αφού συνεχίζαµε να χάνουµε ψάρια.
Ξαφνικά, σε µία βόλτα στο διαδίκτυο έπεσε το µάτι µου σε κάποιον που κατασκεύαζε γάντζους κατόπιν παραγγελίας. Του έλεγες δηλαδή πόσα µέτρα κοντάρι θέλεις, τον γάντζο που προτιµάς και αυτός στα έφτιαχνε όπως ήθελες. Η αλήθεια είναι πως πόνεσε λιγάκι η τιµούλα, αλλά «µπρος στα κάλλη, τι είναι ο πόνος» που λέει και η παροιµία.
Πλέον το κοντάρι µας µπορούσε να φτάσει µε πολύ άνεση εκεί που δεν µπορούσαν να φτάσουν άλλα, υπήρχε όµως και µία ουσιαστική ιδιαιτερότητα στο γάντζο µας και αυτή ήταν ο κλέφτης που είχε προσαρµόσει ο κατασκευαστής του.
Στην ουσία µάς είχε φτιάξει δύο γάντζους σε έναν, όπως µας είπε χαρακτηριστικά, µε τη φαρδιά πλευρά του γάντζου να χρησιµοποιείται σε πλατιά ψάρια και την πιο στενή σε ψάρια πιο στενά και µακριά, όπως οι λούτσοι. Έτσι και έγινε, οι επιτυχίες µας ξεκίνησαν να κλειδώνουν, και το άγχος που είχαµε αρχικά είχε µετατραπεί σε πολλά, µεγάλα χαµόγελα!
Μπορεί να µην είναι ένα tip που θα σας φέρει αντιµέτωπους µε τους µεγάλους λούτσους, αλλά σίγουρα είναι το παρελκόµενο που θα σας βοηθήσει να διασφαλίσετε τη σύλληψη ενός ψαριού τρόπαιου. Γι’ αυτό καλό είναι να µην ξεχνάµε το γάντζο στο σπίτι ή στο αµάξι µας, γιατί ποτέ δεν ξέρουµε τι έκπληξη µπορεί να µας επιφυλάσσει η γαλανή!
Αυτό ήταν το πρώτο, εισαγωγικό κοµµάτι για το εξειδικευµένο ψάρεµα των λούτσων, µε «µυστικά» και κόλπα που αφορούν στο ψάρεµά τους, και πραγµατικά κατέβαλα ιδιαίτερη προσπάθεια για να είναι όσο πιο λιτό και περιεκτικό γίνεται, ώστε να µη σας µπερδέψω τελικά.
Χωρίς τον προσεκτικά επιλεγµένο εξοπλισµό µας, δεν κάνουµε τίποτα, γι’ αυτό και προτίµησα να ξεκινήσω έτσι αυτήν τη σειρά άρθρων µε θέµα τους µεγάλους λούτσους. Στο επόµενο άρθρο σας υπόσχοµαι να επανέλθω µε περισσότερες και όσο το δυνατόν πιο πρακτικές και ουσιαστικές πληροφορίες, ώστε να καταφέρετε να βρίσκετε εύκολα και να αντιµετωπίζετε µε επιτυχία τα µεγάλα ψάρια.
ΤΑ ΤΕΧΝΗΤΑ
Το δεύτερο µεγαλύτερο κεφάλαιο που θα µας απασχολήσει γενικά στην τεχνική του spinning, είναι τα τεχνητά δολώµατα που θα παρουσιάσουµε στους θηρευτές.
Καθώς έχουµε καλύψει την πρώτη µας δυσκολία σε αυτήν την τεχνική, που αφορά στην επιλογή εξοπλισµού, αρχίζουµε να µπαίνουµε πιο βαθιά στον κόσµο των τεχνητών δολωµάτων. Έναν κόσµο τεράστιο τόσο σε ποικιλία, όσο και σε χρωµατολόγιο.
Έχοντας κάνει τα πρώτα µας βήµατα στην τεχνική του spinning, αλλά και τις πρώτες µας αγορές σε τεχνητά δολώµατα, αρχίζουµε να ζητάµε το κάτι παραπάνω. Τεχνητά δολώµατα δηλαδή που στοχεύουν σε συγκεκριµένους θηρευτές. Εδώ είναι και το κοµµάτι το οποίο θα σταθούµε περισσότερο σε αυτό το άρθρο.
Τύπος τεχνητού
Ύστερα από αρκετά χρόνια και ώρες ενασχόλησης µε τα συγκεκριµένα ψάρια, κατάλαβα πως οι µεγάλοι λούτσοι µπορούν να φάνε σχεδόν σε όλους τους τύπους τεχνητών δολωµάτων, χωρίς κανένα πρόβληµα.
Έχω την τιµή και την χαρά να έχω βγάλει λούτσους µε minnows, πλανάκια, poppers, wdt, pencils, vibrations και σιλικόνες. Αυτό συνέβη κυρίως διότι δεν ήθελα να παραµείνω στάσιµος σε µια κλασική συνταγή επιτυχίας, οπότε ο πειραµατισµός και οι πολλές ώρες δίπλα στην γαλανή έφεραν αυτό το αποτέλεσµα.
Ας βάλουµε όµως για λίγο τη συλλογή των τεχνητών µας στο µικροσκόπιο, για να δούµε και να καταλάβουµε για ποιον λόγο χρειαζόµαστε ποικιλία δολωµάτων.
- Τα minnows είναι ένας από τους κλασικούς τύπους τεχνητών δολωµάτων, µε παρά πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό τους. Με αυτά έχουµε βγάλει πολύ µεγάλα ψάρια και είναι αρκετά εύκολα στο χειρισµό τους.
2. Αµέσως µετά, στη δεύτερη θέση θα βρούµε τα jerk baits τεχνητά. Είναι το βήµα παραπάνω που θέλουµε να κάνουµε µετά τα minnows. Λίγο πιο περίπλοκα στο χειρισµό τους, αλλά πολύ αποδοτικά, ακόµα και σε πονηρεµένα ψάρια.
3. Στην τρίτη θέση θα δούµε τις σιλικόνες, αρκετά απαιτητικές στο χειρισµό τους, ο οποίος πραγµατοποιείται σωστά µόνο µε ειδικευµένο εξοπλισµό. Παρόλα αυτά, όταν αποκτήσουµε εµπειρία µε τις σιλικόνες, µπορούµε να κάνουµε τους µεγάλους λούτσους να τρώνε ακόµα και µε γεµάτο στοµάχι.
4. Τα top water είναι µια κατηγορία τεχνητών που σίγουρα θα καλύψει τις ανάγκες µας όταν έχουµε να κάνουµε µε δύστροπα ψάρια. Οπότε αν θέλουµε να παίξουµε µε τα ένστικτα ενός µεγάλου λούτσου, τότε σίγουρα µπορούµε να το καταφέρουµε µε τα συγκεκριµένα τεχνητά.
5. Για το τέλος αφήσαµε την κατηγορία των pencil τεχνητών δολωµάτων, µια κατηγορία τεχνητών στην οποία δεν έχουµε δώσει την ανάλογη σηµασία. Με τα συγκεκριµένα τεχνητά µπορούµε να ψαρέψουµε όλη την υδάτινη στήλη της θάλασσας, µε αποτέλεσµα να κρατάµε στα χέρια µας ένα τεχνητό πολυεργαλείο.
Το συµπέρασµα που βγαίνει λοιπόν από αυτήν τη µικρή αναφορά στους τύπους τεχνητών δολωµάτων, είναι πως η συλλογή του spinner που θέλει να ψάξει τους µεγάλους λούτσους, θα πρέπει να έχει απ’ όλα. Αυτή είναι η πιο πετυχηµένη συνταγή, µε την οποία µπορούµε να ανταπεξέλθουµε σε όποια δυσκολία και αν προκύψει.
Μια από τις δυσκολίες που έχουµε συναντήσει σχεδόν όλοι, είναι να βλέπουµε τα ψάρια πίσω από το τεχνητό µας, και την τελευταία στιγµή αντί να επιτεθούν, να αλλάζουν πορεία. Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν, είναι χρήσιµη η ποικιλία τεχνητών δολωµάτων.
Οπότε αν το τεχνητό που ακολουθούσε ο λούτσος, ήταν για παράδειγµα ένα minnow, τότε θα κάναµε µια αλλαγή σε ένα pencil ή σε ένα top water τεχνητό, ώστε να τον µπερδέψουµε. Γενικότερα, όταν υπάρχει ποικιλία τεχνητών στη συλλογή µας, οι συνδυασµοί που µπορούµε να κάνουµε είναι άπειροι.
Το χρώµα
Αντιλαµβάνονται άραγε οι λούτσοι τα χρώµατα των τεχνητών µας; Νοµίζω πως σε αυτό το ερώτηµα δεν µπορεί να απαντήσει κανένας µε σιγουριά, καθώς η θαλάσσια βιολογία δεν είναι η δουλειά µας, και επιπλέον δεν έχουµε τα απαραίτητα εργαλεία για να αποδείξουµε τα λεγόµενά µας.
Οι περισσότερες πληροφορίες που έχουµε γι’ αυτά τα ψάρια, προέρχονται από τα εξωτερικό, αλλά και εκεί τα πράγµατα είναι λίγο µπερδεµένα. Αυτό όµως στο οποίο θα µπορούσαµε να αναφερθούµε µε σιγουριά, είναι τα χρώµατα στα οποία αντιδρούν καλύτερα οι λούτσοι.
Καθοριστικό ρόλο σε στην επιλογή συγκεκριµένου χρώµατος θα παίξει ο τόπος που θα ψαρέψουµε, οι συνθήκες και η ώρα. Ο κάθε τόπος έχει µοναδικές ιδιαιτερότητες, οπότε είναι πρακτικά αδύνατον ένας αρθρογράφος να γνωρίζει λεπτοµέρειες για όλους τους ψαρότοπους της Ελλάδας. Αν όµως δεν γνωρίζετε τα χρώµατα που δουλεύουν καλύτερα στο µέρος που ψαρεύετε, τότε θα πρέπει να πειραµατιστείτε για να βγάλετε τα συµπεράσµατά σας, καθώς ότι και να σας προτείνουν δεν είναι σίγουρο ότι θα δουλέψει.
Επίσης καθοριστικό ρόλο στις αναζητήσεις µας θα διαδραµατίσει και η ώρα που θα προσεγγίσουµε τα ψάρια, καθώς µερικά πράγµατα στην τεχνική µας είναι αλληλένδετα µεταξύ τους. Αν επιλέξουµε, για παράδειγµα, πρωινές ώρες µε ηλιοφάνεια και διαυγή νερά, τότε τα χρώµατα που θα δουλέψουν είναι κυρίως τα φυσικά (κέφαλος, λούτσος, σαρδέλα, ζαργάνα, σκουµπρί, µελανούρι κτλ.)
Καλό θα ήταν επίσης σε αυτές τις συνθήκες να πειραµατιστούµε και µε τους µατ χρωµατισµούς, καθώς το τελευταίο διάστηµα έχω παρατηρήσει ότι οι λούτσοι αντιδρούν καλύτερα σε τεχνητά που δεν παράγουν έντονες αντανακλάσεις.
Αν τώρα οι ώρες που θέλουµε να προσεγγίσουµε τα ψάρια είναι κυρίως βραδινές, ώρες δηλαδή όπου τα συγκεκριµένα ψάρια γίνονται πιο δραστήρια, τότε η επιλογή του χρώµατος θα εξαρτηθεί αποκλειστικά από το µέρος που θα ψαρέψουµε.
Θα φέρω ως παράδειγµα ένα µικρό λιµάνι, το οποίο διαθέτει φώτα και τα νερά του είναι διαυγή. Σε αυτήν την περίπτωση τον πρώτο λόγο θα έχουν πάλι οι φυσικοί χρωµατισµοί. Αν όµως δούµε ότι τα ψάρια δεν ανταποκρίνονται στο κάλεσµά µας, τότε περνάµε σε κάτι πιο έντονο (λευκό, κίτρινο, πορτοκαλί, ροζ κτλ.) Αν εξακολουθούν να απαξιώνουν τα τεχνητά µας, τότε αλλάζουµε τύπο τεχνητού δολώµατος και επαναλαµβάνουµε τη διαδικασία µέχρι να βρούµε πού τρώνε.
Στην περίπτωση όµως όπου στο µικρό µας λιµάνι οι συνθήκες είναι διαφορετικές, µε θολά νερά, χωρίς καθόλου φώτα και φεγγάρι, τότε θα άλλαζαν οι επιλογές µας και θα φέρναµε στην πρώτη θέση και πάλι τους έντονους χρωµατισµούς.
Συµπερασµατικά, η επιλογή του χρώµατος δεν εξαρτάται µόνο από το δικό µας µάτι, αλλά και από εξωτερικούς παράγοντες που επηρεάζουν την επιλογή µας. Είναι και αυτό ένα παιχνίδι πειραµατισµού και υποµονής ανάµεσα στον spinner και το ψάρι!
ΟΙ ΠΛΕΥΣΕΙΣ
Ένα από τα βασικότερα θέµατα που θα απασχολήσει το µυαλό µας αρκετά συχνά, είναι µε ποιον τρόπο θα δώσουµε ζωή στο τεχνητό µας. Οι βασικές κινήσεις που θα µπορούσαµε να κάνουµε για να ζωντανέψουµε το τεχνητό µε το καλάµι µας, είναι τρεις: Κάθετα χτυπήµατα, πλάγια χτυπήµατα και κατακόρυφα χτυπήµατα, ενώ σε όλη αυτή τη συνάρτηση προσθέτουµε και το ρυθµό που µπορούµε να δώσουµε µε το µηχανισµό µας. Ο ρυθµός αυτός µπορεί να είναι αργός, γρήγορος ή µέτριας έντασης.
Το αµέσως επόµενο πράγµα που θα µπορούσαµε να κάνουµε µε το µηχανισµό µας, είναι να προσθέσουµε και µερικές παύσεις, δηλαδή ένα νεκρό χρόνο όπου το τεχνητό µας δεν θα κάνει απολύτως τίποτα. Το µόνο που θα µπορούσε να κάνει, ανάλογα πάντα µε τον τύπο του τεχνητού µας, είναι να ανεβαίνει προς την επιφάνεια (floating), να βυθίζεται (sinking), ή ακόµα και να παραµένει ακίνητο στο ίδιο βάθος που βρισκόταν αρχικά (suspending).
Ο τρόπος που θα δουλέψετε τα τεχνητά σας, δεν αλλάζει σε ότι κάνατε µέχρι σήµερα. Το µόνο που θα προσθέσουµε παραπάνω, είναι οι µεγάλες παύσεις. Έχουµε παρατηρήσει πως οι µεγάλοι –κυρίως- λούτσοι ανταποκρίνονται πολύ καλά στις παύσεις των τεχνητών µας δολωµάτων.
Αν το σκεφτείτε, στην ουσία αυτό που τους παρουσιάζουµε είναι ένα τραυµατισµένο ψάρι που δεν µπορεί να ανταπεξέλθει και να τα βγάλει πέρα. Με λίγα λόγια τους προσφέρουµε ένα χορταστικό και εύκολο γεύµα, µε το οποίο θα πάρουν αρκετή ενέργεια.
Οπότε, θα µπορούσαµε να πούµε σαν γενικό κανόνα, πως όταν στοχεύουµε τους µεγάλους λούτσους, θα πρέπει να πειραµατιστούµε περισσότερο µε τις πιο αργές ανακτήσεις και τις µεγάλες παύσεις. Βέβαια, αυτό δεν σηµαίνει πως θα πρέπει να ακολουθήσουµε µόνο την πεπατηµένη, καθώς πολλές φορές οι εναλλαγές στις πλεύσεις µας είναι αυτές που φέρνουν και το επιθυµητό αποτέλεσµα.
ΟΙ ΤΟΠΟΙ
Λούτσους µπορούµε να συναντήσουµε κυριολεκτικά παντού, φθάνει να υπάρχει αφθονία σε τροφή και ελάχιστος ανταγωνισµός.
Στα λιµάνια θα βρούµε έναν εύκολο τόπο για να προσεγγίσουµε αυτά τα ψάρια. Είναι τόποι µε άφθονη τροφή και σίγουρα οι θηρευτές δεν χάνουν ποτέ την ευκαιρία να περάσουν µια βόλτα από αυτό το µεγάλο «εστιατόριο». Αλλά ενώ από τη µια είναι εύκολος τόπος για τη δική µας πρόσβαση, από την άλλη έχουµε δει ότι οι λούτσοι στα λιµάνια είναι αρκετά έξυπνοι και διστακτικοί στα τεχνητά δολώµατα, πράγµα που σηµαίνει ότι θα χρειαστεί µαεστρία για να αναµετρηθούµε µε ένα µεγάλο λούτσο και σίγουρα θα πρέπει να πειραµατιστούµε αρκετά για να τα καταφέρουµε.
Η επόµενη επιλογή που έχουµε προκειµένου να έρθουµε αντιµέτωποι µε ένα µεγάλο λούτσο, είναι τα βραχοτόπια. Μπορεί να είναι πιο δύσβατα και κουραστικά στην πρόσβαση, αλλά αν έχουµε υποµονή και επιµονή, σε αυτούς τους τόπους το αποτέλεσµα σίγουρα θα µας ανταµείψει στο τέλος.
Τα βραχοτόπια και κυρίως τα σηµεία µπροστά µπροστά στα ακρωτήρια, εκεί δηλαδή που δεν φτάνει εύκολα άνθρωπος, είναι τα σηµεία που θα βρούµε µεγάλους θησαυρούς και ψάρια ξεχασµένα από το χρόνο. Βέβαια, για να φτάσουµε εκεί θα πρέπει να έχουµε πίστη και υποµονή!
ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ
Οι εποχές που θα συναντήσουµε τους µεγάλους λούτσους, είναι διαφορετικές σε κάθε περιοχή. Είναι όµως λογικό να διαφέρουν, καθώς από µέρος σε µέρος αλλάζουν κάποιοι σηµαντικοί παράγοντες, όπως πχ. τα ρεύµατα που επικρατούν, η θερµοκρασία του νερού και άλλοι αστάθµητοι παράγοντες.
Στα δικά µου όµως νερά, εδώ στο νησί της Μυτιλήνης, η καλύτερη εποχή για τους µεγάλους λούτσους είναι από το Μάιο και µετά, η εποχή της αναπαραγωγής δηλαδή. Όπως καταλαβαίνετε, τα περισσότερα από αυτά τα µεγάλα ψάρια που βλέπετε είναι θηλυκά και βγαίνουν σε πιο ρηχές ζώνες για να εναποθέσουν τα αυγά τους. Είναι µια διαδικασία που µπορεί να κρατήσει από δύο εβδοµάδες έως και έναν περίπου µήνα.
Σε αυτό το σηµείο πρέπει να πούµε και µερικά πράγµατα για την ψαρευτική µας παιδεία, την οποία πρέπει να δείχνουµε σε ανάλογες περιπτώσεις. Έτσι, καλό θα ήταν όλοι µας να δείχνουµε εγκράτεια την εποχή της αναπαραγωγής, καθώς η ζηµιά που µπορούµε να προκαλέσουµε είναι ανεπανόρθωτη. ∆εν χρειάζεται να βγάζουµε τα απωθηµένα µας σε αυγωµένα ψάρια, ούτε µπορούν αυτά τα ψάρια να αποδείξουν σε κανέναν την ψαροσύνη µας.
Αν φυσικά καταφέρετε να βγάλετε αυτά τα ψάρια σε περιόδους που δεν είναι αυγωµένα και στην ουσία βρίσκεστε εκτός εποχής αναπαραγωγής, τότε ναι, µπορείτε να είστε περήφανοι γι’ αυτό που καταφέρατε, καθώς σηµαίνει ότι κάτι κάνατε σωστά.
Αυτά ήταν µερικά από τα tips που µπορώ να σας προτείνω από όσα έχω αποκοµίσει όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούµαι µε τους λούτσους, µέσα από πολλές «κακουχίες» (βροχή, δυνατός αέρας, έντονο θαλασσινό σπρέι), ξενύχτια και αµέτρητες ώρες ψαρέµατος. Για κάποιους, ίσως να θεωρείται εύκολος στόχος το συγκεκριµένο ψάρι, αλλά αν αποφασίσετε να ασχοληθείτε µε αυτό, θα ανακαλύψετε το αντίθετο.
Καλές θάλασσες σε όλους, πάντα µε προσοχή και σεβασµό σε ό,τι και αν κάνουµε!