Ψάρεμα spinning: Λαβράκι τέρας με τεχνική Heavy Rock Fishing (HRF)
Οπως ίσως ήδη γνωρίζετε τρέφω μεγάλη αγάπη για την τεχνική του LRF (Light Rock Fishing). Συχνά πυκνά, «προδίδω» αυτήν την τεχνική για να ασχοληθώ µε άλλες, κυρίως µε το µέσο spinning ή το shore jigging.
Τους τελευταίους µήνες έδωσα χώρο και σε µια άλλη, ιδιαίτερη τεχνική, το Heavy Rock Fishing, το οποίο ακροβατεί στο µεταίχµιο µεταξύ LRF και Light Spinning, µε επίσης πολλές µεγάλες χάρες και προτερήµατα.
Η συγκεκριµένη τεχνική, αποδεδειγµένα πλέον και για εµένα, µπορεί να ξεγελάσει και τον πλέον δύσκολο και πονηρό θηρευτή των ελληνικών θαλασσών, το µεγάλο λαβράκι! Αυτό το άρθρο είναι µια εισαγωγή στην τεχνική και η εξιστόρηση µιας σηµαντικής σύλληψης µε HRF.
Ορισµός του ΗRF
Καταρχήν, γιατί να ασχοληθεί κανείς µε το HRF; Tι διαφορά έχει µε το LRF, και τελικά, γιατί να µην πούµε απλά ότι κάνουµε Light Spinning να τελειώνουµε;
Ας συµφωνήσουµε σε δύο πράγµατα. Πρώτον, στο ότι ο ανθρώπινος νους και πολιτισµός έχει ανάγκη από κατηγοριοποιήσεις χάριν συνοχής και συνενόησης. Έτσι και στο ψάρεµα µε τεχνητά, υπάρχει µια ολόκληρη ορολογία που από την µια είναι αναγκαία, από την άλλη κατακερµατίζει την ενιαία εµπειρία του ψαρέµατος σε επί µέρους. Aυτό από µόνο του, δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό.
∆εύτερον, οι κατηγοριοποιήσεις αυτές είναι πάντοτε αυθαίρετες, καθώς δεν βασίζονται σε µια φυσική σταθερά. Ο καθένας κατά καιρούς και κατά τόπους, ονοµάζει τις τεχνικές όπως θέλει. Κανείς δεν έχει το χρυσό κανόνα που ακριβώς και απαράβατα ορίζει που τελειώνει το ULRF, ξεκινάει το LRF, έπειτα το HRF και στη συνέχεια το Light Spinning.
Εκτός κι αν καθίσουν όλοι οι ψαράδες, οι εταιρίες, οι έµποροι και οι αρθρογράφοι να βγάλουν µια απόφαση όπως οι σοφοί του Γκρίνουιτς, αυτά όλα θα είναι αυθαίρετα και ανοιχτά σε ερµηνείες.
Στα δικά µου κιτάπια, φαντάζει πιο δύσκολο να προσδιορίσω σαφώς ένα κατώτερο c.w. στα καλάµια του HRF και ιδιαίτερα στα τεχνητά του, ενώ µπορώ να µιλήσω λίγο πιο εύκολα για ένα max. c.w. γύρω στα 18, 19, άντε 20 γραµµάρια (εκεί στο 20, δεν µου αρέσει πολύ, νιώθω ήδη το Light Spinning να παραπονιέται).
Το σκέφτοµαι, έπειτα, να έχει καλάµια µε πιο δυνατό power, γενικά πιο άκαµπτες παραβολές, µεγαλύτερη δύναµη κορµού, και το “fast” τους στη δράση κορυφής να είναι ευαίσθητο µεν, αλλά πιο ακαριαίο ακόµα και από το πιο καλό tubular καλάµι του LRF.
Τα HRF καλάµια που έχω πιάσει στα χέρια µου και εκτιµώ, έχουν πιο επιθετικό χαρακτήρα από ένα LRF καλάµι, αλλά σε καµιά περίπτωση δεν µπορείς να τα µπερδέψεις µε ένα light spinning καλάµι, το οποίο θα απωλέσει κι άλλο την ευαισθησία χάριν της δύναµης.
Όσον αφορά στα τεχνητά, µπορεί να µιλάµε για ένα c.w. max 20, αλλά τα HRF καλάµια δεν σηµαίνει ότι θα µπορούν να δουλέψουν όλους τους τύπους τεχνητών στο όριο εύρους (πχ. poppers), όπως ίσως θα έκανε ευκολότερα ένα Light Spinning καλάµι. Από την άλλη, δεν µπορούν να δουλέψουν τα τεχνητά που «παίζουν» στο κατώτερο c.w. τους, όπως θα έκανε άψογα ένα LRF καλάµι.
Όσον αφορά στους µηχανισµούς, εκεί δεν θα έλεγα ότι δεν έχει τόσο ρόλο το αν βάλουµε έναν 1000άρη ή 2000-2500άρη µηχανισµό, αλλά περισσότερο το βήµα του µηχανισµού (που το προτιµώ γρήγορο – δεν δουλεύω σχεδόν καθόλου σιλικόνες µε HRF), και ακόµα περισσότερο, το ζύγισµα του σεταρίσµατος.
Σε δύο καλάµια που έχω κρατήσει στο HRF, στο ένα ταιριάζει καλύτερα ένας 1000άρης µηχανισµός και στο άλλο ένας 2500. Ας σηµειωθεί πως τα καλάµια διαθέτουν το ίδιο c.w., ζυγίζουν τα ίδια γραµµάρια, αλλά έχουν άλλη κατανοµή των οδηγών και του βάρους τους.
Για µένα, τα νήµατα στο HRF δεν είναι ανάγκη να είναι πάνω από PE 0.6 και τα παράµαλλα πάνω από 0,20mm.
ΗRF ή LRF
Χρησιµοποιώ το ΗRF καλάµι µου κυρίως σε µέρες µε αρκετό καιρό, στις οποίες όµως θέλω finesse τεχνητά και διακριτική προσέγγιση. Οι δύσκολες καιρικές συνθήκες µε καλύπτουν λίγο και κάνουν τα κάπως πιο βαριά εργαλεία µου λιγότερο αντιληπτά.
Επίσης, το χρησιµοποιώ όταν πηγαίνω σε τόπους ή ψάρεµα σε εποχές όπου µαζί µε σαργούς, τσιπούρες, µελανούρια και τα λοιπά κοινά αλιεύµατα του LRF, ξέρω πως υπάρχουν ψάρια όπως µεγάλα λαβράκια, κυνηγοί, πελαγικά, που θα χτυπήσουν ευχαρίστως σε ένα µικρό τεχνητό. Με λίγα λόγια, το χρησιµοποιώ όταν θέλω να θυσιάσω λίγη ευαισθησία µε τα µικρά µου τεχνητά χάριν της δύναµης ή όταν θέλω να χρησιµοποιήσω µικρά τεχνητά (ειδικά pencils και πλανάκια που αντέχουν στον παραπάνω καιρό), δίχως να µπω στα χωράφια του Light Spinning.
Εκεί λοιπόν όπου στο LRF και σε τεχνητά ας πούµε µέχρι 10 γραµµάρια, θα χρησιµοποιούσα ένα PE 0.3 και ένα 0.165mm παράµαλλο, τώρα στο HRF, µε τεχνητά του ίδιου µήκους και βάρους, θα αρµατώσω µε ένα PE 0.6 και ένα 0.205mm παράµαλλο, ενώ θα έχω στα χέρια µου ένα πιο σκληρό και δυνατό καλάµι.
Με το HRF δεν µπορώ να παίζω σωστά µε τα µεγάλα ατού του LRF (πχ. minnows 2,5 µέχρι 4gr.), αλλά δεν θα διστάσω να τα ρίξω αν το κρίνω ότι αξίζει. Χάνω λοιπόν σε ευαισθησία και διακριτικότητα, µα κερδίζω σε δύναµη, αντοχή κόµπου, δύναµη έλξης κτλ.
Έτσι, µπορώ µε αυτό να στοχεύω σε µεγαλύτερα και δυνατότερα ψάρια. Με το HRF ανοίγω την γκάµα των αλιευµάτων και τις πιθανότητες που έχω να κερδίσω µια αναµέτρηση µε ένα µεγάλο ψάρι, κλείνω όµως τη φινέτσα και τις δυνατότητες που µου προσφέρει το LRF.
Γιατί, λοιπόν, να µη χρησιµοποιούµε αποκλειστικά HRF, αφού φαίνεται να έχει τόσα προτερήµατα; Μα πολύ απλά, γιατί σε συνθήκες ήπιες και γενικά µε πολύ έξυπνα ψάρια όπως ο σαργός, τα πιο βαριά εργαλεία γίνονται λιγότερο πειστικά.
Για παράδειγµα, η αύξηση της διατοµής του νήµατος κατά 100% (από 0.3 σε 0.6 PE), φέρνει –κατά τη δική µου εµπειρία- αποδεδειγµένα λιγότερα strike. Και γιατί να µην πάµε κατευθείαν στο Light Spinning να σιγουρέψουµε τα ψάρια; Μα γιατί έτσι αποκλείουµε τη δυνατότητα να χρησιµοποιήσουµε σωστά κάποια τεχνητά που αλληλοεπικαλύπτουν τις τεχνικές LRF-HRF, όντας «στρογγυλά» µέσα στο c.w. τους, και γιατί, βέβαια, ανεβαίνουµε κι άλλο σε διατοµές, θυσιάζοντας περαιτέρω τη διακριτικότητα στην τεχνική µας.
Λαβράκι Τέρας – Η αναµέτρηση!
Τον τελευταίο καιρό, είχα στα χέρια µου ένα custom HRF καλάµι, φτιαγµένο ειδικά για µένα από το φίλο µου το Γιώργο Καλαγάνη, έναν άνθρωπο που ψαρεύει από µικρό παιδί παρέα µε τον πατέρα του, έναν φηµισµένο παραδοσιακό ψαρά της Λέσβου που µας άφησε νωρίς.
Ο Γιώργος, ασχολούµενος µε το rod-building, µελέτησε τον τρόπο που ψαρεύω, συζήτησε σε βάθος µαζί µου για τις ψαρευτικές µου προτιµήσεις και µου δώρισε ένα χειροποίητο αριστούργηµα. Πήγαµε αρκετά ψαρέµατα µαζί, για να ζυγίσουµε τις δυνατότητες του καλαµιού, πιάσαµε πολλά και ωραία ψάρια, περπατήσαµε µαζί πολλά χιλιόµετρα και ζήσαµε ωραίες, άσχηµες, δύσκολες και συνολικά καταπληκτικές στιγµές.
Το αποκορύφωµα, όµως, έµελλε να το ζήσουµε ένα Σεπτεµβριάτικο απόγευµα, σε µια ήσυχη παραλία στην Εφταλού Λέσβου. Κυνηγώντας κυρίως σαργούς και λαβράκια, και καθώς το µεσηµέρι έδινε τη θέση του στο γλυκό απόγευµα, µια έκπληξη θα ερχόταν να µας συνταράξει!
Τα εργαλεία µου, ένα βυθιζόµενο pencil 8 γραµµαρίων, νήµα ΡΕ 0.6, παράµαλλο 0.205mm και µπόλικη κούραση µα και χαλάρωση, αφού είχαµε µια µέρα γεµάτη ψάρια, τοπία και όµορφη παρέα. Έστησα την κάµερα σε ένα βραχάκι και έκανα την πρώτη βολή.
Μετά από λίγα twitches… Τι ήταν αυτό; Ένα πολύ βαρύ ψάρι πιάστηκε, του πήρα δυο µανιβελιές µετά το κάρφωµα και όταν πήρε χαµπάρι ότι είχε ξεγελαστεί, άρχισε το φευγιό. Τα φρένα να λύνουν, η µύτη να τραντάζεται, και εγώ να έχω µουδιάσει και να προσπαθώ να κρατήσω καθαρό το µυαλό µου από την έκρηξη αδρεναλίνης.
Είχα κάνει σωστή προρύθµιση των φρένων και τα είχα δοκιµάσει µέσα στη µέρα. Ήξερα πως ο µηχανισµός µου θα δώσει φρένα εκεί που πρέπει, και πως παρόλο που ήµουν µε σχετικά λεπτά εργαλεία, δεν κινδύνευα ιδιαίτερα από τις απότοµες τάσεις. Το ίδιο και από το όποιο τροµπάρισµα θα έκανα στο ψάρι.
Ένιωθα το βάρος και τη βουβή του δύναµη, είχε βάλει στόχο να φύγει προς το πέλαγος… Άρχισα να τροµπάρω δυνατά αλλά µαλακά, προσπαθώντας να αποφύγω κάθε απότοµη κίνηση και να προβλέπω τα απότοµα κεφάλια ή τις ξαφνικές κινήσεις του ψαριού, κερδίζοντας µέτρο µε το µέτρο…
Σε λίγο, είδα µια τεράστια ουρά να ξεπροβάλλει! Η τόσο µεγάλη ουρά και ο τρόπος που δεν πήρε για το βυθό αλλά έτρεχε σχεδόν γραµµικά και ψηλά στον αφρό προς τα βαθιά, µε πήγε σε µεγάλη λίτσα ή λούτσο. «Μπα…» είπα φωναχτά στο Γιώργο, αυτό το ψάρι δεν βγαίνει. Κέρδιζα και άλλα µέτρα, και σε λιγότερο από 2 λεπτά βλέπαµε ένα τεράστιο λαβράκι µπροστά µας.
Ο Γιώργος είχε πάρει στα χέρια του την κάµερα, ώστε τουλάχιστον να δείξουµε το ψάρι πριν µας τα κόψει στα τελευταία τεράστια κεφάλια που υπολόγιζα πως θα κάνει! Έκανα πίσω βήµατα προς την παραλία. Υπολόγιζα τα κύµατα, ώστε να τροµπάρω πιο πολύ όταν το ψάρι ήταν πάνω τους. Το ψάρι έφτασε ρηχά. «Πιάσε το ψάρι Γιώργο, πιάστο!» φώναζα.
Σε µια απίστευτη στιγµή, το ψάρι ήταν πλέον γιαλό, ο Γιώργος βούτηξε σχεδόν όλος στο κύµα και το άρπαξε από τα βράγχια. Σηκώνοντάς το, είδαµε πως είχαµε πιάσει ένα γιγάντιο λαβράκι µε HRF, µε τόσο λεπτά εργαλεία! Η χαρά µας, πραγµατικά, είναι αδύνατο να περιγραφεί µε λόγια.
Όλη η σύλληψη υπάρχει σε βίντεο στο κανάλι µου στο youtube και µπορείτε να την απολαύσετε από εκεί!
Το ίδιο τεχνητό το χρησιµοποιώ µε το LRF σετ µου. ∆εν ξέρω, όµως, αν τέτοιο ψάρι θα έβγαινε µε LRF. ∆εν µπορώ να είµαι απολύτως βέβαιος, µα θεωρώ πως εκεί το ψάρι θα το χάναµε και µάλιστα πάνω στο χτύπηµα. Όταν βγήκε, το παράµαλλο ήταν φαγωµένο, και εκτός αυτού, το νήµα είχε αλλάξει χρώµα από βαθύ γκρίζο σε λευκό, εξαιτίας της τάσης και των φρένων!Αυτή η σύλληψη µού έµαθε πάρα πολλά πράγµατα και µε προετοίµασε να αντιµετωπίσω και άλλα µεγάλα ψάρια µε τη Finesse του HRF.
Ας είµαστε καλά. Όταν λοιπόν θέλετε να χαρείτε µικρά τεχνητά και «πονηρές» προσεγγίσεις, και την ίδια στιγµή να έχετε κάποια δύναµη παραπάνω από το LRF, δίχως να ανεβείτε πολύ σε διατοµές, το HRF είναι µια τεχνική που αξίζει να ανακαλύψετε.
