Το αλιευτικό ενδιαφέρον που έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια για τον κιτρινόστοµο λούτσο µε τη χρήση long jerks σε περιβάλλοντα λιµένων, έχει σταδιακά καταστήσει το πιάσιµο των ψαριών αυτών όλο και περισσότερο δύσκολο, ακόµα και σχεδόν αδύνατο σε κάποιες περιπτώσεις.
Σίγουρα, πρέπει να συνδέεται και µε την αύξηση της χρήσης των jerks σε συγκεκριµένες περιοχές αλιείας, µε δολώµατα µεταξύ 170 και 200mm. Παρά τη δραστική µείωση στα χτυπήµατα των δολωµάτων αυτών, υπάρχουν µερικά µικρά τεχνάσµατα που θα µπορούσαν να µας βοηθήσουν να πιάνουµε ακόµη και τα πιο «επιφυλακτικά» ψάρια τού είδους µε τα δολώµατα αυτά.
Περιττό να πούµε ότι µε την έλευση των long jerks, πολλοί ψαράδες, λιγότερο ή περισσότερο έµπειροι, έχουν πιάσει λούτσους κατά τη διάρκεια της νύχτας, και µάλιστα επανειληµµένως.
Στην πραγµατικότητα, το ψάρι αυτό έχει αποτελέσει πολύτιµο σκαλοπάτι στην τεχνική του θαλασσίου spinning, τόσο για µένα όσο και για πολλούς άλλους ψαράδες.
Τα δολώµατα τα οποία στοχεύουν στο ψάρεµα του λούτσου, προκάλεσαν αµέσως κάποια σύγχυση στους αλιείς µε την εµφάνισή τους στην αγορά, κι αυτό επειδή ήταν τεράστια σε σύγκριση µε τα συµβατικά που χρησιµοποιούνταν για το ψάρεµα λούτσων µέχρι τότε.
Ωστόσο, µετά την αρχική περίοδο δυσπιστίας, πολλοί ψαράδες κατέληξαν να αλλάξουν γνώµη χάρη στα πολυάριθµα θηράµατα που το δόλωµα αυτό κατάφερνε να συλλαµβάνει, µε αποτέλεσµα να εδραιωθεί ως ΤΟ ∆ΟΛΩΜΑ όταν αναζητούµε το αρπακτικό αυτό, και µάλιστα σε πολύ σύντοµο χρονικό διάστηµα.
Στην πραγµατικότητα, τα ψάρια του είδους έχουν «πληρώσει» ακριβά αυτό το δόλωµα, κι έτσι η Μητέρα Φύση, όπως συνέβη και µε τις συναγρίδες και τα µαγιάτικα µε την τεχνική VJ, τα έχει σταδιακά «εκπαιδεύσει» να αποφεύγουν τις επιθέσεις σε αυτά τα ογκώδη δολώµατα.
Το αποτέλεσµα ήταν µια δραστική πτώση επιθέσεων στα δολώµατα αυτά, που τώρα, εκτός από περιπτώσεις λίγων, σχεδόν παρθένων, σηµείων, ή γενικά ελάχιστα πιεσµένων τόπων, έχουν σχεδόν χάσει την αποτελεσµατικότητά τους.
Πράγµατι, οι περισσότεροι ψαράδες που αναζητούν τους λούτσους σε λιµάνια, έχουν στραφεί πρόσφατα σε σιλικονούχα δολώµατα (softbaits), δεδοµένου ότι θεωρούνται πιο «δελεαστικά», ή, οι αποτυχίες τούς ανάγκασαν να αναζητήσουν τους λούτσους µε τα ίδια µεγάλα τεχνητά σε δύσβατες και απόκρηµνες ακτές.
Ωστόσο, προσωπικά εξακολουθώ να θεωρώ ακόµα το δόλωµα αυτό ως «θανατηφόρο» όπλο, και παρακάτω θα βρείτε µια σειρά από τεχνάσµατα για να επικρατείτε των έξυπνων λούτσων στα λιµάνια, οι οποίοι είναι πια σχεδόν αδύνατον να πιαστούν λόγω της µαζικής αλιευτικής πίεσης που ασκείται στα µέρη αυτά τα τελευταία χρόνια.
Μιλάµε για ένα ελαφρώς πιο «φινετσάτο» ψάρεµα, που πρέπει να υιοθετείται σε περιπτώσεις όπου τα ψάρια πιέζονται ιδιαίτερα ή δεν φαίνονται πολύ επιθετικά προς τα δολώµατά µας.
Μέγεθος και Ρυθµός Βύθισης
Το µέγεθος του δολώµατος, είναι ίσως το πιο σηµαντικό στοιχείο για την επίτευξη ενός επιτυχούς αλιεύµατος. Παρόλο που σε ορισµένες περιπτώσεις τα δολώµατα από 170 έως 200mm εξακολουθούν να λειτουργούν, έχω παρατηρήσει, µία γενικά µεγαλύτερη προτίµηση για ελαφρώς µικρότερα δολώµατα.
Τα long jerks και τα minnows µε µήκος που κυµαίνεται µεταξύ 105 και 150mm, έχουν, πράγµατι, καλύτερα αποτελέσµατα από τα µεγαλύτερα αδέλφια τους. Όντως, φαίνεται ότι η αλιευτική πίεση κάνει τα ψάρια να συνηθίζουν στα δολώµατα που προτείνουµε. Εποµένως, πρέπει πάντα να προσπαθούµε να βρούµε κάτι νέο, ικανό να τους εξάψει την περιέργεια, και, στη συνέχεια, να τα παρακινήσει να επιτεθούν.
Η µείωση του µεγέθους τού δολώµατος, ήταν, πράγµατι, ένα από τα δυνατά χαρτιά. Λιγότερο διεισδυτικά ή µικρότερα δολώµατα, όπως συµβαίνει πολύ συχνά όταν κάνουµε eging µε τεµπέλικα καλαµάρια, µπορεί να τα πείσει να επιτεθούν.
Άρα, είναι πάντα καλή ιδέα να έχουµε µερικά από αυτά στην εργαλειοθήκη µας και να τα χρησιµοποιούµε µε αυτοπεποίθηση, αφού µπορεί να κάνουν τη διαφορά σε ιδιαίτερα δύσκολες µέρες.
Συµβαίνει, επίσης, κι όχι και τόσο σπάνια, λούτσοι να παραµένουν χαµηλότερα από την κολυµβητική δράση ενός κανονικού long jerk (30-90cm). Εποµένως, εκεί είναι απαραίτητο να χρησιµοποιηθούν δολώµατα µε το ίδιο µέγεθος, αλλά εντονότερο ρυθµό βύθισης (1- 2 µέτρα), έτσι ώστε να φτάσουµε στις περιοχές εκείνες όπου τα αρπακτικά µας σταθµεύουν ή αναζητούν τροφή.
Κροτάλισµα: Σύµµαχος ή όχι;
Αυτός ο ήχος που επαινείται τόσο από τους κατασκευαστές, αλλά και από τους ίδιους τους καταστηµατάρχες, σε ορισµένες περιπτώσεις θα µπορούσε πράγµατι να αποτελέσει την Αχίλλειο πτέρνα των τεχνητών δολωµάτων µας.
Το κροτάλισµα δεν είναι παρά ο θόρυβος που προκαλείται από την ολίσθηση ορισµένων µεταλλικών σφαιρών µέσα στο σώµα του δολώµατος, τα οποία παράγοντας έναν περισσότερο ή λιγότερο έντονο ήχο, έχουν την ικανότητα να προσελκύουν το αρπακτικό.
Στην πραγµατικότητα, αυτός ο «θόρυβος» κάνει το δόλωµά µας να αναγνωρίζεται ευκολότερα από το αρπακτικό σε συνθήκες χαµηλού φωτισµού ή θολών νερών. Φαίνεται, επίσης, ότι αυτός ο ήχος είναι ιδιαίτερα ελκυστικός για πολλά είδη ψαριών, αφού είναι παρόµοιος µε αυτόν που εκπέµπεται από ένα ψάρι σε κίνδυνο.
Ο «κανόνας» ορίζει να χρησιµοποιούµε δολώµατα µε χαµηλό ή καθόλου κροτάλισµα σε ήρεµες θαλάσσιες συνθήκες και καθαρά νερά, ενώ τα πιο «θορυβώδη» δολώµατα να έχουν καλύτερα αποτελέσµατα σε δύσκολες θαλάσσιες συνθήκες και θολά νερά.
Εκτός από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, υπάρχουν, επίσης, «ανθρωπογενείς» παράγοντες (πόσο γεµάτο ή όχι είναι το σηµείο αλιείας) που πρέπει να λαµβάνονται υπ’ όψη. Ανάλογα µε το σηµείο όπου συνηθίζουµε να ψαρεύουµε, η παρουσία ενός λιγότερο ή περισσότερο έντονου και θορυβώδους κροταλίσµατος, µπορεί πραγµατικά να κάνει τη διαφορά στα αλιεύµατά µας.
Επιστρέφοντας στο ζήτηµα που έθεσα προηγουµένως, αν σε µια δεδοµένη περιοχή οι λούτσοι έχουν βοµβαρδιστεί ή βοµβαρδίζονται από µεγάλα long jerks (170-200mm), αυτά λίγο-πολύ παράγουν ένα συγκεκριµένο τύπο «θορύβου», µε συγκεκριµένη συχνότητα. Ιδιαίτερα πιεσµένα ψάρια, είναι σε θέση να αναγνωρίζουν τη συχνότητα αυτή και να αποµακρύνονται από τα δολώµατα, καθώς συνδέονται πια µε έναν κίνδυνο τον οποίο είναι καλό να αποφεύγουν.
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, πως πρέπει απαραίτητα να αλλάξουµε «σταθµό», προτείνοντας ελαφρώς µικρότερα δολώµατα, που κάνουν λιγότερο έντονο θόρυβο, και συνεπώς, έχουν διαφορετική, χαµηλότερη συχνότητα. Αυτό το µικρό αλλά πολύ σηµαντικό τέχνασµα, µπορεί να γίνει το κλειδί στην επίλυση καταστάσεων αδιεξόδου, όπου υπάρχουν µεν ψάρια, αλλά δεν αποφασίζουν να τσιµπήσουν το δόλωµά µας.
Ακόµα κι αν αυτή η λύση δεν λειτουργήσει, είναι γενικά καλύτερα να χρησιµοποιούµε δολώµατα που δεν έχουν καθόλου εσωτερικό κροτάλισµα.
Παρουσία ψαριών που είναι απολύτως απρόθυµα να τσιµπήσουν οποιοδήποτε τεχνητό δόλωµα µε κροτάλισµα, ένα δόλωµα που δεν προκαλεί κανέναν απολύτως θόρυβο στις σφυραινίδες µας, µπορεί να αποτελέσει νικητήρια κάρτα. Πολύ συχνά, η µικρή αυτή λεπτοµέρεια µπορεί να κάνει τη διαφορά.
Για να είµαστε καλυµµένοι σε όλες τις πιθανές καταστάσεις, είναι πάντοτε σκόπιµο να έχουµε τεχνητά ειδικά για jerks / long jerks, διαφόρων τύπων και µεγεθών στην κασετίνα µας, µε ή χωρίς κροτάλισµα.
Νήµα και fluorοcarbon
Η κωδική λέξη σε αυτήν την περίπτωση, είναι µία: Ελαφρότητα! Όσον αφορά στο νήµα, συνήθως επιλέγω PE 0.7-0.9, και µπορώ να πω µε βεβαιότητα ότι το βεληνεκές του δολώµατος επηρεάζεται πολύ, κερδίζοντας αρκετά µέτρα απόστασης.
Επιπλέον, µε τέτοια διάµετρο, µπορούµε να διαχειριζόµαστε καλά ακόµη και µεγάλα αρπακτικά. Το νήµα µε µικρότερη διάµετρο, τείνει όχι µόνο να αυξάνει το βεληνεκές (και γνωρίζουµε καλά πόσο αυτός ο συγκεκριµένος παράγοντας µπορεί να κάνει τη διαφορά στην τεχνική του spinning), αλλά, επίσης, κάνει το δόλωµα να κινείται καλύτερα µέσα στο νερό.
Το ίδιο ισχύει και για το fluorocarbon. Πάντα δένω στην άκρη του νήµατος ένα κοµµάτι εξαιρετικής ποιότητας fluorocarbon, µήκους περίπου 50-60cm και αντοχής 14-16lb, και δεν είχα ποτέ σπασίµατα, γιατί σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, τα ψάρια δεν µπορούσαν να φτάσουν στο παράµαλλο, δεδοµένου του µήκους του δολώµατος. Ένα fluorocarbon αυτής της διαµέτρου, µάς επιτρέπει, για άλλη µια φορά, να κερδίζουµε σε βεληνεκές, να χρησιµοποιούµε ελαφρύτερα δολώµατα, να τα κάνουµε να κινούνται σωστά και ανάλογα να αυξάνουµε τον αριθµό των επιθέσεων.
Χρώµατα: Μύθος ή πραγµατικότητα;
Όσον αφορά στους χρωµατισµούς που χρησιµοποιώ, δεν νοµίζω ότι υπάρχουν κάποιοι που λειτουργούν καλύτερα από άλλους. Το σηµαντικό, κατά τη γνώµη µου, είναι να έρχονται σε αντίθεση µε τον περιβάλλοντα χώρο και να έχουν ολογραφικά χρώµατα που να εκπέµπουν λάµψεις και έντονο φως, ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Γι’ αυτό, για παράδειγµα, χρώµατα όπως το ροζ, το κίτρινο, το πορτοκαλί και το λευκό, εκτιµώνται ιδιαίτερα από το αρπακτικό αυτό, δεδοµένου ότι όλα είναι αρκετά φωτεινά χρώµατα.
Ένα άλλο ιδιαίτερα δελεαστικό χρώµα, είναι το πράσινο. Τα φυσικά χρώµατα λειτουργούν καλά τόσο την ηµέρα, όσο και τη νύχτα. Το σηµαντικό είναι τα long jerk τεχνητά να έχουν ολογραφικά χρώµατα, ικανά να εκπέµπουν λάµψεις φωτός πολύ ελκυστικές για τα αρπακτικά µας. Ένα φυσικό χρώµα που µπορεί να εξιτάρει ακόµη και τον πιο επιφυλακτικό λούτσο, είναι ακριβώς αυτό του ίδιου του είδους του!
Ο λούτσος είναι ψάρι γνωστό για την τάση κανιβαλισµού που τον διακρίνει, εις βάρος άλλων µελών του είδους µε µικρότερο µέγεθος. Αυτό συµβαίνει, γενικά, µε τα µεγαλύτερα δείγµατα τους είδους, στην περίπτωση των οποίων ένα τέτοιο χρώµα, θα µπορούσε να ξυπνήσει την πιο επιθετική πλευρά τους.
Παρακάτω θα εστιάσουµε κυρίως στα τεχνάσµατα, αλλά και στα σηµαντικότερα σηµεία που αφορούν στο συγκεκριµένο είδος και την αλίευση του µε Long Jerk τεχνητά.
Στιγµές της ηµέρας
Ανατολή ή ηλιοβασίλεµα; Ιδού το ερώτηµα. Η απάντηση είναι αρκετά περίπλοκη και ποικίλλει από τόπο σε τόπο.
Από την εµπειρία µου στις περιοχές που ψαρεύω, έχω παρατηρήσει ότι από το ηλιοβασίλεµα έως και µερικές ώρες αργότερα, είναι πιθανότερο να συναντήσουµε ψάρια µεγαλύτερου µεγέθους, ενώ την ανατολή είναι πιο δύσκολο να δεις µεγάλα δείγµατα. Από την άλλη, τα ξηµερώµατα τα ψάρια είναι πιο επιθετικά, µεγαλύτερα σε αριθµό, και πάνω απ’ όλα, ήσυχα.
Σε γενικές γραµµές, στα λιµάνια καταφθάνουν µυριάδες ψαράδες από το σούρουπο µέχρι και αργά το βράδυ, κι έτσι ο «ανταγωνισµός» αυξάνεται, κάτι που αναµφίβολα είναι σε θέση να παρατηρούν οι επιφυλακτικοί λούτσοι.
Εποµένως, η καλύτερη στιγµή για να πάµε για ψάρεµα µε λίγη περισσότερη ηρεµία, είναι πριν την ανατολή του ηλίου, όταν οι περισσότεροι ψαράδες κοιµούνται ακόµα! Αυτή τη στιγµή του 24ώρου, οι λούτσοι είναι σίγουρα πιο ήρεµοι, και εποµένως, πιο πρόθυµοι να επιτεθούν στα δολώµατά µας.
Ελπίζουµε, επίσης, τα ψάρια να εισέλθουν στο λιµάνι σε µικρές οµάδες, καθώς ο µεταξύ τους ανταγωνισµός θα τονώσει ακόµα περισσότερο τις επιθετικές τους τάσεις, αυξάνοντας τις πιθανότητες να επιτεθούν στο δόλωµά µας, ακόµα κι αν είναι καχύποπτα.
Αντιθέτως, αν οι λούτσοι χωριστούν κι αρχίσουν να αναζητούν θηράµατα µεµονωµένα ή σε ολιγοµελείς οµάδες, είναι πολύ δυσκολότερο για εµάς να πετύχουµε strikes.
Εµπειρικά µιλώντας, είναι σίγουρα ευκολότερο να βρούµε λούτσους σε κοπάδια την αυγή, ενώ πιο µοναχικούς αλλά µεγαλύτερους σε µέγεθος, το ηλιοβασίλεµα. Βέβαια, όπως επιµένω πάντα να επαναλαµβάνω, αυτό εξαρτάται από τα µέρη στα οποία συχνάζουµε.
Σ Υ Μ Β Ο Υ Λ Ε Σ:
1| Αλλάξτε τακτικά το µέγεθος και το χρώµα του δολώµατός σας
Μπορεί να ακούγεται γραφικό, αλλά η εναλλαγή αυτών των δύο παραγόντων µάς βοηθά να καταλάβουµε πού θα προτιµήσουν να επιτεθούν οι λούτσοι µία δεδοµένη χρονική στιγµή. ∆ύο σχετικά περιστατικά µού έρχονται τώρα στο µυαλό και επιβεβαιώνουν αυτή τη θεωρία:
1ο περιστατικό
συνέβη ένα απόγευµα στα µέσα Ιουλίου. Ψάρευα το ηλιοβασίλεµα, και καθώς υπήρχε ακόµα φως, αποφάσισα να χρησιµοποιήσω ένα φυσικό χρώµα, χωρίς, όµως, κάποιο αποτέλεσµα. Έτσι, αντικατέστησα το τεχνητό µε ένα άλλο, µε χρώµα fluo κίτρινο στην πλάτη και πορτοκαλί στην κοιλιά, χωρίς πάλι να έχω κανένα απολύτωςαποτέλεσµα.
Συνέχισα να χρησιµοποιώ το fluo κίτρινο µέχρι που έπεσε το σκοτάδι και µετά αποφάσισα να χρησιµοποιήσω ένα λευκό χρώµα, αλλά ούτε κι αυτή η επιλογή µου ήταν πετυχηµένη.
Απογοητευµένος, αποφάσισα να χρησιµοποιήσω το ίδιο τεχνητό που προτίµησα στην αρχή της αλιευτικής µου εξόρµησης. Ακούστε, λοιπόν, τι συνέβη: Στη δεύτερη ρίψη, πέτυχα ένα σφοδρό strike κι ένα ισχυρό τράβηγµα σχεδόν κάτω από τα πόδια µου, το οποίο, δυστυχώς, κατέληξε σε απαγκίστρωση του ψαριού.
2ο περιστατικό
Συνέβη ένα βράδυ στα τέλη Ιουλίου. Θυµάµαι ψάρευα παρέα µε την κοπέλα µου, κι αποφάσισα να χρησιµοποιήσω ένα τεχνητό 110mm σε πράσινο χρώµα. Μετά από µερικές ρίψεις, τόσο η κοπέλα µου, όσο κι εγώ, δίναµε µάχη µε δύο ψάρια αξιοπρεπούς µεγέθους, αλλά, εν τέλει, όλα σταµάτησαν.
Μετά από τουλάχιστον µία ώρα προσπάθειας, πάντα µε το ίδιο δόλωµα, αποφάσισα να χρησιµοποιήσω ένα µεγαλύτερο long jerk τεχνητό σε φυσικό χρώµα. Αποτέλεσµα; Μετά από µερικές ρίψεις πέτυχα άλλο ένα strike, το οποίο κατέληξε σε µία ωραία σύλληψη. Μυστήρια του spinning!
2| Αλλάξτε τον τύπο και την ταχύτητα της ανάκτησης
Προσωπικά, έχω παρατηρήσει ότι η εναλλαγή του τύπου και της ταχύτητας τής ανάκτησης, είναι δύο επίσης καθοριστικοί παράγοντες για την επίτευξη των πολυπόθητων strikes. Όταν οι λούτσοι ακολουθούν το δόλωµα αλλά δεν επιτίθενται (µια πολύ συνηθισµένη και απογοητευτική κατάσταση), µια καλή ιδέα είναι να εναλλάσσουµε την κλασική ανάκτηση του τεχνητού µε τους ακόλουθους τύπους ανάκτησης:
• Γραµµική ανάκτηση µε λίγα τινάγµατα
• Γραµµική ανάκτηση µέσης ταχύτητας, µε ενδιάµεσες ισχυρές και ξαφνικές επιταχύνσεις
• Πολύ αργή ανάκτηση, µε µεγάλες παύσεις και µερικά τινάγµατα
• Γρήγορη ανάκτηση µε σύντοµες παύσεις
Σαλαγκιές (Treble hooks)
Ιδού ένα άλλο εξάρτηµα πρωταρχικής σηµασίας: Οι σαλαγκιές! Η αιχµηρότητα και η ποιότητα των σαλαγκιών µας, µπορεί να µοιάζουν µε αµελητέες λεπτοµέρειες, αλλά στην πραγµατικότητα είναι θεµελιώδους σηµασίας, επειδή οι ίδιες οι σαλαγκιές αποτελούν το πρώτο µέρος µε το οποίο έρχεται σε επαφή το στόµα του ψαριού. ∆εν αρκεί να είναι µόνο αιχµηρές, αλλά και υψίστης ποιότητας.
Προσωπικά, επιλέγω πλέον µόνο τις µάρκες Owner, Decoy και Nemesi (Thrinax SW), γνωστές για την ποιότητα, την ανθεκτικότητα και την αιχµηρότητά τους, που για µένα είναι ασύγκριτα υψηλές (φυσικά αυτό είναι θέµα προσωπικής προτίµησης).
Πόσες φορές δεν σας συνέβη να νιώσετε χτυπήµατα από το ρύγχος ενός λούτσου, ή να αγκιστρώσετε ένα ψάρι και να το χάσετε µετά από λίγα δευτερόλεπτα; Πρόκειται για µια πολύ συνηθισµένη συµπεριφορά µε ευφυή ή ράθυµα ψάρια, και γι’ αυτό το λόγο απαγκιστρώνεται συχνά ένας λούτσος αν η ποιότητα της σαλαγκιάς δεν είναι υψηλή.
Στην ουσία, για να έχουµε µειωµένες πιθανότητες απαγκίστρωσης του ψαριού, οι σαλαγκιές πρέπει να σε τσιµπούν αγγίζοντας τες ελαφρά. Αν λάβουµε υπ’ όψη µας το γεγονός ότι το στόµα του λούτσου είναι αρκετά σκληρό, αυτό σηµαίνει πως είναι ακόµα δυσκολότερο να διαπεραστεί.
Μην πιέζετε το αλιευτικό σηµείο!
Μια τελευταία, αλλά όχι λιγότερο σηµαντική συµβουλή που θα ήθελα να δώσω, είναι να µην «πιέζετε» το σηµείο ψαρέµατος. Γενικά, αυτός ο κανόνας ισχύει τόσο για το ψάρεµα από την ακτή, όσο και για το ψάρεµα από σκάφος, και ακολουθώντας τον διασφαλίζουµε ότι θα έχουµε τη δυνατότητα να απολαµβάνουµε το ψάρεµα και τα επόµενα χρόνια.
Μόλις πάρουµε το θήραµα που µάς ενδιαφέρει να φάµε µε την οικογένεια, την κοπέλα ή τους φίλους µας, η συµβουλή µου είναι να σταµατάµε το ψάρεµα και να επιστρέφουµε στο ίδιο σηµείο µετά από µερικές ηµέρες, ή, ακόµα καλύτερα, µετά από µερικές εβδοµάδες.
Αυτή η χρονική περίοδος επιτρέπει στα ψάρια να µην συνηθίζουν στα δολώµατά µας, και από την άλλη πλευρά διασφαλίζουν την απόλαυσή µας για τα επόµενα χρόνια. Να θυµάστε αυτό: Τα ψάρια µαθαίνουν γρήγορα πώς να αποφεύγουν τα κόλπα µας!
ΣΥΝΤΑΓΗ: Μαρινάρα λούτσου
∆ένουµε το ψάρι για να αποφύγουµε την παραµόρφωσή του. Το αλατοπιπερώνουµε και το πασπαλίζουµε µε άφθονη ρίγανη. Στη συνέχεια, το σοτάρουµε σε µερικές σταγόνες από εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο.
Στο µεταξύ, προετοιµάζουµε τα λαχανικά: Ζεµατάµε τις ντοµάτες σε βραστό νερό και τις κόβουµε σε κύβους, καθαρίζουµε και κόβουµε τα φρέσκα κρεµµυδάκια (το λευκό τµήµα, καθώς και ένα µέρος του πράσινου µίσχου) και στη συνέχεια ξεφλουδίζουµε 3 σκελίδες σκόρδο.
Μεταφέρουµε το ψάρι σε µια µεγάλη κατσαρόλα, τοποθετούµε τις ντοµάτες, τα κρεµµυδάκια, το σκόρδο, την κάππαρη, τις µαύρες ελιές και 2 κλαδάκια βασιλικού τριγύρω του.
Περιχύνουµε µε 1/2 φλιτζάνι λάδι κι ένα φλιτζάνι ξηρό λευκό κρασί, αλατίζουµε ελαφρώς και το βάζουµε στη φωτιά. Όταν αρχίσει να βράζει, βάζουµε το καπάκι και µαγειρεύουµε σε µέτρια φωτιά για 30 λεπτά.