Όλοι όσοι ασχολούµαστε µε τις match τεχνικές (εγγλέζικο, µπολονέζ, απίκο στη θάλασσα), γνωρίζουµε πολύ καλά ότι κάθε ψάρι µεγέθους κιλού είναι ένας άξιος αντίπαλος, που πρέπει να γνωρίζεις καλά τα εργαλεία σου για να καταφέρεις να το φέρεις στην επιφάνεια. Αν το ψάρι ξεπερνά τα δυο κιλά, τότε µιλάµε για τροµερά δύσκολο αντίπαλο και θα χρειαστεί εµπειρία, υποµονή κι επιµονή προκειµένου να µπει µέσα στην απόχη, αφού φυσικά προηγηθεί πολύλεπτη πάλη.
Τώρα αν το ψάρι είναι πάνω από τρία κιλά, τότε αυτό αποτελεί γεγονός, ενώ όταν πλησιάζει τα πέντε κιλά είναι σπάνιο φαινόµενο και είδηση για τους γνώστες του είδους. Φανταστείτε να σας έλεγε κάποιος για ψάρι µεγαλύτερο από επτά κιλά πιασµένο µε match τεχνική! Θα το θεωρούσατε αδύνατον. Κι όµως αυτό συνέβη, και µάλιστα σε αγώνα πανελλήνιου πρωταθλήµατος στο λιµάνι της Σητείας, την Κυριακή 27 Μαρτίου 2016.
Ο αθλητής του Ν.Ο. Σητείας Κώστας Βουτυράκης, κατάφερε να αλιεύσει µια καραγκίδα βάρους 7.260 κιλών. Ένα ψάρι ρεκόρ για τον τρόπο σύλληψής του, όχι µόνο για τα ελληνικά δεδοµένα, αλλά και για αγώνες αλιείας µε φελλό στη θάλασσα σε παγκόσµιο επίπεδο.
Μπορεί σε άλλες τεχνικές κι αγώνες να έχουµε δει να βγαίνουν ψάρια πολύ µεγαλύτερα, όµως εκεί τα εργαλεία είναι χοντρά και ο ψαράς απευθύνεται σε µεγάλα θηράµατα. Εδώ όµως που όλοι ψαρεύουν µε πετονιές διαµέτρου πολύ µικρότερης από 0.20 χιλιοστά και αγκίστρια κατηγορίας «µύγας», καταλαβαίνετε τι διαστάσεις παίρνει το συγκεκριµένο γεγονός!
Στο συγκεκριµένο αγώνα είχα την τύχη να βρίσκοµαι διαγωνιζόµενος στη διπλανή ψαρεύτρα από τον Κώστα. Εγώ είχα την ψαρεύτρα µε τον αριθµό 39 και ο Κώστας µε τον αριθµό 40. Η κάθε ψαρεύτρα είχε µήκος λιγότερο από 10 µέτρα και οι αθλητές ψάρευαν ο ένας δίπλα στον άλλον, µε συγκεκριµένα εργαλεία και καθορισµένη ποσότητα δολωµάτων: 4 σαρδέλες, 2 κουτιά ακροβάτη, 200 γραµµάρια γαρίδα και 200 γραµµάρια µπιγκατίνι, ήταν το µέγιστο των δολωµάτων που µπορούσε να χρησιµοποιήσει ο καθένας µας.
Ο καιρός ήταν αρκετά καλός, µε ένα ελαφρύ πλάγιο αεράκι που κάποιες στιγµές δυσκόλευε τις προσπάθειες για µακρινές βολές. Τα ψάρια στην ευρύτερη περιοχή του µικρού λιµανιού όπου βρισκόµαστε εµείς (ο δικός µας τοµέας ήταν µέσα στο µικρό λιµάνι, ενώ οι υπόλοιποι τέσσερις στο µεγάλο), δεν έδειχναν ενδιαφέρον να γευτούν τα δολώµατά µας. Έτσι, οι αθλητές έριχναν τις επιτρεπόµενες από τον κανονισµό µαλάγρες µέσα στις ψαρεύτρες τους, προκειµένου να τα δελεάσουν.
Το περιστατικό
Κάποια στιγµή παρατηρήσαµε δυνατούς παφλασµούς στην επιφάνεια της θάλασσας, σε απόσταση γύρω στα 30 µέτρα από το µόλο. Κάποιο µεγάλο ψάρι είχε µπει στο λιµάνι και κυνηγούσε τα µικρόψαρα, αλλά δεν καταφέραµε να διακρίνουµε το είδος του. Επειδή τα ψάρια που µας ενδιέφεραν ήταν φυσικό να τροµάζουν στη θέα ενός µεγάλου θηρευτή, οι περισσότεροι από εµάς αναγκαστήκαµε να αναζητήσουµε αλιεύµατα δίπλα στο ντόκο, όπου κάποια έβρισκαν προστασία.
Από πληροφορίες που µαθαίναµε από το άλλο µέτωπο, αυτό του µεγάλου λιµανιού, ήταν για λαγόψαρα τα οποία είχαν µαζευτεί από τις µαλάγρες και έκοβαν τα παράµαλλα των αθλητών το ένα µετά το άλλο, σε όσους τολµούσαν να βάλουν µεγάλες δολωσιές. Έτσι όταν ο Κώστας πήρε την τσιµπιά, το βούλιαγµα στο φελλό του και το υπερβολικό λύγισµα του καλαµιού του µετά το κάρφωµα, έδιναν την εντύπωση σε αυτόν και σε εµένα που τον παρακολουθούσα, πως επρόκειτο για λαγόψαρο.
Για πάνω από ένα πεντάλεπτο, το καλάµι ήταν λυγισµένο, ο Κώστας όρθιος να βαστά µε τα δάκτυλα τα φρένα του µηχανισµού προσπαθώντας να δώσει τα απαραίτητα µπόσικα που χρειάζονταν για να µην κόψει την πετονιά το υποτιθέµενο λαγόψαρο, το οποίο δεν έκανε απότοµα µεγάλα φευγιά, αλλά ένα συνεχές τράβηγµα µε κατεύθυνση τις περισσότερες φορές προς τα δεξιά, όπου βρισκόµουν εγώ. Έτσι, αναγκαστικά τύλιξα την αρµατωσιά µου κι έφερα το φελλό µου δίπλα στο ντόκο για να µην ενοχλεί.
Η µάχη
Κάποια στιγµή φάνηκε µια τεράστια λάµψη κι ένα ασηµένιο πλακέ ψάρι που έµοιαζε σαν κάτι µεταξύ συναγρίδας και µαγιάτικου. Όταν ξενέρισε για πρώτη φορά στην επιφάνεια και µάλιστα πρώτο το τµήµα της ουράς του, διαπιστώσαµε ότι επρόκειτο για µια µεγάλη καραγκίδα ή «τρουλίσκο» όπως το αποκάλεσαν οι ντόπιοι.
Το ξενέρισµα όµως ήταν πρόσκαιρο, αφού στη συνέχεια το ψάρι πήρε αρκετά µέτρα πετονιά κι εξαφανίστηκε προς το βυθό. Τη στιγµή που ο Κώστας διαπίστωσε ότι δεν ήταν ένα λαγόψαρο µε τα κοφτερά του δόντια και είδε ότι µπορεί να το φέρει στην επιφάνεια µιας και ήδη το ξενέρισε µια φορά, «πήρε τα πάνω του» και συνέχισε να παλεύει το ψάρι µε περισσότερη αυτοπεποίθηση, προκειµένου να το κουράσει και να το οδηγήσει κάποια στιγµή µέσα στην απόχη. Οι κινήσεις του ήταν όλες σίγουρες και προσεγµένες. Η εµπειρία του µε µεγάλα ψάρια σε τεχνικές από σκάφος, ήταν µάλλον το κλειδί της επιτυχίας. Πιστεύω λοιπόν ακράδαντα, πως αν το ψάρι αυτό τσιµπούσε σε κάποιον άλλον από τους διαγωνιζόµενους, πολύ δύσκολα θα µπορούσε αυτός να το συγκρατήσει µέχρι αυτήν τη στιγµή. Ο Κώστας όµως συνέχιζε τις προσπάθειές του απτόητος και µε σιγουριά. Οι φωνές του έµπειρου κριτή του αγώνα Γιάννη Φραγκούλη που αποµάκρυνε τους θεατές από κοντά για να µην εµποδίζουν και εµψύχωνε τον ντόπιο αθλητή ότι τα δύσκολα πέρασαν και ότι από στιγµή σε στιγµή θα κουραστεί το ψάρι, ακούγονταν σε όλη την προβλήτα, όπου οι περισσότεροι αθλητές είχαν παρατήσει τα καλάµια τους και παρακολουθούσαν τη µάχη.
∆εύτερο ανέβασµα του ψαριού στην επιφάνεια, όπου όµως η θέα της απόχης το έκανε να κατευθυνθεί και πάλι απότοµα προς το βυθό. Μάλιστα για κάποια στιγµή έκανε να πλησιάσει προς το ντόκο, και ήταν η πρώτη στιγµή όπου ο Κώστας φοβήθηκε για τρίψιµο της πετονιάς. Όµως οι κινήσεις του ήταν τέτοιες που το αποµάκρυναν από την επικίνδυνη περιοχή. Τα κεφάλια γίνονταν όλο και λιγότερα (σηµάδι κούρασης) και αυτό που έπρεπε πια να διαχειριστούν ο Κώστας και το καλάµι του, ήταν το µεγάλο βάρος του ψαριού, ώστε να το οδηγήσουν ξανά στην επιφάνεια µε ασφάλεια. Η γυαλάδα φαινόταν µια προς τα δεξιά, µια προς τα αριστερά και άλλοτε προς τα ανοικτά. Όταν το ψάρι άλλαζε κατεύθυνση, ο Κώστας κατάφερνε να µαζέψει πιο εύκολα κάποια µέτρα από αυτό και η απόσταση µίκραινε πιο εύκολα, ενώ όταν αυτό τραβούσε, το ζόρι µεγάλωνε.
Το ψάρι ανέβηκε για τρίτη φορά στην επιφάνεια, αρκετά µέτρα µακριά από το µόλο, σχεδόν παραδοµένο πια, και ο Κώστας άρχισε να τυλίγει την πετονιά, οδηγώντας το µέσα στην απόχη που είχε ήδη µπει στο νερό και περίµενε ακίνητη. Κάνοντας µία ύστατη σύντοµη κίνηση των πλαϊνών πτερυγίων και της ουράς για αντίσταση, η µεγάλη καραγκίδα πέρασε το στεφάνι µε δυσκολία και κατέληξε στο δίχτυ της απόχης. Πιάσιµο της στεφάνης µε τα χέρια για να µη ξεκολλήσει λόγω του βάρους από το κοντάρι, και το ψάρι βρισκόταν πάνω στο µόλο, µέσα στα χειροκροτήµατα και τις επευφηµίες των παρευρισκόµενων.
Παράµαλλο 0.16 mm
Για την ιστορία το παράµαλλο ήταν διαµέτρου 0.16 χιλιοστών, το δόλωµα κοµµάτι ακροβάτη, και το ψάρι βάρους 7.260 γραµµαρίων είχε στο στοµάχι του µεγάλη ποσότητα από µπιγκατίνι που είχε καταπιεί µε τη µαλάγρα των αθλητών. Αυτός ήταν και ο λόγος που είχε πλησιάσει σε απόσταση τεσσάρων µέτρων από την προβλήτα και τσίµπησε σε βάθος γύρω στα επτά µέτρα. Εξυπακούεται φυσικά, πως ο αθλητής Κώστας Βουτυράκης του Ν.Ο. Σητείας µε το συγκεκριµένο αλίευµα κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση στον τοµέα του και την πρώτη θέση στο δεύτερο αυτόν αγώνα του πανελληνίου πρωταθλήµατος αλιείας µε φελλό από λιµενικές εγκαταστάσεις!
