Ψαροτούφεκο, Θερινές αναµνήσεις
Άραγε τι είναι αυτό που µας δένει τόσο µε τη δραστηριότητα του υποβρύχιου ψαρέµατος; Σίγουρα µεταξύ των πολλών απαντήσεων που µπορούν να δοθούν σε αυτό το ερώτηµα, θα εµπεριέχονται οι αναµνήσεις από τις όµορφες εξορµήσεις και ψαριές, τα βιώµατα και οι εικόνες που έχουµε το προνόµιο να αποκοµίζουµε. Η συµµετοχή στο πραγµατικό πρόσωπο της φύσης, µακριά από ψευτο-οικολογικές «κορώνες». Ένα σύνολο δεδοµένων που τελικά αποτυπώνονται στο νου και µας συντροφεύουν για καιρό!
Ας µεταφερθούµε στα µέσα του καλοκαιριού που µας πέρασε… Η θάλασσα µας καλοδέχεται ζεστή, επιτρέποντάς µας την υλοποίηση των προσδοκώµενων επιδόσεων. Η πλέον κατάλληλη στιγµή να αδράξουµε τις ευκαιρίες για τη σύλληψη όµορφων θηραµάτων!
Σκηνή πρώτη
Στο µεσοπέλαγο κεφάλι το «ψιλό» είναι ήρεµο, δίχως να προδίδει την παρουσία κάποιου θηρευτή. Αντίθετα οι στήρες έχουν κατακλίσει τις αποχές. Ένα πρώιµο ανέβασµα που δεν φαίνεται να σχετίζεται µε την αναπαραγωγική διαδικασία, τουλάχιστον όχι ακόµα. Τα θηλυκά δεν είναι αυγωµένα, ενώ οι αρσενικοί µε τη διαφορετική «φορεσιά» τους είναι απόντες. Έρπω στο χείλος του σκαλιού. Μπροστά µου δύο ψάρια, µα αριστερά στέκει ένα σίγουρα µεγαλύτερο. Γυρίζω προς αυτό και µε αργές χεριές πλησιάζω. Η αρχικά δεκτική στάση, δίνει σύντοµα τη θέση της στην καχυποψία. Πλέον δεν κοιτά κατά µέτωπο το ξενόφερτο πλάσµα, αλλά έχει στραφεί προς τον πυθµένα. Ζυγίζει για λίγο ακόµα την κατάσταση, προσπαθώντας να την αποκωδικοποιήσει. Όταν πλέον καταλαβαίνει ότι δεν είµαι αθώος, δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια διαφυγής. Μια καίρια βολή θα προλάβει το τίναγµά της και σύντοµα θα ακολουθήσει στην επιφάνεια το τύλιγµα του σχοινιού του µουλινέ.
Σκηνή δεύτερη
Μεταφερόµαστε σε µια βαθυνή ανοιχτωσιά. Ένας εκτεταµένος τόπος που γειτνιάζει µε την ισοβαθή καµπύλη των εκατό µέτρων. Μερικά αναγνωριστικά καρτέρια στα σηµεία που είναι εφικτό να φτάσει ο ψαροκυνηγός. Η κίνηση είναι κάπως υποτονική. Σκόρπια ψάρια κάπως νευρικά. Ίσως η συµπεριφορά τους να οφείλεται στην κρύα µάζα νερού σε αυτή τη ζώνη. Η µορφή ενός ωραίου ροφού, θα µαγνητίσει το βλέµµα και θα φουντώσει την επιθυµία. Το µακρύ, πολυλάστιχο όπλο που κρατώ, είναι στο περιβάλλον του και µε γεµίζει σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Έχει αποδείξει άλλωστε ξανά στο παρελθόν τις δυνατότητές του. Ξεκλέβοντας µε πολύ αργό ρυθµό µερικά µέτρα έρποντας, η βέργα δε θα του αφήσει κανένα περιθώριο αντίδρασης. Το ψάρι κεραυνοβοληµένο θα ακουµπήσει απαλά στον πυθµένα. Ανάδυση µε ανοικτό µουλινέ για διευκόλυνση της διαδικασίας. Στην επιφάνεια το ζευγάρι αναλαµβάνει το τράβηγµα του σχοινιού, ώστε να λάβει ένα έστω και µικρό µερίδιο από τη χαρά της σύλληψης…
Σκηνή τρίτη
Το ψιλό είναι ανάστατο. Σίγουρα κάτι κυνηγά στην περίµετρο. Τα µαυρόψαρα τώρα δεν έχουν θέση στις κυνηγετικές µου επιθυµίες. Ένα µικρό σκαθάρι δίνει µια διαφορετική νότα στον περίγυρο. Ακριβώς πίσω του, θα εµφανιστούν στο βάθος οι σιλουέτες των συναγρίδων. ∆ύο µεγάλες και δύο µικρότερες έχουν βάλει αζιµούθιο προς το πόστο που στέκοµαι. Οπισθοχωρώ ελάχιστα ώστε να µειώσω τον όγκο που βλέπουν, όµως πριν µπουν σε απόσταση βολής, «σπάνε» αλλάζοντας πορεία. Τρεις κινούνται δεξιά και µία αριστερά. Θεωρώ πως έχω καλύτερες πιθανότητες µε τη µοναχική, και άλλωστε είναι µια από τις µεγάλες. Στρέφοµαι λοιπόν προς τα εκεί και αλλάζω πόστο. Μα ακόµα παραµένει επιφυλακτική, ενώ αποµακρύνεται αναποφάσιστη αργά. Ένα βραχάκι µπροστά µου, ίσως µου δώσει µια ακόµα ευκαιρία. Εκ νέου αλλαγή πόστου στην ίδια βουτιά. Αποφασίζω να ρισκάρω και τοποθετούµαι στο χώρο δίχως οπτική επαφή µεταξύ µας. Μερικά δευτερόλεπτα αναµονής. Τελικά δικαιώνοµαι, αφού ξεπροβάλει κοντά µου. Βολή «στα γεµάτα» και ακολουθεί µια ξέφρενη αντίδραση. Έντονη µεν, αλλά σύντοµη, αφού βραχώνει επιπόλαια στην πρώτη πέτρινη εσοχή που βρίσκει µπροστά της. Μια διαδικαστική βουτιά ακόµα και σε λίγο οι θερινές ηλιαχτίδες αστράφτουν πάνω στα λέπια της!
