Ψαροτούφεκο: Χειμωνιάτικο θαλασσοδάρσιμο
Χειµωνιάτικα το «θαλασσοδάρσιµο» είναι από σκληρό έως αδυσώπητο και γι’ αυτό πρέπει να αποφεύγεται, όπως είπαµε και στο προηγούµενο άρθρο. Όµως είναι πολύ πιθανό ότι κάποια στιγµή δεν θα το γλιτώσουµε. Από λάθος επιλογή, εσφαλµένη πρόγνωση του δελτίου καιρού, τοπικά φαινόµενα, ακόµα και εσκεµµένα.
Άλλωστε, το χειµώνα οι κακοκαιρίες είναι συνηθισµένες, καθιστώντας τη δραστηριότητά µας βαθύτατα αντικοµφορµιστική. Σµιλεύει όµως τη ναυτοσύνη και τη θαλασσινή µας δυναµική. ∆εν είναι δε λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι στη θολούρα και τον κυµατισµό τα ψάρια παρουσιάζουν αυξηµένη κινητικότητα. ∆ίχως να υιοθετούµε επικίνδυνες πρακτικές, σε µια τέτοια περίσταση θα κινηθούµε µε αυξηµένη προσοχή και σε προσιτά βάθη. Βρισκόµενοι σε ετοιµότητα και εγρήγορση, αρκούµαστε σε ταπεινά θηράµατα δίχως µάταιες και δύσκολες βουτιές, ενώ παίρνουµε το δρόµο για τη στεριά το ταχύτερο δυνατό.
Λαβράκι (ο συνήθης ύποπτος)
Οι ισχυροί άνεµοι εδώ και µέρες καλά κρατούν, µε εναλλαγές µάλιστα στη διεύθυνσή τους. Η θάλασσα δε φαίνεται καθόλου θελκτική, όµως η επιθυµία να βρεθώ στο νερό είναι ισχυρή. Σήµερα σειρά έχει ο νοτιάς έντασης πέντε µποφόρ, από τη «µέσα» µεριά του νησιού. Καθώς οδηγώ ήδη ντυµένος µε τη στολή από το σπίτι, αναζητώ µικρά απάγκια, έστω και λίγων τετραγωνικών µέτρων. Εκεί βουτώ και στήνω τις ενέδρες µου. Τα ιδανικά πόστα είναι µικρά βράχια µέσα στις εκτάσεις της ποσειδωνίας.
∆εύτερη εναλλαγή τόπου. Πίσω από τη βάση µιας εξέδρας φτιαγµένης από βράχια, το κύµα κόβει και έτσι έχω τη δυνατότητα να µπω στη θάλασσα. Σκοπεύω να φτάσω µόλις λίγα µέτρα µπροστά, κάνοντας µερικά καρτέρια στο τελείωµα των βράχων. ∆εν χρειάζεται να επιµείνω πολύ. Ακουµπώ στον πυθµένα και γραπώνοµαι για να σταθεροποιηθώ. Μερικά δευτερόλεπτα αναµονή και η περήφανη φιγούρα του λαβρακιού εµφανίζεται µπροστά µου, ανάµεσα σε αφρούς, αιωρούµενα κοµµάτια φυκιών και λοιπών σωµατιδίων. Μια µικρή καθυστέρηση µέχρι να ευθυγραµµιστούν όπλο και ψάρι µε τον πλέον κοµψό και ήρεµο τρόπο, πριν η βολή να ρίξει την αυλαία. Ένα όµορφο ψάρι είναι αρκετό!
Καραγκίδες
Η θάλασσα είναι «λάδι», όµως ο ουρανός από πάνω µας «κρέµεται» βαρύς όσο και το µολυβί χρώµα του. Κάνοντας µια ασφαλή επιλογή, θα κινηθούµε σε έναν κοντινό τόπο δίχως να περιµένουµε και πολλά. ∆ιαδοχικά καρτέρια, µε το νερό να έχει διαύγεια περίπου δύο µέτρα. Ο δε νοτιάς -που σύµφωνα µε το δελτίο πρόγνωσης του καιρού θα ξεκινούσε την επόµενη- έχει ήδη εµφανιστεί και αρχίζει να ενισχύεται. Στο βάθος περνάει µια καταιγίδα, η οποία θα φέρει στάλες βροχής και στο σηµείο που βρισκόµαστε. Η επιφάνεια της θάλασσας έχει πάψει πλέον να είναι γαλήνια. Υποβρυχίως το σκηνικό δεν εµπνέει επίσης. Παντού απόλυτη ηρεµία και παγωµάρα. Περνά αρκετός χρόνος µέχρι να βρω ένα κοµµάτι µε ενδιαφέρον.
Στο µικρό κάβο µε την υποβρύχια προέκταση υπάρχει αρκετό ψιλό, ενώ ένα κοπάδι µε µελανούρια κινείται επίσης νευρικά. Στην πρώτη βουτιά διαπιστώνω ότι µαζί τους βρίσκονται και σάλπες. ∆ε µπορεί, κάτι θα παίζει εδώ! Με αναπτερωµένο το ηθικό, ξεχνώ το κρύο και την κακουχία συνεχίζοντας τις βουτιές. Όµως η προσδοκία για κάποιο αξιόλογο και µεγάλο θήραµα δε θα επαληθευτεί. Ο καιρός έχει χειροτερέψει περαιτέρω. Η αµφιβολία αρχίζει να εµφανίζεται στο νου: «τι κάνω εδώ…;». Επιτέλους ένα σπάσιµο στα µικρόψαρα προδίδει πως κάτι πλησιάζει. Ένα κοπάδι καραγκίδες! Πολυπληθές και πυκνό, αποτελεί σίγουρα µια έκπληξη! Ψάρια άφοβα, πλησιάζουν και κάνουν περάσµατα µπροστά από τη βέργα. Παραµένοντας τελείως ακίνητος παρατείνω το καρτέρι µου, χαζεύοντάς τες να πλησιάζουν ξανά και ξανά γεµάτες περιέργεια. Μια ευνοϊκή συγκυρία όπου δύο ψάρια διασταυρώνονται δε θα πάει χαµένη. Προσεκτική βολή και η διπλέτα στέφεται µε επιτυχία!
