Όταν η γραµµή της ανατολής θα κοκκινίσει και το λυκαυγές θα σηµάνει την αρχή µιας νέας ηµέρας, έχεις µία µε δύο ώρες, το πολύ, µέχρι ο ήλιος να σηκωθεί καλά στο στερέωµα του ουρανού και να κυριαρχήσει… Αυτή την ώρα, αν ψαρεύεις με ψαροντούφεκο όλα µπορείς να τα περιµένεις…
ΚΟΛΥΜΠΩΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ
Αν και έχω βρεθεί όλες τις ώρες µέσα στη θάλασσα, καµία δεν προσεγγίζει τα συναισθήµατα που θα νιώσεις τις δύο πρώτες, πολύ πρωινές ώρες!
Ακόµη και τα πολύ ρηχά νερά, διατηρούν ένα µυστήριο καλά κρυµµένο, µόλις λίγα µέτρα κάτω από την επιφάνεια, εκεί που θα τύχει να δεις συχνά τα µικρόψαρα να «σπάνε» φοβισµένα από τις επιθετικές επιδροµές των θηρευτών τους.
Κάποιες φορές, προλαβαίνεις να δεις µερικές φευγαλέες ουρές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν όντως αναγνώρισες σωστά τα ψάρια στα οποία ανήκουν…
Κάποιες άλλες, πριν καν σκεφτείς το οτιδήποτε, θα έρθουν κατευθείαν επάνω σου µε θράσος, για να σου συστηθούν αυτοπροσώπως. Το χειρότερο σε µια τέτοια απρόσµενη κίνηση, είναι να µείνεις παγωµένος στη θέση σου, χωρίς να προλάβεις να κάνεις οτιδήποτε. Αν το όπλο σου κοιτά σε λάθος θέση, θα περιοριστείς σε ρόλο θεατή, και αυτό που θα µείνει ως απόηχος, είναι το να διηγείσαι ιστορίες!
ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ
Ο χειµώνας δεν απέχει και πολύ. Τα πρωινά του χαρακτηρίζονται από κρύα νερά, σε µια ακόµη πιο παγωµένη ατµόσφαιρα και µε ένα υποβρύχιο τοπίο συχνά χωρίς καθόλου κίνηση ψαριών. Το καλοκαίρι από την άλλη, είναι αρκετά διαφορετικό, µε τα περισσότερα είδη να έχουν αποµακρυνθεί από τις ακτές, αναζητώντας βαθύτερες ζώνες µε µεγαλύτερη ασφάλεια και ησυχία. Την άνοιξη, τα ψάρια περιµένουν το Μάιο για να ανέβουν µαζικά, λες και ξέρουν καλύτερα από το νοµοθέτη το πότε απαγορεύεται το υποβρύχιο κυνήγι!
Οι στιγµές που σου περιγράφω, λοιπόν, ανήκουν µόνο στο φθινόπωρο και σε αυτό είναι αφιερωµένο το άρθρο, προσδιορίζοντάς το χρονικά κάπου στα τέλη Σεπτέµβρη µε αρχές Οκτώβρη, έως και τα τέλη Νοέµβρη µε αρχές ∆εκέµβρη.
Βέβαια, φίλε αναγνώστη, µη φανταστείς πως θα έρθουν τα πάνω κάτω σε κάθε ψαρευτική σου µέρα. Αν, όµως, πραγµατοποιήσεις πολλές εξόδους στη θάλασσα, τότε θα έχεις και πολλές ελπίδες σε κάποιες από αυτές.
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Σε αυτού του είδους το ψάρεµα, τρία είναι τα σηµαντικότερα σηµεία του εξοπλισµού στα οποία θα πρέπει να κάνω µια εκτενέστερη αναφορά.
ΣΤΟΛΗ: Στα καρτέρια σου, τα οποία µπορούν να εφαρµοστούν από τα πολύ ρηχά (ακόµη και στο ύψος της επιφάνειας µπορεί να καρτερέψεις), έως και σε µεγάλο βάθος, το σώµα σου θα χρειαστεί να στηριχτεί συχνά, εκτός από το ελεύθερο χέρι, και στα πόδια σου, µέσω των οποίων θα κατευθύνεις την κίνηση του κορµού και του όπλου σου. Εποµένως, ένα παντελόνι φοδραρισµένο εξωτερικά και ξυρισµένο στο εσωτερικό του, θεωρώ πως είναι υποχρεωτικό για να µην έχεις το φόβο του τρυπήµατος.
Μιας και τα νερά είναι ακόµη ζεστά και το τριών χιλιοστών, λεπτό νεοπρέν, µπορεί εύκολα να σκιστεί, η φόδρα είναι η καλύτερη «επιδερµίδα» προστασίας του. Και αν µε ρωτήσεις για το χρώµα του, προσωπικά θα επέλεγα µόνο το µαύρο.
Για το σακάκι, θα επέλεγα επίσης το ίδιο χρώµα, ωστόσο, εδώ θα µπορούσε να επιλεγεί οποιοδήποτε υλικό, αφού οι καταπονήσεις µέσω των επαφών µε το βυθό περιορίζονται. Νοµίζω πως ένα παλιό πεντάρι σακάκι, είτε φόδρα – ξυρισµένο, είτε λείο – ξυρισµένο, θα έκανε άψογα την δουλειά του!
ΣΗΜΑΔΟΥΡΑ: Στο θέµα της σηµαδούρας, το κορδόνι θα ήταν ανασταλτικός παράγοντας, µε την έννοια ότι διακρίνεται εύκολα από τα θηράµατα που προσεγγίζουν. Στη θέση του, τοποθετώ 120άρα αόρατη πετονιά στα πρώτα 10 µέτρα, στην οποία προσθέτω µικρούς πλωτήρες ανά 3 µέτρα, για να µην την αφήνουν να κάτσει κάτω στο βυθό και µε µπλέξει µε τα βράχια τη στιγµή της ανάδυσης.
Για πλωτήρες χρησιµοποιώ είτε µικρούς φελλούς, είτε µικρά ψαράκια συρτής, τα οποία, ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν πρέπει να είναι βυθιζόµενα! Μετά τα 10 µέτρα, ακολουθεί κανονικά το κλασικό κορδόνι της ανέµης.
Καλό θα ήταν, επίσης, η σηµαδούρα να είναι βαµµένη σε χρώµατα παραλλαγής στην «κοιλιά» της, σε αποχρώσεις του γαλάζιου και του µπλε. Κάποιες πολύ λεπτές, ασηµένιες λωρίδες, θα συµπλήρωναν µια ωραία, λειτουργική απόχρωση…
ΟΠΛΟ: Ως τελευταίο σηµείο που χρήζει προσοχής, αν θέλουµε να ακολουθήσουµε κάποιους κανόνες, άφησα το όπλο, για το οποίο θα πρότεινα τα εξής:
Με βάση το γεγονός πως θέλουµε ένα µεγάλο δραστικό βεληνεκές σε ένα όσο το δυνατόν µικρότερο µήκος, θεωρώ πως ένα καλοστηµένο 90άρι ανοιχτής κεφαλής θα ήταν το ιδανικό, µε µια πολύ σκληρή, δίφτερη βέργα 6.5mm, ωθούµενη από δύο φρέσκα 14άρια λάστιχα. Σε αυτήν την περίπτωση, θα είχαµε µικρότερη αντίσταση στρέψης, ελεγχόµενη ανάκρουση, και το πιο σηµαντικό, σχετικά αθόρυβες βολές!
Από την άλλη, αν στην περιοχή που θα ψαρέψουµε κινούνται πιο µεγάλοι θηρευτές, µεγαλύτεροι από τα κλασικά άσπρα, ένα 95άρι όπλο µε δύο 16άρια λάστιχα επάνω σε µια 6,75 δίφτερη βέργα, θα µας έδιναν το κάτι παραπάνω που απουσιάζει στο προηγούµενο όπλο.
Επίσης, ένα απλό ή και invert roller γύρω στα 85 εκατοστά, θα «έσταζε», κυριολεκτικά, «δηλητήριο», από τη στιγµή που ξέρουµε να το χειριζόµαστε και κυρίως να το εµπιστευόµαστε µε τυφλά µάτια.
ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
Μία και µόνη µορφολογία βυθού θα σταθεί αντάξια να αποδώσει εικόνες, εµπειρίες και συναισθήµατα που µπορούν να µείνουν αναλλοίωτα στα βάθη των χρόνων. Μάλιστα, πολλές φορές, ακόµη και χωρίς ψάρια να κρέµονται στο καρφί, οι στιγµές και οι εικόνες οι οποίες ενδέχεται να ζήσουµε θα προσδώσουν τέτοια κυνηγετική πληρότητα, που θα υπερκεράσουν την αξία πολλών άλλων εξορµήσεων όπου συνέβη να µη βγούµε άψαροι…
Ακτογραµµές µε πλούσια µορφολογία στα ρηχά, η οποία πολύ γρήγορα παίρνει την κατηφόρα δίνοντας την σκυτάλη σε βυθούς µε σκαλοπάτια, µεγάλα µονόπετρα και αποχές, είναι αυτό ακριβώς που θέλουµε. Αναζήτησε αυτούς τους βυθούς, για να βγεις στο φθινοπωρινό και το χειµωνιάτικο ψαρευτικό σου ταξίδι!
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Εδώ θα ήταν καλό να αφήσεις πίσω σου τις βιασύνες, το άγχος και τις ανησυχίες σου! Άνοιξε τα µάτια σου στο µεγαλείο της θάλασσας και κάτσε στην άκρη των βράχων να παρατηρήσεις το χώρο, να τον αφουγκραστείς και να προσπαθήσεις να τον καταλάβεις, χωρίς να τον αναστατώσεις…
Μοιράσου µε το ζευγάρι σου την απόλυτη εναλλαγή των καταδύσεων. Ο ένας κρατά τη σηµαδούρα και βρίσκεται λίγο πιο πίσω, ενώ εσύ που βουτάς κολυµπάς αργά, στέκεσαι, παρατηρείς και επιλέγεις προσεκτικά πού θα στήσεις το καρτέρι σου.
Όταν έρθει η στιγµή, χαλαρώνεις βαθιά. «Λύνεις» το σώµα σου και ετοιµάζεις νοερά το ψυχικό σου κοµµάτι. Όταν νιώσεις έτοιµος, βουτάς δίπλα στο βράχο και πηγαίνεις συρτά στο βυθό, έως το σηµείο που έχεις επιλέξει να στήσεις την ενέδρα σου. ∆εν φτάνεις την άπνοιά σου ποτέ στα άκρα, ώστε να µπορέσεις να αναδυθείς αντίστροφα, ακολουθώντας και πάλι συρτά την ίδια διαδροµή, µέχρι το σηµείο που ξεκίνησες.
Το ζευγάρι σου έχει φροντίσει να βρεθεί ακριβώς στο σηµείο που καταδύθηκες και σε περιµένει εκεί να αναδυθείς.
Όταν επιστρέψεις στην επιφάνεια, αφού πρώτα αποκαταστήσεις στο 100% όλες τις αισθήσεις, τις λειτουργίες και την αναπνευστική σου άνεση, παραδίδεις το όπλο και δίνεις αναφορά για ότι είδες και κατέγραψες, καθοδηγώντας το ζευγάρι σου στη δική του προσπάθεια, η οποία θα ακολουθήσει…
Τα υπόλοιπα θα στα υποδείξει το κυνηγετικό σου ένστικτο, όποιο και αν είναι αυτό, µικρό ή µεγάλο, σε συνδυασµό µε την εµπειρία που έχεις αποκτήσει. Κυνήγα λοιπόν το ταξίδι και µην το διακόψεις ποτέ!
Και µην ξεχνάς: πρόσεχε τον εαυτό σου, τις θάλασσές µας και τα ψάρια τους, και ίσως να τα ξαναπούµε στο επόµενο τεύχος, µιας και «όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει»…