Ψαροτούφεκο: Μορφολογία βυθού, ποσειδωνία και άμμος
Θέρος προ των πυλών, και οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους θα ξεχυθούν σε όλα τα µήκη και πλάτη των ακτογραµµών της χώρας µας. Αναζητώντας και προσδοκώντας το κάτι περισσότερο από δροσιά, και έχοντας πάντα τον ίδιο κοινό παρονοµαστή, τη θάλασσα.
Η µέρα ακόµη κερδίζει χρόνο από τη νύχτα και ο ήλιος ζεσταίνει αέρα και νερό µε µεγαλύτερη δύναµη σε τούτη την πλευρά της γης. Είναι η εποχή που νέοι ψαροκυνηγοί θα ασπαστούν το χώρο µας. Μεγαλώνοντας την οικογένεια του ψαροτούφεκου. Μια χώρα ανάµεσα σε δύο στάλες γαλανής (Αιγαίο-Ιόνιο), ζαφειρένιο δώρο του Πλάστη µε µορφολογία βυθού απίστευτου κάλλους. Κρύβουν θησαυρούς και περιµένουν καρτερικά τους πιο άξιους και ικανούς να τρυγήσουν τους καρπούς τους.
Θέλοντας να είµαι αρωγός σε αυτό που οι νέοι ξεκινούν, θα προσπαθήσω να στριµώξω δυο αράδες γράµµατα και συλλαβές σε λίγες σελίδες, για τους τύπους βυθού και τη µορφολογία τους.
Ποσειδωνία, άµµος και βραχώδης βυθός, το τρίπτυχο που καλύπτει όλα τα γούστα των απανταχού ψαροκυνηγών ανά την επικράτεια. Όπου και αν βάλεις το γυαλί στο πρόσωπό σου και βουτήξεις στη γαλανή, θα αντικρίσεις κάποιον από τους προαναφερόµενους βυθούς ή συνδυασµό αυτών.
Οι βραχώδεις βυθοί έρχονται πρώτοι στις προτιµήσεις των περισσότερων ψαροκυνηγών. Επειδή σε αυτούς η επαφή µε θηράµατα είναι συνήθως πολύ συχνή. Αυτό δε σηµαίνει πως και οι άλλοι δύο δε δίνουν αξιόλογα θηράµατα. Είµαι από τους ένθερµους υποστηρικτές της άποψης να αφιερώνουµε χρόνο και εξορµήσεις κυνηγώντας το ψάρι τρόπαιο εκεί που όλοι οι άλλοι αποφεύγουν να κυνηγήσουν. Πιστέψτε µε, κάποιες φορές το αποτέλεσµα µε δικαιώνει περισσότερο από το αναµενόµενο!
ΠΟΣΕΙ∆ΩΝΙΑ
Βυθός γεµάτος φύκι, άλλοτε ψηλό, καµιά φορά µέχρι και την επιφάνεια της θάλασσας, και άλλοτε χαµηλό όπως το γκαζόν. Ο πιο µονότονος και φαινοµενικά ο πιο άδειος από θηράµατα. Θεωρητικά πάντα, γιατί άλλο ορίζει η θεωρία και άλλο αποδεικνύεται στην πράξη.
Αυτόν τον τύπο βυθού συνήθως τον αποφεύγει η πληθώρα των ψαροκυνηγών, λόγω έλλειψης εµπειρίας και υποµονής (προπαντός υποµονής). Ο νότιος και ο βόρειος Ευβοϊκός φηµίζονται γι’ αυτόν τον τύπο βυθού. Συνήθως είναι χαµηλής ορατότητας και βαθαίνει οµαλά. Έχω την αίσθηση ότι τα γλυκά νερά που χύνονται ευνοούν την ύπαρξη και γρήγορη ανάπτυξη της ποσειδωνίας.
Εξοπλισµός-τεχνικές
Επειδή η ενδεδειγµένη τεχνική ψαρέµατος είναι το καρτέρι και οι ορατότητες συνήθως δεν είναι και οι καλύτερες, η στολή παραλλαγής βοηθά αρκετά. Σκεφτείτε επίσης ότι κάνετε καρτέρι δίχως καµία κάλυψη. Απλά βρίσκεστε ακίνητοι στο βυθό, ορατοί από όποια γωνία και να κοιτάξεις. Ιδίως στις ποσειδωνίες «γκαζόν» όπως τις λέµε. Για τις ποσειδωνίες που φτάνουν µέχρι την επιφάνεια της θάλασσας, τα πράγµατα είναι λίγο καλύτερα όσον αφορά στην κάλυψη. Αλλά δυσκολεύουν κατά πολύ στη σκόπευση και τη βολή. Σε αυτό το είδος το καρτέρι είναι συνήθως επιφανειακό, και χρειάζεται πλήρης ηρεµία στην αναπνοή και πλήρης ακινησία.
Μάσκα µεσαίου όγκου για µεγάλο οπτικό πεδίο και φυσικά πολλά κιλά, αφού θα κινηθούµε σε ρηχή ζώνη. Μήκος όπλου πάντα ανάλογα µε την ορατότητα. Αυτά θα πρέπει να έχουν δύναµη και ταχύτητα στη βολή, επειδή τα ρηχά και θολά ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβουν. Επειδή πολλές φορές δεν υπάρχουν ενδείξεις από τα µικρόψαρα για τη γωνία εισόδου κάποιου θηρευτή, µιας και είναι από ελάχιστα έως καθόλου, αυτά θα πρέπει να στρίβουν όσο το δυνατό ευκολότερα και γρηγορότερα.
Όπως προαναφέραµε, τα λιβάδια ποσειδωνίας αναπτύσσονται συνήθως κοντά σε εκβολές γλυκών νερών ή σε κλειστούς κόλπους και έχουν ήδη χαµηλές ορατότητες από φύση τους, οπότε καλό θα ήταν να αποφεύγουµε να επισκεπτόµαστε αυτές τις περιοχές µετά από έντονες βροχοπτώσεις ή την άνοιξη (αν και θεωρώ αυτήν την εποχή µαζί µε τα τέλη του φθινοπώρου σαν τις ιδανικότερες από πλευράς θηραµάτων).
Συνήθως στους τόπους που προαναφέραµε δεν υπάρχει κάπου να κρατηθείς στο βυθό. Αυτός είναι και ο λόγος που φορτώνουµε πολλά κιλά στο νεοπρέν. Παρόλα αυτά χρειαζόµαστε ένα σηµείο αναφοράς, απλά να κρατηθούµε από κάπου. Αυτό µπορεί να είναι µια πίνα, αφού είναι πολύ συνήθεις στις ποσειδωνίες. Όταν όµως δε βρίσκουµε ούτε πίνες για να κρατηθούµε, δοκιµάζουµε να κρατηθούµε από τις ρίζες της ποσειδωνίας. Αν και αυτό δεν είναι εφικτό, τότε µοναδική επιλογή είναι το µαχαίρι µας. Το µπήγουµε κυριολεκτικά στο βυθό και το χρησιµοποιούµε σαν χειρολαβή!
Θηράµατα
Εδώ τα µαύρα λάµπουν δια της απουσίας τους και τα άσπρα έχουν την τιµητική τους. Κέφαλοι, λαβράκια, µουρµούρες, τσιπούρες, σαργοί, και κάποιες φορές συναγρίδες µικρού µεγέθους, είναι τα συνηθέστερα. Οι κακαρέλοι είναι συνήθως αυτοί που προδίδουν την ύπαρξη συναγρίδων στην περιοχή. Όµως αν κυκλοφορούν µικρές συναγρίδες, δεν είναι απαραίτητο ότι υπάρχουν και µεγάλες στην περιοχή. Οι εκπλήξεις -εκτός από τα γοφάρια- είναι οι λίτσες, και µάλιστα σε µεγέθη ζηλευτά. ∆εν αποκλείονται συναντήσεις µε µεγάλα µανάλια.
ΑΜΜΟΣ
Να ‘µαστε καλά, στη χώρα µας ο Πλάστης έδωσε εν αφθονία παραλίες -εκτός των άλλων-. Τόσα νησιά, διασκορπισµένα κοσµήµατα πάνω σε γαλάζιο καµβά, και χιλιόµετρα ακτογραµµών που η γαλανή φυλά µε περίσσια στωικότητα. Σταθήκαµε τυχεροί και πρέπει να είµαστε ευγνώµονες γι’ αυτό. Βυθοί ατέλειωτης άµµου, µε πολύ µικρές παραφωνίες ποσειδωνίας ή καθόλου παραφωνίες, είναι σε όλους οι γνωστές µας παραλίες. Είναι εκει που το καλοκαίρι δεν βρίσκεις χώρο να απλώσεις µια πετσέτα.Ή ακόµη χειρότερα να µπορέσεις να ανακαλύψεις διάδροµο για να απολαύσεις τη δροσιά της γαλανής.
Ρακέτες, µπάλες, ξαπλώστρες, µουσική στη διαπασών (αν υπάρχει κάποιο µπαράκι ή καντίνα), µαµάδες µε µωρά και ταπεράκια, και πόσα άλλα δε συναντά κανείς εκτός υγρού στοιχείου… Είναι αυτές που υποµένουν καρτερικά τα πάντα από τους απογόνους των πιθήκων (δηλαδή όλους εµάς). Το λέω αυτό γιατί αν βρεθείτε σε κάποια παραλία τις πρώτες πρωινές ώρες και θελήσετε να περπατήσετε στην άµµο, θα δείτε τα αποµεινάρια του πολιτισµού µας διάσπαρτα!
Εξοπλισµός-τεχνικές
Μια από τα ίδια και εδώ. Η ενδεδειγµένη τεχνική ψαρέµατος είναι το καρτέρι και οι ορατότητες συνήθως είναι ιδανικές. Έτσι η στολή παραλλαγής βοηθά αρκετά και θεωρείτε επιβεβληµένη. Σκεφτείτε ότι κάνετε καρτέρι δίχως καµία κάλυψη, απλά βρισκόσαστε ακίνητοι στο βυθό, ορατοί από όποια γωνία και να κοιτάξεις. Εδώ δεν υπάρχουν συνήθως ούτε ποσειδωνίες, και αν είµαστε από τους τυχερούς και βρεθεί καµία, αυτή είναι µικρή σε µέγεθος και ανήµπορη να µας κρύψει. Η στολή παραλλαγής είναι όπως προαναφέραµε επιβεβληµένη και άκρως απαραίτητη. Μαζί µε όλον τον εξοπλισµό που αναλύσαµε παραπάνω, στις ποσειδωνίες. Απλά τονίζω πως θα χρειαστείτε ότι πιο µακρύ και δυνατό όπλο υπάρχει στο οπλοστάσιό σας!
Θηράµατα
Θα γίνω κουραστικά επαναλαµβανόµενος γράφοντας «τα ίδια όπως παραπάνω». Έχω όµως να προσθέσω µία ιδιαιτερότητα εδώ. Όσον αφορά στο εσωτερικό κάθε αµµώδους παραλίας. Επειδή ο άνθρωπος φρόντισε εκτός από την ακρογιαλιά να βρωµίσει και το εσωτερικό της γαλανής, µε οτιδήποτε µπορεί κανείς να φανταστεί, αυτό µπορεί να λειτουργήσει κατά κάποιο τρόπο υπέρ µας. Είτε σαν σηµείο αναφοράς για τα καρτέρια µας, είτε σαν κρυψώνα κάποιου θηράµατος (σφυρίδα-στήρα-ροφός).
Επισκεψιµότητα
Για να τρυγήσουµε τους καρπούς που κυκλοφορούν στα σπλάχνα της, θεωρώ σαν πιο ενδεδειγµένη εποχή του χρόνου το διάστηµα από το καλοκαίρι µέχρι και το προχωρηµένο φθινόπωρο. Χειµώνα και αρχές άνοιξης δε θα θεωρούσα σκόπιµο και λογικό να τις επισκεφτούµε. Βλέπετε τα ψάρια έµαθαν πως όταν υπάρχουν πολλοί κολυµβητές δεν υπάρχουν ψαροκυνηγοί και το ανάποδο.
Το πρόβληµα είναι πώς θα την επισκεφτούµε και πότε. Η απάντηση είναι µία : µονάχα πολύ πρωινές ώρες και για λίγο, ότι προλάβουµε δηλαδή. Αν η παραλία είναι οργανωµένη, τότε τα πράγµατα δυσκολεύουν ακόµη περισσότερο, γιατί θα υπάρχει φύλακας από νωρίς το πρωί ως και τη δύση του ηλίου. Μεγάλη προσοχή, αν ειδοποιηθεί το λιµεναρχείο έρχεται σε χρόνο µηδέν! Να θυµάστε πως υπάρχει νοµοθεσία που απαγορεύει το ψαροτούφεκο σε παραλίες µε λουόµενους -οργανωµένες και µη- τους καλοκαιρινούς µήνες, σε όλη την επικράτεια.
Και στις δύο περιπτώσεις
…προσέχουµε να µην επισκεφτούµε τους τόπους όταν τους έχει χτυπήσει µεγάλη κακοκαιρία για µέρες.
Οι ορατότητες, ιδίως στην πρώτη περίπτωση, θα είναι χάλια. Τόσο που πιθανό να µη µπορείτε να διακρίνετε την άκρη της λαβής του όπλου. Το ίδιο και µετά από µεγάλης διάρκειας βροχόπτωση. Τα όπλα µας θα είναι εφοδιασµένα πάντα µε µουλινέ, γιατί ποτέ δεν ξέρουµε µε τι θα βρεθούµε αντιµέτωποι. Καλοακονισµένες βέργες και ελεγµένα σχοινιά θεωρούνται δεδοµένα και αξίωµα ότι ελέγχονται πριν από κάθε εξόρµηση.
Στους τόπους αυτούς είθισται πρώτα να στήνουµε τις ενέδρες µας περιµένοντας να έρθει θήραµα από τα ρηχά, επειδή εκεί συνήθως έχει και τη µεγαλύτερη θολούρα. Αν όχι τότε, από τα ανοιχτά. Αν µάλιστα υπάρχει και απότοµο κόψιµο του βυθού, τότε στήνουµε τις ενέδρες µας ακριβώς πάνω σε αυτό, προσµένοντας το θήραµα από τα βαθιά. Εννοείται πως αν βρούµε στο βυθό οποιοδήποτε ξένο σώµα που θα µας δώσει θήραµα, το επισκεπτόµαστε ξανά. Αυτά είναι τα λεγόµενα «ψυγεία» στη γλώσσα µας.
